ΔΕΝ αρκέστηκε στην πρωτοσέλιδη αναφορά της λέξης «ΔΙΚΑΙΩΣΗ» για την εκλογή του βουλευτή κ. Κώστα Μενεγάκη, στο καναδικό κοινοβούλιο. Την δόξα τους ζήλεψε ο κ. Κουτίνας ο οποίος έκανε ολόκληρο άρθρο με τίτλο τη λέξη «δικαίωση» ώστε να την …εμπεδώσουμε και να δούμε με λεπτομέρεια το σοβαρό αυτό ζήτημα της «Δικαίωσης»…
Γράφει λοιπόν στις «Τυπο-λογίες» του, με τον παραπάνω τίτλο, ότι Η εκλογή του κ. Μενεγάκη δεν έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό, αλλά «Ήταν η φυσιολογική και ευτυχής κατάληξη μιας ενασχόλησης με τα κοινά από 15ετίας και πλέον αρχής γενομένης με την προεδρία της ΕΚΤ.»…
(σ. π. Πέρα του ότι ούτε καν ολόκληρο το όνομα της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο, γράφετε, σε τίνος …ευτυχή κατάληξη αναφέρεστε κ. Κουτίνα. Πόσο ευτυχής μπορεί να είναι η Κοινότητα, τα μέλη της και η παροικία από την έκβαση των εκλογών; Θα απαλείψει μήπως το χρέος τους; Μήπως η προεδρία της Κοινότητας είναι το τέλος και όχι η αρχή της 15ετίας; Μήπως όλο κι’ όλο η ενασχόληση του κ. Μενεγάκη με τα κοινά, ήταν μόνο η Κοινότητα, και η παράλληλη αναρρίχησή του στο ΣΑΕ και την συμμετοχή του στο μητροπολιτικό συμβούλιο;)
ΣΤΗ συνέχεια, γράφει:
«Η σχέση του Κώστα Μενεγάκη με τα κοινά δεν (ήταν;) εφήμερη. Ήταν ενθουσιώδης, ουσιαστική, δυνατή και με βάθος»
(σ. π. Και βέβαια δεν ήταν εφήμερη, αφού 15 ολόκληρα χρόνια ασχολούνταν με την Κοινότητα. Και φυσικά ήταν και με βάθος , μόνον που με την αποχώρησή του, άφησε την Κοινότητα στο βάθος ενώ ο ίδιος έφυγε για τα ψηλά. Τόσο ψηλά που μέχρι και στο βουλευτικό αξίωμα έφτασε.)
ΚΑΙ λίγο παρακάτω, αφού αναμασάει το «πόσο καλός, πόσο χρυσός ήσουν και έφυγες» γράφει, ακόμα ότι:
«Έχουμε τονίσει όμως ότι με τον ενθουσιασμό ενός και μόνο ατόμου δεν χτίζονται μεγάλα έργα. Απαιτείται συλλογική προσπάθεια η οποία όμως είχε αρχίσει να φθίνει ήδη.»…(σ. π. ΜΑ αγαπητέ κ. Κουτίνα, με τον προσωπικό του ενθουσιασμό και μόνον ξεκίνησε αυτό το μεγάλο έργο; Δηλαδή δεν είχε την απαιτούμενη συλλογική προσπάθεια, όταν υπερχρέωνε την κοινότητα; Δεν έβλεπε ότι η ομογένεια αδυνατεί να ανταποκριθεί στο μεγάλο αυτό έργο, αφού η συνολική συμμετοχή της δεν ξεπέρασε ποτέ τις 600-700 χιλιάδες δολάρια, συνολικά; Και γιατί μια τόσο φωτισμένη ηγεσία δεν είδε έγκαιρα την αδιαφορία των πολλών, ώστε να σταματήσει την κατασκευή, πριν ακόμα εξαντλήσει όλη την δανειοληπτική ικανότητα της Κοινότητας; Πριν δηλαδή την φτάσει στο ΑΜΗΝ, ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις τραπεζικές απαιτήσεις…
Σοβαροί να είμαστε, που λέει κι’ ο αμαξάς …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου