Ας πάρουμε την πιο αισιόδοξη εκδοχή για την κυβέρνηση.
Ότι δηλαδή η συμφωνία, λύση -ας τη βαφτίσει όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ- περνά από τη Βουλή με μικρές απώλειες για το κυβερνών κόμμα, οι δόσεις και τα ευρώ πέφτουν στη συνέχεια σαν βροχή. Υπάρχουν έστω αχνές ενδείξεις πως στη χώρα τον Σεπτέμβριο, εάν όλα αυτά συμβούν, η διοίκηση, η οικονομία, οι αγορές, θα λειτουργούν σε κανονικές συνθήκες; Ότι θα βαδίζουμε σε έξοδο από την ειδική κατάσταση, ότι θα προσδοκούμε συμμετοχή στο φθηνό χρήμα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, όπως όλες οι άλλες χώρες της ΕΕ;
Φοβάμαι πως είτε τον Σεπτέμβρη είτε τον Νοέμβρη, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν θα είναι πειστικά θετική. Που σημαίνει πως δεν θα προβλέπονται βάσιμα, εφαρμογή των
συμφωνημένων, καθώς και επενδύσεις και σχέδια επενδύσεων σε τέτοιο μέγεθος ώστε να προχωρήσουμε σε ανάπτυξη. Ακόμη και υιοθετώντας λοιπόν την πιο αισιόδοξη εκδοχή για τα ζητήματα του σήμερα, το αύριο δεν προκύπτει ελπιδοφόρο. Τα