30 Νοε 2013

Αναλυτική απάντηση Παπανδρέου για Μνημόνιο, δημοψήφισμα, βιβλίο Θαπατέρο


Από το γραφείο Τύπου του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, με αφορμή δημοσιεύματα που ακολούθησαν την προδημοσίευση του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργόυ της Ισπανίας Χοσέ Θαπατέρο, δημοσιεύθηκε το παρακάτω αναλυτικό κείμενο του Γιώργου Ελενόπουλου:

Τις τελευταίες ημέρες γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά, σχετικά με την κρίσιμη περίοδο του Νοεμβρίου του 2011. Βεβαίως, ο δημόσιος λόγος επεκτάθηκε και σε άλλες περιόδους στις οποίες κυριάρχησαν σημαντικά γεγονότα, τα οποία συνδέονται με την πορεία της χώρας κατά την κρίση.

Ο καθένας παρουσιάζει τα πράγματα από την δική του σκοπιά. Είναι θεμιτό. Ωστόσο, όταν κανείς έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, οφείλει να αναζητήσει όλα τα πιθανά σενάρια για την λύση του προβλήματος, αλλά με μια προϋπόθεση, να λάβει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα και τις υπάρχουσες δυνατότητες.

Μάλιστα, για αυτό το δεύτερο, τις δυνατότητες, θα ήταν καλό να πούμε ότι, χρειάστηκε να πάμε ακόμη πιο κει, καθώς υπήρξε ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι εκ του μηδενός. Τον μηχανισμό στήριξης. Για τη στήριξη μιας χώρας που λόγω της εκτόξευσης του ελλείμματος το 2009, είχε γίνει στόχος αφόρητων πιέσεων από τις διεθνείς χρηματαγορές. Το βέβαιο είναι ότι, κανείς δεν μπορεί να παίζει με την τύχη μιας ολόκληρης χώρας, με το μέλλον ενός λαού, πόσο μάλλον όταν έχει την ευθύνη να πάρει αποφάσεις για μια χώρα και έναν λαό.

Έχοντας αυτά υπόψη, ας δούμε ποια ήταν τα θέματα που τέθηκαν:

Πρώτον, το δημοψήφισμα.

Κατ' αρχάς, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε γιατί δεν έγινε δημοψήφισμα κάποια άλλη στιγμή, για παράδειγμα πριν από την υπογραφή του μνημονίου, όπως έχουν κάποιοι υποστηρίξει.

Τότε λοιπόν,

- Δεν υπήρχε κανένα απολύτως χρονικό περιθώριο ούτε για εκλογές ούτε για δημοψήφισμα, μπροστά στην αδήριτη εθνική ανάγκη να αποφευχθεί το ολοκαύτωμα της βίαιης χρεοκοπίας το Μάιο του 2010. Πολύ απλά, δεν θα προλαβαίναμε να στήσουμε τον Μηχανισμό, πριν χρεοκοπήσουμε.

Αρκεί να υπενθυμίσουμε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: η εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μηχανισμού Στήριξης στην Ελλάδα, μετά από όλες τις απαραίτητες διαδικασίες έγκρισης (ΕΕ και ΔΝΤ), ολοκληρώθηκε μόλις στις 18 Μαΐου 2010 το μεσημέρι. Λίγες μόνο ώρες πριν από τη λήξη του ομολόγου των 8,5 δισ. στις 19 Μαΐου 2010.

Χωρίς την εκταμίευση της πρώτης δόσης, θα οδηγούμασταν στη βίαιη χρεοκοπία της χώρας. Πότε, λοιπόν, θα μπορούσαν να χωρέσουν χρονικά οι εκλογές ή το δημοψήφισμα;

- Η κυβέρνηση είχε νωπή λαϊκή εντολή, αυτή των εκλογών του Οκτωβρίου 2009. Η διαχείριση της ελληνικής κατάστασης άρχισε να βγαίνει εκτός ελέγχου, λόγω της αναβλητικότητας της ΕΕ και των επίμονων επιθέσεων των διεθνών αγορών, από τις αρχές Μαρτίου 2010.

- Δεδομένου ότι, στα μέσα Μαΐου του 2010 η χώρα θα αντιμετώπιζε αξεπέραστο πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους της, από τη στιγμή που τα spreads δανεισμού από τις αγορές καθίσταντο κάθε μέρα και πιο απαγορευτικά, αυτό σήμαινε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε στη διάθεσή της μόνο δύο - τρεις μήνες για να πείσει την ΕΕ να δημιουργήσει μηχανισμό στήριξης που θα κάλυπτε το τεράστιο πρόβλημα δανειοδότησης του ελληνικού χρέους. Το γεγονός ότι αυτό τελικά επετεύχθη και στήθηκε σε σύντομο χρόνο - που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο για τα δεδομένα της ΕΕ - ο Μηχανισμός Στήριξης, ο οποίος εξασφάλισε στην Ελλάδα το ιλιγγιώδες ποσό των 110 δισ. και μάλιστα, σε μία συντηρητικοκρατούμενη ΕΕ που στην αρχή δεν ήθελε να δώσει ούτε σεντ και θεωρούσε μια τέτοια πράξη παραβίαση της Συνθήκες του Μάαστριχτ, συνιστά ιστορική και σωτήρια για τη χώρα ελληνική επιτυχία.

- Προκήρυξη εκλογών ή διενέργεια δημοψηφίσματος θα συνεπαγόταν εκείνη τη στιγμή απαγορευτική απώλεια τεράστιου - και εξαιρετικά πολύτιμου - διαπραγματευτικού χρόνου.

- Και κάτι εξίσου σημαντικό: παρότι το Σύνταγμα του 1975 προέβλεπε την δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος, αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο εάν υπήρχε νόμος που θα εξειδίκευε την εφαρμογή αυτής της Συνταγματικής πρόβλεψης. Κάτι που καμία Βουλή έως τότε δεν είχε κάνει. Άρα δημοψήφισμα για να πραγματοποιηθεί θα χρειαζόταν να ψηφιστεί ένας εφαρμοστικός νόμος, ιδιαίτερης βαρύτητας, απαιτώντας αξιόλογο χρόνο που δεν υπήρχε.
Αυτή την νομοθετική υποχρέωση υλοποίησε τελικά η Κυβέρνηση Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2011.

Γιατί, λοιπόν, δημοψήφισμα στα τέλη του 2011;

Γιατί υπήρξαν μια σειρά από γεγονότα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός κλίματος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σχεδόν έκρυθμο.

Στις αρχές της Άνοιξης του 2011, και ενώ μέχρι τότε η εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής δέχεται τα εύσημα εχθρών και φίλων και η Ελλάδα εξασφαλίζει ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής των δανείων της στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, οι αποφάσεις Μέρκελ - Σαρκοζί στη Ντοβίλ στα τέλη του 2010, σχετικά με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σε μελλοντικές αναδιαρθρώσεις χρέους κρατών - μελών, πυροδοτούν εκ νέου την αντίδραση των αγορών. Το αποτέλεσμα είναι να επεκταθεί το πρόβλημα και σε άλλες χώρες και τα σπρέντ να εκτοξευθούν και πάλι στα ύψη τόσο για την Ελλάδα, όσο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Τότε συνειδητοποιούν (ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ) ότι, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να δανειστεί αυτόνομα από τις αγορές το 2012, όπως είχε προγραμματιστεί. Άρα θα χρειαζόταν νέο πρόγραμμα η χώρα μας, νέα βοήθεια, αλλά και νέα προσέγγιση στην κρίση που περνά η Ευρωζώνη.

Παράλληλα, στην ΕΕ και στις διεθνείς αγορές η φημολογία, η αρθρογραφία αλλά και επίσημες δηλώσεις κάποιων αξιωματούχων, ανοίγουν διάπλατα το ενδεχόμενο να φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ. Αυτή η φημολογία αντί να σταματήσει, εντείνεται.

Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια στην Ελλάδα αλλά και οικονομική δυσπραγία λόγω της παύσης επενδύσεων, του ακόμη μεγαλύτερου περιορισμού της ρευστότητας από το τραπεζικό σύστημα καθώς και της φυγής κεφαλαίων από τους καταθέτες.

Σε αυτή την δύσκολη καμπή ξεκινούν μεγάλες διαδηλώσεις, ενώ στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ορισμένοι βουλευτές, μέλη της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, προχωρούν σε δηλώσεις που πυροδοτούν το κλίμα νευρικότητας.

Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα κινδυνεύει να μην περάσει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, πράγμα που θα στερούσε από την Ελλάδα τη δυνατότητα να αρχίσει τη μεγάλη και δύσκολη διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους της, ενώ θα κυριαρχούσε και το σενάριο GREXIT (εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη).

Ο Γιώργος Παπανδρέου απευθύνεται στον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν Πρωθυπουργό, προτείνοντας συνεργασία με συγκεκριμένο πλαίσιο. Αξιοποιώντας τη σημαντική πλειοψηφία στην τότε Βουλή, να προχωρήσουν σε βαθιές τομές -από το πολιτικό σύστημα μέχρι την αντιμετώπιση κατεστημένων συμφερόντων- που εμπόδιζαν την πρόοδο στην Ελλάδα.
Δηλαδή, συμφωνία για μια σειρά πολιτικές, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και με συζήτηση για τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν αυτές τις πολιτικές, κυρίως μεγάλες μεταρρυθμίσεις, ώστε να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου, τονίζει ότι, εφόσον υπάρξει κατάληξη σε όλα αυτά, τότε ο ίδιος μπορεί να συζητήσει ακόμη και το ενδεχόμενο να τοποθετηθεί άλλος πρωθυπουργός. Δυστυχώς, ο κ. Σαμαράς, το μόνον που κάνει, είναι δια των συνεργατών του να διαμορφώσει στα Μέσα Ενημέρωσης κλίμα παραίτησης του Πρωθυπουργού. Μια πρωτοβουλία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε θετική για την χώρα εξέλιξη, δυναμιτίζεται.

[Στο σημείο αυτό, αν και το έχουμε πει πολλές φορές, αξίζει να σημειωθεί ότι:
Μια κυβέρνηση συνεργασίας, με αυτό το πλαίσιο, θα είχε μια σειρά από θετικές επιπτώσεις. Η συνεργασία θα διαμόρφωνε πεδίο συναίνεσης, θα μπορούσαν να προχωρήσουν και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που με τη σειρά τους θα είχαν ευεργετικά αποτελέσματα και στα δημόσια οικονομικά (για παράδειγμα, ένα δίκαιο, αποτελεσματικό, διάφανο φορολογικό σύστημα), με κατάληξη να ελαφρυνθεί το βάρος από το πεδίο των όποιων οριζόντιων μέτρων, που ταλανίζουν τους πολίτες. Παράλληλα, θα είχαμε κερδίσει περισσότερο από ενάμιση χρόνο και δεν θα είχαν επιβαρυνθεί οικονομικά οι πολίτες με βαρύτερα μέτρα. Θα δινόταν και περισσότερος χώρος στην ανάπτυξη. Αλλά, και θα είχε ανοίξει ανεπίστρεπτα πλέον ο δρόμος για την ανατροπή των κακοδαιμονιών του πελατειακού κράτους. Αυτό δεν θα πρέπει να διαφεύγει ποτέ της προσοχής μας, γιατί ακόμη και σήμερα αυτή η ανάγκη είναι πρωτεύουσα.

Πολύ περισσότερο, που με τις θυσίες του Ελληνικού λαού, βρισκόμαστε κοντά στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο μεν μπορεί να μην αποτελεί πανάκεια, αλλά μετά βεβαιότητας μπορεί να αξιοποιηθεί από τη χώρα, προκειμένου έστω και τώρα, παρά τον χρόνο που χάθηκε, να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις που είχαν ξεκινήσει, έναντι των όποιων μέτρων πλήττουν τους πολίτες.

Μάλιστα, και οι εταίροι μας οφείλουν να κατανοήσουν ότι, έχουν υποχρέωση μετά από αυτές τις εξελίξεις να πράξουν το αυτονόητο και να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο για μεταρρυθμίσεις και μεγάλες αλλαγές. Με τον τρόπο αυτό, εκτός των άλλων, πέρα από τα καλά λόγια που εκφράζουν για τις προσπάθειες του Ελληνικού λαού, θα τις επιβραβεύσουν και εμπράκτως, δείχνοντας ότι, ενδιαφέρονται πραγματικά για τους Έλληνες.

Αυτή η ανάγκη επισημαίνεται συνεχώς από τον Γιώργο Παπανδρέου στις παρεμβάσεις του σε όλο τον κόσμο. Μεταρρυθμίσεις και αλλαγές παντού και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και καλό είναι να τονιστεί ότι, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται αυτήν την αναγκαιότητα, ακόμη και κάποιοι που μέχρι χθες δεν βρίσκονταν κοντά σε αυτήν την προοδευτική αντίληψη.]

Να επανέλθουμε όμως στα δεδομένα της τότε περιόδου.

Ακολουθεί ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης και στα τέλη του καλοκαιριού η διαπραγμάτευση με την τρόϊκα, που αντιμετωπίζει προβλήματα, παρά το ότι αργότερα καθίσταται δυνατόν να διευρυνθεί η αρχική απόφαση του καλοκαιριού για ελάφρυνση του χρέους, από λίγο περισσότερα από 20 δισ., στα περίπου 100 δισ. Ευρώ.

Η εθνική επιτυχία της Συμφωνίας των Βρυξελλών του Οκτωβρίου του 2011, που προέβλεπε νέο πακέτο στήριξης με πολύ ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής και χωρίς ιστορικό προηγούμενο ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα, απορρίπτεται μαζικά από τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.

Το κλίμα παραμένει τεταμένο και ξεφεύγει από κάθε όριο ανήμερα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
Το ΠΑΣΟΚ και πάλι σηκώνει μόνο του το βάρος της ευθύνης εφαρμογής του δύσκολου προγράμματος. Που όμως, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις, προϋποθέτει ευρύτατη εθνική συναίνεση.

Όμως, η πόρτα της συνεργασίας και της απαραίτητης εθνικής συνεννόησης για να εφαρμοστεί η Συμφωνία των Βρυξελλών, έχει κλείσει με ευθύνη Σαμαρά. Μοναδική διέξοδος η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, καθώς μέχρι τότε η ΝΔ παρέμενε δήθεν αρνητής του μνημονίου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την απόφασή του, για την οποία είχε προϊδεάσει από το καλοκαίρι όλους τους θεσμικούς Ευρωπαίους παράγοντες, όπως και ηγέτες μεταξύ των οποίων και την Καγκελάριο Μέρκελ.

Με την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου δεδομένη, οδηγούμαστε στη συνάντηση των Καννών, την παραμονή της συνεδρίασης του G20.

Στη συνάντηση, ο Γιώργος Παπανδρέου ενημερώνει για τις λεπτομέρειες της απόφασή του. Η αντίδραση Σαρκοζί, για τους δικούς του λόγους, είναι έντονη, αλλά δεν υπήρξε ο παραμικρός υβριστικός σχολιασμός εκ μέρους του. Η Μέρκελ πιο ψύχραιμη κατανοεί και στηρίζει την πρόταση. Σημειώνεται, επειδή είδαν το φως της δημοσιότητας διάφορα αβάσιμα και εκτός πραγματικότητας στοιχεία, ότι στη συνάντηση αυτή δεν παρίσταται ο Χ. Θαπατέρο.

Το ερώτημα του Δημοψηφίσματος; Ναι ή όχι στη συμφωνία - η εφαρμογή της οποίας εγγυάται την παραμονή μας στο Ευρώ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, επιμένει στην απόφασή του. Γνωρίζει ότι, το ζήτημα αυτό θα επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη. Έτσι κι αλλιώς από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, είχε τονίσει προς τους εταίρους μας ότι, το πρόβλημα δεν αφορά μόνον την Ελλάδα αλλά συνολικά την Ευρώπη. Αλλά είναι η ώρα της αλήθειας για όλους.

Πιστεύει ότι, με τα δεδομένα που υπήρχαν, με την παντελή απουσία πολιτικής συναίνεσης και σωφροσύνης - κάτι που δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερη δυσπιστία στους εταίρους μας και στις αγορές -, οι πολίτες έπρεπε να αποφασίσουν για το συγκεκριμένο, θεμελιώδες ζήτημα. Μόνο έτσι θα μπορούσε να διασφαλιστεί η εφαρμογή της Συμφωνίας των Βρυξελλών. Με μία ξεκάθαρη απόφαση των Ελλήνων πολιτών, πέρα από μικροκομματικά παιχνίδια και υπολογισμούς.

Οι εκλογές δεν θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο, καθώς όλοι, πέραν της κυβέρνησης, παρέμεναν στις αδιέξοδες θέσεις που είχαν διατυπώσει. Όλοι θα απέφευγαν να απαντήσουν ευθέως στο θεμελιώδες ερώτημα: “αν αποδέχονται τη Συμφωνία με ό,τι αυτή μας διασφαλίζει σε ευρωπαϊκό επίπεδο ή την απορρίπτουν όποιες και αν είναι οι συνέπειες”. Όλοι θα οχυρωνόντουσαν πίσω από μία Παράταξη και μία Κυβέρνηση που έκανε το εθνικό της καθήκον, για να την πετροβολούν εκ του ασφαλούς.

Η ώρα όμως απαιτούσε μια συγκεκριμένη και ξεκάθαρη απάντηση. Αφού το πολιτικό σύστημα αδυνατούσε να διαμορφώσει συνθήκες συναίνεσης, ο λόγος έπρεπε να δοθεί στους πολίτες.

Ήταν η ώρα να μιλήσει ο κάθε Έλληνας πολίτης.
Να ορίσει ο ίδιος την πορεία της χώρας.

Με όλα αυτά ξεκαθαρισμένα μέσα του, ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν υποχωρεί και η συνάντηση των Καννών ολοκληρώνεται με αυτό το δεδομένο.

Μέρκελ και Σαρκοζί, στις δηλώσεις τους μετά τη συνάντηση μιλούν και αυτοί με δεδομένο το ότι θα γίνει δημοψήφισμα. (παρότι ο Σαρκοζί δίνει τη δική του ερμηνεία στο ερώτημα του δημοψηφίσματος).

Το δημοψήφισμα δεν θα πραγματοποιηθεί, αλλά μετά την ιλιγγιώδη στροφή Σαμαρά σε σχέση με τη Συμφωνία των Βρυξελλών, σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας.
Μια κυβέρνηση συνεργασίας για να στηριχθεί η Συμφωνία των Βρυξελλών.
Μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα μπορούσε να σχηματιστεί νωρίτερα αν ο κ. Σαμαράς είχε συμφωνήσει.

Και δεν θα πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα, γιατί συνέτρεξαν μια σειρά λόγοι.
Ορκισμένοι εχθροί των εταίρων μας, που ξιφουλκούσαν εναντίον του μνημονίου, μετατρέπονται ξαφνικά σε θιασώτες του, τονίζοντας ότι ο Παπανδρέου οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Αρκετά μέσα Ενημέρωσης και "ενδιαφερόμενοι" πάσης φύσεως, υπερασπίζονται ό,τι μέχρι εκείνη την ώρα ύβριζαν.

Ακόμη και ο οπαδός των δημοψηφισμάτων κατά το παρελθόν, Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει τη διαφωνία του. Κατά τα λοιπά, υπερασπίζεται τους πολίτες. Όμως, με αυτή του τη στάση, δεν επιδεικνύει σεβασμό, ούτε και εμπιστοσύνη στην κρίση τους.

Όλα αυτά δυναμιτίζουν το κλίμα, ενώ εκτός της δήλωσης του Ευάγγελου Βενιζέλου, στην οποία αναφέρθηκε ο ίδιος και πριν λίγες μέρες, μικρός αριθμός μελών της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, αλλά ικανός για να μην επιτρέψει την έγκρισή της από τη Βουλή, δεν συναινεί στην πρόταση για δημοψήφισμα και διατυπώνει δια δημοσίων δηλώσεων την διαφωνία αυτή. Γίνεται έτσι φανερό, ότι η πρόταση για δημοψήφισμα δεν είχε υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν δυνατότητα υλοποίησης.

Έτσι χάνεται μια ευκαιρία να αποφασίσουν οι πολίτες, όπως θέλει και η δημοκρατία, επί ενός μείζονος σημασίας ζητήματος για το μέλλον της χώρας και της Ελληνικής κοινωνίας.
Χάθηκε και μια ευκαιρία να ξεκαθαριστούν οριστικά μια σειρά από μυθοπλασίες, πίσω από τις οποίες ακόμη και σήμερα κάποιοι κρύβονται και συνεχίζουν να ομιλούν άκοπα και βεβαίως, ανεύθυνα.
Ένα "ναι" στο δημοψήφισμα θα έστελνε ένα διπλό μήνυμα στους δύσπιστους εταίρους μας: ο Ελληνικός λαός υπεύθυνα αναλαμβάνει την ευθύνη των μεγάλων μεταρρυθμίσεων και πια δεν υπάρχουν περιθώρια για εικασίες περί της εξόδου της Ελλάδας από το ΕΥΡΩ. Ένα μήνυμα που θα έφερνε σιγουριά και ταχύτερα αποτέλεσμα από την εφαρμογή του προγράμματος - αποφεύγοντας και κόστος και χρόνο που χάθηκε με τις εκλογικές μάχες που ακολούθησαν.

Ένα "όχι" στο ερώτημα του δημοψηφίσματος θα είχε συνέπειες, αλλά θα ήταν κυρίαρχη απόφαση του Ελληνικού λαού και άρα σεβαστή από όλους.

Και σε κάθε περίπτωση, ας σταματήσουμε να υποτιμούμε την ικανότητα του Ελληνικού λαού να παίρνει σωστές αποφασίσεις για καίριας σημασίας ζητήματα.

Μόνο, που μαζί με όλα αυτά αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, ότι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει και η Ελλάδα, πέραν του δημοσιονομικού, και η Ευρώπη, πέραν των συστημικών αδυναμιών του Ευρώ και των θεσμικών αδυναμιών της ΕΕ, είναι η Δημοκρατία. Για τη χώρα μας προσθέτως, οι κακοδαιμονίες του πελατειακού κράτους.

Δεύτερον, το μνημόνιο.

Ας ξεκαθαρίσουμε εξ´ αρχής ότι, η κρίση, δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, αλλά συνολικά την Ευρώπη και βεβαίως, περισσότερο τις χώρες που βρίσκονται σε προγράμματα προσαρμογής, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία ή ακολουθούν αυστηρά μέτρα λιτότητας, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Αλλά επίσης, ας ξεκαθαρίσουμε ότι, δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις.

Με πιο απλά λόγια, η Ισπανία είχε πρόβλημα με τον τραπεζικό της τομέα, ως αποτέλεσμα της κρίσης στην αγορά ακινήτων. Δεν είχε παραβιάσει τις προβλέψεις του Συμφώνου Σταθερότητας, αντιθέτως ήταν υπόδειγμα σύμφωνα με τα κριτήριά του. Η Ελλάδα είχε βαθύτερο πρόβλημα, που αφορούσε συνολικά τα δημόσια οικονομικά της. Υπενθυμίζεται ότι, πρόβλημα αντίστοιχο με της Ισπανίας -τραπεζικού τομέα- είχαν και οι δύο χώρες του Βορρά, Ιρλανδία και Ισλανδία. Μιλάμε επομένως, για εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.

Επίσης, η Ελλάδα, παρουσίασε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα δύο βαρύτατα συμπτώματα της κρίσης.
Το πρώτο, αφορούσε αυτά τα ίδια τα δημόσια οικονομικά που είχαν ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης της χώρας, από τα τέλη του 2009 - αρχές του 2010.
Το δεύτερο, αφορούσε την έλλειψη εμπιστοσύνης αλλά και την επίθεση των αγορών στο Ευρώ μέσω της Ελλάδας που εκδηλώθηκε τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 2010.

Προσθέτως, σήμερα όλοι γνωρίζουν, ότι χρήματα διαθέσιμα με χαριστικούς όρους δεν υπήρχαν, ούτε από τη Ρωσία, η οποία μας προέτρεψε να πάμε στο ΔΝΤ και μάλιστα, με επίσημη δήλωση του τότε Πρόεδρου της, ούτε από Αραβικές χώρες, ούτε από οπουδήποτε αλλού.
Κατέπεσαν αυτοί οι μύθοι από τις εξελίξεις, με τελευταία την περίπτωση της Κύπρου, για την οποία ας σημειωθεί η αναγκαία χρηματοδότηση ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τις ανάγκες της Ελλάδας.

Και όλα αυτά, με δεδομένο ότι, οι συστημικές αδυναμίες του κοινού νομίσματος είχαν καταστήσει είδος εν ανεπαρκεία ένα μηχανισμό βοήθειας προς τις χώρες που θα μπορούσαν να χτυπηθούν από μια κρίση.

Ας μην αγνοούμε ότι, η Ελλάδα αντιμετώπισε μια Ευρώπη που αρνιόταν κάθε παρέμβαση στις αγορές ενώ σήμερα η Ιταλία και η Ισπανία βρίσκονται εκτός μνημονίων διότι η ΕΚΤ (ειδικά ο Ντράγκι) ανακοίνωσε προ έτους ότι είναι διατεθειμένος να κάνει "ό,τι χρειαστεί" και να αγοράσει ομολόγα των κρατών που ακολουθούν ένα σοβαρό πρόγραμμα προσαρμογής από τη δευτερογενή αγορά, ώστε να πιέσει προς τα κάτω τα spread. Δηλαδή, η ΕΚΤ βοήθησε ενεργά, ώστε οι χώρες αυτές να συνεχίσουν να δανείζονται από τις αγορές, αντί να υποχρεωθούν να ζητήσουν δανειοδότηση από τον μηχανισμό στήριξης.

Και ας θυμίσουμε ότι, παραγνωρίζοντας το βάθος της κρίσης στη Ευρωζώνη, η ΕΕ δεν έδωσε στην Ελλάδα παρόμοια στήριξη τον Μάρτιο του 2010. Παρά τις δικές μας ορθές επισημάνσεις και εκκλήσεις.

Μια ανάλογη στήριξη, θα είχε ουσιαστικά δώσει την δυνατότητα στη χώρα μας να αποφύγει την προσφυγή της στο μηχανισμό στήριξης.

Αυτό και μόνον το τελευταίο, εκείνη την περίοδο, θα αποτελούσε πιθανότατα ικανή παράμετρο αποφυγής της κρίσης. Με λιγότερο κόστος και για τον Έλληνα και τον Ευρωπαίο φορολογούμενο.

Και πρέπει να συμπεριλάβουμε στο σκεπτικό μας, τη διάσταση που αφορούσε τη συντηρητική αντίληψη που επικρατούσε στην ΕΕ. Αντίληψη που οδηγούσε τις λεγόμενες ισχυρές χώρες να επιχειρούν με κάθε τρόπο να αποτινάξουν τον... σατανά, λέγοντας ότι, το πρόβλημα αφορά την Ελλάδα - ας το λύσει, λοιπόν, μόνη της. Επικρατούσε δηλαδή η άποψη, ότι η εφαρμογή και μόνον ενός ικανού προγράμματος προσαρμογής από την Ελλάδα, θα ηρεμούσε τις αγορές. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αντιτείνει ότι, παράλληλα χρειάζεται ισχυρή παρέμβαση της ΕΕ στις αγορές αλλά και απέναντι στην γενικευμένη ύφεση με επενδύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δεν χρειάζεται περισσότερα γι' αυτό, ούτε και για το τι λέγεται ακόμη και σήμερα για τις χώρες του Νότου.

Να προστεθεί μόνον, για να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος των δεδομένων, το γεγονός ότι, το ΔΝΤ, επειδή έχουν ακουστεί πολλά και κατά το μάλλον ανερμάτιστα, από μόνο του, ακόμη και αν υπήρχε δυνατότητα προσφυγής σε αυτό χωρίς συζήτηση στην Ευρώπη, δεν θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες στης χώρας, παρά μόνον σε πολύ μικρό βαθμό.

Aς σημειωθεί ότι, στο πλαίσιο των προσπαθειών του Γιώργου Παπανδρέου για την εξεύρεση λύσης, το ενδεχόμενο μονομερούς προσφυγής στο ΔΝΤ, δεν ήταν επιλογή. Ήταν αρχικά -όσο δεν υπήρχε ευρωπαϊκός μηχανισμός- η μόνη πιθανή διέξοδος, έστω και εάν αυτή η λύση θα είχε κοντά ποδάρια λόγω του μεγέθους της βοήθειας που χρειαζόμασταν. Παράλληλα, αυτή η διαπίστωση, με την κατάλληλη αξιοποίηση της, συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να ξυπνήσουν τα ευρωπαϊκά αντανακλαστικά. Λειτούργησε αποτελεσματικά ως μοχλός πίεσης, αν όχι σχεδόν διλημματικού ή ακόμη και "εκβιαστικού" τύπου χειρισμών προς τους Ευρωπαίους εταίρους, προκειμένου να αναγκαστούν να αντιδράσουν και να συζητήσουν μια ευρωπαϊκή λύση.

Ένα ακόμη στοιχείο για το ΔΝΤ. Η παρουσία του στην ΕΕ, προϋπήρχε της συμφωνίας για τη βοήθεια προς την Ελλάδα, καθώς κάποιες χώρες, με πρωταγωνίστρια την Γερμανία, δεν εμπιστεύονταν τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τόσο στον ελεγκτικό τομέα, όσο και σε αυτόν της τεχνογνωσίας. Μάλιστα, μέχρι και λίγες ώρες πριν από την τελική απόφαση για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, υπήρχαν Πρωθυπουργοί της Ευρωζώνης που δημόσια παρέπεμπαν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και μόνο.

Και βεβαίως, ας ξεκαθαρίσουμε ότι, δυνατότητα αναδιάρθρωσης του χρέους εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε. Είχε τεθεί - ας το πούμε σήμερα - και από την ελληνική πλευρά κατά τις διαπραγματεύσεις, όχι δημοσίως, αλλά ούτε η ΕΚΤ, ούτε η Γερμανία, όπως και πολλές άλλες χώρες, ούτε συνολικά η ΕΕ ήταν έτοιμοι να αποδεχτούν κάτι τέτοιο. Παράλληλα, μια οποιαδήποτε τέτοια μονομερής απόφαση ή εξέλιξη, χωρίς προηγούμενη προετοιμασία, θα οδηγούσε σε βίαιη χρεοκοπία και έξοδο από τις αγορές για δεκαετίες. Υπενθυμίζεται ότι, ακόμη και ο κ. Σαμαράς, πολύ αργότερα, τον Μάρτιο του 2011, σε συνέντευξη του, ερωτηθείς να επιμείνει να αρνείται την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους είχε απαντήσει: «Ασφαλώς και επιμένω! Οι συνέπειές της θα διαλύσουν και τις τράπεζες και την οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα κινδύνευε να βγει από τις διεθνείς αγορές για χρόνια. Και θα ανέβαινε το κόστος του μελλοντικού δανεισμού της».

Όπως επίσης, ας ξεκαθαρίσουμε ότι, τα επίσημα στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, επιβεβαιώνουν ότι, οι ξένες τράπεζες δεν "ξεφόρτωσαν" όπως υποστηρίζουν κάποιοι πριν από το κούρεμα τα ελληνικά τους ομόλογα που ανέρχονταν σε δεκάδες δισ. ευρώ, παρά ένα μικρό μέρος.

Ας αναλογιστούμε τέλος, ένα από τα ουσιαστικότερα ζητήματα. Εάν κάναμε "παιχνίδια" με το χρέος, όπως κάποιοι απαιτούσαν, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα και να οδηγηθούμε σε χρεοκοπία και παράλληλα, χωρίς καν να ρωτηθεί ο Ελληνικός λαός, να βρεθούμε ξαφνικά εκτός ευρωζώνης.

Γίνεται φανερό σιγά - σιγά, ότι αυτή η απλή παράθεση των δεδομένων, οδηγεί σχεδόν αβίαστα στην επιλογή που στη συνέχεια ακολουθήσαμε, δηλαδή την συμφωνία με τους εταίρους μας, αυτό που ονομάζουμε μνημόνιο.

Ποιες ήταν οι πραγματικές δυνατότητες δεδομένων όσων προεκτέθεισαν;

Μόνον δύο:
Παύση πληρωμών, δηλαδή βίαιη χρεοκοπία ή διασφάλιση της χρηματοδότησης της χώρας μέσω μιας συμφωνίας με τους εταίρους της.

Για να επιτευχθεί όμως, αυτή η ζωτικής σημασία τότε εξέλιξη, απαιτήθηκε μεγάλος κόπος και διπλωματικός "μαραθώνιος" χιλιάδων μιλίων.

Η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ότι, οι εταίροι μας δεν ήθελαν να μας δώσουν τον μηχανισμό στήριξης. Επέμεναν ότι, το πρόβλημα είναι μόνο δικό μας. Μόνον μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις κατέστη δυνατόν να συμφωνήσουν.

Και η διαπραγμάτευση και σκληρή ήταν και σε περιβάλλον εντάσεων πραγματοποιήθηκε. Πάντα έτσι γίνεται και αυτό το γνωρίζουν όσοι έχουν εμπειρία διαπραγματεύσεων.
Πόσο μάλλον, για ένα θέμα πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά αλλά και διεθνή δεδομένα - αφού αφορούσε χώρα - μέλος μιας ζώνης κοινού νομίσματος.
Και η διαπραγμάτευση έγινε πρωτίστως γι' αυτό.
Να στηθεί εξ´ αρχής κάτι που δεν υπήρχε.
Ένας μηχανισμός στήριξης που θα επέτρεπε μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και των εταίρων της και τη δανειοδότηση της πρώτης με πρωτόγνωρα ποσά.

Πολλοί δήθεν υπερπατριώτες, που... δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, αγνοούν ότι, διαπραγμάτευση δεν γίνεται στα λόγια και σίγουρα όχι με κραυγές, αλλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Απαιτεί γνώση, στρατηγική, επιχειρήματα και διπλωματικές κινήσεις, πριν και κατά τη διαπραγμάτευση. Και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, υπήρξαν πολλές δύσκολες στιγμές. Μια από αυτές διαδραματίστηκε στα τέλη Μαρτίου του 2010, στις Βρυξέλλες, όταν μετά από ένα μαραθώνιο συναντήσεων και διπλωματικών χειρισμών, κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί η συμφωνία για την χρηματοδότηση της χώρας, προκειμένου να αποφευχθεί μια βίαιη χρεοκοπία, που θα ισοδυναμούσε με εθνική καταστροφή. Ήταν μια από τις πιο δύσκολες και πιο σκληρές διαπραγματεύσεις, σε περιβάλλον μεγάλης έντασης - για την οποία θα μιλήσουμε με άλλη ευκαιρία. Έγινε όμως, όπως έγιναν και πολλές άλλες. Ανάλογης έντασης διαπραγματεύσεις έχουν γίνει και στο παρελθόν, όταν η χώρα δεν βρισκόταν σε κρίση και έγιναν για μεγάλα εθνικά ζητήματα, όπως η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, αλλά και κατά της διάρκεια αυτής της κρίσης υπήρξαν στιγμές μεγάλης ένταση, όπως για παράδειγμα όταν ετέθη θέμα στέρησης ψήφου - κρατών μελών που βρίσκονται σε προγράμματα προσαρμογής στις αποφάσεις της ΕΕ - επομένως και της Ελλάδας. Η σύγκρουση που υπήρξε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου του 2010 για να διαφυλαχθεί η κατοχυρωμένη θεσμική ισοτιμία όλων των κρατών - μελών έχει μείνει στην ιστορία για την έντασή της και κάποια στιγμή θα δει το φως της δημοσιότητας.

Έτσι γίνεται στις διαπραγματεύσεις και πρέπει να παλεύεις μέχρι να κερδίσεις.


Τρίτον, τα "γαλλικά" του Σαρκοζί.

Πριν από οτιδήποτε άλλο πρέπει να σημειωθούν δύο πράγματα:
Πρώτον, δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς περιλαμβάνεται στο βιβλίο Θαπατέρο - θα το δούμε όταν το έχουμε στη διάθεσή μας.
Δεύτερον, ο Χ. Θαπατέρο δεν συμμετείχε στη συνάντηση των Καννών.

Σε αυτήν τη συνάντηση, ο Νικολά Σαρκοζί δεν εξέφρασε υβριστικού χαρακτήρα σχολιασμούς ενώπιον του Γιώργου Παπανδρέου. Αν το έκανε θα υπήρχε και η ανάλογη απάντηση.

Στη συνάντηση πράγματι υπήρξαν στιγμές έντασης αλλά αυτό δεν έχει ουδεμία σχέση με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας. Πράγματι ήταν έντονη η αντίδραση Σαρκοζί, αλλά όχι και αυτή της Μέρκελ, όπως προαναφέραμε.

Σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση του καθενός χαρακτηρίζει τον ίδιον.

Δεν γνωρίζουμε αν οι σχολιασμοί που αποδίδονται στον κ. Σαρκοζί, έγιναν κάπου αλλού και ως εκ τούτου δεν γνωρίζουμε αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Αν υπάρχουν και έχουν εκφραστεί σε κάποια άλλη συνάντηση, είναι προφανώς απαράδεκτοι.

Είναι όμως απορίας άξιο, πως κάποιοι που μιλούν για τα ανύπαρκτα ενώπιον του Γιώργου Παπανδρέου "γαλλικά" του Σαρκοζί, εντέλει συμφώνησαν με τον τελευταίο σε ό,τι αφορά το δημοψήφισμα. Είναι βέβαιο ότι, κατανοούν απολύτως την ανακολουθία τους και την ασυνέπειά τους έναντι των διακηρύξεών τους περί της υπεράσπισης των συμφερόντων της χώρας και του Ελληνικού λαού, αλλά μπροστά στους λόγους που τους επιβάλλουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, δεν ενδιαφέρονται και για την αξιοπιστία τους.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πίστευε και πιστεύει στην ορθότητα της τότε απόφασής του, γιατί έπρεπε να δοθεί μια λύση ουσιαστική, που δεν θα σήκωνε ήξεις αφήξεις και λόγια του αέρα, ούτε και δήθεν λύσεις κατά πως βολεύουν τους άκαπνους παίκτες του πολιτικού τζόγου, οι οποίοι ενεργούν στο όνομα των σκοπιμοτήτων και των επιδιώξεών τους που ουδεμία σχέση έχουν με το συμφέρον της χώρας και των πολιτών.

Και πολύ περισσότερο, πίστευε και πιστεύει στην ορθότητα της απόφασής του, γιατί εμπιστεύεται τους πολίτες. Υπενθυμίζεται ότι και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ζητήσει να γίνει δημοψήφισμα για την τότε νέα Συνθήκη της Λισσαβώνας. Πιστεύει ότι, τα δημοψηφίσματα θα επέτρεπαν να ακουστεί ο Ελληνικός λαός και σε πολλά άλλα μείζονος σημασίας θέματα, όπως για παράδειγμα, της παιδείας, του πολιτικού συστήματος, των αλλαγών στο κράτος.

Αυτό κάνει και την διαφορά με τους δήθεν προστάτες των συμφερόντων του λαού. Τους illuminati.
Ας αναρωτηθούν, γιατί ταυτίστηκαν με τις επιλογές εκείνων με τους οποίους υποτίθεται ότι διαφωνούσαν και συνεχίζουν να διαφωνούν;

Και ας εξηγήσουν, γιατί μετετράπησαν εν μια νυκτί σε θεματοφύλακες των μέχρι τότε επιλογών με τις οποίες διαφωνούσαν, διακηρύσσοντας ότι ο Παπανδρέου μας οδηγεί στην καταστροφή με το Δημοψήφισμα;

"Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ", δεν γίνεται, παρά μόνον για έναν λόγο. Για να μην επιλύεται τελικώς ένα μεγάλο ζήτημα και όλοι να κρύβονται πίσω από αυτό, εκτός από εκείνον που αναλαμβάνει την ευθύνη να το διαχειριστεί.

Έτσι όμως, και το ζήτημα δεν επιλύεται οριστικά επ' οφελεία της χώρας και των Ελλήνων και τα όποια συμφέροντα καταφέρνουν να αποκρύπτουν τις σκοπιμότητες τους, επιρρίπτοντας το ανάθεμα σε αυτόν που παλεύει για να το επιλύσει.

Αυτό κρύβεται πίσω από την κάθε τρεις και λίγο επαναφορά υποτιθέμενων ή ακόμη και κατασκευασμένων γεγονότων. Όλα τα αλλά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις

28 Νοε 2013


Κάτι θα ξέρει…

Ξέρει τα πράγματα από μέσα και δεν θα μπορούσε να μην πάρει θέση στα όσα ακούγονται εσχάτως για τη βραδιά των Καννών, με αφορμή το βιβλίο του Ισπανού πρώην πρωθυπουργού Χοσέ Θαπατέρο.
Ο λόγος για τον Γιώργο Πεταλωτή, που ως πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε την «τύχη» όπως σημειώνει, να βρεθεί πολλές φορές πίσω από «κλειστές πόρτες» στο πιο κρίσιμο για την χώρα διάστημα, σε συνομιλίες με Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα κλπ πριν και μετά τον μηχανισμό στήριξης. Πιστεύει λοιπόν ότι «με ελάχιστα στοιχεία – που εκ των πραγμάτων θα αποκαλύπτονται κατά διαστήματα – και με την απαραίτητη χρονική απόσταση, θα αποδεικνύεται πόσο ανέτοιμη και συντηρητική ήταν και είναι ακόμη η Ευρώπη, πόσο άδικο είχαν και έχουν όσοι με περισσή ευκολία και εκ του ασφαλούς ισχυρίζονται τα περί μη διαπραγμάτευσης (τόσο “προδότες και δωσίλογοι” ήμασταν, που τσιροκοπούσε ο Σαρκοζύ πάνω στις καρέκλες !!! ), πόσο δύσκολη είναι “η συμμαχία του Νότου” την ώρα που η κάθε χώρα προσπαθεί να μην γίνει μέρος του προβλήματος (ειδικά όταν εν αντιθέσει με μας η Ισπανία και η Ιταλία δανείζονταν πάντα από τις αγορές) και πόσο εύκολο είναι να είναι κανείς εκ των υστέρων προφήτης»…
Ειδικά για τον «νευρικό Σαρκοζί», υποθέτει πως «τα νευράκια τα απέκτησε μετά το Ντοβίλ», όπου θυμίζει πως έκανε και την απόλυτη στροφή προς την κ. Μέρκελ , ταυτιζόμενος μαζί της για να υποκαταστήσουν με το πιο σκληρό τρόπο ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί όπως λέει «πιο πριν δεν θυμάμαι να ήταν και τόσο νευρικός με τους Έλληνες …».
Όντας στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου, στην πιο κρίσιμη μάχη για την χώρα, μάλλον κάτι θα ξέρει, ε;

Θα σοβαρευτούν επιτέλους;

Εχω μια απορία: επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι που ξέρουν ότι με καουμποϊλίκια και μεγαλοστομίες δεν κυβερνώνται χώρες και λαοί, έχουν αντιληφθεί άραγε όλοι αυτοί, όσοι κι αν είναι, ότι έτσι που την πάνε τη δουλειά δεν χρειάζεται να τους υπονομεύσει κανένας, γιατί τα καταφέρνουν μια χαρά μόνοι τους; Ή μήπως δεν τους λέει τίποτα το γεγονός ότι ακόμη κι ο Καμμένος τούς γύρισε την πλάτη; Γιατί αυτό είναι το γεγονός της ημέρας και όχι η νέα σαπουνόφουσκα του αρχηγού για την ημερομηνία διακοπής του «ηλεκτρικού» στον Σαμαρά και στον Βενιζέλο.
Οι μεγαλοστομίες είναι εύκολες. Θυμάστε με τι άνεση τις ξεστόμιζε ο Καρατζαφέρης. Αλλά η πολιτική δεν είναι μόνο κορώνες - και μάλιστα αμφίβολης ποιότητας. Θέλει σοβαρότητα, σχέδιο, πρόγραμμα, ψύχραιμη εκτίμηση της πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας. Δεν είναι μαγκιά όπως νομίζει ο Τσίπρας ή τυφλός φανατισμός όπως
πιστεύουν οι αρθρογραφούντες στο κομματικό έντυπο, που καπηλεύονται το παρελθόν του.
Ποια κυβερνητική προοπτική μπορεί να έχει ένα κόμμα που, αντί να στήνει γέφυρες, γκρεμίζει και όσες δυνητικά θα μπορούσαν να υπάρξουν; Με ποιον θα συγκυβερνήσει αν χρειαστεί; Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Γιατί τα άλλα περί αυτοδυναμίας είναι το ίδιο γελοία όσο και ο βλακώδης ισχυρισμός ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο και θα κρατήσουν τη δανειακή σύμβαση.
'Ή εκείνο το «εμείς δεν κυβερνήσαμε ποτέ» που όλο και συχνότερα προβάλλουν. Ως τι, δεν έχω καταλάβει. Να υπονοούν ότι αφού δεν κυβέρνησαν ως τώρα, θα πρέπει κάποτε να κυβερνήσουν, δεν το νομίζω. Μάλλον πως δεν έχουν ευθύνη για όσα στραβά έχουν γίνει ή πως δεν έχουν εμπλοκή σε σκάνδαλα θέλουν να υποστηρίξουν. Αλλά το επιχείρημα είναι άστοχο.
Οταν μια ζωή υποστηρίζεις το διογκωμένο Δημόσιο και σπιτώνεις πολιτικά ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει ο συνδικαλισμός, χρειάζεται υπερβολικό θράσος για να ισχυριστείς ότι είσαι ανεύθυνος για τη σημερινή κατάντια. Κι όσο για την εμπλοκή ή μη σε οικονομικά αλισβερίσια, από πότε η κομπίνα και η απάτη ταυτίστηκαν με κυβερνητικά μόνο αξιώματα; Ή μήπως δεν ξέρουν ότι ερωτήσεις και επερωτήσεις ή και τοποθετήσεις βουλευτών έχουν αποδειχθεί διαχρονικά αποδοτικότατες για όσους τις «εμπορεύονται»;
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος

Ταγμένοι δημοσιογράφοι...
Αχ, βρε Ρεζάν! Τη μνημονεύω συχνά. Όταν παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση.
 Αχ! Για δημοσιογράφους... όπως κάποτε. Που δεν «πολιτεύονταν». Που είχαν οι κουβέντες τους οντότητα, βαρύτητα. Που έδιναν και όχι έπαιρναν γραμμή. Που τσεκάριζαν 100 φορές τις πληροφορίες τους. Που τους έτρεμαν οι πολιτικοί. Δημοσιογράφοι πρόθυμοι να πληρώσουν και όχι να εξαργυρώσουν. Υπόλογοι στο όνομα που με κόπο έκτιζαν, συνεπείς στο ταμείο της συνείδησή τους, στο κύρος όπως το ζύγιζαν στα μάτια συνανθρώπων και όχι μόνο κομματικών οπαδών.
Παρακολουθώ καιρό τώρα το φαινόμενο των δημοσιογράφων «οπαδών». Οι δημοσιογράφοι των παραθύρων μοιάζουν πολιτικοί εκπρόσωποι κομμάτων. Λες και πέφτουν τα μπετά για μελλοντική σταδιοδρομία στην πολιτική. Δύσκολοι καιροί για δημοσιογράφους. Όντως. Μαστίζεται από ανεργία ο κλάδος. Χωρίς διέξοδο το δράμα. Πάνε οι δόξες, τα μεγαλεία (δεν τα έζησαν όλοι, προς Θεού!). Και η τηλεόραση τινάζει πέταλα ως μέσον. Μόνο στραβός δεν το βλέπει. Βρωμοκοπάει μούχλα. Άντε μια, άντε δυο, άντε τρεις ανάσες. Λαμπρές, αξιοσέβαστες εξαιρέσεις. Και μαζί με αυτήν τη βύθιση, βυθίζονται και όλα τα προσχήματα. Στην τελευταία μάχη τηλεοπτικών χαρακωμάτων για την υγεία, είδαμε και πάλι το δράμα συμπυκνωμένο! Την έλλειψη πληροφόρησης αλλά προκάτ αναμετάδοσης, την κομματική υπεράσπιση για την κομματική υπεράσπιση, την επιπολαιότητα του να σκορπάς τρόμο «Θα έρθουν φάρμακα από την Ινδία! Να το ξέρουν οι Έλληνες. Θα τεθεί σε κίνδυνο η υγεία του κόσμου», «Η Ελλάδα είναι από τις χώρες με τη μεγαλύτερη έρευνα στο φάρμακο. Πάει η έρευνα» «Θα κλείσουν οι ελληνικές φαρμακευτικές εταιρείες και θα μείνει κόσμος στο δρόμο».
Σχεδόν κάθε μέρα παρακολουθώ έστω και αποσπασματικά τον αγώνα της Ελένης Καλογεροπούλου (για να σας δώσω ένα παράδειγμα αν και θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλούς γαλάζιους, πράσινους, κόκκινους αλλά και μαύρους παπαγάλους). Ας ξεκινήσω όμως με την κυρία Καλογεροπούλου που κάποτε υπήρξε ανταποκρίτρια σε αληθινούς πολέμους. Ούτε μια φορά δεν βρήκε κάτι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε μια επιφύλαξη, έτσι για αλλαγή. Όλα άριστα καμωμένα. Στήθη προτάσσει με αφοσίωση μάνας για παιδί. Αντιμετωπίζει όλους τους «πολέμιους» με έναν αλτρουισμό θηριώδη. Σταυρώνεται και υπομένει αγόγγυστα. Για ποια σταυροφορία; Είναι ρόλος; Δεν τον βαριέται στη μονοτονία του; Είναι το «μονοδιάστατο», ζητούμενο της δημοσιογραφίας;
Κάθε βράδυ που παρακολουθώ ειδήσεις με αγχώνει η ίδια αγωνία. Αν μπορούσαμε να σωματοποιήσουμε, να μετατρέψουμε σε πόνο, τον βιασμό του μυαλού, τον εξαναγκασμό να υπερασπιστεί ακόμα και τ΄ ανυπεράσπιστα. Πόσο αβάσταχτος θα ήταν ο πόνος; Γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό της η κα Καλογεροπούλου;
Υ.Γ.: Τον ρόλο της Ε. Καλογεροπούλου έχουν υποδυθεί στα χρόνια πληθώρα δημοσιογράφων. Λίστες πριν τις λίστες. Δεν τη «δείχνω». Γράφω για κείνη ίσως, γιατί στα δικά μου μάτια, μοιάζει βαρύς ρόλος για την πλάτη της. Άλλοι τον έχουν ξεπετάξει σαν να ‘ναι πούπουλο! Διαχρονικά. Είχαν ταλέντο υπόθαλψης εγκλήματος. Έκανε κανένας προκοπή από δαύτους;
Ρέα Βιτάλη-protagon.gr

Όταν...


-Όταν έβαλαν τους φόρους στη θέρμανση, δε φώναξες.
-Όταν έβαλαν τους φόρους στα ακίνητα δεν φώναξες.
-Όταν σφαγίαζαν 1.000.000 και βάλε ιδιωτικούς υπαλλήλους δε φώναζες. Μπορεί και να σου άρεσε, νέοι πελάτες, είπες.
-Όταν έκλειναν και έφευγαν οι πολυεθνικές δε φώναζες. Μη σου πω ότι τουναντίον υποσχόσουνα ότι όταν θα γίνει η κυβέρνηση της "αριστεράς" θα τις κλείσεις όλες.
-Εδώ και τέσσερα χρόνια, όποιος ξέρει ξένη γλώσσα και έχει δεξιότητες και φεύγει από τη χώρα-τάφο του Ινδού έτσι όπως την κατάντησε η ιδεολογία σου (και άσε τις παπαριές περι κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, εσύ έκαιγες την Αθήνα με τα ζαβά και τους πραιτοριανούς των Εξαρχείων κάθε φορά που πήγαιναν να γίνουν οι σωστές αλλαγές) τη χώρα μας, δε φώναξες. Κάτι ψέλλισες δηλαδή για την
οικονομική μετανάστευση του πιο ζωτικού κομματιού της χώρας μας, πριν επαναλάβεις για πολλοστή φορά ότι αν τολμήσει ξένος ή Έλληνας επιχειρηματίας να κάνει επένδυση που θα αξιοποιήσει αυτούς τους νέους, θα τον βάλεις φυλακή. Εκεί, ναι, φώναξες. Μη ξεχάσουμε που έχουμε μπλέξει.

Και πότε άλλοτε φώναξες, θυμάσαι;

-Όταν πήγαν να ακουμπήσουν τους υπαλλήλους της Βουλής όπου δεν έχασες την ευκαιρία να αφήσεις την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής και να κατέβεις στο φυσικό σου χώρο, το πεζοδρόμιο, για να υπερασπιστείς ανθρώπους με τετραψήφιους (και βάλε) μισθούς, τη στιγμή που καιγόταν η Αθήνα.
-Όταν πήγαν να κλείσουν την ΕΡΤ που όλοι μιλάγανε για το τι όργια γινόντουσαν εκεί μέσα και εσείς ακόμα, όταν κάποιος ανέλαβε δράση, το γυρίσατε και αρχίσατε να γλείφετε εκεί που φτύνατε.
-Όταν σε αγκάλιασαν οι συνδικαλιστές του πιο σκοτεινού κομματιού του "δημοσίου", ναι, φώναξες και έκανες και photo shootings μαζί τους (νέες προσλήψεις στελεχών).
-Όταν ετέθη το θέμα των φαρμάκων όπου βρήκες απέναντι σου άλλον ένα "επίμονο κηπουρό" με το ίδιο στοματάκι σαν το δικό σου αλλά από την άλλη πλευρά και με μεγαλύτερη πείρα ζωής από καταλήψεις, ματαιώσεις, σταματήματα, μιζέρια, και εκεί φώναξες.

Κάνοντας λοιπόν, Αλέξη έναν απολογισμό, του πότε φώναξες πραγματικά, άρχισα να αναρωτιέμαι από την ανάποδη το γνωστό μου ερώτημα:

Μήπως τελικά δεν πηγαίνουν χαμένα τα $$$$$ που ξοδεύονται πάνω σου;

Μήπως τελικά ακολουθείς και πράττεις αυτό που σου λένε;

Για σκέψου, εσύ πως θα το έβλεπες το πράγμα;

Να χαίρεσαι σχεδόν που 1.000.000 τουλάχιστον άνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα σπαράζουν, υποφέρουν, και πόσοι ακόμα είναι απλήρωτοι, αλλά σε πιάνει ο πόνος μόνο για την ΕΤ, τους συνδικαλιστές και τους φαρμακοτρίφτες;

Και όλα αυτά ενώ κατά τα άλλα έχετε ξεσαλώσει και στα ηλεκτρονικά και στα έντυπα μέσα και βρίζετε, απειλείτε, λασπώνετε όποιον γουστάρετε.

...και καλά, εντάξει, η κυβέρνηση και ο ψυχάκιας (κατά τη γνώμη μου αν και δεν ξέρω τι θάκανα στη θέση του, κινδυνεύουμε) Στουρνάρας που του έχουμε σούρει τα εξ' αμάξης, είναι αυτοί που είναι, δεν κρύβονται.

Εσύ ποιος νομίζεις ότι είσαι;

Εσείς όλοι οι χολερικοί υστερικοί που ξερνάτε το ψυχικό πύον σας σε όποιο δε γουστάρετε από οθόνες και σελίδες περιοδικών και εφημερίδων, ποιοι νομίζετε ότι είστε;

Ναι ρε παιδί, το βλέπω ξεκάθαρα.

Για αυτό που σε θέλανε, ήσουν η καλύτερη επιλογή τους. Σε ψάξανε όντως και σε βρήκανε.

...only their best choice is not good enough to destroy this country να πεις στο δάσκαλο των Αγγλικών σου.

Ο χρόνος περνάει και έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Δε θα την καταστρέψεις τη χώρα σου. Πρόσεχε μόνο μην καταστραφείς ο ίδιος με το δρόμο που έχεις πάρει και αυτούς που έχεις μαζέψει εκεί χάμω.

ΚΚ2-παρατηρητής

Κάνουμε τους μαλάκες, δεν είμαστε


Το διασκεδάζω πάντως όλο αυτό που συμβαίνει. Η κατάσταση είναι μια ομορφιά. Από τη μια η κυβέρνηση με τους ημι-ανίκανους και από την άλλη η αντιπολίτευση με τους παντελώς ανίκανους. Φυσικά η πορεία της χώρας δεν εξαρτάται, πλέον, από τις αποφάσεις του εγχώριου πολιτικού συστήματος κάτι που σταδιακά θα ισχύσει σε όλες τις χώρες επειδή το παγκόσμιο σκηνικό δεν επιτρέπει πλέον το "μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα" γιατί μάλλον θα σε "πηδήξουν" οι άλλοι.
Διασκεδάζω επίσης με εκείνους που νυχθημερόν κολλάνε ένσημα ως "επαναστάτες" στα ΜΜΕ όπως επίσης και με τα κυβερνητικά "παπαγαλάκια". Είναι βέβαια τραγικό το να μην
αντιλαμβάνεσαι ότι σε κοροϊδεύουν για να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις εκείνοι τους οποίους θα βρίζεις αύριο. Εκτός και αν υπάρχει η προσδοκία "εξαργύρωσης" των παρεχόμενων υπηρεσιών. Θα μπορούσατε βέβαια να ρωτήσετε τους "λακέδες" της κυβέρνησης αν περισσεύουν θέσεις για εσάς αλλά δεν το κάνετε για να μην απογοητευθείτε.

Συνεχίστε πάντως, μην μας στερείτε τα "πύρινα" ,γνήσια επαναστατικά, σας κείμενα. Ποιος εξάλλου θέλει να στερηθεί τις επιθεωρήσεις των "απλών" πολιτών που δεν είναι ενταγμένοι σε κανέναν πολιτικό χώρο αλλά νοιάζονται για το καλό της πατρίδας το οποίο συμπτωματικά περνά μέσα από το "πρόγραμμα" της αντιπολίτευσης.

Και σας το ξαναλέω, κάνουμε τους μαλάκες, δεν είμαστε.

Κ.Κ.-παρατηρητής

26 Νοε 2013


Άνθρακες
Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε χθες την πρότασή του για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να διαμαρτυρηθώ έντονα. Για άλλα μας είχαν προϊδεάσει και άλλα μας παρουσίασαν. Αίσχος. Περιμέναμε να δούμε στοιχεία - φωτιά για Βενιζέλο, όπως μας είχαν υποσχεθεί ο Αλέξης, η Ζωή και τα άλλα παιδιά, και η πρόταση ζητάει απλώς να διερευνηθούν οι ευθύνες όσων διετέλεσαν υπουργοί Αμυνας από το 1998 έως σήμερα, ήτοι για μια 15ετία! Μόνο...
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα πράξει αντιστοίχως ο πρόεδρος Βαγγέλης, και όπως έχει υποσχεθεί θα δώσει εκείνα τα στοιχεία που διαθέτει για τον πρόεδρο Αλέξη που «βγήκε νωρίς στην πιάτσα». Διότι αν ακολουθήσει την ίδια τακτική, θα βγω από τα ρούχα μου, οργισμένος...
Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ

Όταν ο Σαρκοζί έβριζε τον Παπανδρέου...

Το παρασκήνιο μιας άθλιας Συνόδου...

Ο πρώην Ισπανός πρωθυπουργός, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, περιγράφει το δραματικό παρασκήνιο της Συνόδου του G20 το Νοέμβριο του 2011 στο βιβλίο του «El Dilema», αποσπάσματα του οποίου εξασφάλισε το Reuters πριν από την έκδοση.
Αποκαλύπτει την αχαρακτήριστη για αρχηγό κράτους φραστική επίθεση στον Γιώργο Παπανδρέου από τον Νικολά Σαρκοζί.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου o Σαρκοζί, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα του προσπαθώντας να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν την τελευταία στιγμή οι συνεργάτες του, ενώ φώναζε προς τον Παπανδρέου ύβρεις ανάρμοστες προς ένα πρωθυπουργό.

Ο Θαπατέρο μάλιστα περιγράφει λεπτομερώς πώς η Γερμανίδα καγκελάριος του έστησε… ενέδρα. «Με χαιρέτησε ευγενικά και σχεδόν χωρίς καμία εισαγωγή έθεσε την πρόταση για την οποία εμείς δεν είχαμε απολύτως καμία ένδειξη» γράφει και συμπληρώνει: «Η Μέρκελ με ρώτησε εάν ήμουν διατεθειμενος να ζητήσω προληπτική γραμμή πίστωσης 50 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ ενώ επιπλέον 85 δισ. ευρώ θα πήγαιναν στην Ιταλία. Η απάντησή μου ήταν άμεση και ξεκάθαρη: «όχι».
Η Μέρκελ δέχθηκε την απάντησή του και τότε οι Ευρωπαίοι ηγέτες στράφηκαν στην Ιταλία ασκώντας ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις για ένταξη στον μηχανισμό στήριξης.

Ο Θαπατέρο περιγράφει σκηνές πανικού μεταξύ των αξιωματούχων της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΔΝΤ για το πώς θα αντιδρούσαν οι αγορές στο άνοιγμα εκείνης της Δευτέρας. Υπήρχε «η αίσθηση μιας συγκεκριμένης αδυναμίας από την πλευρά των δημοκρατικών κυβερνήσεων σε σχέση με τις αγορές»
Επίσης, υποστηρίζει πως η Ε.Ε. αντέδρασε πολύ αργά όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας, το 2009, και πως δεν κατάφερε να συμφωνήσει στο μοναδικό μέτρο που κατά την άποψή του θα έστελνε την κρίση εις τα εξ ων συνετέθη,: τα ευρωομόλογα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτονται πτυχές των δραματικών στιγμών και των πιέσεων που υπέστη ο τότε Ελληνας πρωθυπουργός στις Κάννες. Η συμπεριφορά του Σαρκοζί, πιο "εκφραστικού", αλλά και της Μέρκελ αποτελεί μνημείο ωμής παραβίασης των όρων της Ευρωπαϊκής Συνθήκης που εξασφαλίζει την ισοτιμία ανάμεσα στα μέλη και τους εταίρους της Ε.Ε.
Το καταστροφικό για την ΕΕ δίδυμο Μέρκελ- Σαρκοζί θα μείνει στην Ιστορία ως οι φέροντες την ευθύνη της κατάρρευσης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και η οποία διάσπαση επέλθει στο μέλλον θα εχει τις ρίζες της στις επιλογές των μοιραίων αυτών πολιτικών που δεν κατάφεραν να γίνουν ηγέτες....

25 Νοε 2013


Αγαπητέ κ. Ντερμπεντέρη, πώς να ολοκληρώσει κανείς σε 25 δεύτερα; ...

Αφορμή για το σημερινό άρθρο ήταν μία πρό(σ)κληση και ένα σχόλιο.
Μία πρόσκληση υπό τη μορφή πρόκλησης για συμμετοχή μου στο πάνελ της εκπομπής «Ανατροπή» του Γ. Πρετεντέρη με καλεσμένο τον υπουργό Παιδείας και ένα σχόλιο αναγνώστη σε προηγούμενη δημοσίευση άρθρου μου, στην ανά δεκαπενθήμερο στήλη που υπογράφω στην κυριακάτικη έκδοση της «Ελευθεροτυπίας».

Αναφορικά με την εκπομπή αρνήθηκα ευγενώς την πρό(σ)κληση, όπως έχω κάνει και στο παρελθόν
"Ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, χαιρετίζω το θετικό αποτέλεσμα των συνομιλιών μεταξύ της ομάδας των 5+1 (Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία και Κίνα) και του Ιράν, στο οποίο συνέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση, με αντικείμενο το πυρηνικό προγράμμα του Ιράν.
Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτή η κρίσιμη συμφωνία, που επιτεύχθηκε μετά από εντατικές διαπραγματεύσεις σε ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού, ανοίγει το δρόμο για μια μακροπρόθεσμη και συνολική λύση. Η επιτυχής υλοποίηση αυτής της πρώτης συμφωνίας και η επίτευξη μιας συνολικής λύσης θα μπορέσουν να απαντήσουν και στους προβληματισμούς που εκφράζουν κάποιες χώρες της περιοχής.
Κατά συνέπεια, είναι θέμα ζωτικής σημασίας, όπως προβλέπει το κοινό σχέδιο δράσης, να προχωρήσουν τα πρώτα αμοιβαία μέτρα που συμφωνηθηκαν από τις δυο πλευρές, μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει στο πλαίσιο αυτό, η συνεργασία με την Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA).
Μιά συνολική συμφωνία για το πυρηνικό προγράμμα του Ιράν, μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την εκ νέου ενεργοποίηση της ιστορικής προσπάθειας που έχει κάνει το Κίνημα μας, η Σοσιαλιστική Διεθνής, για τον αφοπλισμό και για έναν πλανήτη χωρίς πυρηνικά όπλα."



Στις βλακείες που ο "μπάτλερ" του αλήστου μνήμης Καραμανλή, ο Αντώναρος, γράφει, τις τελευταίες ημέρες, κατά του Γ. Παπανδρέου, απάντησε ο Γεώργιος. Ελενόπουλος με την παρακάτω ανακοίνωσή του :
«Ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος, εδώ και αρκετό καιρό, μας ενημερώνει δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ότι επίκεινται εξελίξεις που θα δημιουργήσουν αίσθηση. Είναι προφανές ότι, ο κ. Αντώναρος, δεν γνωρίζει τη σημασία των δημοκρατικών διαδικασιών - πως άλλωστε; - και γι' αυτό, μας προϊδεάζει για πράγματα που αποφασίζονται εν κρυπτώ, πίσω από κλειστές πόρτες, όπου δεν μπορούν να βρίσκονται παρά μόνον οι μυημένοι.

Όλοι αυτοί, που δήθεν παλεύουν για το καλό της χώρας και του Ελληνικού λαού. Γιατί αυτοί, ξέρουν! Οι illuminati, οι πεφωτισμένοι, στους οποίους προφανώς εντάσσει και τον εαυτό του ο κ. Αντώναρος.

Αυτό που δεν ξέρει ο κ. Αντώναρος, είναι ότι και εμείς γνωρίζουμε. Τι γνωρίζουμε; Ό,τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Με τη διαφορά ότι, δεν συμφωνούμε με αυτές τις πρακτικές. Γιατί αυτές οι πρακτικές είναι που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής. Γι' αυτό και βρισκόμαστε σε διαρκή σύγκρουση με αυτές και με όσους τις υπηρετούν. Αλλά και με όσους σχεδιάζουν να επανακαθορίσουν κατεστημένα και να επανασχεδιάσουν ισορροπίες.

Και για να τα αλλάξουμε όλα αυτά, παλεύουμε για τη Δημοκρατία, για μεταρρυθμίσεις και μεγάλες αλλαγές, που θα βάλουν τέλος στο πελατειακό κράτος και τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Και είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο, ότι αυτές οι πόρτες θα ανοίξουν και τότε θα αποκαλυφθεί ότι, το έλλειμα των 36 δις Ευρώ το 2009 και το χρέος των περισσότερων των 300 δις Ευρώ, δεν είναι αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων, αλλά μιάς καταστροφικής πολιτικής για την οποία οι ευθύνες και του κ. Αντώναρου και του κ. Καραμανλή, είναι τεράστιες.


Θα αποκαλυφθεί, ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί των μεταρρυθμίσεων. Θα αποκαλυφθεί, ποιοι πόνταραν τα ρέστα τους στο διαστρεβλωμένο "λεφτά υπάρχουν" για να πλήξουν την πολιτική των μεταρρυθμίσεων, ακριβώς γιατί - πράγματι - τα λεφτά υπάρχουν στην σκοτεινή διαδρομή που συνδέει πελατειακό κράτος και πάσης φύσεως συμφέροντα. Και όσοι αυτό αποκρύπτουν, προφανώς αυτά τα συμφέροντα υπηρετούν. Είναι άραγε τυχαίο ότι, και ο κ. Σαμαράς από τη Γερμανία και ο κ. Αντώναρος από την Ελλάδα, θυμήθηκαν ξαφνικά την ίδια ώρα την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων;

Που ήταν άραγε όταν ο Γιώργος Παπανδρέου φώναζε για την ανάγκη προώθησης μεταρρυθμίσεων και αυτοί πρότειναν Ζάππεια και 18 δις Ευρώ ισοδύναμα μέτρα; Σήμερα κατάλαβαν ότι η χώρα έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις; Και για ποιές μεταρρυθμίσεις μιλάμε; Οι μεταρρυθμίσεις, δεν είναι δωράκια που τα βρίσκει κανείς - όπως τα παιδιά- στα σοκολατένια αυγά. Μεταρρυθμίσεις, σημαίνουν σύγκρουση με το πελατειακό κράτος και με τα μεγάλα και μικρά συμφέροντα που οι ίδιοι υπηρέτησαν με σθένος. Σημαίνουν βούληση και αποφασιστικότητα να σπάσεις αυγά, και να υπηρετήσεις το δημόσιο συμφέρον. Ό,τι δηλαδή δεν έκαναν όταν είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Τα έδωσαν όλα και δημιούργησαν ένα θυριώδες έλλειμμα και ένα ασφυκτικό χρέος. Ας ζητήσουν συγνώμη, λοιπόν -είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν και ας αφήσουν στην άκρη τις μπουρδολογίες. Εκτίθενται. Και ό ίδιος και ο πρωθυπουργός που υπηρέτησε.

Κύριε Αντώναρε, ευτυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι ξέρουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ακόμη και όταν αυτές δεν τους αναλογούν. Ευθύνες, που δεν αναλάβατε εσείς. Γιατί φύγατε άρον - άρον. Γιατί επιλέξατε το μικροκομματικό και προσωπικό σας συμφέρον έναντι του εθνικού συμφέροντος. Πάντα αυτό κάνατε. Και πάντα αυτό είναι που μας κάνει τόσο διαφορετικούς.

Για μας, ανάληψη ευθύνης σημαίνει πολιτικό ήθος, για το οποίο η Δημοκρατική Παράταξη είναι υπερήφανη. Για εσάς, ευθύνη σημαίνει πολιτικό κόστος! Αυτά επί του παρόντος. Και με τη σημείωση, ότι δεν θα υπάρξει ανταπάντηση. Θα έρθει η ώρα και γι' αυτό».

24 Νοε 2013

ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ: 
συνεργασία - έτσι θέλει ο Σκανδαλίδης;;;


Διαβάζω από δω κι από κει ότι ο Κώστας Σκανδαλίδης εμφανίζεται ως προνομιακός συνομιλητής με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας των δύο κομμάτων.
Δηλαδή, είναι φανερό πλέον ότι όλοι αυτοί οι χορτασμένοι πολιτικοί είναι.. αχόρταγοι!!! Τώρα αυτό το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται με τη Δεξιά και αύριο το [ας πούμε] σκανδαλιδικό ΠΑΣΟΚ θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ!!!
Μέχρι τώρα η συνεργασία με τη Δεξιά ήταν το άλλοθι για τη σωτηρία της πατρίδας.
Από αύριο η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το άλλοθι για τη σωτηρία της αριστερής μας συνείδησης!!!!
ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ ή ΝΑ ΚΛΑΨΩ;;;
Καταντήσανε το ΠΑΣΟΚ ένα παράδοξο μόρφωμα που θα στηρίζει πότε τον ένα και πότε τον άλλον;;;
Και μόνη η σκέψη αυτή δεν είναι απλώς παράδοξη αλλά παράλογη. Δεν έχουν καταλάβει τόσα χρόνια ότι η σκληρή βάση του ΠΑΣΟΚ είχε ιδεολογία και πολιτικές αρχές κι έναν ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ που σε καμιά περίπτωση δεν θ' ανεχόταν αυτά τα παλαντζαρίσματα. Τι είδους συνομιλία μπορεί να γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ;;;; Αυτοί οι Συριζαίοι έχουν το ΠΑΣΟΚ... του κλότσου και του μπάτσου, και κάποιοι Πασόκοι σκέφτονται να συνομιλήσουν μαζί τους;;;
ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ ή ΝΑ ΚΛΑΨΩ;;;
Και μόνη η σκέψη αυτή έχει καταδικάσει και το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ σε πλήρη αποσύνθεση. Εγώ μια ζωή θυμάμαι ότι οι Συριζαίοι έλεγαν πάντοτε "ΤΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙ ΠΑΣΟΚ"!!!! Κατά το "Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος"...
Δεν είναι θέμα κομματικού εγωισμού αλλά πολιτικής συνείδησης.
Η καταστροφολογία του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει τα ψέματα του Κωστάκη Καραμανλή. Είναι κι από πάνω ο άνευ όρων και ορίων λαϊκισμός που έχει δώσει κάποια νούμερα και νομίζει κανείς ότι η Ελλάδα άλλαξε κιόλας κομματικό στρατόπεδο. Πώς άλλαξε - με το 20-22% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις;;; Αν είναι δυνατόν!!!!

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν σκέψεις μελλοντικής συνεργασίας με αυτούς που σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχουν κατασυκοφαντήσει το ΠΑΣΟΚ και τους Παπανδρέου, έχουν απαξιώσει το κυβερνητικό έργο του ΠΑΣΟΚ, έχουν μηδενίσει όλες τις προσπάθειες που έγιναν για να βγει η χώρα από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο...
Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν θα επιθυμούσε συνεργασία με το οποιοδήποτε ΠΑΣΟΚ, αλλά στο βωμό της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας θα κάνει - όπως έχει κάνει μέχρι τώρα - άπειρες κωλοτούμπες και παλινδρομήσεις και ανακλήσεις και παρασπονδίες και εκτροπές και παρεκτροπές.

Νίκος Λαγκαδινός 

22 Νοε 2013

Λοιπόν, τι να κάνουμε;;;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ανίκανη. Αυτό είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένο ότι έχουμε και μια αντιπολίτευση εξίσου ανίκανη. Για μένα δεν υπάρχει το δίλημμα ν' αποφασίσω αν θα πάω με τον ένα ή με τον άλλον. ΔΕΝ ΠΑΩ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!! Απλώς νιώθω ότι σε πολλούς συμπολίτες υπάρχει ο δραματικός διχασμός της συνείδησης. Και είναι αλήθεια ότι κι εγώ, συνειδητά ή υποσυνείδητα εξακολουθώ ν' αντικρίζω το φαινόμενο του βίου με ηθικό γνώμονα τις παλιές ηθικές αξίες. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι επειδή είναι "παλιές" ότι είναι και άχρηστες. Κάθε άλλο. Και η έννοια της δημοκρατίας είναι παμπάλαιη, αλλά είναι η μοναδική στ' όνομα της οποίας όλοι ορκιζόμαστε.

Πολλοί με ρωτάνε τι να κάνουν! Προς τα πού να κατευθυνθούν, ποια επιλογή θα ήταν η πιο σωστή. Δεν έχω απάντηση. Ο καθένας ακολουθεί τη συνείδησή του. Εγώ, φερ' ειπείν, δίνω στις αξίες που έλεγα παραπάνω αποφασίζουσα ρυθμιστική δύναμη και δεν θέλω ν' αφεθώ στο ρεύμα άβουλος, ανήμπορος κι ανυπεράσπιστος, θύμα ενός πλέγματος ενοχής, ακριβώς για την εκούσια παράδοσή μας και για την αδυναμία της αντίδρασης να καταδικάσουμε σε ό,τι ψυχικά αποκρούομε κι αισθανόμαστε σαν χρέος απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας.

Είναι φανερό ότι συμβαίνουν όλα αυτά γιατί βρισκόμαστε στη δίνη μιας μεταβατικής εποχής, χωρίς ωστόσο να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι γι' αυτή τη μεταβατικότητα. Έτσι, λοιπόν, εγώ διατηρώ τις ψευδαισθήσεις μου και ανήκω σ' εκείνους που δεν διατεθειμένοι να θεωρήσουν πως κάτι που παρήκμασε δεν μπορεί να έχει άλλη απόληξη παρά το θανάσιμο τέρμα. Την παρακμή την πιστεύω απλώς σαν παροδική νοσηρότητα. και προσδοκώ μια αναγέννηση, μια εξυγίανση που θα είναι ικανή να ξαναδώσει στους ιστούς χυμώδη σφριγηλότητα για ν' αντισταθεί στη φθορά. Βέβαια δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι η ηθική συνείδηση του καιρού μας δεν είναι ενιαία. Κι ακόμη ότι οι ιδεολογικές και ψυχικές αντιδράσεις από το φαινόμενο της ζωής μεταξύ των διαφόρων γενεών δεν ταυτίζονται.

Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω ότι αδυνατώ να λειτουργήσω ως καταναλωτής. Η συσκευή που δεν δουλεύει καλά δεν είναι απαραίτητο να πεταχτεί και ν' αναγκαστώ ν' αγοράσω καινούργια. Θα προσπαθήσω να την φτιάξω. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι η φτήνεια τρώει τον παρά. Μας αντιμετωπίζουν εξ ορισμού ως εύκολη λεία. Όπως στους πολέμους είχαμε την τροφή των πυροβόλων, στην ειρήνη έχουμε την τροφή των μπεζαχτάδων. Και στις περιπτώσεις ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως τροφή του κεφαλαίου. Το επινόησε για να τον καταβροχθίσει... Και πρέπει να πω ότι τον χαρακτήρα της εποχής δεν τον συλλαμβάνει η νόηση της ανύποπτης πλειοψηφίας αλλά άτομα μεμονωμένα μέσα της, που έχουν τα κατάλληλα όργανα για να βλέπουν τι κρύβεται πίσω από τις επιφάνειες, και τι βαθύτερο νόημα έχουν τα γεγονότα, πού οδηγούν κάποιες κατευθύνσεις, ακολουθούμενες τυφλά από την μάζα...

Νίκος Λαγκαδινός

21 Νοε 2013

αρχικαλ(ογερ)ους πάτησε ο Παπακωνσταντίνου, όχι κάλους.!

πόσοι θυμούνται την υπόθεση Βατοπεδίου; Εκείνη που κάτι παπάδες ανταλάσσανε την και καλά δική τους λίμνη για κάτι φιλέτα του Δημοσίου;
πόσοι ξεχνάνε την εμπλοκή των «ιερών αγελάδων» του Βούδα της Ραφήνας, το Ρουσόπουλο, και τον Αγγέλου, στις «ιερές ανταλλαγές» της Μονής;
πόσοι γνωρίζουν πως λίγο πριν τις εκλογές του 2009, η Μονή Βατοπεδίου πρότεινε συμβιβασμό στο Δημόσιοδηλώνοντας πρόθυμη να επιστρέψει στο ελληνικό Δημόσιο όσα ακίνητα από τα ανταλλαγέντα με τη λιμνοθάλασσα Βιστονίδα βρίσκονται ακόμη στην κατοχή της, καθώς και το τίμημα όσων από αυτά μεταβίβασε σε τρίτους, ενώ δήλωνε ότι το ζήτημα της κυριότητας της λιμνοθάλασσας και των παραλίμνιων εκτάσεων θα λυθεί στα δικαστήρια;
Πόσοι γνωρίζουν πως το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με γνωμοδότηση του αποδέχτηκε την πρόταση της Μονής;
πόσοι γνωρίζουν πως την τελευταία μέρα της Κυβέρνησης της ΝΔ, τον Οκτώβριο 2009, ο τότε ΥΠΟΙΚ Παπαθανασίου έκανε δεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ και την έστειλε στις υπηρεσίες για να εκτελεστεί.

Εδώ τώρα, αρχίζουν τα ωραία…

Ποιος ΑΝΑΚΑΛΕΣΕ ώστε να ΜΗΝ "πέσουν στα μαλακά" ο Εφραίμ και οι λοιποί Βατοπεδινοί; Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.!

Πότε; Μόλις πληροφορήθηκε την έναρξή της διαδικασίας εκτέλεσης της γνωμοδότησης, ζήτησε πλήρη ενημέρωση από τις υπηρεσίες και διέταξε στις 9 Δεκεμβρίου 2009 την αναστολή κάθε περαιτέρω ενέργειας. Στις 12 Φεβρουαρίου 2010 με πράξη του, ΑΝΑΚΑΛΕΣΕ την αποδοχή της με αριθμό 312/2009 γνωμοδότησης της Ολομέλειας του ΝΣΚ

Γιατί; Γιατί «…το Δημόσιο δε συναλλάσσεται ούτε συμβιβάζεται με οποιονδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, για τα προφανή και αδιαμφισβήτητα δικαιώματά του, τόσο στις κοινόχρηστου χαρακτήρα εκτάσεις της λιμνοθάλασσας όσο και στις παραλίμνιες εκτάσεις, καθώς και στα ακίνητα, που με τις γνωστές, μεθοδευμένες ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης περιήλθαν στην κατοχή της μονής ή τρίτων»

Εδώ τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα…

Στις 13 Νοεμβρίου 2013 θυμήθηκαν μέσα από «έγκυρα» δημοσιεύματα και ανώνυμες αναφορές, να ερευνήσουν τη... χασούρα του δημοσίου από τις ενέργειες του πρώην υπουργού! Εκεινού που προσπάθησε να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον, ανακαλώντας τη ζημιογώνα προς αυτό πολιτική στάση της κυβέρνησης Καραμανλή, που ήθελε να "καταπιεί" το σκάνδαλο του Βατοπεδίου!
Εκτός που βρίθει από ανακρίβειες το δημοσίευμα (“Η Μονή Βατοπεδίου, επί υπουργίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου, είχε προτείνει συμβιβαστική λύση με το δημόσιο” ενώ αυτό συνέβη επι υπουργίας Παπαθανασιου) είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία πια, χρεώνουν τα άπαντα στον Παπακωνσταντίνου, προκειμένου να βγουν άπαντες λαδι και να ΜΗ δικαστούν!

Και όλα αυτά, λίγες μέρες πριν την παραπομπή  Παπακωνσταντίνου για τη λίστα Λαγκάρντ!

Τίποτα άλλο πρόχειρο, για το οποίο θα θέλατε να παραπέμψουμε τον παπακ; Να ξεπλύνουμε καμπόσους ακόμα; Τώρα που κληρώνει…

Τι είπα πάτησε ο Παπακωνσταντίνου; Κάλους; Αρχικαλ(ογερ)ους πάτησε, όχι κάλους!

http://www.epikairo.gr

20 Νοε 2013

ο Αγιορείτης και το παρασκήνιον


Ο κώδων του Σταύρου Ψυχάρη

Πολύ το όξος εις το χθεσινόν «Βήμα». 

Εις το κύριον άρθρον του οποίου αποτυπούται γλαφυρώ τω τρόπω το ταλέντο του εκδότου του να υβρίζει εις την καθαρεύουσα και η δυνατότης της καθαρευούσης να ενδύει τον υβριστή με ύφος και ήθος στρατοδίκη. Αναιδείς, μικρόνοες, υβριστές, λαθρεπιβάτες της πολιτικής, άτομα χαμηλού προδήλως νοητικού, ανέσυραν από τα Αρχεία των Συκοφαντών κακοήθειες και ψεύδη για να διαβάλουν, ουσία, το πολίτευμα.
Αυτά, εν μέσω πλείστων όσων άλλων παρομοίας ποιότητος έχει παράξει το μένος και η γραφίς του. Διά ποίους όμως σημαίνει ο κώδων του κωδωνοκρούστη πρώην διοικητού του Αγίου Όρους;Ο άνθρωπος διαθέτει το θάρρος όχι μόνο να τους περιγράψει με τα μελανότερα των χρωμάτων, αλλά και να τους καταδείξει, εις πείσμα του γεγονότος ότι είναι αόρατοι. Ιδού τα αποκαλυπτήρια: Στη συγκεκριμένη περίπτωση το «αόρατο» επιτελείο του αρχηγού του Συ.Ριζ.Α. προφανώς απογοητευμένο από την εξέλιξη της μονομαχίας στη Βουλή ανέσυρε τον κουβά.

Επιτέλους εννοήσαμεν. Περί του κουβά πρόκειται. Και μάλιστα περί κουβά γέμοντος ιλύος -λάσπης εις τα συριζαίικα-, η οποία εκτοξεύεται υπό των αοράτων κατά του Ορατού. Άγνωστον μάλιστα εάν η λάσπη αυτή εκτοξεύεται μετά του κουβά, καθ” ην περίπτωσιν θα πρόκειται διά απόπειραν φόνου, ή άνευ του κουβά. Εκτοξεύεται πάντως διά να σπιλώσει τον κύριον Ψυχάρη ως διαπλεκόμενον, ο οποίος ομού μετ” άλλων διαπλεκομένων επιχειρούν, κατά την περιγραφήν του υπό μελέτην άρθρου: Όλοι µαζί, ζώντες και νεκροί, εργολάβοι και πετρελαιάδες… να αποτρέψουν νίκη του κόµµατος του κ. Τσίπρα.
Το συγκλονιστικόν ερώτημα που αναδύεται διά τον συγκλονισμένον αναγνώστην του συγκλονιστικού αυτού πονήματος είναι το ακόλουθον: Πού βαδίζομεν, κύριοι; Εις ποίαν κατωφέρειαν κατρακυλά και εις ποίους κρημνούς κατακρημνίζεται η πολιτική ζωή όταν κατηγορείται ως διαπλεκόμενος ο Σταύρος Ψυχάρης; Πώς δεν κατανοούν οι αόρατοι συκοφάνται το απλούστατον, το οποίον η μήνις του εκδότου αποκαλύπτει; Ότι δηλαδή οι επιθέσεις εναντίον του διαβάλλουν ουσία το πολίτευμα; Τουτέστιν ότι πολίτευμα και ΔΟΛ εν και το αυτόν;
Όμως ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν είναι χάνι – εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τα άρματα, δεν θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα νταούλια! Αυτό αναφωνεί εν τέλει ο συκοφαντούμενος εκδότης. Διά να καταστεί σαφές τοις πάσι ότι προτιμά τους κλέφτες από τους αριστερούς γύφτους…
ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ 
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ 
ΝΕΟΙ !...

Η δεύτερη Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής για την ανεργία των νέων που έλαβε χώρα στο Παρίσι προ ημερών, σε συνέχεια εκείνης που είχε φιλοξενηθεί αρχές Ιουλίου στο Βερολίνο, δεν θα μείνει στην ιστορία. Κι όχι αδικαιολόγητα.

Ήταν θετικό ότι, ήδη από το καλοκαίρι, η ανεργία των νέων μπήκε στην ατζέντα της ευρωπαϊκής πολιτικής και της αφιερώθηκαν πόροι 6 δισ. ευρώ. Πέραν αυτού, ουδέν. Και δεν είναι παρήγορο ότι «ανακαλύπτουμε» το δικό μας πρόβλημα μέσω του ευρωπαϊκού, αγνοώντας πιθανότατα τις πραγματικές διαστάσεις του εγχωρίου.

Ας εξηγηθούμε. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ανακάλυψαν την ανεργία των νέων (έως 25 ετών) καθώς η ανεργία γενικά είναι στο 11% (ΕΕ-28:11%, Ευρωζώνη:12,2%) και των νέων υπερέβη το 23% (ΕΕ: 23,5%, Ευρωζώνη: 24,1%). Η ανεργία των νέων ήταν επί σειρά ετών υψηλότερη του μέσου όρου, τώρα διπλασιάστηκε. Όμως κάθε χώρα της Ε.Ε. και κάθε Ευρωπαίος ηγέτης, από τους 24 που συνήλθαν στο Μέγαρο των Ηλυσίων, έχει ένα διαφορετικού μεγέθους πρόβλημα.

Η Γερμανίδα καγκελάριος των μήνα των εκλογών της είχε στη χώρα της ανεργία 5,2% και ανεργία των νέων 7,7%-7,9%. Ο Γάλλος πρόεδρος αντιμετωπίζει ανεργία 11,1% και ανεργία των νέων στο 25%. Ο Ιταλός πρωθυπουργός ανεργία 12,5% και ανεργία των νέων περί το 40%. Ο Ισπανός πρωθυπουργός ανεργία 26,6% και ανεργία των νέων στο 55%.

Της ίδιας τάξης/κλίμακας, λίγο μεγαλύτερα, μοιάζουν και τα προβλήματα του Ελληνα πρωθυπουργού -με ανεργία στο 27,3% και ανεργία των νέων στο 60,6% (στοιχεία Αυγούστου 2013).

Αν ο Γάλλος πρόεδρος μιλά για κίνδυνο «να χαθεί μια γενιά» με ανεργία των νέων στο 25%, τότε για τι θα έπρεπε να μιλούν οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Έλληνες; Ίσως, σε ό,τι μας αφορά ως Έλληνες, αντί «να μιλάμε», θα έπρεπε να σκεφτόμαστε περισσότερο τη «μεγάλη εικόνα», και να πράττουμε αναλόγως.

Η «μεγάλη εικόνα» δείχνει την μεγάλη απόκλιση στο εσωτερικό της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης: Ο Γερμανός νέος αντιμετωπίζει ανεργία σε ποσοστό 6% και η Ελληνίδα νέα σε ποσοστό 65% (μια και για τις νέες η ανεργία είναι υψηλότερη από τον μέσο όρο των δύο φύλων).

Αν ο Γάλλος πρόεδρος μιλά για τον κίνδυνο «να χαθεί μια γενιά» με το 25%, εμείς να μιλάμε για κίνδυνο «να χαθεί μια γενιά» στο υπερδιπλάσιο; Ας σκεφτούμε καλύτερα τη «μεγάλη εικόνα»: είναι χρήσιμη αλλά δεν είναι επαρκής. Ανεργία των νέων στο 60% σημαίνει ότι έξι στους δέκα νέους 15-24 ετών από όσους είναι στην αγορά εργασίας δεν βρίσκει δουλειά.

Αυτό δείχνει απλά μεγάλα εμπόδια και σοβαρή δυσλειτουργία της αγοράς εργασίας για τους νέους. Το ζήτημά μας λοιπόν είναι κάτι σοβαρότερο από το μερίδιό μας (160,2 εκατ.) στα υπό διανομή κοινοτικά 6 δισ. ευρώ.

Χρήστος Ιωάννου

18 Νοε 2013


Πες πες, θα τον κάνουν να επιστρέψει στο τέλος...
Πόλεμος ξεκίνησε μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, και του εκδότη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», Θέμου Αναστασιάδη, με αφορμή σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας. Σύμφωνα με αυτό, υψηλότερους φόρους θα κληθεί να πληρώσει φέτος ο πρώην πρωθυπουργός, ενώ ερωτήματα δημιουργούνται αναφορικά με τα εισοδήματα του από δραστηριότητες στο εξωτερικό.

Πιο συγκεκριμένα, όπως έχει γίνει γνωστό από παλαιότερο δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας, ο κ. Παπανδρέου είχε έρθει σε συμφωνία με το γραφείο ατζέντηδων «Harry Walker» στις ΗΠΑ, προκειμένου να τον εκπροσωπεί ως ομιλητή σε εκδηλώσεις και συνέδρια ανά τον κόσμο, στα οποία συμμετείχε επ' αμοιβή. Μάλιστα, έπειτα από τη δημοσιοποίηση της συμφωνίας αυτής, ο κ. Παπανδρέου πραγματοποίησε τουλάχιστον δύο ομιλίες.

Ωστόσο, συγκρίνοντας το «πόθεν έσχες» του πρώην πρωθυπουργού για το έτος 2010 με την φορολογική του δήλωση το 2013 παρατηρούνται διαφορές. Για το 2010 δεν δηλώνει ούτε καταθέσεις ούτε ακίνητα στο εξωτερικό. Ωστόσο, στη φετινή του φορολογική δήλωση, στην ερώτηση «Έχετε περιουσία (ακίνητα, καταθέσεις κλπ.) στο εξωτερικό;», ο κ. Παπανδρέου δηλώνει «Ναι».

Με αυτά τα δεδομένα, η εφημερίδα τονίζει ότι τα ενδεχόμενα είναι δύο. Ο πρώην πρωθυπουργός είτε έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, οπότε πρέπει να συμπεριληφθεί στους 55.000 καταθέτες που φυγάδευσαν τα λεφτά τους σε ξένες τράπεζες για να αποφύγουν το κούρεμα, τότε που η χώρα απειλούταν με ξαφνική χρεωκοπία, είτε τα έχει όντως κερδίσει από τις ομιλίες του στο εξωτερικό, οπότε θα πρέπει να τα δηλώσει ως καθαρά κέρδη από ελεύθερο επάγγελμα στο εξωτερικό.

Το γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου απάντησε στο συγκεκριμένο δημοσίευμα με την εξής ανακοίνωση:

«Η πολιτική διαδρομή, οι απόψεις, οι θέσεις και οι επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου, είναι γνωστές και σαφείς. Ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με αυτές, να τις σχολιάζει ή να τις κρίνει.

Άλλο τόσο γνωστή και διάφανης, είναι και η προσωπική του πορεία. Καλό θα ήταν, επομένως, όταν κάποιος αναφέρεται στον Γιώργο Παπανδρέου, να μην κοιτάζει το πρόσωπό του στον θολωμένο του καθρέφτη».

Epikairo: Γιατί λυσσάει ο κομιστής-φοροφυγάς τόσο πολύ με τον Παπανδρέου, αφού χτες άφησε να διαρρεύσει ότι η διανομή του ερωτηματολογίου δεν εμπλέκεται σε καμία περίπτωση με την επιστροφή του, είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε με νέο κόμμα. Βέβαια η επιμονή του Πρώτου Θαίματος στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού ("ποιος φταίει και για τη δήλωση Ερντογάν στην Κύπρο; Μα φυσικά ο ΓΑΠ!" και "Στην Τουρκία δεν ξέρουν από αντικειμενική δημοσιογραφία") μόνο αγωνία μπορεί να υποδηλώνει και ίσως έμμεσα μέσω αυτής της υπόθεσης να ερμηνεύει ότι ο Παπανδρέου σκοπεύει να επιστρέψει εξ' ου και η προκαταβολική επίθεση λάσπης επί παντός επιστητού. Η αλήθεια είναι μια: Ότι κι αν προσπάθησε ο Καμμένος με τα CDS, ο Χατζηνικολάου με το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου και τώρα ο κομιστής-φοροφυγάς με τα απανωτά του δημοσιεύματα, ο Παπανδρέου όχι μόνο απαντά άμεσα (κάτι σημαίνει αυτό), αλλά και συνεχίζει ακάθεκτος στην υπεράσπιση των αρχών και αξιών που εκείνος υπηρετεί. Όσο από εδώ και στο εξής θα ακούτε και θα βλέπετε τα συμφέροντα να βυσσοδομούν εναντίον του Παπανδρέου (όταν ο Καραμανλής κοντεύει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Καπέλα Σιξτίνα της πολιτικής μέσω του υποτιθέμενου σχεδίου δολοφονίας του και του σκανδάλου των υποκλοπών), τόσο θα παίρνουμε απόφαση ότι εκείνος πρέπει να επιστρέψει, έτσι για την αλητεία, για να τους χαλάσει τη συνταγή που εκτελεί η μασκαράτα τους από το Νοέμβρη του 2011 και δώθε.

16 Νοε 2013

Και καλά κάνουν που φοβούνται

Προς όλες τις “γλάστρες” του διαδικτύου… σε αντίθεση με σας, οι βιοδιασπώμενες γλάστρες, όταν σαπίζουν, δεν αφήνουν το δηλητήριο τους στο περιβάλλον.
Παρά να λέτε την ουσία… δηλαδή ότι την στιγμή που ο Ερντογάν σε δημόσιες δηλώσεις του, δεν αναγνωρίζει το κράτος της Κύπρου… την στιγμή που ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας δεν φτερνίζονται καν… ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο μόνος Έλληνας πολιτικός που πάει –και ακριβώς τώρα- στο στόμα του λύκου και, μπροστά στον αρχηγό της τουρκικής αντιπολίτευσης, μιλάει σε όλα τα τουρκικά και διεθνή ΜΜΕ για την Κύπρο, για την πλατεία Ταξίμ και για την Δημοκρατία. Αυτό και μόνο φτάνει για να τον φοβούνται εκ νέου και οι εντός εχθροί των πολλών Ελλήνων. Αυτό και μόνο φτάνει για να πέσει η εντολή από την ελληνική “ομερτά”, για να μην παίζει η είδηση- υψίστης σημασίας για την δεδομένη χρονική στιγμή- σε κανένα ελληνικό ΜΜΕ.

Δεν σας πείραξε η οικολογική γλάστρα με την οποία έκανε την δενδροφύτευση στο πάρκο στην Τουρκία ο ΓΑΠ. Αυτά είναι τα παραμυθία που θέλετε να περάσετε αμάσητα στο μυαλουδάκι του Έλληνα που “ψάχνεται” στο Ίντερνετ. Η αλήθεια είναι ότι σας ενόχλησε ο συμβολισμός που έδωσε ο ΓΑΠ, για την έκφραση της θέλησης των λαών από τους ιδίους τους λαούς. Το δικαίωμα που, σε μια πραγματική Δημοκρατία, οι λαοί θα’πρεπε να έχουν, έτσι ώστε να πάρουν απόφαση για ότι τους αφορά. Αυτό που έκανε το γύρο του κόσμο στις τηλεοράσεις, αλλά ούτε λέξη στα ελληνικά ΜΜΕ. Αυτό είναι που σας ενόχλησε, τυφλοπόντικες του διαδικτύου, η καλύτερα τα φασισταριά- αφεντικά σας, οι οποίοι το μόνο που ΔΕΝ θέλουν είναι να υπολογίζουν τον λαό και την βούληση του. Για αυτό σε λίγο θα σας δώσουν την εντολή να ασχοληθείτε και με τα κορδόνια τον παπουτσιών του ΓΑΠ, τόσο πολύ τον φοβούνται. Και καλά κάνουν που φοβούνται τα πραγματικά φασισταριά, δηλαδή όλοι εκείνοι που δεν θέλουν να ακουστεί η ελεύθερη φωνή του λαού. Είμαστε εδώ και τα καταλάβαμε όλα. Να μας φοβούνται!

KΑΡΜΕΝ ΓΛΙΓΛΗ 
Καληνύχτα Κεμάλ, 
αυτή η τηλεόραση δεν θα αλλάξει ποτέ...

Θέλω να συγχαρώ το Νίκο Χατζηνικολάου για την απόφαση του να προσφέρει τηλεοπτικό βήμα για ακόμα μια φορά στον Γιώργο Τράγκα, τον οποίο δείχνει να μην ξεχνά, σε όποια τηλεοπτική στέγη κι αν διαμένει.

Λένε ότι οι κατσαρίδες θα είναι οι μόνες που θα επιβιώσουν μιας πυρηνικής καταστροφής στον πλανήτη. Νομίζω ότι στην περίπτωση της Ελλάδας θα πρέπει να προσθέσουμε και τον Γιώργο Τράγκα.

Λυπάμαι πραγματικά για τους ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς που προσφέρουν βήμα σε αυτούς τους ανθρώπους, ακόμα κι όταν η γραφικότητα τους έχει αποδειχθεί επικίνδυνη για τη χώρα, μιας και σας θυμίζω ότι ο Γιώργος Τράγκας υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος χορηγός επικοινωνίας της Χρυσής Αυγής.

Τράγκας για πάντα λοιπόν, γιατί έτσι τους αρέσει

13 Νοε 2013

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ...ΕΛ ΠΑΣΟ !...


Κυριακή βράδυ λίγο πριν από τις 9 στο δρόμο για τη Βουλή. Οι δρόμοι, έρημοι. Ψυχή (ούτε βαθιά ούτε άλλη...).

Πρώτη εντύπωση: Η αστυνόμευση, χαλαρή. Το ρεύμα της Βασ. Σοφίας προς Πανεπιστημίου ανοιχτό. Μια βόλτα από τη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, στην πλατεία Συντάγματος και...λίγα πράγματα. Μουσική στη διαπασών, συνθήματα κάθε λογής, ο κόσμος περιορισμένος. Είσοδος στη Βουλή από την είσοδο της Βασ. Σοφίας. Διπλός έλεγχος. Δεξιά, στη γωνία, κινητικότητα στα γραφεία της ΝΔ. Ετοιμάζεται ο πρωθυπουργός για τη... μονομαχία με τον Αλ. Τσίπρα.

Στο καφενείο της Βουλής, συνωστισμός – και κάπνα από τα τσιγάρα, ειδικά στο τμήμα του καφενείου για τους καπνιστές, σκέτος «τεκές». Βουλευτές, συνεργάτες, συνεργάτες συνεργατών, σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι συνθέτουν το κοινό. Ενδιαφέρουσες δια-κομματικές συναντήσεις. Η Ντόρα Μπακογιάννη με τον Γιάννη Στουρνάρα, για παράδειγμα, τα λένε για τους πλειστηριασμούς. Άφαντοι, όπως πάντα, οι Χρυσαυγίτες βουλευτές. Στο ΣΥΡΙΖΑ η... ενδοεπικοινωνία των τάσεων στο αποκορύφωμά της. Ο Θ. Παφίλης αναδεικνύεται ο πιο «κοινωνικός» βουλευτής του ΚΚΕ. Έξω καρδιά, κουβέντα και με τους αντιπάλους... Η Ραχήλ Μακρή, καμία σχέση με το τζιν συνολάκι στα κάγκελα της ΕΡΤ, το βράδυ του Σαββάτου. Σικ ταγιέρ, σε μπεζάκι... Η Θεοδώρα Τζάκρη, άφαντη. Ζώνουν τα φίδια τους επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ που οσμίζονται το αναπόφευκτο.

Στο εντευκτήριο των βουλευτών, η είδηση επιβεβαιώνεται: οι βουλευτές δεν μπορούν πλέον να απολαμβάνουν τα ντέρμπι από τις TV, καθώς επιβλήθηκε απαγόρευση από τον Πρόεδρο της Βουλής.

Ωστόσο, αυτό που δεν αλλάζει είναι η «χωροταξία» των βουλευτών. Κάθονται εδώ και καιρό στους ίδιους καναπέδες. Στην είσοδο αμέσως δεξιά, οι του ΠΑΣΟΚ- Μανιάτης, Σκανδαλίδης, Καρύδης και λοιποί. Απέναντι οι νεοδημοκράτες υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ ακούν τον Δάνη Τζαμτζή να αγορεύει για τα ακίνητα. Στην άλλη άκρη, οι ΑΝΕΛ ακούν με προσοχή τα επιχειρήματα του Βασ. Καπερνάρου, που αγορεύει όπου βρεθεί για τα περί φοροδιαφυγής... Όλα σε ένα (εντευκτήριο), νοικοκυρεμένα.

Λίγο μετά τις 11, καφενείο και εντευκτήριο αδειάζουν. Όλοι οι βουλευτές σπεύδουν στην αίθουσα του κοινοβουλίου όπου αρχίζουν οι...μονομαχίες. Οι συνεργάτες, μόνοι, πίνουν το ποτάκι τους ακούγοντας τις αγορεύσεις από τους τηλεοπτικούς δέκτες.

Μιάμιση ώρα μετά, η παράσταση παίρνει τέλος. Έχει προηγηθεί η επίσκεψη της Θ. Τζάκρη στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, όπου τους παραδίδει τη δήλωση αποσκίρτισης από τα αποτρόπαια μνημόνια. Ήδη πάντως οι περισσότεροι βουλευτές, μετά την ψήφο τους, έχουν αποχωρήσει.

Μία και μισή. Η Βουλή ερημώνει. Η συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ έχει προ πολλού αποτελέσει παρελθόν. Στους δρόμους κυκλοφορούν ελάχιστα αυτοκίνητα. Και τώρα, αναμονή για τις επόμενες μονομαχίες. Τις προανήγγειλαν εξάλλου οι πολιτικοί αρχηγοί. Όσο για τους βουλευτές όλων των αποχρώσεων, ένα έχω να πω. Αν έλεγαν δημόσια αυτά που ακούμε στους διαδρόμους της Βουλής, η αποχώρηση της Τζάκρη θα έμοιαζε με σύντομο ανέκδοτο...

Ευτύχης Παλλήκαρης

Παπανδρέου:
 Η κρίση που περνάει η Ευρώπη είναι πολιτική
Ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Α. Παπανδρέου, βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να προεδρεύσει στο Συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (11-12 Νοεμβρίου), με τη συμμετοχή περισσότερων από 300 εκπροσώπων κομμάτων από όλο τον κόσμο. Στην κεντρική ομιλία του ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Παπανδρέου, είπε μεταξύ άλλων:

"Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που βρίσκομαι εδώ ως Έλληνας, ως γείτονας. Πριν από μερικά χρόνια θα έμοιαζε αδύνατο οι δυο χώρες μας να μπορούν να έχουν οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας. Όμως σήμερα, παρά τα θέματα που μας χωρίζουν, όπως η Κύπρος, είναι ενθαρρυντικό ότι χιλιάδες Τούρκοι έρχονται στα νησιά μας ως τουρίστες...

Και με την ευκαιρία της παρουσίας μου εδώ, θα ήθελα για άλλη μια φορά να τιμήσω τη μνήμη του Ισμαήλ Τζέμ, με τον όποιον εργαστήκαμε για την ελληνοτουρκική προσέγγιση...

Δεν ήταν μόνο η κοινή μας προσήλωση στην ειρήνη που μας ενέπνευσε, αλλά το γεγονός ότι θα κινούμασταν στο πλαίσιο μιας κοινής οικογένειας αξιών, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενός κοινωνικού συμβολαίου που αντιπροσωπεύει η Ευρώπη. Η ευχή μου είναι, ακριβώς το ίδιο πνεύμα να επικρατήσει στην ταραγμένη γειτονιά μας...

Αλλά σήμερα, ακόμα και το σχέδιο που ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμετωπίζει κρίση. Και κακώς η κρίση που περνάει σήμερα η Ευρώπη χαρακτηρίζεται οικονομική. Είναι βαθιά πολιτική. Υπογραμμίζει μια βαθύτερη πολιτική διαίρεση. Από τη μιά πλευρά, υπάρχει η ανάγκη να δουλέψουμε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη και από την άλλη υπάρχει μια βαθιά καχυποψία και επιστροφή σε εθνικιστικές πολιτικές."

Πρόσφατα, επισήμανε ο Γιώργος Παπανδρέου, πραγματοποίησα μια σειρά διαλέξεων στις ΗΠΑ, όπου πολλές φορές απευθυνόμουν σε περισσότερα από 2500 άτομα. Συχνά με ρωτούσαν γιατί είμαι σοσιαλιστής. Ήταν εντυπωσιακό πόσο θετικές ήταν οι αντιδράσεις όταν μιλούσα για το Κίνημα μας και τις τέσσερις βασικές αρχές που εκπροσωπούμε:

Δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα
Κοινωνική Δικαιοσύνη
Βιώσιμη ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον
Ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων

12 Νοε 2013

Γ.Παπανδρέου: Υπονομεύει την ΕΕ 
η ανισότητα και η έλλειψη αξιών

Η ανισότητα στην Ευρώπη, τα τεκταινόμενα στη Συρία και οι καλοκαιρινές διαμαρτυρίες στο πάρκο Γκέζι κυριάρχησαν στην συνάντηση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρευρέθη ο Γ. Παπανδρέου. Η συνάντηση φιλοξενήθηκε από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας.
Ο αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας ζήτησε από την Σοσιαλιστική Διεθνή (SI) να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην επίλυση των συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο και τη Μέση Ανατολή, κατά τη διάρκεια της συνόδου του οργανισμού στην Κωνσταντινούπολη.
Μιλώντας σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Κωνσταντινούπολη χθες, ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), Κεμάλ Κιλικτσντάρογλου εξέφρασε τις ανησυχίες του για τις “ανησυχητικές δυσμενείς εξελίξεις που έλαβαν χώρα κατά την Αραβική Άνοιξη”.
Ο αγώνας του Αραβικού κόσμου αντιμετωπίζει τρία σημαντικά προβλήματα: “Tις εξτρεμιστικές ομάδες και τις αντιδραστικές δυνάμεις, τα εθνικά, αιρετικά και θρησκευτικά ρήγματα στην περιοχή και την απειλή ξένης στρατιωτικής παρέμβασης που θα μπορούσε να παράσχει νομιμότητα σε καταπιεστικά καθεστώτα αλλά και την ενθάρρυνση των εξτρεμιστικών ομάδων”, σύμφωνα με τον αρχηγό του CHP.
Περιγράφοντας το συνέδριο της Γενεύης 2 ως μια σημαντική ευκαιρία για να τεθεί ένα τέλος στον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία, ο Κιλικτσντάρογλου κάλεσε την Σοσιαλιστική Διεθνή να προχωρήσει στην απόφασή της ώστε να δημιουργήσει μια ομάδα αρωγής για τη Συρία.
Αν και οι ομιλίες του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργου Παπανδρέου και του πρόεδρου του CHP τόνισαν την ανισότητα και τις προκλήσεις στην περιοχή, η συνεδρίαση χαρακτηρίστηκε από την ένταση των συνομιλιών που περιστρέφονται γύρω από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του καλοκαιριού στην Τουρκία που σάρωσαν τη χώρα.
Ο Παπανδρέου μίλησε για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας, και της Τουρκίας, σημειώνοντας ότι μια τέτοια προσέγγιση φαινόταν «αδύνατη» πριν από μερικά χρόνια.
Δηλώνοντας ότι η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια βαθιά πολιτική και όχι μόνο οικονομική κρίση, ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, είπε ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι μια σταθερή αγορά, χωρίς τις ανθρώπινες αξίες και σύμφωνα με τον ίδιο, η ανισότητα είναι το “φλέγον θέμα της ημέρας”.
Επιπλέον μίλησε για τις σοβαρές συνθήκες στη Συρία, η οποία σπαράσσεται από τον εμφύλιο πόλεμο, τονίζοντας ότι ο λαός της χώρας θα πρέπει να καθορίσει το μέλλον της. Σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, τα μισά νοσοκομεία στη Συρία δεν είναι σήμερα σε λειτουργία.
Τέλος ο ίδιος δήλωσε ότι «Πρέπει να βοηθήσουμε τις χώρες που επλήγησαν από τη ροή των προσφύγων, όπως η Τουρκία, η Ιορδανία και το ιρακινό Κουρδιστάν», τονίζοντας ότι μια τέτοια επιβάρυνση θα πρέπει να μοιράζεται.

7imeres.gr

11 Νοε 2013

ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ 
ΚΑΙ ΒΑΡΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ !...

Όσοι παρακολούθησαν τη «μονομαχία» Σαμαρά – Τσίπρα, πέρασαν ένα τρίωρο αηδίας και εκνευρισμού ! Οι υποτιθέμενοι ηγέτες των δύο πολιτικών πόλων, συναγωνίστηκαν σε μια σειρά φτηνών λογοπαιγνίων και εξυπνακίστικων ρετσετών, όλα χωρίς κανένα ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο !

Τα κρίσιμα ερωτηματικά, που έχουν δημιουργηθεί και αναπτυχθεί στον ελληνικό λαό κι αφορούν τους δυο, ξεβράκωτους, μονομάχους, όχι, μόνο δεν απαντήθηκαν, αλλά ούτε, καν, προσεγγίστηκαν.

Τσιμουδιά δεν έβγαλε ο Αντωνάκης, για την παροιμιώδη κωλοτούμπα του και την ξαφνική μεταμόρφωσή του, από σκληρό πολέμιο των μνημονίων, σε άτεγκτο εφαρμοστεί των πιο σφαγιαστικών εκδοχών τους.

Λέξη δεν βρήκε να πει ο Τσίπρας, για το που οδηγεί ο δρόμος των εκπτώσεων από τις αρχικές ιδεολογικές και πολιτικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και την καθημερινή, σχεδόν, προσαρμογή του στα δεδομένα, που μέχρι χθες κατακεραύνωνε !

Είναι καθαρό, πλέον, πως έχουμε να κάνουμε με δυο επιφανείς καιροσκόπους πολιτικούς, λαϊκιστές του κερατά, από τη μια και αθεράπευτα, ερωτευμένους με την καρέκλα της εξουσίας, από την άλλη. Πρόκειται για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, για δυο περιπτώσεις πολιτικών της σαχλαμάρας !...

 ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ 
Κατέρρευσε η προβοκάτσια της Realnews 
για το ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου


Ολοκληρώθηκε ο έλεγχος του ΣΔΟΕ στο Ίδρυμα Ανδρέα Γ. Παπανδρέου και όπως ενημέρωσε ο Γιάννης Στουρνάρας δεν έχει βρεθεί κάτι επιλήψιμο.

Έγγραφο που υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και διαβιβάστηκε στη Βουλή αναφέρει ότι «η αρμόδια Περιφερειακή Διεύθυνση του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, κατόπιν σχετικού εγγράφου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, διενήργησε έλεγχο επί συγκεκριμένων τραπεζικών συναλλαγών του αναφερόμενου Ιδρύματος, ο οποίος περαιώθηκε χωρίς να διακριβωθεί τέλεση οποιουδήποτε αδικήματος».

Το έγγραφο του υπουργού Οικονομικών διαβιβάστηκε στη Βουλή στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου που είχε ασκήσει ο ανεξάρτητος βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος ζητώντας να ενημερωθεί ποιο είναι το αποτέλεσμα του ελέγχου του ΣΔΟΕ στο Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου.


Πηγή: Newsit.gr
 Θυμίζω ότι όλα ξεκίνησαν με ένα άθλιο πρωτοσέλιδο της Realnews του Νίκου Χατζηνικολάου η οποία θεώρησε ως τεράστια είδηση ότι ένα ίδρυμα ελέγχεται από το ΣΔΟΕ, κάτι που συμβαίνει με το σύνολο των αντίστοιχων ιδρυμάτων.

Φτάνοντας στον πάτο της δημοσογραφικής δεοντολογίας, η εφημερίδα έκανε θέμα τον ίδιο τον έλεγχο χωρίς καν να έχει γνώση για τα πιθανά του αποτελέσματα. Σήμερα, όλα κατέρρευσαν και μάλλον κανείς δεν θα ζητήσει συγγνώμη.

Ο πρώην πρωθυπουργός είχε πάντως αντιδράσει από την αρχή σε υψηλούς τόνους.