Αυτοί έφυγαν, οι άλλοι γιατί
δεν έρχονται;
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, με τα πολλά στραβά του και με τα αρκετά καλά του, προσπαθούσε να διατηρήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, άλλοι ούρλιαζαν δημόσια και υστερικά (Σαμαράς, Τσίπρας) κι άλλοι αγωνίζονταν εναντίον του στο παρασκήνιο (Βενιζέλος).
Όταν ο Λουκάς Παπαδήμος ανέλαβε να σώσει την τιμή του πολιτικού συστήματος, άλλοι συνέχισαν να ουρλιάζουν υστερικά (Τσίπρας) κι άλλοι αγωνίζονταν εναντίον του στο παρασκήνιο (Βενιζέλος, Σαμαράς).
Ο Παπανδρέου είναι εδώ και καιρό παρελθόν κι ο Παπαδήμος περιμένει πότε θα τον απαλλάξουν από τα καθήκοντα του για να βρει την ησυχία του. Η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ που ζητούσε ο Βενιζέλος έγινε, οι εκλογές που ζητούσε ο Σαμαράς έγιναν και η ισχυρή λαϊκή εντολή που ζητούσε ο Τσίπρας παραδόθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι περιμένουν λοιπόν;
Γιατί δεν κυβερνούν αυτή τη χώρα; Τόσο καιρό ήταν όλοι τους γεμάτοι με λύσεις. Τώρα τι τους συνέβη; Γιατί πετάει ο ένας την καυτή πατάτα στον άλλον; Μήπως ήρθε η ώρα να αναλογιστούν τις καταστροφικές συνέπειες της ανέξοδης μπουρδολογίας τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων δυο ετών;
Πολλά ακούσαμε για "δοσίλογους" και προδότες" αλλά τελικά ήταν άλλοι αυτοί που επέλεξαν ως μέσο για την πολιτική τους επιβίωση την εθνική μειοδοσία, την κατασυκοφάντηση της ασκούμενης πολιτικής την οποία τώρα δεν τολμούν να αμφισβητήσουν.
Όσοι καταγγείλαμε τη γέννηση των τεράτων που σήμερα καταβροχθίζουν την Ελλάδα κατηγορηθήκαμε για τυφλό Παπανδρεϊσμό, για ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό, για αντιδεξιά σύνδρομα και για ...ζήλια προς το μεγαλείο της βενιζελικής σκέψης.
Σήμερα, σκύβουμε το κεφάλι όταν ο απλός πολίτης μας ρωτάει "Τι μας λέτε; Ότι θα μας σώσουν αυτοί που μας κατέστρεψαν;". Ας ψάξουν να βρουν τώρα πειστική απάντηση οι διαχρονικοί ξερόλες που έξω από το χορό των τελευταίων δυο ετών είπαν πολλά τραγούδια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου