ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ...ΘΕΑΤΡΟ.!

Ο ελληνικός λαός, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, που είχε διαμορφωθεί στη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια και αποκαλύφτηκε μπροστά του ολόγυμνη την τελευταία διετία, δεν άντεξε και ξέσπασε ! Ορμώμενος από το θυμό και την αγανάκτηση, πήγε στην κάλπη και τα έφτυσε όλα, αλλά όχι όλους.

Κάποιοι κατάφεραν να τον ξεγελάσουν παίζοντάς το αθώοι και αμέτοχοι, παρ΄ όλο, που κι αυτοί είναι χωμένοι στις ευθύνες για τα προηγηθέντα, μέχρι τα μπούνια.

΄Ετσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση, δεν υπήρξε δυνατότητα να γίνει μια αντικειμενική ενημέρωση του λαϊκού παράγοντα και το "παιχνίδι" νοθεύτηκε από επί μέρους γεγονότα και λειτουργίες σκοπιμότητας και διαστρέβλωσης.

Στις εκλογές της 6ης Μάη 2012, το εκλογικό σώμα ψήφισε μονόπαντα, γιατί μονοσήμαντα είχε εισπράξει τις εξελίξεις. Δεν κατέστη δυνατό να μπει στη διαδικασία της σύνθεσης, καθώς τα οικονομικά και κοινωνικά συμβαίνοντα, το οδηγούσαν, (μονόπαντα, πάντα...) στη αντίθεση. Κι έτσι ψήφισε κατά των πολιτικών εκπροσώπων του παρελθόντος και άτεγκτων διαχειριστών του παρόντος.

Στις 6 του Μάη ο ελληνικός λαός απαρνήθηκε το παρελθόν, (αγανακτισμένος, αλλά και κρυπτόμενος πίσω από το δάκτυλό του και την εθελοτυφλία, του "για όλα φταίνε οι άλλοι"...), καταδίκασε το παρόν και αδιαφόρησε για το μέλλον του. Αυτή η συνειρμική συμπεριφορά οδήγησε στην υπερψήφιση του αριστερού συνονθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ, του δεξιόμουρλου μορφώματος του Καμμένου και των φασιστοειδών κατακαθίων του Μιχαλολιάκου.

Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής δεν μπορούσε να οδηγήσει σε κυβέρνηση, μιας και ο "νικητής" εκτίμησε, πως στο δεύτερο γύρο κερδίζει ακόμα περισσότερα και γίνεται κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτό και θα γίνει !...

Δυστυχώς, ούτε το κλίμα, ούτε οι καταστάσεις ευνοούν τις οποιεσδήποτε προσπάθειες, για συνθέσεις, καθώς αυτοί που πλασαρίστηκαν, επιτυχώς, ως αθώοι για το παρελθόν, (απώτερο και πρόσφατο) και λυτρωτές για το παρόν, δεν αξιολογούνται, καν, για το μέλλον που προτείνουν, μέσα στο ισοπεδωτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί.

΄Ολοι, όσοι προσεγγίζουν τα πράγματα, από την παραπάνω οπτική γωνία, το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι να μείνουν στην άκρη και να μη χαραμίζουν δυνάμεις και προσπάθειες, για την προώθηση συνθετικών λύσεων. Μέσα σ΄ αυτό το χαμό, ούτε ακούγονται, ούτε επηρεάζουν...

Οι μέχρι χθες, φυτοζωούντες, έχοντας, διαχρονικά, το ρόλο του κομπάρσου στην πολιτική σκηνή, πίστεψαν, τώρα, πως μπορούν να πρωταγωνιστήσουν και το κοινό, από κάτω, φαίνεται ν΄ αποδέχεται και να μπιζάρει αυτή τους την επιδίωξη. Ας το κάνουν, λοιπόν, και οι μεν και οι δε και ας λουστούν, στη συνέχεια τα παρεπόμενα της παράστασης, οι μεν ως ξεσκεπασμένοι κομπογιαννίτες, οι δε ως "αιώνιοι μαλάκες" ! 
Εγώ επιλέγω να μείνω έξω απ΄ το θέατρο!...