22 Νοε 2013

Λοιπόν, τι να κάνουμε;;;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ανίκανη. Αυτό είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένο ότι έχουμε και μια αντιπολίτευση εξίσου ανίκανη. Για μένα δεν υπάρχει το δίλημμα ν' αποφασίσω αν θα πάω με τον ένα ή με τον άλλον. ΔΕΝ ΠΑΩ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!! Απλώς νιώθω ότι σε πολλούς συμπολίτες υπάρχει ο δραματικός διχασμός της συνείδησης. Και είναι αλήθεια ότι κι εγώ, συνειδητά ή υποσυνείδητα εξακολουθώ ν' αντικρίζω το φαινόμενο του βίου με ηθικό γνώμονα τις παλιές ηθικές αξίες. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι επειδή είναι "παλιές" ότι είναι και άχρηστες. Κάθε άλλο. Και η έννοια της δημοκρατίας είναι παμπάλαιη, αλλά είναι η μοναδική στ' όνομα της οποίας όλοι ορκιζόμαστε.

Πολλοί με ρωτάνε τι να κάνουν! Προς τα πού να κατευθυνθούν, ποια επιλογή θα ήταν η πιο σωστή. Δεν έχω απάντηση. Ο καθένας ακολουθεί τη συνείδησή του. Εγώ, φερ' ειπείν, δίνω στις αξίες που έλεγα παραπάνω αποφασίζουσα ρυθμιστική δύναμη και δεν θέλω ν' αφεθώ στο ρεύμα άβουλος, ανήμπορος κι ανυπεράσπιστος, θύμα ενός πλέγματος ενοχής, ακριβώς για την εκούσια παράδοσή μας και για την αδυναμία της αντίδρασης να καταδικάσουμε σε ό,τι ψυχικά αποκρούομε κι αισθανόμαστε σαν χρέος απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας.

Είναι φανερό ότι συμβαίνουν όλα αυτά γιατί βρισκόμαστε στη δίνη μιας μεταβατικής εποχής, χωρίς ωστόσο να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι γι' αυτή τη μεταβατικότητα. Έτσι, λοιπόν, εγώ διατηρώ τις ψευδαισθήσεις μου και ανήκω σ' εκείνους που δεν διατεθειμένοι να θεωρήσουν πως κάτι που παρήκμασε δεν μπορεί να έχει άλλη απόληξη παρά το θανάσιμο τέρμα. Την παρακμή την πιστεύω απλώς σαν παροδική νοσηρότητα. και προσδοκώ μια αναγέννηση, μια εξυγίανση που θα είναι ικανή να ξαναδώσει στους ιστούς χυμώδη σφριγηλότητα για ν' αντισταθεί στη φθορά. Βέβαια δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι η ηθική συνείδηση του καιρού μας δεν είναι ενιαία. Κι ακόμη ότι οι ιδεολογικές και ψυχικές αντιδράσεις από το φαινόμενο της ζωής μεταξύ των διαφόρων γενεών δεν ταυτίζονται.

Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω ότι αδυνατώ να λειτουργήσω ως καταναλωτής. Η συσκευή που δεν δουλεύει καλά δεν είναι απαραίτητο να πεταχτεί και ν' αναγκαστώ ν' αγοράσω καινούργια. Θα προσπαθήσω να την φτιάξω. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι η φτήνεια τρώει τον παρά. Μας αντιμετωπίζουν εξ ορισμού ως εύκολη λεία. Όπως στους πολέμους είχαμε την τροφή των πυροβόλων, στην ειρήνη έχουμε την τροφή των μπεζαχτάδων. Και στις περιπτώσεις ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως τροφή του κεφαλαίου. Το επινόησε για να τον καταβροχθίσει... Και πρέπει να πω ότι τον χαρακτήρα της εποχής δεν τον συλλαμβάνει η νόηση της ανύποπτης πλειοψηφίας αλλά άτομα μεμονωμένα μέσα της, που έχουν τα κατάλληλα όργανα για να βλέπουν τι κρύβεται πίσω από τις επιφάνειες, και τι βαθύτερο νόημα έχουν τα γεγονότα, πού οδηγούν κάποιες κατευθύνσεις, ακολουθούμενες τυφλά από την μάζα...

Νίκος Λαγκαδινός

Δεν υπάρχουν σχόλια: