Η Irish Times κάνει αφιέρωμα στην «χαρισματική οικογένεια Παπανδρέου» 

Ο Γιώργος  ήταν μεταρρυθμιστής αλλά συνυπήρχε με την παλιά φρουρά που θεωρούσε ιερό το πελατειακό μοντέλο.

Ανάμεσα στα πολλά χαρακτηριστικά που είναι κοινά στην Ελλάδα και την Ιρλανδία είναι η ανάπτυξη και η παρακμή των πολιτικών κομμάτων που ήταν στο επίκεντρο της ζωής των χωρών για πολλές δεκαετίες: το ΠΑΣΟΚ και το Fianna Fail ακολούθησαν την ίδια πορεία.

Το αφιέρωμα της ιρλανδικής Irish Times στην κρίση που «χτύπησε» την Ελλάδα, τούτη τη φορά επικεντρώνεται σε μια οικογένεια: την οικογένεια Παπανδρέου. Τη στιγμή που σε κάθε σπίτι υπάρχει ένα... θύμα της κρίσης, ο πολιτικός κόσμος δεν θα μπορούσε να μείνει ανέπαφος. Άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών ανήκουν στην πολιτική ελίτ και είναι επαγγελματίες του είδους. Η εφημερίδα σημειώνει πως στην Ελλάδα υπάρχει μια οικογένεια που μεταξύ τριών γενεών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας.



Ο Γεώργιος Παπανδρέου, κατά μια έννοια, ήταν ο σωτήρας της σύγχρονης Ελλάδας

Από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον επονομαζόμενο «Γέρο της Δημοκρατίας», στον Ανδρέα Παπανδρέου και τέλος στον Γιώργο Παπανδρέου που έπεσε μέσα στο πηγάδι της κρίσης. Ο πρώτος, σημειώνει ο αρθρογράφος, κατά μία έννοια ήταν ο σωτήρας της σύγχρονης Ελλάδας. Διέδωσε τις αρχές του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού που είχαν ως βάση το τρίπτυχο: «Έθνος, Ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη».



Το γεγονός ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου βρισκόταν σε κατ' οίκον περιορισμό από την Χούντα και ο θάνατός του μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα, αυτομάτως «έντυσε» την οικογένεια με μια χροιά αγιοσύνης. Τούτο, όμως, επικάλυψε πολλά από τα σφάλματα του Γεώργιου Παπανδρέου.
«Θύματα» της Ιστορίας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο εγγονός Γιώργος Παπανδρέου, καθώς αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα λόγω της δικτατορίας, κάτι που στη συνέχεια έχει δεκτό με σκεπτικισμό από πολλούς και κυρίως από την Αριστερά.

Μετά την πτώση της χούντας, με την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας είχε δύο επιταγές: να επουλωθούν οι πληγές που προκλήθηκαν από τον εμφύλιο πόλεμο και την χούντα και να αυξήσει τα πρότυπα και τις συνθήκες διαβίωσης, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές.

Ο Ανδρέας ήταν αυτός που μίλησε για συμβόλαιο με τον λαό, αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε ένα πατερναλιστικό, πελατειακό κράτος, παράλληλα με τον κοινωνικό μετασχηματισμό, την ισότητα και τις ίσες ευκαιρίες σε όλους.


Το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε σε αυτές τις λαϊκές ψήφους, ενθάρρυνε την εξάρτηση από το σύστημα, ανέσυρε το σύνθημα «προνόμια για όλους», αλλά την ίδια στιγμή τα δημοσιονομικά ελλείμματα και η ψεύτικη ευημερία εξασφάλιζαν ειρήνη φτιαγμένη από... φοροδιαφυγή, νεποτισμό και υπέρογκο δημόσιο τομέα.

Ο αρθρογράφος εξηγεί πώς κάτω από τις τωρινές συνθήκες το τωρινό ΠΑΣΟΚ κατρακυλάει σε ποσοστά; Δίνει την απάντηση ο ίδιος: οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ του γύρισαν την πλάτη, αηδιασμένοι από το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν την τρέχουσα κρίση.

Όταν ο τρίτος Παπανδρέου, ο Γεώργιος, ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σχεδόν ελέω θεού, προσπάθησε να κινηθεί ανάμεσα στην παράδοση και τη νεωτερικότητα. Στο εσωτερικό του κόμματος, υπήρχαν μεταρρυθμιστές, όπως ήταν άλλωστε και ο ίδιος που ήθελαν να φέρουν το ΠΑΣΟΚ πιο κοντά στους Έλληνες του σήμερα, αλλά συνυπήρχε και η παλιά φρουρά που θεωρούσε το πελατειακό μοντέλο τόσο ιερό, όσο το όνομα Παπανδρέου.



Ο Γιώργος είχε αδυναμίες, δεν διέθετε τις ηγετικές αρετές σε τόσο δύσκολη περίοδο, η ηγεσία του ήταν ανιαρή, του άρεσε να διαβουλεύεται και να επηρεάζεται από τις απόψεις της Μέρκελ, εντέλει δεν είχε το ένστικτο του δολοφόνου που πρέπει να έχει κάθε πολιτικός σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες.

Τελικά ακόμη και η χαρισματική οικογένεια, δεν μπόρεσε να εμποδίσει την έξοδο του από την πολιτική.

Π.:  Είναι κι' αυτό μια (Ιρλανδέζικη) άποψη...