Ο Σημίτης ως …νέος Ρουμελιώτης



Όταν ο Παπανδρέου βρήκε τα 110 δισ. από το πουθενά και δεν χρεοκοπήσαμε, όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πούνε.


Γιατί επειδή η χώρα κρατήθηκε όρθια το 2010, πολλοί γλύτωσαν την κατακραυγή που θα έφερνε η εφιαλτική κατάρρευση.

Ο κ. Ρουμελιώτης για παράδειγμα στις 8 Δεκεμβρίου 2010, στον ρ/σ Flash, μιλούσε για «τεράστιο πολιτικό θάρρος του Παπανδρέου, που αναγνωρίζεται διεθνώς» και ζητούσε «κοινωνική συναίνεση για τη στήριξη του Προγράμματος, γιατί δεν αρκεί ένας Πρωθυπουργός».

Τώρα λέει άλλα.

Αλλά έχουμε και άλλον Σαούλ που έγινε … Παύλος. «Είδε το φως» ο άνθρωπος.

Διαβάζουμε ότι ο Σημίτης μιλάει τώρα για «μοιραία πολιτικά λάθη» στο Μνημόνιο.

Αλλά έλα που κι αυτός έλεγε άλλα. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι το 2010 χαρακτήριζε το Μνημόνιο ως τη “μόνη ενδεδειγμένη τακτική”!

Κ. Σημίτης, άρθρο στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής» με τίτλο «Οι όροι για την ανάκαμψη» (16 Ιουνίου 2010):

«Η ΜΟΝΗ ενδεδειγμένη τακτική σήμερα είναι η ΣΥΝΕΧΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗ των κρατικών δαπανών, η ΕΦΑΡΜΟΓΗ του σταθεροποιητικού προγράμματος, τροποποίηση του όταν αυτό γίνει δυνατό, ώστε να καταστεί κοινωνικά πιο δίκαιο και η επικέντρωση σε αναπτυξιακές δραστηριότητες. Η επάνοδος σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι μια εξίσου σημαντική προϋπόθεση επιτυχίας όπως και η μείωση των δαπανών. Η έξοδος από την κρίση εξαρτάται λοιπόν κατά κύριο λόγο από τη δικιά μας δουλειά. Δεν πρόκειται να προκύψει χωρίς επίπονη και συνεχή προσπάθεια. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε».

Όλοι οι μετά Χριστό προφήτες, χτυπάνε Παπανδρέου. Τυχαίο;