Ο καθένας από μάς, ιδίως εδώ στην Ελληνική διασπορά και ο έχων σώας τα φρένας, αναρωτιέται τι φοβερά λάθη έκανε ο τέως πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου, για να βρεθεί στο μάτι ενός πολιτικού κυκλώνα, που του στοίχησε την πρωθυπουργία. Αρχικά, θα πούμε ότι κάθε εποχή έχει τον δικό της Χριστό, είτε αυτός λέγεται Σπάρτακος ή Σωκράτης ή Καποδίστριας ή οτιδήποτε άλλο, από τα αμέτρητα της ιστορίας των ανθρώπων γεγονότα, που θα πρέπει να σταυρωθεί κάποιος, για να γλυτώσουν οι επόμενες γενιές.
Αμαρτία πρώτη : Πήρε ένα μαχαίρι και αποφάσισε να κόψει τους δεσμούς του συστήματος και του κράτους, με ένα αμαρτωλό και φαύλο παρελθόν..
Αμαρτία δεύτερη: Αρνήθηκε να τροφοδοτήσει με δημόσιο χρήμα, τα σαρκοβόρα Ελληνικά ΜΜΕ. ( βλέπε Λαμπράκης, δηλαδή Ψυχάρης, ΜΕΓΑ και Σια )
Αμαρτία Τρίτη: Ζήτησε να τεθεί στην κρίση του λαού, με δημοψήφισμα, το μνημόνιο και η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή ένωση, σαν μοναδικός δρόμος οικονομικής σωτηρίας της, από την χρεοκοπία (τώρα όλοι μιλούν για μνημόνιο, ακόμα και η Μέρκελ)
Αμαρτία Τέταρτη: Πήγε στην Ευρώπη και τους είπε ότι το πρόβλημα δεν είναι Ελληνικό, αλλά οικονομικά συστημικό, που θα επηρεάσει όλη την Ευρώπη, διότι οι διεθνείς κερδοσκόποι, κερδοσκοπούν με το πρόβλημα μιας χώρας (έτσι ακολούθησαν, η Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, για να βγει αληθινός )
Αμαρτία Πέμπτη: Πήγε στην Ευρώπη και τους είπε να φορολογηθούν οι τράπεζες και όχι μόνο οι καταθέτες (αλλά εκεί στην Ευρώπη ακούγοντας αυτό, …πέταξαν σπυράκια )
Αμαρτία έκτη: Πήγε στην Ευρώπη και είπε να γίνει ένα Ευρωομόλογο, για να προστατευτούν οι χώρες του νότου από τις αγορές των διεθνών τοκογλύφων (τώρα όλοι μιλούν και προωθούν το ευρωομόλογο)
Αμαρτία εβδόμη: Είπε στους Έλληνες τραπεζίτες, ότι από τα 32 δισεκατομμύρια που θα δανείσει το κράτος για την αναχρηματοδότηση των τραπεζών, αυτές θα πρέπει να δώσουν στο κράτος μετοχές με δικαίωμα ψήφου, πράγμα που το απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι (διότι θα έχαναν τον έλεγχο, που θα τους έκοβε το ανεξέλεγκτο φαγοπότι )
Αμαρτία ογδόη: Κατάργησε προοδευτικά τις εφορίες, αμόλησε το ΣΔΟΕ και έβαλε χέρι σε εφοριακούς, γιατρούς, εταιρίες φαρμάκων, τελωνιακούς, παράνομες συνταξιοδοτήσεις και επιδόματα και σε τόσους άλλους καταχραστές του δημοσίου χρήματος.
Αμαρτία ενάτη : Είχε το θάρρος να παραδεχθεί δημόσια, ότι η χωρά μας έχει μεγάλη διαφθορά.
Αμαρτία δεκάτη: Είχε το θάρρος να διαγράψει τον Άκη Τσοχατζόπουλο από το ΠΑΣΟΚ, πολλά χρόνια πριν αναβλύσουν δημόσια οι βρωμιές του.
Αμαρτία ενδεκάτη: Είχε το θάρρος να διαγράψει τον Σημίτη, γιατί από την αρχή του ΠΑΣΟΚ το 1974, μέχρι σήμερα, αυτός υπονόμευε και τον Ανδρέα και τον Γιώργο και δούλευε υπογείως για την διάλυση του, και ότι δεν κατάφερε αυτός, το ανέλαβαν οι εντολοδόχοι του Χρυσοχοΐδης, Βενιζέλος.
Αμαρτία δωδεκάτη: Είχε το θάρρος να ξεκινήσει την πάταξη της διαφθοράς προς κάθε κατεύθυνση, ακόμα στο σώμα των πολιτικών και να στείλει τους καταχραστές στην φυλακή και τον εισαγγελέα στην Ελβετία, να βρει τα κρυμμένα και τα αδήλωτα των « πτωχών της Ελλάδας».
Για όλα τα πάρα πάνω, απαξάπαντες οι ευεργετημένοι από το σύστημα, εκείνοι που συντηρούσαν την διαφθορά, αποφάσισαν την πολιτική δολοφονία του Γ. Παπανδρέου, ρίχνοντας σωρούς λάσπης μέσα από τα ΜΜΕ, και με κτυπήματα κάτω από την μέση, από τους δικούς του ακόμα ανθρώπους, που και αυτοί κάποια στιγμή κάτω από την πίεση λιγοψύχησαν.
Κατέληξε να ηγείται ενός συνδυασμού, όπου οι Βρούτοι είχαν την πρωτοκαθεδρία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά , ήλθε και το κερασάκι της τούρτας, που ήταν η στείρα και αγιάτρευτη δίψα των, Βενιζέλου και Σαμαρά για την εξουσία, οι όποιοι δεν έβλεπαν τον αγώνα του Παπανδρέου για να βγούμε από το σκοτάδι της διαφθοράς και την οικονομική κρίση που μάστιζε τη χώρα , αλλά του τράβηξαν και οι δύο το χαλί, με διαφορετικό τρόπο και με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.
Αλλά και σε αυτό το σημείο, ο Γιώργος Παπανδρέου, έδωσε ένα ακόμα μάθημα πολιτικής ηθικής, λέγοντας ότι δεν υπάρχει υπέρτατο αγαθό, άλλο από την οικονομική σωτηρία της χώρας, υποκλίθηκε και παρέδωσε την πρωθυπουργία σε τρίτους, άσχετους, για να καταλήξει και αυτή με την σειρά της, κουτσουρεμένη στον Σαμαρά, με δεκανίκι πλέον, τον λυπηρό και δυστυχισμένο Βενιζέλο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αποφάσισε σαν απλός στρατιώτης, να συνεχίσει την μάχη κατά της διαφθοράς, αλλά και της οικονομικής σωτηρίας ( βουλευτής ), στα πατρώα εδάφη της Αχαΐας, που ξεκίνησε σχεδόν αμούστακο παλικάρι την πολιτική διαδρομή του Αλλά κατόρθωσε να επανεκλεγεί παμψηφεί πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ανεβάζοντας την Ελλάδα σε ένα ακόμα σκαλοπάτι από την ανυποληψία στην διεθνή υπόληψη.
Η ιστορία του φυσικά, δεν έχει γραφτεί ακόμα ή μάλλον δεν έχει ……ακόμα αρχίσει. Έως τότε οψόμεθα. Αυτά σαν κατάθεση ψυχής για έναν τίμιο και άξιο Ηγέτη.
Και στην θύμηση τις 3 του Σεπτέμβρη 1974
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου