Ολική επαναφορά στον «αυτισμό»;

Η ολική επαναφορά στον «αυτισμό», που υπαγόρευε στα κόμματα να ασχολούνται με τον εαυτό τους, το μέλλον τους και το κυνήγι της εξουσίας, απειλεί να ναρκοθετήσει την κυβέρνηση Παπαδήμου και τα τεράστια

εθνικά διακυβεύματα που βρίσκονται

σε απόσταση αναπνοής.

Οι κυβερνητικοί εταίροι πάνω στην τρίτη εβδομάδα της «συγκατοίκησης» και αφού απομακρύνθηκε ο κίνδυνος να μην πληρωθεί η έκτη δόση, τώρα «ασφυκτιούν» και «δυσφορούν». Πέριξ και μακρύτερα από το τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου προκύπτουν έριδες, κομματικοί ανταγωνισμοί, στρατηγικές διαφοροποιήσεις, ενώ τα «αντιπολιτευτικά» αντανακλαστικά ενεργοποιήθηκαν στο maximum.


Το παιχνίδι της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης και της αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης -ορολογία που φέρει την υπογραφή του υπουργού Οικονομικών- είναι άκρως ανησυχητικό και μπορεί να αποδειχθεί και άκρως επικίνδυνο. Ούτε τα ζητήματα που έχει αναλάβει να διευθετήσει η κυβέρνηση εξαντλήθηκαν στην καταβολή της έκτης δόσης ούτε το περιβάλλον που διαμορφώνεται στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη επιτρέπει τη βεβαιότητα ότι όλα όσα αφορούν τη νέα δανειακή σύμβαση και το PSI θα εξελιχθούν ομαλά και απρόσκοπτα.


Οι κρίσιμες διεργασίες και η πολυεπίπεδη κινητικότητα που καταγράφεται στους κόλπους της Ε.Ε. και αφορά το μέλλον του ευρώ θα έπρεπε να επιβάλουν στους κυβερνητικούς εταίρους τη μέγιστη και αποκλειστική προσήλωση στους σκοπούς της κυβέρνησης Παπαδήμου. Διότι η αδιαμφισβήτητη επιμονή στους στόχους και η προοπτική επίτευξής τους στο χρόνο και με τον τρόπο που έχει συμφωνηθεί είναι το μοναδικό, αυτή τη στιγμή, «διαβατήριο» για να πείσει η Ελλάδα ότι αξίζει να παραμείνει αναπόσπαστο τμήμα της ζώνης του ευρώ.


Ωστόσο, τα πολιτικά κόμματα με τη συμπεριφορά που υιοθετούν έναντι της κυβέρνησης κινδυνεύουν να φανούν τελείως «ασυντόνιστα» και «αποπροσανατόλιστα» και με το εθνικό ζητούμενο και με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ούτε η εικονική «αντιπολίτευση» της Συγγρού προς τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ ούτε η αναζήτηση του «αντι-Μιχελάκη» και το «απουσιολόγιο» για τους γαλάζιους υπουργούς μπορούν να εκληφθούν ως σοβαρή στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου και της χώρας.


Οι κομματικές και προσωπικές αγωνίες αρχηγών και στελεχών δεν συγκινούν τους πολίτες. Αντιθέτως, απειλούν να εξαγριώσουν πάλι τα «ήθη και τα πλήθη», αν διαπιστωθεί πως η χώρα κινδυνεύει να πεταχτεί στον ευρωπαϊκό Καιάδα και αυτοί ασχολούνται με τα κομματικά. Λέτε να υπάρχει περίπτωση να σαμποτάρουν και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ (όπως ο Χρυσοχοΐδης), την κυβέρνηση Παπαδήμου ώστε να μην πετύχει η προσπάθεια Παπανδρέου; Μπα…