Ο Ψυχάρης, το νυμφίδιο και οι Παπανδρέου...

Το να επιχειρήσει κάποιος να δώσει μαθήματα δημοσιογραφίας στον Σταύρο Ψυχάρη μπορεί να παρομοιαστεί με την προσπάθεια νυμφιδίου να εξέλθει παρθένα από θάλαμο βαρυποινιτών. Όμως με αφορμή την... προσπάθεια να εμπλακεί το όνομα της Μαργαρίτας Παπανδρέου στην λίστα Λαγκάρντ αξίζει να διατυπωθούν κάποιες σκέψεις.

Για παράδειγμα, τι θα έκανε ο ΔΟΛ σε άλλες εποχές, ας πούμε επί Χρήστου Λαμπράκη και Λέοντα Καραπαναγιώτη, με το θέμα της Μαργαρίτας Παπανδρέου; Τουλάχιστον θα προσέθετε στον πρωτοσέλιδο τίτλο του μία λέξη και θα άλλαζε χρόνο στο ρήμα. Η λέξη θα ήταν το «προσπαθεί» και το ρήμα «μπλέκει» θα γίνονταν «να μπλέξει».

Έτσι ο τίτλος «το ΣΔΟΕ μπλέκει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στη λίστα Λαγκάρντ» θα ήταν -κάτι που στην περίπτωσή μας είναι και το αληθές- «το ΣΔΟΕ προσπαθεί να μπλέξει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στη λίστα Λαγκάρντ».

Η διαφορά είναι τεράστια και ο Σταύρος Ψυχάρης το γνωρίζει. Και αυτή η εκδοχή είναι η λάιτ. Είναι ένας τίτλος που ανταποκρίνεται σε μία ουδέτερη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος και όχι σε μία μαχητική δημοσιογραφία, στο πλευρό μάλιστα της Δημοκρατικής Παράταξης, που ασκεί ο ΔΟΛ από ιδρύσεώς του, όπως ο ίδιος ο εκδότης του διακηρύσσει.

Σε άλλες εποχές, μια κατάθεση ενός κυβερνητικού αξιωματούχου που ανήκει στη δεξιά παράταξη του τύπου: «δύο διευθυντές μου είπαν ότι άκουσαν πως πίσω από τον κωδικό Π.Μ είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου», θα ενεργοποιούσε, και ορθώς, αντανακλαστικά επιθετικής δημοσιογραφίας των εφημερίδων του ΔΟΛ κατά της «δεξιάς σκευωρίας» και όχι, όπως έγινε τώρα, ενοχοποίησης της μητέρας, συζύγου και νύφης τριών πρωθυπουργών της Δημοκρατικής Παράταξης.

Όταν μάλιστα γνωρίζουν ότι τα αρχικά Π.Μ. δεν αφορούν τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, αλλά κάποια Μαρία Παντελή, υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρείας, τότε το ελάχιστο που θα απαιτούσαν τα δημοσιογραφικά μέσα του ΔΟΛ, και μάλλον θα το επετύγχαναν, θα ήταν να εκδιωχθεί ο κρατικός αξιωματούχος, εν προκειμένω ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ Στυλιανός Στασινόπουλος.

Άλλες όμως οι εποχές, άλλα τα ήθη, και προφανώς δεν είναι μόνον η αντιπάθεια του Σταύρου Ψυχάρη στο όνομα Παπανδρέου που οδήγησε το «ΒΗΜΑ» να μην μείνει έστω στην ουδέτερη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος που προαναφέραμε και να προσπαθεί τώρα να οχυρώνεται πίσω από το τετριμμένο «εμείς μεταφέρουμε τις καταθέσεις που υπάρχουν στη δικογραφία».

Ουδείς μπορεί να ψέξει το «ΒΗΜΑ» για το θέμα που ανέδειξε, αλλά για τον χρωματισμό που του έδωσε και τον τρόπο που το παρουσίασε μπορεί να υπάρξουν πολλές ενστάσεις. Οπωσδήποτε από τους θιγόμενους, όπερ και εγένετο, αλλά και σίγουρα από τον χώρο στον οποίον υποστηρίζει ότι απευθύνεται και θέλει να εκφράζει.

Όπως είναι καλύτερα τα διαζύγια να λύνονται με θάρρος και παρρησία και όχι με μπαγαποντιές και αναζήτηση «επεισοδίων», έτσι και οι δημοσιογραφικές στοχεύσεις ή μετατοπίσεις, όταν και εάν σχεδιάζονται ή συντελούνται, είναι καλύτερα να γίνονται με καθαρή και επεξηγηματική αρθρογραφία.

Οι καθαρές κουβέντες, οι καθαρές σχέσεις και οι καθαρές λύσεις είναι, και δημοσιογραφικά, η καλύτερη συνταγή. Οι καταστάσεις «φλου αρτιστίκ» εκτός από τη γκρίνια και τις εντάσεις που προκαλούν, μπορεί να οδηγήσουν και σε …πανωλεθρίαμβο.

Φελνίκος