8 Ιαν 2010
Tο Ιστορικό Καστρί...
ΕΙΝΑΙ ιστορικό το Καστρί; Ιδού η απορία που πλανάται στα χείλη των περισσότερων Ελλήνων της Παροικίας μας και όχι ...μόνο.!!
ΚΑΙ νάσου, λοιπόν, τα τσακάλια της παροικιακής δημοσιοκαφρίας ή της δημοσιοκαρφίας, αν θέλετε, (άσχετα αν οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται ... διαφορετικά), μυρίστηκαν αμέσως την ...αγωνία των συμπαροίκων μας και έτρεξαν να μάθουν το ιστορικό της Ιστορικής βίλας Γαλήνη, και να μας ενημερώσουν, και μάλιστα σε ...δόσεις, για το εν λόγω φλέγον θέμα..!
..."Είναι τελικά ιστορικό το Καστρί, η κατοικία του Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, ή όχι;" αναρωτιέται ο συντάκτης του κειμένου... με τίτλο: "Καστρί: είναι ιστορικό ή όχι τελικά;"
ΔΕΝ γνωρίζω πόσο (θα πρέπει να) ενδιαφέρει τον αρθρογράφο η ιστορικότητα ή μη του συγκεκριμένου ακίνητου, αλλά είμαι σίγουρος ότι πάρα πολύ (θα πρέπει να) ενδιαφέρει την ιδιοκτήτριά του... Και προσωπικά πιστεύω, πως έχει το απόλυτο δικαίωμα, να αλλάζει ακόμα και γνώμη για την περιουσία της οικογενείας της... Ακόμα, πιστεύω, ότι έχει το απόλυτο δικαίωμα, να ζητά και την δικαστική συνδρομή, εάν πιστεύει ότι αδικείται... Συμπέρασμα; Ας περιμένουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία απόφαση θα απαντήσει πιθανότατα και στο ...μεγάλο και τόσο ενδιαφέρον ερώτημα του αρθρογράφου και της συντακτικής επιτροπής γενικότερα, μιας και το θέμα ...φιλοξενείται και στην πρώτη σελίδα του "Ελληνικού Τύπου"...
Τελειώνοντας, για σήμερα, θά'θελα να ρωτήσω:
Το "Εμείς θα πούμε περισσότερα στην επόμενη έκδοση" έχει να κάνει με κάποιες ...εκβιαστικές σκέψεις ή απλά αντιγράφετε τον ...Θαμπό;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑ -ΤΥΠΙΕΣ («Ελληνικό Τύπος», σελίδα 26)
Αναφέρομαι σε πρόσφατο δημοσιεύμα στον «Ελληνικό Τύπο» σχετικά με την βίλλα «Γαλήνη», των αειμνήστων Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κ. Σοφία Παπανδρέου πήρε μια απόφαση η οποία βρίσκει δαμετρικά αντίθετο κάποιον ομογενή δημοσιογράφο, τον κ. Μαγκούτα, που εν κατακλείδι κόπτεται για τα διατηρητέα ιστορικά οικήματα.
Για την ιστορία θα αναφερθώ σε μερικα από τα όμορφα ιστορικά σπιτια της Αθήνας της «μπελ επόκ» που χάθηκαν...και ουδεις διαρωτήθηκε τότε. Θα παραθέσω και τις τοποθεσίες τους, μήπως και κάποιος εν ζωή ακόμα Αθηναίος «γκάγκαρος» τα θυμιθεί και...δακρύσει.
Το σπίτι «Καραπάνου» βρίσκονταν στην οδό Σταδίου και δεν υπήρχε παλιός Αθηναίος που να μην το είδε πολλές φορές. Σχεδιασμένο και χτισμένο από τον διασημότερο αρχιτέκτονα της εποχής Γκαρνιέ, που σχεδίασε και έφτιαξε την μεγαλοπρεπή « Όπερα των Παρισίων» και πραγματοποίησε την αναπαλαίωση στην «Παναγία των Παρισίων» (Notre Dame).
Στην αυλή αυτής της βίλλας είχε βρεί καταφύγιο ο αρμονικός εκείνος σάτυρος, γλυπτό έργο του μεγάλου Γιαννούλη Χαλεπά. Ο έρημος! Που πήγε τάχα να κρυφτεί.
«Το μέγαρο Κοντοσταύλου-Σλήμαν στην γωνία Ακαδημίας και Βουκουρεστίου, όπου κατοίκησε ο μεγάλος αρχαιολόγος της Τροίας.
Το διαμάντι αρχιτεκτονικής και μεγαλοπρέπειας ξενοδοχείο «ΑΚΤΑΙΟΝ» στο Ν. Φάληρο, από τα μεγαλοπρεπέστερα και ομορφότερα κτίσματα της Ευρώπης, όπου ο Ε. Βενιζέλος σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησι του το 1909 και όπου συντελούντο όλες οι μεγάλες δεξιώσεις και συνέδρια της Ελλάδας της «μπελ επόκ». Πριγκηπες, βασιλιάδες και αρχηγοί κρατών παρέλασαν από αυτό την εποχή εκείνη.
Η νεοκλασσική οικία Ζωγράφου στην Πανεπιστημίου 16 και γωνία Αμερικής, που υπήρξε κατοικία του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου στην πρώτη περίοδο της πρωθυπουργίας του. Γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία.
Το μέγαρο Ι. Πεσματζόγλου στην γωνία Βασ. Σοφίας και Ηρώδου Αττικού, που χτίστηκε περί το 1900 με σχέδιο του μεγάλου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ.
Το μέγαρο Κασδόνη στη Φιλελλήνων 6, κτίσμα του 1894 με σχέδια Ε. Τσίλλερ με τις πρωτοφανείς για Ευρωπαικά δεδομένα καμάρες του.
Το νεοκλασσικό μέγαρο της Ειρήνης Στουρνάρη-Μέρλιν, κτισμένο το 1861 σε σχέδια του κορυφαίου αρχιτέχτονα Λύσσανδρου Καυταντζόγλου ή κατ’ άλλους του Δημ. Ζέζου, στη Βασ. Σοφίας μεταξύ των οδών Σέκερη και Μέρλιν. Επί χρόνια μετατραπηκε σε υπαίθριο πάρκινγ και πρόσφατα χτιστηκε εκεί ένα νέο κτίριο.
Η υπέροχο μέγαρο Νεγρεπόντη, όχι μόνο για τη Ελλάδα, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης στην γωνία Αμαλίας και Όθωνος. Και τόσα άλλα για να μην σας κουράσω.
Όλα αυτα τα αριστουργήματα παγκόσμιας αρχιτεκτονικής αίγλης και ιστορικής σημασίας ισοπεδώθηκαν, το επίσημο Ελληνικό κράτος εθελοτυφλούσε και κανένας- μα κανένας νεοέλληνας δεν ενδιαφέρθηκε να σταματήσει την καταστροφή. Και οι ιδιοκτήτες τους υπήρξαν το «ελίτ» της «Παλλάδος» και εκατομμυριούχοι.
Αργά τώρα βρέθηκε ένας νεοέλληνας, δυστυχώς ομογενής της διαποράς, που αν ήταν εκεί την στιγμή της καταστροφής ίσως ο νεοελληνικός πολιτισμός να ήταν κατά τι πλουσιώτερος.
Τώρα ούτε λίγο ούτε πολύ, ο δημοσιογράφος ζητάει απο τη Σοφία Παπανδρέου να κάνει την θυσία που δεν εκαναν τόσοι άλλοι νεοέλληνες και κυβερνήσεις για τα παγκόσμια αριστουργήματα.
Η Γαλήνη δεν υπήρξε το αριστούργημα του Γκαρνιέ, του Τσίλλερ, του Καυταντζόγλου ή του Κλεάνθη, δεν φιλοξένησε Βασιλιάδες, πρίγκηπες και αυτοκράτορες (Κάιζερ Γουλιέλμος στο «Ακταίον» κ.α) και ούτε πάρθηκαν οι μεγάλες αποφάσεις που τριπλασίασαν την Ελλάδα στην αρχή του περασμένου αιώνα. Δεν το μηδενίζω, το συγκρίνω.
Ντροπή σε μας τους νεοέλληνες που «διυλύζωμεν τον κώνωπα και καταπίνωμεν την κάμηλον». Ας κρατήσουμε χαμηλώτερα τις πατριωτικές μας εξάρσεις όταν δεν είναι απαραίτητες και ας τις χρησιμοποιήσουμε όταν πράγματι χρειάζονται. Αλλά τότε... εθελοτυφλούμε.
Μετά τιμής
Ιναχος
Ρε Πάππα, χαρά στο "μέσο" που βρήκες να εκτονωθείς. Εδώ σε διαβάζουμε δυο το πολύ τρία άτομα, ρε έρμε...
Αντε και με τις υγείες σου....
Δημοσίευση σχολίου