Ποιανού πολιτικού τις δηλώσεις για το δημοψήφισμα «ξέχασαν» Πρετεντέρης-Βενιζέλος;

Επειδή χθες βράδυ άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του Mega τον Γιάννη Πρετεντέρη να διαβάζει τις δηλώσεις όλων των πολιτικών που το 2011 ήταν ενάντια στο δημοψήφισμα, και οι οποίες κατεδείκνυαν ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που επέμενε να τεθεί η συμφωνία με τους εταίρους μας στην κρίση του ελληνικού λαού, δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα τη μνήμη του συναδέλφου και την δημοσιογραφική του επιμέλεια να αναζητήσει τις σχετικές δηλώσεις. Ειλικρινά του αξίζουν συγχαρητήρια.

Ο καλός συνάδελφος έκανε όμως ένα λάθος. Ξέχασε έναν πολιτικό. Αυτόν για τον οποίον έγινε το θέμα. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τις δηλώσεις του – απάντηση στο δημοσίευμα των Financial
Tilmes. Είμαι σίγουρος ότι η μη συμπερίληψη του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως (τότε και τώρα, απλώς με άλλον πρωθυπουργό) στις δηλώσεις των πολιτικών ήταν τυχαίο γεγονός. Απλώς διέλαθε της προσοχής του δημοσιογράφου.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη σκοπιμότητα, όπως ας πούμε να μην θεωρεί άξιες λόγου τις απόψεις ενός κεντρικού πολιτικού παίχτη και βασικού προσώπου στο ρεπορτάζ των FT ή να έκρινε ότι οι τότε απόψεις Βενιζέλου δεν τον βοηθούσαν να οικοδομήσει την επιχειρηματολογία του. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως αντικειμενικός και ανεξάρτητος δημοσιογράφος, ουδέποτε θα διέπραττε μια τέτοια ατιμία.

Ας δούμε όμως τι έλεγε τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Στις 31Οκτωβρίου 2011, δύο ημέρες δηλαδή πριν τη συνάντηση των Καννών, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έλεγε: «Φίλες και φίλοι, η χώρα ζει ένα δράμα και από το δράμα αυτό πρέπει να λυτρωθεί. Πιστεύω πως η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, η προσφυγή στην άμεση βούληση του ελληνικού λαού, είναι η λύτρωση από το δράμα που βιώνει η χώρα και εμείς μαζί με τη χώρα….».

Και συνέχισε λέγοντας: «Τώρα ο ίδιος ο πολίτης μετά την στήριξη που θα προσφέρει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη κυβέρνηση, θα κληθεί να απαντήσει με μια λογική συνοχή και συνέπεια, με αρχή, μέση και τέλος: Είμαστε υπέρ της Ευρώπης; Είμαστε υπέρ της Ευρωζώνης; Είμαστε υπέρ του ευρώ; Θεωρούμε ότι το ισοζύγιο είναι θετικό; Θεωρούμε ότι πρέπει να μείνουμε σ’ αυτή την ομάδα των ανεπτυγμένων κρατών και δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα της δραχμής, ή στην Ελλάδα του ’60 ή του ’50; Θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς και υπεύθυνοι; Θεωρούμε ότι είναι καλό να χρωστάς στις τράπεζες διεθνώς 100 δισ. λιγότερα και όχι 100 δισ. περισσότερα; Είναι καλό το χρέος σου να τείνει προς το 120% και όχι προς το 240%;»

Και ολοκλήρωσε την ομιλία του με το εξής: «… Πιστεύω, λοιπόν, φίλες και φίλοι, ότι η πρωτοβουλία που πήρε ο Πρωθυπουργός, αυτό που ανακοίνωσε και για την διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και για την οργάνωση της διαπραγμάτευσης, για την ολοκλήρωση του σχήματος, του νέου προγράμματος και του νέου τρόπου συμμετοχής των ιδιωτών και για το δημοψήφισμα που θα έρθει να τα επικυρώσει ή να τα ανατρέψει όλα αυτά -αλλά ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του- είναι μια διαδικασία δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική και λυτρωτική».

Ναι, ναι αυτό είπε: λυτρωτική λύση το δημοψήφισμα, δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική λύση. Και δεν το είπε μόνον στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και δημόσια, στον ΑΝΤ1. Άρα δεν ήταν μόνος του ο Παπανδρέου. Συμφωνούσε και υπερθεμάτιζε και ο αντιπρόεδρός του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πότε άλλαξε θέση; Όταν, όπως λέει το ρεπορτάζ των FT, συναντήθηκε με τον Μπαρόζο, μυστικά χωρίς να ενημερώσει τον πρωθυπουργό του, και συμφώνησε να «σκοτώσει» το δημοψήφισμα, πρωθυπουργός στη θέση του Παπανδρέου να γίνει ο Παπαδήμος, να μπει στην κυβέρνηση και η Ν.Δ., να ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο και να γίνουν εκλογές σε έξι μήνες. Ο Μπαρόζο στη συνάντηση αυτή ενημέρωσε τον Βενιζέλο ότι προηγουμένως είχε μιλήσει και συμφωνήσει με τον Σαμαρά σ” αυτόν τον «πολιτικό οδικό χάρτη».

Γιατί συμφώνησε «σχεδόν αμέσως», όπως λένε οι FT, ο Βενιζέλος; Επειδή, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ των FT, «το τέλος του δημοψηφίσματος θα ήταν επίσης το τέλος του Παπανδρέου». Και το τέλος του Παπανδρέου θα άνοιγε το δρόμο στον Βενιζέλο για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ που ήταν ο δεύτερος (ο πρώτος και μόνιμος είναι η πρωθυπουργία) διακαής πόθος του Βενιζέλου. Τόσο απλά και τόσο κυνικά. Αλλά και τόσο άδικο και ταπεινωτικό για την Ελλάδα: να ορίζει τον πρωθυπουργό της ο Μπαρόζο. Γιατί αυτό έγινε κι ας διατείνεται ο Βενιζέλος πως δεν είναι έτσι, ό,τι ο Παπαδήμος προέκυψε από τη συζήτηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ και ΛΑΟΣ και αφού προηγουμένως είχαν απορριφθεί ο Κακλαμάνης, ο Πετσάλνικος, η Παπαδημητρίου, ο Ρουμελιώτης, ο Διαμαντούρος. Ναι τα ονόματα αυτά έπεσαν στον τραπέζι, αλλά ποιός έγινε πρωθυπουργός; Αυτός που είπε ο Μπαρόζο.

Οι FT στο ρεπορτάζ τους είναι άκρως διαφωτιστικοί: «Ο Μπαρόζο ( αφού προηγουμένως είχε συμφωνήσει με τον Σαμαρά) κάλεσε το συμβούλιό του και στελέχη της Κομισιόν στη σουίτα του στο Hotel Majestic Barrière για να χαράξει στρατηγική. Αποφάσισε ότι δεν θα έλεγε στον Ν. Σαρκοζί ή στην Α. Μέρελ για εκείνη τη συνομιλία, αλλά σύμφωνα με άτομα που βρέθηκαν σε εκείνη τη σουίτα, ξεκίνησε τη συζήτηση για πιθανά ονόματα τεχνοκρατών που θα μπορούσαν να πάρουν τα ηνία από τον Παπανδρέου σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το πρώτο πρόσωπο που είπε ο Μπαρόζο ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος. Σε μία εβδομάδα, ο Λ. Παπαδήμος ανέλαβε καθήκοντα».

Ας σταματήσει λοιπόν ο Βενιζέλος να υποστηρίζει ότι αυτά έγιναν μετά. Ο Μπαρόζο ανέφερε τον Παπαδήμο πριν «σκοτωθεί» το δημοψήφισμα και πριν αρχίσουν οι συζητήσεις στην Ελλάδα για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» και το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού. Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, προφανώς στην αγωνία του να βρει κάτι να απαντήσει, μπέρδεψε τις ημερομηνίες κι αυτές τον εκθέτουν. Ήταν καλύτερα να μείνει στο: «αυτά θα τα πούμε εν ευθέτω χρόνω» και να μην μπει σε λεπτομέρειες. Όσο το κάνει, θα χάνει.

Υπάρχουν και πολλά ακόμη γεγονότα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ούτε κάποιοι να μένουν στο τυπικό: «Μα, τον Παπαδήμο τον πρότεινε ο Καρατζαφέρης». Το πως τον πρότεινε, πως το σκέφτηκε και πως και γιατί μπήκε στην κυβέρνηση είναι μια άλλη ιστορία, που κι αυτή, κάποια στιγμή, θα αποκαλυφθεί. Όπως επίσης είναι λάθος του να υποστηρίζει ότι οι συζητήσεις για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» είχαν αρχίσει από τον Ιούνιο, πριν αυτός γίνει αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και υπουργός Οικονομικών. Τον Ιούνιο τελείωσε η προσπάθεια του Παπανδρέου να υπάρξει αυτή η κυβέρνηση επειδή ο Σαμαράς αρνήθηκε. Μάλιστα στα Μέσα Ενημέρωσης διοχετεύθηκε διαστρεβλωμένη η συζήτηση που είχε με τον Παπανδρέου με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πολιτικός θόρυβος που έπληξε τον Παπανδρέου. Τον Ιούνιο λοιπόν τελείωσε και επανήλθε τον Νόεμβριο με άλλους όρους, άλλες αφορμές και άλλες στοχεύσεις και σκοπιμότητες. Όμως ούτε αυτά είναι της ώρας.

Αυτή τη στιγμή προέχει να προσέλθουν οι πολίτες στην κάλπη και να ψηφίσουν για δημάρχους, περιφερειάρχες και ευρωβουλευτές χωρίς η κρίση τους να επηρεάζεται από το σκοτεινό παρασκήνιο του Νοεμβρίου 2011. Εξάλλου αυτή και την άλλη Κυριακή δεν κρίνονται η κυβέρνηση, το παρελθόν της και οι πολιτικές ηγεσίες. Αυτά θα κριθούν στις βουλευτικές εκλογές. Θα έχουμε λοιπόν χρόνο, μετά τις 26 Μαΐου, να τα συζητήσουμε και να μάθουμε όλα όσα χρειάζονται…

ΥΣΕΡΟΓΡΑΦΟ: Με τα παραπάνω δεν υποστηρίζω ότι είχε δίκαιο ο Παπανδρέου ή άδικο ο Βενιζέλος και ο Πρετεντέρης. Ούτε εκφράζω γνώμη για το αν οι εξελίξεις ήταν θετικές ή αρνητικές για τη χώρα. Οι αξιολογικές κρίσεις και τα πολιτικά συμπεράσματα ανήκουν στους πολίτες και τους πολιτικούς. Εγώ, απλώς αποκαθιστώ, δημοσιογραφικά, τα γεγονότα.

http://www.matrix24.gr