Μου είναι αδύνατο να υπολογίσω πόσες φορές πρέπει να έχω γράψει από το 1975 μέχρι σήμερα για την κοροϊδία του δήθεν ελέγχου της εξέλιξης της οικονομικής κατάστασης των πολιτικών. Ή της κοροϊδίας να δημοσιοποιούνται λίγες μέρες πριν μπει το 2012 στοιχεία για το 2009; Γιατί περί κοροϊδίας πρόκειται. Και μάλιστα ξεδιάντροπης, μια και συνεχίζεται επί τόσα χρόνια.
Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζει η Βουλή να ελέγξει όχι τα οικονομικά μίας μόνο χρονιάς, αλλά της συνολικής πολιτικής έως τώρα πορείας των 300 μελών της. Τι χρειάζεται για να γίνει η δουλειά; Δύο ή τρεις δημοσιογράφοι και ισάριθμοι λογιστές. Από άποψη στοιχείων θα χρειαστούν το πρώτο και το τελευταίο «πόθεν έσχες» του καθένα και όλες οι φορολογικές δηλώσεις του, κυρίως η τελευταία πριν από την είσοδό του στη Βουλή. Κι από άποψη χρόνου δύο ή, το πολύ, τρεις μήνες.
Δεν αμφιβάλλω ότι ειδικότεροι στους ελέγχους σχετικών θεμάτων μπορεί να χρειαστούν λιγότερο χρόνο και να καταλήξουν σε εγκυρότερα συμπεράσματα, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι μια δημοσιογραφική ερευνητική ομάδα με την προαναφερθείσα λογιστική υποστήριξη μια χαρά θα την έκανε τη δουλειά. Αλλωστε, μικρός είναι ο τόπος μας, λίγο ή πολύ γνωριζόμαστε ο ένας με τον άλλον, ξέρουμε ποιες είναι οι περιπτώσεις που θα πρέπει να ερευνηθούν διεξοδικά και ποιες εκείνες που θα βρεθούν καθαρές.
Ωστόσο, τέτοια έρευνα δεν υπάρχει περίπτωση να τη δούμε στο ορατό μέλλον. Το λέει και η παροιμία, άλλωστε. «Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει». Και στην περίπτωση των «πόθεν έσχες» των πολιτικών, το «κοσκίνισμα» ή το δούλεμα ή η κοροϊδία,
δώστε όποια ονομασία θέλετε, έχει εξελιχθεί
σε επιστήμη.
Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου