Αναρωτιέμαι πώς θα αισθανθεί, και πώς θα αντιδράσει ο κ. Διαμαντούρος όταν συναντήσει για πρώτη φορά στη Βουλή ολοζώντανο μπροστά του τον Βασίλη Λεβέντη. Θα κρατήσει την ψυχραιμία του; Θα γυρίσει από την άλλη, σαν να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του, έστω και την ύστατη στιγμή, πως τον γελούν τα μάτια του; Ή απλώς θα σφίξει τα δόντια του και μουρμουρίζοντας «τελικά είναι υπαρκτό πρόσωπο» θα συμπεράνει για μια ακόμη φορά: «Αυτή είναι η δημοκρατία». Θα μου πείτε «ο Λεβέντης σε πείραξε;». Εδώ είχαμε υπουργό Aμυνας έναν Καμμένο και Εργασίας έναν Χαϊκάλη. Oχι δεν με πείραξε ο Λεβέντης. Απλώς επειδή έχω υπάρξει τακτικός θεατής του είχα φτάσει να τον θεωρώ κάτι σαν δημιούργημα της φαντασίας μου.
Αυτή είναι η δημοκρατία. Αυτά έχει η δημοκρατία. Από τη μια, πρώτος στο
ψηφοδέλτιο Επικρατείας με το Ποτάμι ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, ένας ακαδημαϊκός ο οποίος δεν έχει απλώς πείρα της Ευρώπης. Εχοντας διατελέσει για δεκαετία Συνήγορος του Ευρωπαίου Πολίτη έχει πείρα ευρωπαϊκής διοίκησης. Από την άλλη ο Βασίλης Λεβέντης, γνωστός και μη εξαιρετέος καρατερίστας της νύχτας, ο οποίος δηλώνει πως με τις γνωριμίες του μέσα σε δύο μήνες θα καταργήσει τα μνημόνια. Οι δύο όψεις μιας ταλαίπωρης χώρας που ψάχνει τον δρόμο της.
Για να είμαι ειλικρινής δεν συμμερίζομαι το σχεδόν θρησκευτικό δέος με το οποίο αντιμετωπίζονται οι ακαδημαϊκές περγαμηνές στον πολιτικό μας βίο. Ούτε θεωρώ πως η αξία ενός πολιτικού κρίνεται από τον αριθμό των ενσήμων που έχει στο ενεργητικό του. Η σοβαρότητα, η καλλιέργεια και η πείρα ζωής κρίνονται σε κάθε σου βήμα από τη δημόσια συμπεριφορά σου. Ο Σατωμπριάν γράφει πως ο Ναπολέων είχε επίτηδες κακό γραφικό χαρακτήρα για να μπορεί να κρύβει τις ανορθογραφίες του. Hταν όμως ο Ναπολέων. Κι ας ήταν ανορθόγραφος.
Η υποψηφιότητα του Νικηφόρου Διαμαντούρου είναι απόδειξη πως ο δημόσιος βίος διαθέτει ακόμη ανθρώπους που έχουν αποδείξει τη σοβαρότητά τους, και το κυριότερο, όταν μιλούν για την ευρωπαϊκή Ελλάδα ξέρουν τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Κι αυτό το ανθρώπινο δυναμικό είναι απαραίτητο για την ενίσχυση των δυνάμεων του ευρωπαϊκού τόξου. Θα μου πείτε και ο Βασίλης Λεβέντης ξέρει τι θα πει Ελλάδα. Την βλέπει σαν μια γερασμένη χώρα που πάσχει από αϋπνίες και φαντασιώνεται την πραγματικότητα αντί να την ζει.
Η διαδρομή από τον ένα στον άλλον σηματοδοτεί και την πορεία για την έξοδο από την κρίση.
Τ. Θεοδωρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου