Απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια…

Ας μην μιλήσουμε για την αντιπολίτευση.

Ας μιλήσουμε για την άποψη που υποστηρίζουν μερικοί χαριτωμένοι ότι όποιο κόμμα δεν έχει «λερώσει» τα χέρια του στα «σαλόνια» της εξουσίας, διαθέτει ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στα κόμματα που είναι «λερωμένα».
Μία πρώτη παρατήρηση είναι ότι όσοι θεωρούν πως η άσκηση πολιτικής εξουσίας και η «βρώμα» είναι έννοιες αδιαίρετες και γιατί όχι ταυτόσημες λένε απλά μία μπούρδα, γιατί αν αυτό πράγματι ισχύει, μοναδικός τρόπος να διαφυλάξει ένας πολιτικός καθαρά τα χέρια του είναι να μην ασκήσει ποτέ εξουσία!
Αυτή η απόλυτη επαγωγή μεταξύ πολιτικής εξουσίας και διαφθοράς επιχειρείται από όσους δεν τους συμφέρει να
παραδεχθούν ότι πολιτική εξουσία δεν είναι μόνο η εκτελεστική, δηλαδή η Kυβέρνηση αλλά και η νομοθετική δηλαδή η Βουλή. Γιατί αν το να ψηφίζεις (ή να καταψηφίζεις) νόμους που θα δεσμεύσουν (ή δεν θα δεσμεύσουν) μια ολόκληρη κοινωνία δεν είναι άσκηση πολιτικής εξουσίας, τότε εγώ είμαι ποδήλατο.

Αν βέβαια την παραπάνω κουταμάρα την εκφράσει οποιοσδήποτε πολιτικά αμαθής ή αφελής ή φανατικός το μόνο που μπορούμε να συμπεράνουμε είναι αυτές ακριβώς τις πολιτικές του «ιδιότητες».

Αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά (εκ πείρας) ότι αυτές οι «ιδιότητες» είναι ακριβώς το συναισθηματικό έδαφος όπου μπορεί να βλαστήσει ο λαϊκισμός κάθε μορφής. Από τον φασισμό του Μιχαλολιάκου και τον ακροδεξιό λεκτικό εξτρεμισμό του Καμένου, μέχρι την ακροαριστερή φαντασίωση του κάθε ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον εμφυλιοπολεμικό λόγο του κάθε Τσίπρα.

Αρκεί που όλοι αυτοί έχουν καθαρά χέρια και δεν κυβερνούν!

Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό τον Μιχαλολιάκο να χαιρετά σε δημόσια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής χιτλερικά λέγοντας «…μπορεί αυτά τα χέρια να χαιρετάνε μερικές φορές έτσι, αλλά είναι καθαρά χέρια», τον Καμένο να προτρέπει σε λυντσάρισμα κυβερνητικών βουλευτών και μετά από λίγο να λέει «με συγχωρείτε λάθος», τους δύο νεκρούς Χρυσαυγίτες από το χέρι των φασιστών της όποιας αριστερής «επαναστατικής παρέμβασης», το «..ή εμείς ή αυτοί (οι λιγότερο απ’ τον ίδιο Έλληνες δηλαδή) του νεαρού επηρμένου Κνίτη.

Τι κάνουν όλοι αυτοί;

Θέλουν να πείσουν (και το καταφέρνουν) αφελείς αμαθείς και φανατικούς ότι αυτοί είναι μια ζωή στ’ «αλώνια» μαζί με το λαό(!) και συνεπώς έχουν ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στους «λερωμένους» των σαλονιών.

Πρόκειται για αυτό που λέμε «μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»:

Και αποκρύβουν τις ευθύνες τους για την πορεία της χώρας από τη συμμετοχή τους στα σαλόνια της κοινοβουλευτικής εξουσίας και τα σούρνουν χοντρά σε όσους συμμετείχαν σε κυβερνητικές θέσεις, άτομα και κόμματα.

Φυσικά στους ίδιους αφελείς, αμαθείς και φανατικούς απευθύνεται και ο λαϊκισμός του κυβερνητικού success story και της δαιμονοποίησης κάθε αντιπολιτευόμενης άποψης.

Στους ίδιους απευθύνονται και διάφοροι τύποι Λοβέρδων που κάθε τόσο ή σκαρώνουν ένα νέο κόμμα ή κάνουν ρεσάλτο σε κάποιο βολικότερο και θεωρώντας ότι έχουν ξεπλύνει τα χέρια από τις δικές τους ευθύνες, ετοιμάζονται να μας σώσουν από όσους μαζί τους κυβερνούσαν μέχρι προχτές.

Ποιες είναι όμως οι ευθύνες που θέλουν να κρύψουν από τη συμμετοχή τους στην κοινοβουλευτική εξουσία;

Η καλύτερη απάντηση μπορεί να δοθεί με μερικές ενοχλητικές ερωτήσεις:

*Ποιος από σας ορέ αντιμνημονιακά παλληκάρια, τόσα χρόνια στο κοινοβουλευτικό κουρμπέτι, σήκωσε το αριστερό ή δεξιό ή όποιο άλλο ηθικό του ανάστημα στο κράτος των πελατών που οικοδομούσαν οι κυβερνώντες;

Κανένας, μαζί το δημιουργήσατε.

*Ποιος από σας ορέ ΒαρουφακοΣταθακοΤσακαλώτοι μίλησε τις προηγούμενες δεκαετίες για τη βέβαιη δημοσιονομική εκτροπή από τον τρομακτικό εξωτερικό δανεισμό του κράτους;

Κανένας, δώσε κι άλλα λέγατε. Οικονομολόγοι έ οικονομολόγοι!

*Ποιος από σας ορέ Κεϋνσιανοί φωστήρες της κρατικής ρευστότητας θύμισε ποτέ στους κυβερνώντες πως για να έχεις να χώσεις κρατική ρευστότητα στην αγορά όταν σφίγγουν οι κώλοι, θα ‘πρεπε να ‘σουνα νοικοκύρης και οικονόμος όταν έρεε το ευρώ, έστω το δανεικό;

Κανένας. Το κορόιδο κάνατε όταν τα δανεικά ξοδεύονταν αντί για ανάπτυξη και κοινωνική μέριμνα σε μισθούς και επιδόματα στο Δημόσιο που δεν είχαν καμία σχέση με τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες της χώρας, σε προκλητική προσοδοθηρία σε όσους μπορούσαν να ασκήσουν πίεση και σε αέρα-πατέρα «επιχειρηματίες» που τρέχανε σαν τα ποντίκια να τα βγάλουν έξω πριν τους ανακαλύψουν. Και μόλις τίποτα περίεργοι πηγαίνανε να σας χαλάσουνε τη σούπα φιλιώνατε αυτομάτως κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι μηχανισμοί και τους βγάζατε νεοφιλελεύθερους και αρχιερείς της διαπλοκής.

*Ποιος από σας ορέ φωστήρες της σοσιαλδημοκρατικής αναδιανομής είπε τόσες δεκαετίες μια κουβέντα ότι η αναδιανομή με δανεικά είναι βόμβα στο μέλλον των παιδιών μας;

Κανένας. Ακόμα και σήμερα που ζούμε με ελεημοσύνες ευρωπαϊκών λαών, μερικοί από τους οποίους είναι φτωχότεροι, παπαγαλίζετε τις ίδιες βαρύγδουπες ιδεοληψίες.

Στις ερωτήσεις αυτές δεν μπορούν να απαντήσουν οι παραπάνω «αλέρωτοι».

Γι αυτό προτιμούν τη διαμαρτυρία, τις φωνές, την πόλωση, την ηθικολογία τα επικοινωνιακά τρυκ την υποκρισία και την καταγγελία.

Αποκτούν έτσι ένα πραγματικό ηθικό πλεονέκτημα επειδή ο λαϊκισμός, η άγνοια και ο φανατισμός μεγάλου μέρους των πολιτών επιβραβεύουν όσους δεν στεναχωρούν κανέναν, όσους δεν μπαίνουν στα δύσκολα των κυβερνητικών αποφάσεων, όσους κρίνουν ανηλεώς αυτούς που το κάνουν.

Είναι φανερό ότι σε μία ώριμη πολιτικά κοινωνία θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο:

Ηθικό πλεονέκτημα πρέπει να έχουν όσοι προσπαθούν να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. Ακόμα και έχοντας κάνει λάθη. Μεγάλα λάθη. Στις σημερινές συνθήκες ηθικό πλεονέκτημα πρέπει ν’ αποκτήσουν όσοι θα πουν όλη την αλήθεια στον κόσμο. Όσοι θα προτείνουν λύσεις που θα στεναχωρήσουν συντεχνιακά, ιδιωτικά και παράνομα συμφέροντα. Όσοι θα επιχειρήσουν να αλλάξουν και την πολιτική ατζέντα και την πολιτική κουλτούρα. Όσοι θα εργασθούν για μικρότερο κράτος, περισσότερη συμμετοχή, περισσότερη διαφάνεια και επιτέλους περισσότερη υποστήριξη σε εκείνους που παράγουν τον πλούτο. Επιχειρηματίες και εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Αυτό είναι το στοίχημα της νέας παράταξης αν θέλει να βρεθεί στα αλώνια της καυτής πολιτικής πράξης αφήνοντας τα σαλόνια της δημαγωγίας σε άλλους πιο επιδέξιους που ο κόσμος ήδη τους έχει πάρει στο ψιλό με τα λεγόμενα σύντομα ανέκδοτα

Θέλετε μερικά;

Υπουργός Μεταφορών με πλαστές πινακίδες!

Συνδικαλιστές εκατομμυριούχοι!

Επαναστάτες των χρηματιστηριακών παραγώγων!
Θεοδ. Ζαρέτος
www.ika.gr!