Α. Παπανδρέου:
Ο Μεγάλος Μεταρρυθμιστής.!
Με αφορμή τον λόγο του Αντώνη Σαμαρά περί
Ελλήνων πολιτικών μεταρρυθμιστών, όπου σκόπιμα δεν ανέφερε το όνομα του Ανδρέα
Παπανδρέου… (Ελπίζω ότι η συγκεκριμένη παράλειψη αφορά τους δικούς του
μικροπολιτικούς λόγους, αλλιώς θα πρόκειται για εξευτελιστική εμπάθεια και
ασυγχώρητη ιστορική άγνοια).
Το άρθρο αυτό συνιστά μια απάντηση σε όσα επιμελώς και σκόπιμα ο κ. Σαμαράς επιχείρησε να κρύψει σχετικά με την προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου στον κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη.
Στις 18 Οκτώβριου 1981, για πρώτη φορά στην Ελλάδα σοσιαλιστική παράταξη κέρδιζε με ευρεία πλειοψηφία τη διακυβέρνηση της χώρας έχοντας ταυτόχρονα αντιμέτωπους την καχυποψία του εγχώριου και εισαγόμενου κατεστημένου όπως επίσης και τη… «νευρικότητα» του ξένου παράγοντα.
Στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου πιστώνεται η εξάπλωση της ισότητας σε όλους τους Έλληνες πολίτες μέσω της ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, η εξάλειψη των διακρίσεων, η βελτίωση της άσκησης των ελευθερίων καθώς και η δυνατότητα διεύρυνσης της απόκτησης και απόλαυσης κοινωνικών αγαθών.
Από τον ίδιο τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1982 ανακοινώθηκε :
• η άμεση ενίσχυση των λιγότερων προνομιούχων μισθωτών, συνταξιούχων και αγροτών,
• η υιοθέτηση μηνιαίας άδεις με αποδοχές,
• η καθιέρωση των 40 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας,
• η αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους,
• η ΑΤΑ (αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή)
• καθώς και η τόνωση του αγροτικού εισοδήματος.
Επίσης, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αυτός που με τα μέτρα και τις αποφάσεις του, συνέβαλε να μπει ένα τέλος στον εθνικό διχασμό, με την κατάργηση των εμφυλιοπολεμικών νόμων και την αποποινικοποίηση των «αντεθνικών» πεποιθήσεων, αναγνωρίζοντας όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις και διευκολύνοντας την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων.
Με την υπογραφή του στην σύμβαση του Συμβούλιου της Ευρώπης, καταργήθηκε η θανατική ποινή και τα βασανιστήρια. Με το ν1264/1983 επήλθε ο εκδημοκρατισμός ου συνδικαλιστικού κινήματος και με τον ν1257/1982 η αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των συνεταιρισμών.
Κεκτημένα, όπως το όριο του 2% στις απολύσεις, η εξίσωση της αποζημίωσης των εργατών με των υπάλληλων λόγω απόλυσης, η συμμέτοχη εργαζομένων στα συμβούλια των δημοσίων επιχειρήσεων, η κατάργηση της απαγόρευσης των απεργιών, η αύξηση των γονικών άδειων, διακοπών συντάξεων και μισθών είναι έργο των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου.
Κρίνοντας από την σημερινή κατάσταση, της πλήρους απορύθμισης της κοινωνίας, γίνεται κατανοητό γιατί ο Αντώνης Σαμαράς «παρέλειψε» να κάνει αναφορά στο μεταρρυθμιστικό έργο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, με την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να κωφεύει εκκωφαντικά.
Εξίσου σημαντικό ήταν το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου στην ισότητα των δυο φύλων με την κύρωση διεθνών συμβάσεων για την προστασία της μητρότητας, την ισότητα των δυο φύλων στους εργασιακούς χώρους, την ίδρυση Συμβούλιου Ισότητας των δυο Φύλων, καθώς και την τις προστατευτικές ρυθμίσεις για τις αμβλώσεις, μεταρρυθμίσεις που συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό για την Ελλάδα της ισονομίας των δυο φύλων.
Ούσης σημαντική είναι η εισαγωγή του πολίτικου γάμου, η πρόβλεψη από κοινού των αποφάσεων που αφόρα τους δυο συζύγους, η διατήρηση του πατρικού ονόματος της γυναίκας μετά το γάμο, η κατάργηση του θεσμού της προίκας, η ισότητα των συζυγών ως προς την ηδύτητα του γονέα, η αναγνώριση του συναινετικού διαζυγίου και ο περιορισμός των αιτιών του μη συναινετικού χωρισμού η θέσπιση του ορίου ενηλικίωσης στα 18 χρόνια, η υποχρέωση διατροφής συμφωνά με την αντικειμενική ανάγκη και όχι λογά υπαιτιότητας, τα νομικά δικαιώματα στους ενηλίκους, καθώς και η ταύτιση των δικαιωμάτων των παιδιών εκτός γάμου με των παιδιών όντος γάμου.
Βαθιά τομή με τον ν.1397/1983 είναι η θεσμοθέτηση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΕΣΥ), όπου για πρώτη φορά μπήκαν η βάσεις ενός συστήματος υποδομών και κανόνων της δημοσίας υγείας και το όποιο αποτελεί μέχρι σήμερα την ναυαρχίδα του κοινωνικού κράτους.
Η πληθώρα μέτρων των κυβερνήσεων ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ σε επίπεδο ελευθεριών, ισότητας και ενσωμάτωσης του μισού ελληνικού λαού, αποτελούν την πιο νόμιμη περίοδο σε μεταρρυθμίσεις όχι μόνο των μεταπολεμικών τουλάχιστον κυβερνήσεων.
Το άρθρο αυτό συνιστά μια απάντηση σε όσα επιμελώς και σκόπιμα ο κ. Σαμαράς επιχείρησε να κρύψει σχετικά με την προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου στον κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη.
Στις 18 Οκτώβριου 1981, για πρώτη φορά στην Ελλάδα σοσιαλιστική παράταξη κέρδιζε με ευρεία πλειοψηφία τη διακυβέρνηση της χώρας έχοντας ταυτόχρονα αντιμέτωπους την καχυποψία του εγχώριου και εισαγόμενου κατεστημένου όπως επίσης και τη… «νευρικότητα» του ξένου παράγοντα.
Στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου πιστώνεται η εξάπλωση της ισότητας σε όλους τους Έλληνες πολίτες μέσω της ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, η εξάλειψη των διακρίσεων, η βελτίωση της άσκησης των ελευθερίων καθώς και η δυνατότητα διεύρυνσης της απόκτησης και απόλαυσης κοινωνικών αγαθών.
Από τον ίδιο τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1982 ανακοινώθηκε :
• η άμεση ενίσχυση των λιγότερων προνομιούχων μισθωτών, συνταξιούχων και αγροτών,
• η υιοθέτηση μηνιαίας άδεις με αποδοχές,
• η καθιέρωση των 40 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας,
• η αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους,
• η ΑΤΑ (αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή)
• καθώς και η τόνωση του αγροτικού εισοδήματος.
Επίσης, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αυτός που με τα μέτρα και τις αποφάσεις του, συνέβαλε να μπει ένα τέλος στον εθνικό διχασμό, με την κατάργηση των εμφυλιοπολεμικών νόμων και την αποποινικοποίηση των «αντεθνικών» πεποιθήσεων, αναγνωρίζοντας όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις και διευκολύνοντας την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων.
Με την υπογραφή του στην σύμβαση του Συμβούλιου της Ευρώπης, καταργήθηκε η θανατική ποινή και τα βασανιστήρια. Με το ν1264/1983 επήλθε ο εκδημοκρατισμός ου συνδικαλιστικού κινήματος και με τον ν1257/1982 η αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των συνεταιρισμών.
Κεκτημένα, όπως το όριο του 2% στις απολύσεις, η εξίσωση της αποζημίωσης των εργατών με των υπάλληλων λόγω απόλυσης, η συμμέτοχη εργαζομένων στα συμβούλια των δημοσίων επιχειρήσεων, η κατάργηση της απαγόρευσης των απεργιών, η αύξηση των γονικών άδειων, διακοπών συντάξεων και μισθών είναι έργο των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου.
Κρίνοντας από την σημερινή κατάσταση, της πλήρους απορύθμισης της κοινωνίας, γίνεται κατανοητό γιατί ο Αντώνης Σαμαράς «παρέλειψε» να κάνει αναφορά στο μεταρρυθμιστικό έργο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, με την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να κωφεύει εκκωφαντικά.
Εξίσου σημαντικό ήταν το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου στην ισότητα των δυο φύλων με την κύρωση διεθνών συμβάσεων για την προστασία της μητρότητας, την ισότητα των δυο φύλων στους εργασιακούς χώρους, την ίδρυση Συμβούλιου Ισότητας των δυο Φύλων, καθώς και την τις προστατευτικές ρυθμίσεις για τις αμβλώσεις, μεταρρυθμίσεις που συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό για την Ελλάδα της ισονομίας των δυο φύλων.
Ούσης σημαντική είναι η εισαγωγή του πολίτικου γάμου, η πρόβλεψη από κοινού των αποφάσεων που αφόρα τους δυο συζύγους, η διατήρηση του πατρικού ονόματος της γυναίκας μετά το γάμο, η κατάργηση του θεσμού της προίκας, η ισότητα των συζυγών ως προς την ηδύτητα του γονέα, η αναγνώριση του συναινετικού διαζυγίου και ο περιορισμός των αιτιών του μη συναινετικού χωρισμού η θέσπιση του ορίου ενηλικίωσης στα 18 χρόνια, η υποχρέωση διατροφής συμφωνά με την αντικειμενική ανάγκη και όχι λογά υπαιτιότητας, τα νομικά δικαιώματα στους ενηλίκους, καθώς και η ταύτιση των δικαιωμάτων των παιδιών εκτός γάμου με των παιδιών όντος γάμου.
Βαθιά τομή με τον ν.1397/1983 είναι η θεσμοθέτηση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΕΣΥ), όπου για πρώτη φορά μπήκαν η βάσεις ενός συστήματος υποδομών και κανόνων της δημοσίας υγείας και το όποιο αποτελεί μέχρι σήμερα την ναυαρχίδα του κοινωνικού κράτους.
Η πληθώρα μέτρων των κυβερνήσεων ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ σε επίπεδο ελευθεριών, ισότητας και ενσωμάτωσης του μισού ελληνικού λαού, αποτελούν την πιο νόμιμη περίοδο σε μεταρρυθμίσεις όχι μόνο των μεταπολεμικών τουλάχιστον κυβερνήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου