Ετσι πλέον όπως εξελίσσεται η πολιτική κατάσταση μάλλον
πάμε για εκλογές. Αυτό δηλαδή που δεν χρειάζεται η χώρα και φυσικά η πλειοψηφία
του ελληνικού λαού δεν
επιθυμεί! Ομως η δημοκρατία μας, φαίνεται πως παραέχει γίνει λάστιχο στα χέρια
κάποιων που εξακολουθούν να παίζουν με τις τύχες μας. Δεν πρέπει, σε
οποιαδήποτε περίπτωση, να πάψουμε να έχουμε μνήμη.
Αλλά συγχρόνως πρέπει να κοιτάξουμε και το
μέλλον μας. Και για να γίνει αυτό
πρέπει να συλλάβουμε με όση γίνεται καθαρότητα τα στοιχεία που συνθέτουν το
παρόν. Είναι σωστό όλοι να επιθυμούμε
διακαώς να απαλλαγούμε, ή να αυτονομηθούμε από τη δεσποτεία των εξωτερικών όρων
και να αναθέσουμε στους πολιτικούς μας να διαμορφώσουν τους νέους όρους της
εθνικής και πολιτικής ζωής. Εμείς θα το κάνουμε αυτό. Κι όχι μια μερίδα του λαού που πιστεύει ότι
ενεργεί και αποφασίζει εξ ονόματος όλων μας.
Δεν μπορούμε, ως πλειοψηφία, να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και τώρα, μια ροπή που αποτυπώνεται στην πολιτική πρακτική κάποιων οι οποίοι αναζητούν το ιδεώδες στις σφαίρες του φανταστικού και της χίμαιρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγου χάρη, το πολιτικό αυτό μόρφωμα που πέτυχε να γίνει το επίκεντρο της πολιτικής ζωής του τόπου, μας μιλάει συνεχώς για έναν αόριστο χώρο, και μας παραπέμπει σε μια νεκρή ζώνη, σε μια no man's land.
Είναι μια πολιτική που αποκόπτεται
ψυχολογικά από την εποχή της. Εκφράζει την ψυχολογία
μιας κοινωνικής μειοψηφίας, μικρής ή μεγάλης, αδιάφορο, που δεν είναι σε θέση
να υποκατασταθεί στην κυριαρχούσα ψυχολογία, αλλά διαφοροποιείται μορφικά. Προσέξτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιζητεί εκλογές (που
τελικά θα γίνουν) για να αυξήσει το εκλογικό ποσοστό του. Δεν υπάρχει περίπτωση, καταπώς φαίνεται, να
κερδίσει την αυτοδυναμία για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Και τι θα κάνει τότε; Θα εξακολουθήσει να ζητεί νέες εκλογές μη
τυχόν και αυξήσει περισσότερο τα ποσοστά του. Ναι, αλλά αυτό πλέον καταντά αρρώστια. Δεν είναι δυνατό ο ελληνικός λαός να
αποτινάξει τις όποιες ιδεολογικές ή πολιτικές αξίες του για να κάνει το χατίρι
του Τσίπρα και του Σκουρλέτη ή της κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, που επιζητούν
μετά μανίας να μας φιμώσουν όλους για να ακούγεται μονάχα η δική τους φωνή!!! Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν αντίλογο. Τους νοιάζει η δική τους φωνή! Και ο αντίλαλός της!!!
Μπορώ να δεχθώ την συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ
και των στελεχών στο μέτρο που δέχομαι ότι το ελληνικό έθνος έχει από τα
παλαιότατα χρόνια, την παράδοση της ανορθογραφίας, γιατί η ανορθογραφία είναι
μια άλλη εκδήλωση του ατομικισμού της ράτσας. Ως Ελληνες, είμαστε αντικονφορμιστές, περισσότερο από άλλους λαούς. Αλλά αυτός ο αντικονφορμισμός είναι
περίεργος και κάποιες φορές άρρωστος. Και δεν ξέρω πότε αυτός ο αντικονφορμισμός είναι γόνιμη
ανταρσία...
Ο αντικονφορμισμός δικαιώνεται μονάχα με τη
δημιουργικότητα και την επινοητικότητα της αντίθεσης. Ομως, θα μου πείτε, είναι δυνατό να μιλάμε
για αντίθεση χωρίς ένα υπόβαθρο θέσης;;; Κι ακόμα παραπέρα: μπορούμε να μιλάμε για θέσεις χωρίς
την τεκμηρίωση της δικής τους αλήθειας;;; Ας μην γελιόμαστε...
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό πλέον ότι χρησιμοποιεί τα πιο ευτελή και τα πιο απαράδεκτα μέσα, αδιαφορώντας αν με τον τρόπο αυτό εκφυλίζεται σε αρνητικό πείσμα, σε στείρα αντιδικία, σε απλή αντίδραση. Αυτός ο αντικονφορμισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι νοσηρή κατάσταση. Κι όταν γίνεται μαχητική αντίθεση, μπορεί να φτάσει μέχρι ρυπαρότητας, διότι το μοναδικό του κίνητρο είναι το αλόγιστο πάθος, με αλλοπρόσαλλα ψυχικά υλικά.
Νίκος Λαγκαδινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου