Οι αναφορές των ξένων αρχών για κυβέρνηση....Τους πήρανε χαμπάρι!

Αναδημοσιεύουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Φελνίκου

"Το τι λένε οι Έλληνες για την κυβέρνηση και γενικά το δημόσιο βίο το γνωρίζουμε. Από τις δημοσκοπήσεις, από τα Μέσα Ενημέρωσης από τις καθημερινές συζητήσεις στους ανά την επικράτεια καφενέδες. Σημαντικές είναι οι γνώμες των Ελλήνων πολιτών, αλλά εξίσου σημαντικές είναι και οι γνώμες που σχηματίζουν οι ξένες διπλωματικές αντιπροσωπείες και κατ’ επέκτασιν οι αναφορές που στέλνουν στο «κέντρο», στις κυβερνήσεις τους. Με βάση αυτές τις αναφορές καθορίζεται, έναντι της Ελλάδας, η στάση των κρατών, ιδίως των ευρωπαϊκών, αλλά και των ΗΠΑ που παραδοσιακά ο ρόλος τους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας μας, είναι αυξημένος.

Τι λένε λοιπόν οι πρεσβείες για την κυβέρνηση;
Πρώτον, θεωρούν χαμηλό το επίπεδο του υπουργικού συμβουλίου που δεν ανταποκρίνεται με επάρκεια στις ανάγκες της περιόδου κρίσης την οποίαν διέρχεται η Ελλάδα.
Δεύτερον, πιστεύουν ότι είναι δύσκολο, παρά τις διαβεβαιώσεις των ελληνικών αρχών, η κυβέρνηση να πετύχει το στόχο των αποκρατικοποιήσεων. Οι λέξεις «προβληματισμός», «απογοήτευση», «πολλά εμπόδια» είναι αυτές που επαναλαμβάνονται στις εκτιμήσεις τους.
Τρίτον, για τη λίστα Λαγκάρντ θεωρούν ότι δεν γίνεται ο καλύτερος δυνατός χειρισμός. Πιο σημαντικό πιστεύουν είναι να βρεθούν ποιοι βρίσκονται πίσω από τους μεγάλους λογαριασμούς, όπως αυτός των 550 εκατ. του Σάμπυ Μιωνή, και να πληρώσουν, παρά οι όποιες παρατυπίες έγιναν στη διαχείριση της λίστας.
Τέταρτον, εκτιμούν ότι η κυβέρνηση αφήνει στο απυρόβλητο αυτούς που οι ίδιοι ονομάζουν «ολιγάρχες», και μάλιστα επικεντρώνονται στα πρόσωπα τεσσάρων (4) από τους δώδεκα (12) που κυρίως η Γερμανία έχει στοχοποιήσει.
Πέμπτον, η άποψή τους για τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά, είναι θετική, με τη σημείωση ότι μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να ισορροπήσει ικανοποιητικά ως επικεφαλής της τριτοκομματικής κυβέρνησης, η οποία σχηματίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με κόμματα που έχουν διαφορετικές πολιτικές και προγραμματικές προτεραιότητες και στοχεύσεις, και που ιδεολογικά εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων από τη Δεξιά (Ν.Δ.), ως την Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) συμπεριλαμβανομένου και του κεντρώου χώρου (ΠΑΣΟΚ).
Έκτον, αναφέρονται με θετικά σχόλια στη σκληρή στάση που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις απεργίες και ευρύτερα τις εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας και ανομίας.
Τα έξι (6) προηγούμενα σημεία είναι, με όσο το δυνατόν βραχύλογο και περιεκτικό τρόπο, ο «κοινός τόπος» των εκτιμήσεων των ξένων πρεσβειών για την κυβέρνηση.
Για σήμερα δεν θα ήθελα να τα σχολιάσω, αφού αποφάσισα αντί για άρθρο γνώμης να παραθέσω «ξερά» το ρεπορτάζ, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις, νομίζω είναι περισσότερο ελκυστικό από την άποψη που μπορεί να έχει κάποιος εγχώριος σχολιαστής των γεγονότων. Εξάλλου είναι πιο σημαντικό να γνωρίζουμε τι πιστεύουν οι άλλοι (αντίπαλοι, σύμμαχοι, δανειστές κ.ά.) για μας, παρά η άποψη που έχουμε εμείς γι’ αυτούς.
Τέλος, και για ότι αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορεί να μην τον θεωρούν ως «φόβο και τρόμο για το σύστημα», όπως παλαιότερα κάποιοι τον εμφάνιζαν, όμως έχουν αμφιβολίες για τις ικανότητές του να διαχειριστεί την κρίση στην Ελλάδα και να ενοποιήσει το κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ρεαλιστική, έστω και ριζοσπαστική πρόταση, διακυβέρνησης.
Τα όποια συμπεράσματα, και σχόλια, δικά σας…"
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό να σχολιάσουμε ότι
Δεν υπάρχει στην ουσία υπουργικό συμβούλιο και δεν συνεδριάζει παρά αραια και που....σε αντίθεση με την περίοδο Παπανδρέου που οι συνεδριάσεις ήταν σχεδόν καθημερινές. Το θέατρο με την λίστα Λαγκάρντ είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και εκτόνωση. Καμμιά ενέργεια δεν έγινε -ούτε φαίνεται η διάθεση να γίνει για την αξιοποίησή της, αφού η συντηρητική κυβέρνηση της ΝΔ ποτέ δεν θα ήθελε να θίξει τα συμφέροντα που την υποστηρίζουν παραδοσιακά. Για το λόγο αυτό άλλωστε δεν έχουν προχωρήσει -παρότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δημιούργησε το νομικό υπόβαθρο - στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Πώς να πολεμήσει τους ολιγάρχες το κόμμα της ολιγαρχίας;