ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ή 

ΝΑ ΜΗ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ;;; 

(28η Οκτωβρίου: Ημέρα μνήμης)


Να θυμόμαστε ή να μη θυμόμαστε;;; Αμλέτεια η διατύπωση αλλά η απάντηση είναι δεδομένη: ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ!!! Ύπαρξη δίχως μνήμη, ίσον πρόσωπο χωρίς ταυτότητα, άρα χωρίς αυτοσυνείδηση. Κι αν καταργήσω τη μνήμη μου, καταργώ το εγώ μου. Ωστόσο η όλη ιστορία αρχίζει από το περιεχόμενο που πρέπει να έχει αυτό το 'εγώ'. Και νομίζω ότι τα προσωπικά ζητήματα μπορεί να διευθετηθούν. Εκείνα που έχουν σχέση με την πατρίδα, το έθνος, τον λαό, πρέπει να προσέχουμε και να μη τα βάζουμε στον μύλο της λήθης.

Οι εθνικές περιπέτειες είναι συνυφασμένες με την ίδια μας την ύπαρξη. Εδώ που έχουμε φτάσει κάποιιοι λένε ότι δεν πρέπει να διατηρούμε τη μνήμη καταστάσεων που υποβάλλουν το μίσος, που διαιωνίζουν την αντιδικία, ιδίως την εθνική και ίσως να βρίσκω αυτό τον ισχυρισμό λογικό, ευθυγραμμισμένο με το πνεύμα των καιρών. Αλλά πρέπει να πω ότι αυτό το θεωρώ σαν ψυχολογικό αφοπλισμό!!!
......
Ανοίξαμε την αγκαλιά στους εχθρούς μας, καταπίνοντας τα πικρά μας δάκρυα και ξαρματώσαμε από κάθε επιθετική διάθεση και κάθε μνησικακία και μονάχα παρέμειναν ευλαβικές μνήμες, καντήλια αναμμένα... Ξεχάσαμε τ' αδικήματα... Μα τι λέω;;; ΟΧΙ, δεν τα ξεχάσαμε. Η εθνική μας ύπαρξη είναι συνυφασμένη με τους αγώνες των πατεράδων μας σε κάθε γωνιά της τυραννισμένης μας χώρας.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ή όποιοι άλλοι, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ, ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ...ΟΧΙ!!!!
Για μυριοστή φορά, ΟΧΙ δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσοι άφησαν τα κόκαλά τους στα βουνά μας και στις λαγκαδιές, πόσοι πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες, από την αιχμαλωσία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τα βασανιστήρια στα μπουντρούμια τους... Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο καταστράφηκε τούτη η χώρα και πόσο υπέφερε ο πληθυσμός της και πόσο εξακολουθούσε να υποφέρει για πολλές δεκαετίες αργότερα.

Αναλογίζεστε πόσες φορές συννέφιασε ο ουρανός για την πατρίδα μας;;; Μπορεί να χορτάσαμε από Ιστορία, αλλά δεν μπορούμε και χωρίς αυτήν. Περάσαμε στρατιωτικά κινήματα, δικτατορίες, εξωτερικές απειλές, πολέμους, κατοχή, εμφύλιο, νιώσαμε στο πετσί μας τη λειτουργία του παρακράτους και του κράτους της Δεξιάς, και τώρα πελαγοδρομούμε, βάζοντας ξανά σε κίνδυνο τη συλλογική Μοίρα.

Νίκος Λαγκαδινός

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ !...

Καθώς πλησιάζει μία ακόμη εθνική επέτειος είναι ευκαιρία, νομίζω, να ξαναθέσουμε το ερώτημα: Σε τι χρειάζεται μια εθνική γιορτή και τι εξυπηρετεί ειδικά η παρέλαση ;

Η απάντηση, προφανώς, δεν είναι εύκολη. Αν εξετάσουμε όμως τον τρόπο που γιορτάζονται οι εθνικές επέτειοι στη χώρα μας, μπορούμε να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Διαχρονικά, οι κυβερνώντες διοργάνωναν - ή μάλλον διεκπεραίωναν - τις παρελάσεις σαν εθνικιστικές φιέστες. Έπρεπε να τις κάνουν και τις έκαναν : Στρατός, σχολεία, γαλανόλευκες, ιερωμένοι, αργία. Το ίδιο και τα τελευταία χρόνια, με λίγες περικοπές λόγω κρίσης.

Ειδικά η συντηρητική παράταξη, και ακόμη περισσότερο η Ακροδεξιά, συνέδεε τις επετείους και με το νικηφόρο αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου. Η Αριστερά, παραδοσιακά αμήχανη σε θέματα πατριωτισμού (ιδίως την 28η Οκτωβρίου λόγω Μεταξά), τις αγνοούσε, ρίχνοντας το βάρος της στη «δική της» γιορτή κάθε 17η Νοεμβρίου. Όταν συμμετείχε, προσπαθούσε να συνδέσει τις εθνικές γιορτές με την Εθνική Αντίσταση, της οποίας και διεκδικούσε το μονοπώλιο.

Καμία πολιτική δύναμη δεν ασχολήθηκε ποτέ με την καλλιέργεια του απλού -αλλά βαθύτατου στην ουσία του -πατριωτισμού. Αυτό ισχύει και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά και για τα ΜΜΕ. Προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τον απόλυτο διεθνισμό ή και α-εθνισμό ενός μεγάλου μέρους της Αριστεράς, καλλιέργησαν τον εθνικισμό. Παράδειγμα : η αντικατάσταση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού έγινε με ένα κατά πολύ χειρότερο, συντηρητικό και εθνικιστικό.

Έτσι αντιμετωπίζεται γενικά η ιστορία και η ιστορικότητα στην Ελλάδα : διχαστικά. Αντί για συλλογική μνήμη, καλλιεργούμε ξεχωριστές πολιτικές μνήμες. Αντί να προβληθούν όσα μάς ενώνουν, προβάλλονται κατά κανόνα διχαστικά στοιχεία. Κωνσταντινισμός - βενιζελισμός, δημοκρατία - μοναρχία, Δεξιά - Αριστερά. Ο καθένας τη δική του αφήγηση, ενώ η ιστορική συνείδηση και η εθνική αγωνία λάμπουν με την απουσία τους. Λείπουν όσα μας ενώνουν.

Αν και μπορεί να φανεί διδακτισμός, ας μου επιτραπεί να υπενθυμίσω πως ο εθνικισμός θεωρεί ότι το έθνος μας είναι ανώτερο από τα άλλα, αν όχι και ανώτερη φυλή, ότι όλη η ανθρωπότητα μάς χρωστάει λόγω αρχαίας Ελλάδας και πρέπει εσαεί να μας ξεπληρώνει, ότι όλα τα στραβά που συμβαίνουν στην Ελλάδα οφείλονται σε ξένο δάκτυλο. Τέτοιες απόψεις, όμως, αποτελούν κράμα αλαζονείας και μεμψιμοιρίας, προδίδοντας έλλειψη ιστορικότητας.

Το 1920 μόνοι μας καταψηφίσαμε τον Βενιζέλο και μετά, βενιζελικότεροι του Βενιζέλου, θέλαμε να καταλάβουμε την Άγκυρα, με αποτέλεσμα τη Μικρασιατική Καταστροφή του '22. Το 1974 στην Κύπρο η (ακροδεξιά και χουντική, αλλά) ελληνική κυβέρνηση έκανε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, ανοίγοντας την πόρτα στα έτοιμα από καιρό σχέδια της τουρκικής πλευράς. Και τώρα, στις μέρες μας, επικρατούν πάλι απόψεις όπως ότι «οι ξένοι φταίνε για την κρίση» ενώ την κρατικοδίαιτη οικονομία που κατανάλωνε περισσότερα απ' όσα παρήγε μόνοι μας τη δημιουργήσαμε - και η ευθύνη των ξένων αφορά τη διαχείριση της κρίσης και πέρα. Δυστυχώς, έτσι μεγαλώνουν οι γενιές των Ελλήνων, μέσα σε εθνικούς μύθους, σε αυτό που έχει αποκληθεί «εθνική μας τύφλωση».

Παρόμοια και ο ισοπεδωτικός διεθνισμός. Δεν αποδέχεται καμιά ιδιαιτερότητα, καμιά εθνική συνείδηση, κανένα κοινό συναίσθημα λόγω γλώσσας και ιστορίας. Αντιμετωπίζει όλη την ανθρωπότητα, επομένως και τους Έλληνες, σα να μη υπάρχουν επιμέρους διαφοροποιήσεις.

Στη μέση στέκεται ο λογικός και μετρημένος πατριωτισμός, που απορρίπτει τόσο τον εθνικισμό όσο και τον διεθνισμό. Καλλιεργεί την αγάπη για την πατρίδα, την ελληνική γλώσσα, την Ελλάδα συνολικά, επειδή συμβαίνει να είναι η δική μας πατρίδα, όχι η ανώτερη ή η καλύτερη. Επίσης, δεν ανθολογεί μόνο τις «μεγάλες στιγμές» και τις μεγάλες επετείους, αλλά καλλιεργεί μια συνολική συνείδηση ιστορικότητας, με τα μικρά και τα μεγάλα, με τα θετικά και με τα αρνητικά. Αυτές τις ημέρες, για παράδειγμα, κλείνουν 71 χρόνια από τη δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και το τέλος του πολέμου στη Β. Αφρική. Μιλάμε για ιστορικά γεγονότα στα οποία συμμετείχε και ελληνικός στρατός. Ακούσατε τίποτα γι' αυτό; Όχι βέβαια, γιατί δεν έχει περιληφθεί στο αυθαίρετο «corpus» των «μεγάλων στιγμών».

Με τις διεκπεραιωτικές, απαξιωτικές ή ρηχές θεωρήσεις να κυριαρχούν, δεν είναι περίεργο που η Ακροδεξιά προσεγγίζει αυτά τα θέματα καλύπτοντας το κενό - με το δικό της τρόπο φυσικά: τη βία και την τρομοκρατία. Αυτό κι αν είναι αυθαίρετο.

Οι εθνικές επέτειοι έχουν νόημα ενταγμένες σε ένα γενικότερο πλαίσιο ιστορικότητας και ενιαίας, κατά το δυνατόν, πατριωτικής μνήμης. Μακριά από διχασμούς και βίαιες εκδηλώσεις, τις οποίες ο κάθε πικραμένος προσπαθεί να συνδέσει με το σήμερα, μακριά από μονομέρειες και ιστορικές απλοποιήσεις που καταντούν απλοϊκότητες. Στο κάτω κάτω, είναι μια ευκαιρία αναστοχασμού και περισυλλογής, μια ευκαιρία να θυμηθούμε για ποιες αξίες έπεσαν ηρωικά όσοι έπεσαν.

Και στις 28 Οκτωβρίου του 1940, θυμόμαστε όσους έπεσαν, μέχρι και το Μάιο του 1941 (Μάχη της Κρήτης), κατά του φασισμού και του ναζισμού. Η 28η Οκτωβρίου 2013 συμπίπτει με μια προσπάθεια της ελληνικής δημοκρατίας ν΄ αντιμετωπίσει μια νεοναζιστική οργάνωση που κατηγορείται ως εγκληματική. Αυτό είναι ένα σημείο που συνδέει σε κάποιο βαθμό το χτες με το σήμερα, το φασισμό του Μουσολίνι με το νεοναζισμό, την άμυνα της τοτινής Ελλάδας με την άμυνα της σημερινής ελληνικής δημοκρατίας.

Λόγω της οικονομικά ευαίσθητης φάσης που περνάμε, θα ήταν ίσως καλύτερα να μην επαναφερθούν τα τανκς και τα αεροπλάνα στην παρέλαση. Εκτός αν κάποιοι σκέπτονται εντελώς πολιτικάντικα, ελπίζοντας σε ψήφους νοσταλγών της στρατοκρατίας: δηλαδή, ότι με τους ήχους από τις ερπύστριες και τα βουητά στους ουρανούς, «ισοσταθμίζονται» πολιτικά οι πρόσφατες συλλήψεις.

Πάντως, τα άρματα μάχης και τα αεροπλάνα είναι έλασσον θέμα, όχι μείζον. Αυτό που θ΄άξιζε είναι να δούμε και να ξανασχεδιάσουμε τη «μεγάλη εικόνα»: τη σημασία που έχουν οι επέτειοι στη συλλογική μας μνήμη, συμπεριλαμβανομένων των παρελάσεων, σε συνδυασμό με το ρόλο της εκπαίδευσης, των ΜΜΕ και της πολιτικής. Ανάλογα με τα συμπεράσματα μια τέτοιας συζήτησης, θα μπορούσαμε να θεσπίσουμε καινούργιους τρόπους συντήρησης της εθνικής μνήμης, περισσότερο θελκτικούς και λιγότερο φθαρμένους. Δυστυχώς, από τέτοιες συνδυαστικές αναλύσεις και εξαγωγές συμπερασμάτων πάσχουμε πολύ. Γι΄ αυτό κάθε χρόνο, σε κάθε επέτειο, επανέρχονται οι ίδιοι προβληματισμοί.

Ηλίας Μόσιαλος

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΛΟΦΑΡΟΥΝ ?...


Είναι ένα ακόμα επεισόδιο του vampire θρίλερ “ η καλή τρόικα και η καλή κυβέρνηση” ή αυτή τη φορά η κόντρα δεν είναι για τα μάτια αλλά ενέχει σοβαρούς κινδύνους; Πάντως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις κυβερνητικών στελεχών, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού που αναφώνησε το δικό του “όχι” σε νέα μέτρα, αν μη τι άλλο δείχνουν ότι κάτι σοβαρό παίζεται στα παρασκήνια.

Μάλιστα δεν είναι τυχαίο πως στις Βρυξέλλες έχει πέσει μια παγωμάρα κι ένας προβληματισμός για το που το πάει η ελληνική πλευρά δοθέντος όπως λένε ,ότι προφορικά είχε συμφωνηθεί η λήψη πρόσθετων μέτρων στην περίπτωση που διαπιστωνόταν δημοσιονομικές τρύπες. Όμως, verba volant scripta manent, διατείνονται στην Αθήνα. Νέα μέτρα και νέο μνημόνιο και να θέλαμε δεν έχουμε την κοινοβουλευτική δύναμη να το ψηφίσουμε. Χώρια που αμφισβητείται το άνοιγμα των 2 δισ. που διατείνονται οι τροικανοί καθώς στην πλατεία Συντάγματος το υπολογίζουν γύρω στα 800 εκατ. ποσό που είναι διαχειρίσιμο λένε.

Δεν ξέρω ποια είναι ακριβώς η αλήθεια ή αν αυτή είναι κάπου στη μέση. Σημασία έχει πως οι σχέσεις της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση είναι χειρότερες από κάθε άλλη φορά. Ούτε ξέρω αν η απειλή πως “ αν επιμένετε σε νέα μέτρα, πάμε σε εκλογές και βρείτε τα με τον Τσίπρα” έχει βάση αλήθειας ή είναι μια ακόμα μπλόφα σε ένα πόκερ όπου χάσαμε όλα τα προηγούμενα “κόλπα”.

Αυτό που πάντως είναι βέβαιο, ότι κάτι μαγειρεύεται ένθεν κακείθεν και σίγουρα δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για όλους εμάς τους Πληβείους.(Πατρίκιους μην ψάχνετε κ. Στουρνάρα, είναι είδος προς εξαφάνιση).

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι είτε με μέτρα είτε χωρίς μέτρα ,η κουβέντα που άναψε περιστρέφεται για άλλη μια φορά γύρω από τις συντάξεις. Τώρα αν θα ψαλιδιστούν κι άλλο οι συντάξεις “ρετιρέ” των...1300 ευρώ, αν θα κοπούν οι πρόωρες συντάξεις ή αν θα ανέβουν κι άλλο τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης είναι θέμα ολίγου χρόνου να το μάθουμε. Το σίγουρο είναι ότι το κακό δεν έχει συντελεσθεί πλήρως, καθώς κάποιοι έχουν το...θράσος να απολαμβάνουν παχυλές συντάξεις των 1200-1300 ευρώ όταν η μέση σύνταξη του ΙΚΑ είναι στα 600 ευρώ !

Λεπτομέρεια άνευ σημασίας φυσικά πόσες καταβολές συνεισέφερε στο ταμείο του ο κάθε συνταξιούχος κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου. Αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε και επιτέλους να κτίσουμε ένα κράτος ισότητας, με κομμουνιστικές αξίες όπου ο επιστήμονας θα παίρνει τα ίδια με τον εργάτη, ο διευθυντής τα ίδια με τον αγρότη . Κατάργηση των τάξεων στην πράξη κι έτσι κανείς να μην έχει να ζηλέψει από τον διπλανό του και μέσω της ισομοιρίας να επέλθει και η κοινωνική γαλήνη και ηρεμία!

Πέρα από την πλάκα όμως, γιατί η ζωή παίζει περίεργα παιγνίδια, τα πράγματα δυστυχώς οδεύουν προς μια τέτοια σουρεαλιστική εξέλιξη απούσης της κοινής λογικής. Ακούω βέβαια ,το ισχυρό οφείλω να ομολογήσω, επιχείρημα μα αφού μας έχουν δώσει 240 δισ, τώρα που φθάσαμε στο τέλος θα διακινδυνεύσουν οι δανειστές να τα τινάξουν όλα στον αέρα; Όμως από την άλλη πρέπει να δεχθούμε επίσης πως αν πριν από 3 χρόνια οι Ευρωπαίοι είχαν να χάσουν πολλά από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδος γιατί δεν είχαν κατάλληλους μηχανισμούς αυτοπροστασίας, σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική καθώς έχουν στήσει μηχανισμούς απορρόφησης των περισσότερων κραδασμών και επιπτώσεων από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί πλέον σ' αυτή τη συγκυρία, το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Επομένως όλα ανοικτά και πλήρης βεβαιότητα ότι δεν θα πλήξουμε !

Βασίλης Στεφανακίδης

Καναδάς: Η κρίση της Ελλάδας θα κυριαρχήσει στο συνέδριο των Ελλήνων Φοιτητών της Αμερικής

της  Ι. Φραγκούλη

Ο Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών Βορείου Αμερικής σε συνεργασία με τους συλλόγους Ελλήνων Φοιτητών των Πανεπιστημίων McGill και Concordia διοργανώνουν το Σάββατο 26 και την Κυριακή 27 Οκτωβρίου το ετήσιο συνέδριό τους με θέμα: «Η ανθρώπινη μορφή της Κρίσης: Οικονομία και Πολιτική». Ο σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών Βορείου Αμερικής περιλαμβάνει φοιτητές Ελληνικής καταγωγής από 43 πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΗΠΑ και του Καναδά (Harvard, Brown, Cornell, Columbia, Stanford, University of Pennsylvania, UC Berkley, University of Toronto, York University, Concordia University, McGill University, Boston University, Northeastern, Northwestern, Duke, University of Chicago, Drexel κλπ.)

Το Σάββατο το πρωί κύριος ομιλητής θα είναι ο δρ. Οθων Αξεξανδράκης, βοηθός καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο York, ενώ ο πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά Ελευθέριος Αγγελόπουλος και ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ Θάνος Καφόπουλος θα απευθύνουν χαιρετισμούς.

Με θέμα «Μια μέρα στη ζωή...» θα ξεκινήσει το πρώτο πάνελ συζήτησης που θα εστιάσει στην καθημερινή κρίση των Ελλήνων πολιτών με ιδιαίτερη έμφαση στην ανθρώπινη κρίση. Οι ομιλητές θα δώσουν τις διαστάσεις της κρίσης σε οικονομικό, κοινωνικό, ανθρωπολογικό επίπεδο, ενώ θα δοθεί βήμα στους φοιτητές να εκφράσουν τις απόψεις τους για το πώς μπορεί να βγεί η Ελλάδα από αυτή την πολυδιάσταση κρίση.

Οι ομιλητές θα είναι ο δρ. Τζόρτζ Καρλής από το Πανεπιστήμιο της Οττάβα με σπουδές στον Τουρισμό και τον Ελεύθερο Χρόνο, ο δρ. Αναστάσιος Αναστασιάδης, καθηγητής στην έδρα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου McGill, ο σύμβουλος χρηματιστηριακών επενδύσεων Βασίλης Παπαευγγέλου, ο δρ. Κένεθ Μαντζορίνης διδάκτωρ του Πανεπιστημίου McGill.

Το δεύτερο πάνελ με τίτλο της συζήτησης «Ψευδο-Μέσα» θα ασχοληθεί με την εικόνα της Ελλάδας στα μέσα ενημέρωσης πριν και μετά την κρίση, θα δώσει έμφαση στην διάσταση που υπάρχει ανέμσα στις αναφορές περί της Ελλάδος και της πραγματικής διάστασης των πραγμάτων, ενώ θα προσπαθήσει να προτείνει λύσεις για την αποκατάσταση της θετικής μνείας της Ελλάδας στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Κύριες ομιλήτριες του εν λόγω πάνελ θα είναι οι δημοσιογράφοι Ι. Φραγκούλη (ανταποκρίτρια ΑΠΕ-ΜΠΕ) και Α. Σάλα (αρχισυντάκτρια του καναδικού CTV News).

Την Κυριακή ο Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών Βορείου Αμερικής θα ασχοληθεί με διαδικαστικά θέματα καθώς και με την εκλογή νέου διοικητικού συμβουλίου.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στις εκδηλώσεις του συνεδρίου περιλαμβάνεται και η προβολή ενός ντοκυμαντέρ για τη Σμύρνη της σκηνοθέτιδας Μαρίας Ηλιού, που θα γίνει στις 25 Οκτωβρίου από την Εδρα Νεοελληνικών Σπουδών «Φρίξος Παπαχρηστίδης» του Πανεπιστημίου McGill.

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. 

"Στην Ελλάδα υπάρχει τοξικός καιροσκοπισμός"...

Παρέμβαση Παπανδρέου στο CNN...

"Ανακαλύψτε τη χαμένη τέχνη της δημοκρατίας" είναι ο τίτλος άρθρου του Γιώργου Παπανδρέου που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του CNN.

O πρώην Πρωθυπουργός επισημαίνει...
στο άρθρο του, την ανάγκη να συνδυαστούν οι οικονομικές πολιτικές με τις αξίες του πολιτεύματος της αρχαίας Ελλάδας.

«Οι δημοκρατίες μας αντιμετωπίζουν μια στιγμή της αλήθειας. Από την άνοδο του εξτρεμισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το πολιτικό αδιέξοδο στις ΗΠΑ, οι ηγέτες αγωνίζονται να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις νέες και σύνθετες παγκόσμιες προκλήσεις», επισημαίνει ο κ. Παπανδρέου, συμπληρώνοντας πως «η πολιτική με τη συμμετοχή των πολιτών πρέπει να γίνει ξανά η τέχνη για να φανταστούμε έναν καλύτερο κόσμο».

Ταυτόχρονα, ο ίδιος υποστηρίζει πως οι πολίτες αισθάνονται αποξενωμένοι από τη συμβατική πολιτική και απογοητευμένοι από την απουσία αποτελεσματικών πολιτικών που εξυπηρετούν τις ανάγκες των κοινωνιών. Για το λόγο αυτό, εμφανίζεται πεπεισμένος ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι απλώς ο καθορισμός των οικονομικών λύσεων, αλλά η επανεξέταση των δημοκρατικών θεσμών.

Αναφέροντας ως παράδειγμα την Ελλάδα, όπου «προβλεπόταν ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας σε αντάλλαγμα για τα δάνεια έκτακτης ανάγκης προκειμένου να αποφευχθεί η πτώχευση», αναγνώρισε πως εκείνοι που πλήρωσαν το τίμημα- φορολογούμενοι χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος όπως και νέοι Έλληνες που είναι τώρα αντιμέτωποι με το 60% της ανεργίας- δεν ευθύνονταν για την κρίση.

«Η λιτότητα έχει δημιουργήσει ένα αίσθημα αδικίας και έλλειψης ευκαιριών, κάτι που έχει τροφοδοτήσει τον πολιτικό εξτρεμισμό στην Ελλάδα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη και όχι να συνεργαστούν προς την κατεύθυνση μίας κοινής ατζέντας μεταρρυθμίσεων. Τέτοιος πολιτικός καιροσκοπισμός είναι τοξικός. Στην Ελλάδα, παρέτεινε την κρίση, καθυστέρησε μεταρρυθμίσεις και στοίχισε στη χώρα μας ακριβά».

Τέλος, αναφέρθηκε εκ νέου στην πολυσυζητημένη πρόταση του για δημοψήφισμα, την οποία εξηγεί πως έκανε προκειμένου να δώσει στο λαό την κυριότητα της διαδικασίας για το πρόγραμμα διάσωσης. «Αν και το δημοψήφισμα δεν έγινε, η πρόταση πίεσε για ευρύτερη πολιτική συναίνεση στην Ελλάδα και οδήγησε σε κυβέρνηση συνεργασίας», σημείωσε χαρακτηριστικά...

ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ!

ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ!

Του (επικοινωνιολόγου) κ. Σωτήρη  Τζούμα

Οι θεσμοί περνούν κρίση! Το βλέπουμε , το διαπιστώνουμε κάθε μέρα αυτό, στη χώρα που ζούμε, χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας!  Την περασμένη Πέμπτη,το θέαμα των δύο ανήμπορων Μητροπολιτών...
Θεσσαλιώτιδος Κυρίλλου και Φωκίδος Αθηναγόρα που πέρασαν το κατώφλι της ΔΙΣ για να  απολογηθούν ή μάλλον για να... "αποδείξουν" ότι είναι σε θέση να διοικούν τις Μητροπόλεις τους ήταν για γέλια και για κλάματα!
Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως!
Εδώ και καιρό έχει γίνει γνωστό ότι οι δύο αυτοί  Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας-- μετά την περίπτωση του Μητροπολίτη Κίτρους Αγαθονίκου για τον οποίο ετέθη ήδη σε ισχύ ο ειδικός νόμος--- έχουν χάσει τον έλεγχο στις Μητροπόλεις τους, δεδομένου ότι δεν διοικούν αυτοί αλλά κάποιοι άλλοι-- συγγενείς και παρακοιμώμενοι-- οι οποίοι έχουν πάρει στα χέρια τους τη διοίκηση των Μητροπόλεών τους και κάνουν ότι θέλουν, εν ονόματι του  κανονικού και νόμιμου Μητροπολίτη!
Αφού λοιπόν η Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος είδαν και απόειδαν,κι αφού έγιναν του κόσμου οι ατασθαλίες και τα έκτροπα στη διοίκηση των Μητροπόλεων,για τα οποία είναι ενημερωμένη η Σύνοδος, αποφάσισαν να  τους καλέσουν στη ΔΙΣ,  για να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα  μάτια  οι Συνοδικοί Ιεράρχες μας, ότι οι άλλοτε σθεναροί  συνεπίσκοποί τους, οι σημερινοί Γέροντες Κύριλλος και Αθηναγόρας, είναι εκτός τόπου και χρόνου και η διοίκηση των  Μητροπόλεών  τους, έχει αφεθεί όχι στον... αυτόματο πιλότο, αλλά σε χέρια επιτήδειων και καιροσκόπων που χρησιμοποιούν την Εκκλησία προς ίδιον όφελος!
Το θέαμα των δύο Μητροπολιτών ήταν τραγικό, από την πρώτη στιγμή που έφθασαν στην Ιερά Σύνοδο, στη Μονή Πετράκη! Ο ένας, για να περπατήσει του πετούσαν κλειδιά, για να δώσει εντολή ο εγκέφαλος και να κάνει βήμα και μετά για να απολογηθεί στη Σύνοδο χρησιμοποίησε "ειδικό μεταφραστή" δεδομένου ότι οι Συνοδικοί κι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος δεν τον καταλάβαιναν όταν μιλούσε, απαντώντας στις ερωτήσεις που του έθεταν οι Συνοδικοί Ιεράρχες! Φανταστείτε τον Μητροπολίτη αυτό να λειτουργεί ή να κηρύττει το λόγο του Κυρίου!! Σε ποιά γλώσσα;;
Ο έτερος Μητροπολίτης, δεχότανε μαθήματα για το τί θα πεί και πώς θα απαντήσει στα ερωτήματα των Συνοδικών, μέχρι την τελευταία στιγμή! Αν και πήγε.. ντοπαρισμένος και αναψοκοκινισμένος, εντούτοις άφησε πολλά κενά και  δεν κατάφερε να απαντήσει στα ερωτήματα των Συνοδικών για το ποιός πραγματικά διοικεί τη Μητρόπολή του, εκείνος ή το συγγενικό περιβάλλον του, το οποίο όπως λένε οι ιερείς της περιοχής  αποφασίζει για όλα-- αφού ο Μητροπολίτης πηγαίνει στο γραφείο κατά τις 13.00 το μεσημέρι και για πολύ λίγο-- καθώς και  για τις μεταθέσεις και μετακινήσεις των Ιερέων της Μητρόπολης, από ενορία σε ενορία κι από χωριό σε χωριό!
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος,κυρίως, αλλά και οι άλλοι Συνοδικοί Μητροπολίτες, έθεσαν καίρια ερωτήματα  και έφεραν τους δύο Μητροπολίτες σε πολύ δύσκολη θέση, δεδομένου ότι δεν κατάφεραν να απαντήσουν πειστικά!
Κι όμως το θέαμα αυτό-- οικτρόν το ιδείν-- οι Συνοδικοί μας το άφησαν να περάσει έτσι και αποφάσισαν να μήν πάρουν  κάποια συγκεκριμένη απόφαση την  ημέρα που είδαν και εξέτασαν με τα μάτια τους τους δύο Ιεράρχες, αλλά να εξουσιοδότησαν  τον Αρχιεπίσκοπο  Ιερώνυμο να  χειριστεί προσωπικά   εν ευθέτω χρόνο και τις δύο περιπτώσεις και να ενημερώσει τη ΔΙΣ.
Προφανώς οι Συνοδικοί μας επειδή στην πλειοψηφία τους είναι Γέροντες, με την συμπεριφορά τους αυτή δεν ήθελαν να πάρουν άμεσα απόφαση γιατί φοβούνται προφανώς ότι σύντομα θα έλθει και η δική τους σειρά! Με τον τρόπο αυτό, όμως,  συμβάλλουν , άθελά τους, θέλουμε να πιστεύουμε, στον πλήρη εξευτελισμό του θεσμού τον οποίο εκπροσωπούν, και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο!
Όταν έρχονται αντιμέτωποι με δύο Ιεράρχες που ήδη  έχουν χάσει τον έλεγχο της διοίκησης των Μητροπόλεων τους και αδυνατούν ως  Σύνοδος να πάρουν απόφαση και να λάβουν  μέτρα, τότε δεν ανταποκρίνονται κι αυτοί στα Συνοδικά τους καθήκοντα. Με τον φόβο οι γεροντότεροι Συνοδικοί, ότι έρχεται και η δική τους σειρά κάνουν τα στραβά μάτια για να αφήσουν το θέμα για τους.. επόμενους!
Και το τραγικό στην περίπτωση αυτή  βρίσκεται στο γεγονός ότι  οι δύο αυτοί Μητροπολίτες δεν είναι οι μόνοι!Ακολουθούν πολύ περισσότεροι που έχουν χάσει τον έλεγχο των Μητροπόλεών τους, όχι μόνον για λόγους γήρατος αλλά και για άλλους χειρότερους λόγους! Και το κακό είναι ότι το ποίμνιο  έχει καταλάβει τί γίνεται... Περιμένετε και θα δείτε  σε λίγο!
Έχουν να δούν πολλά τα μάτια μας, αφού τα αυτιά μας αδυνατούν να πιστέψουν, προς το παρόν, αυτά που ακούγονται!

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ !...

Το μεγάλο σκάνδαλο συνεχίζεται. Η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα πολύ άνετο και προσοδοφόρο σπορ για τους έχοντες και κατέχοντες. Επειτα από τριάμισι χρόνια Μνηνονίων και σκληρής λιτότητας σε βάρος της πλειονότητας του πληθυσμού, οι έλεγχοι για όσους έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό, ή τα βγάζουν αδήλωτα εδώ, είναι ανύπαρκτοι.

Οι επιδόσεις του φοροελεγκτικού μηχανισμού είναι απογοητευτικές. Οι μέχρι τώρα έλεγχοι σε φυσικά πρόσωπα, που συμπεριλαμβάνονται στις λίστες όσων έστειλαν εμβάσματα στο εξωτερικό, δεν ξεπερνούν εδώ και ένα χρόνο τους 300, με στόχο μέχρι το τέλος του έτους να φτάσουν τους 900 ελέγχους! Το ίδιο απογοητευτικά ήταν τα αποτελέσματα στον τομέα των εισπράξεων. Από τα πρόστιμα ύψους 23 εκατ. ευρώ, που έχουν επιβληθεί μέσα στο 2013, έχουν εισπραχθεί μόλις τα 8-9 εκατ. ευρώ!

Δυστυχώς το ίδιο απογοητευτική είναι η εικόνα και στον τομέα των επιχειρήσεων, με 130 ελέγχους, έναντι στόχου 596 ελέγχων! Για την υστέρηση αυτή υπάρχει ασφαλώς πάντα δικαιολογία. Είναι η ελλιπής στελέχωση των φοροελεγκτικών μηχανισμών; Η λευκή απεργία τους; Η έλλειψη μέσων;

Ολα τα χρόνια της κρίσης το πολιτικό προσωπικό διακήρυττε με έμφαση πως τα ψέματα τελείωσαν. Πως επιτέλους θα κληθούν να πληρώσουν και τα «ρετιρέ» το φόρο που τους αναλογεί. Γιατί είναι γεγονός ότι επί δεκαετίες τα μεσαία και υψηλά εισοδήματα συμμετείχαν ελάχιστα στα κοινά βάρη.

Αλλοτε μέσω οφσόρ εταιρειών, άλλοτε μη κόβοντας αποδείξεις, άλλοτε βγάζοντας τα χρήματα στο εξωτερικό, άλλοτε με «μαύρα», η ελίτ της χώρας απέφευγε, με τις ευλογίες των κυβερνώντων, τη συνεισφορά της στα δημόσια έσοδα. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Και το πληρώνουμε όλοι.

Η δημιουργία αλλά και το βάρος της κάλυψης των μεγάλων δημοσιονομικών κενών πέφτει αποκλειστικά και διαχρονικά στα μεγάλα στρώματα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο. Οσες λίστες Λαγκάρντ και αν βρεθούν, δεν θα ελέγχθούν ποτέ. Το Δημόσιο δεν θα εισπράξει τα χρωστούμενα. Οχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί δεν θέλει.

Η απουσία πολιτικής βούλησης βαφτίζεται κατά καιρούς νομικό κώλυμα, γραφειοκρατία, έλλειψη προσωπικού. Η κατάσταση αυτή διαιωνίζει και διογκώνει μια τεράστια κοινωνική αδικία σε βάρος των πολλών. Των εκατομμυρίων ανέργων και όσων ακόμη εργάζονται σκληρά, αμείβονται λίγο και υποχρεώνονται να σηκώσουν στις πλάτες τους το δυσβάστακτο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Αν δεν αλλάξει άμεσα αυτό, αν δεν αποκατασταθεί στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να «νομιμοποιηθεί» στα μάτια του λαού. Μέρος του οποίου θα στρέφεται προς έκνομες «λύσεις» διαμαρτυρίας.

Κύπρος: Ευθύνες στον Δ. Χριστόφια 

επιρρίπτει το πόρισμα για την οικονομία

Δόθηκε και επισήμως σήμερα στη δημοσιότητα το πόρισμα της τριμελούς ερευνητικής επιτροπής για την κυπριακή οικονομία και το τραπεζικό σύστημα. Η επιτροπή θεωρεί «πρώτο και κύριο υπαίτιο για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η οικονομία της χώρας στα πρόθυρα χρεοκοπίας» τον τέως πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

Την έκθεση της επιτροπής ανέγνωσε, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο πρόεδρός της Γ. Πικής, ο οποίος, ωστόσο, δεν επέτρεψε στους δημοσιογράφους να υποβάλουν ερωτήσεις.

Το μέλος της ερευνητικής επιτροπής Ηλιάνα Νικολάου ανέφερε ότι συνέταξε σύντομη συμπληρωματική παρέμβαση στα συμπεράσματα της επιτροπής αλλά αποφασίστηκε, όπως είπε, «να μην αναγνωσθεί γιατί δεν αντανακλά τις θέσεις των δύο άλλων μελών της επιτροπής». Ανέφερε, ωστόσο, ότι θα δοθεί στη δημοσιότητα.

Το πόρισμα αποδίδει ευθύνη και στον πρόεδρο Αναστασιάδη και την κυβέρνηση του «για ένα και μόνο λόγο. Η προετοιμασία για τις διαπραγματεύσεις στο Eurogroup υπολειπόταν», ενώ «υποτιμήθηκαν ενδεχόμενα που κατά λογική συνέπεια έπρεπε να προβλεφθούν», αναφέρεται στην έκθεση.

Πολιτική ευθύνη αποδίδεται επίσης στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Χριστόφια «που είχαν την ευχέρεια να απορρίψουν προτάσεις και νομοσχέδια σχετικά με την οικονομία, πράγμα που δεν έπραξαν».

Επιπλέον, πολιτική ευθύνη αποδίδεται στο πόρισμα «κατά δεύτερον λόγο στο ΔΗΚΟ, το οποίο μετείχε στην κυβέρνηση για περίπου 3,5 χρόνια, αλλά και στην ΕΔΕΚ η οποία μετείχε στην κυβέρνηση για περίπου δύο χρόνια».

4 Οκτώβρη 2009: 

Η ευκαιρία που χάθηκε στη σκόνη...

του Κώστα Τάτση

Όταν σχηματίστηκε στις 4 Οκτωβρίου το 2009 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδειχνε αποφασισμένη να δώσει εντολή για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα έβγαζε την Ελλάδα μπροστά...κάτι σαν ένα νέο 1981, μέσα από τις σύγχρονες ανάγκες για ισονομία, διαφάνεια, ισοπολιτεία, κατάργηση της πελατειακής λογικής και συμπεριφοράς και τελικά, της επικράτησης του <<αυτονόητου>>.

Με το ξέσπασμα της κρίσης αποκρυσταλλώθηκε η άποψη και η προτροπή να μετατρέψει η κοινωνία τη συγκεκριμένη κρίση σε ευκαιρία, καθώς το ζήτημα δεν ήταν μόνο πολιτικό και οικονομικό. Ήταν, ουσιαστικά, αλλαγή νοοτροπίας, ώστε να ριζώσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και οι Έλληνες πολίτες να γίνουν κοινωνοί μιας νέας εθνικής προσπάθειας βάζοντας μια κόκκινη γραμμή σε όλα όσα οδήγησαν στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Η οικονομική κρίση είναι βέβαιο ότι κάποτε θα τελειώσει. Το μεγάλο στοίχημα είναι αν εμείς, με τη νοοτροπία και τις πρακτικές μας, οδηγήσουμε τη χώρα ξανά σε μια νέα κρίση.

Θα μπορούσαμε άραγε να ξεβολευτούμε από μια κατάσταση, την οποία, ναι μεν όλοι, δημόσια, κατακρίναμε, αλλά την αξιοποιούσαμε είς το έπαρκον και μας εξυπηρετούσε ;

Δεν ήταν, φυσικά, μια εύκολη περίοδος. Η αλήθεια είναι ότι το διευθυντήριο της Ε.Ε. περιόριζε, με την σκληρότητα που αντιμετώπιζε την κρίση στη χώρα μας, τις δυνατότητες που είχε ο λαός τόσο να αντιδράσει, όσο και να κατανοήσει πλήρως την κρισιμότητα της κατάστασης. Ένιωθε πολλές φορές, δικαιολογημένα, ότι τον έβαζαν oi τρίτοι στην γωνία και ότι ήθελαν από εκείνον τα πάντα.

Έτσι αντιδράσαμε, αγανακτίσαμε, αναζητήσαμε άλλους "εύκολους" δρόμους και μπλέξαμε σε σενάρια συνωμοσίας.
Η ελληνική κοινωνία χωρίστηκε σε φατρίες, ο δημόσιος, ο ιδιωτικός υπάλληλος, ο δάσκαλος, ο καθηγητής, ο οδηγός λεωφορείου, ο ταξιτζής....ο ένας απέναντι στον άλλο κι όλοι μαζί απέναντι στην πολιτεία. Στρέψαμε τα πυρά μόνο στους πολιτικούς, θαρρείς και εμείς δεν είχαμε ανάλογες ευθύνες για όσα κάναμε -εκμεταλλευόμασταν ή απλά σιωπούσαμε. Η υποκρισία περίσσευε και κυρίως, από εκείνους που ήταν μέρος της κρίσης, από τις "εξουσίες" δηλαδή οι οποίες καθόριζαν κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πορεία της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια (δικαιοσύνη, ΜΜΕ κλπ).

Δεν αντισταθήκαμε και γεμίσαμε τη ζωή μας φόβο και μιζέρια, δώσαμε περιθώρια να γιγαντωθούν φασιστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Γιατί ο ανορθολογισμός, οι θεωρίες συνωμοσίας, η περίφημη υπεροχή της ελληνικής φυλής δεν πρωτοεμφανίστηκαν με τη ΧΑ. Ο εθνολαϊκισμός υφίσταται ως ιδεολογία και πριν από την κρίση, αλλά εκείνο που διαφοροποίησε τη ΧΑ και έφερε τους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας κοντά στη φασιστική οργάνωση, ήταν η απενοχοποίηση, η δικαιολόγηση, η νομιμοποίηση της βίας. Η μετατροπή της σε καθημερινό φαινόμενο. Η καθιέρωση του ότι όσοι έχουν αντίθετη πολιτική άποψη είναι δοσίλογοι, προδότες που θα τους κρεμάσουμε στο Γουδί.

Είχαμε την ευκαιρία να εναντιωθούμε στις προνομιακές λογικές και αυθαίρετες συνδικαλιστικές κορώνες και να ενωθούμε στον αγώνα ενάντια στις αδικίες που χτύπησαν τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Να βρούμε λύσεις και να καταθέσουμε αντιπροτάσεις με δικές μας λύσεις.

Το Νοέμβρη του 2011 δεν άλλαξε απλά η πολιτική διακυβέρνηση της χώρας. Στην πραγματικότητα νίκησαν οι δυνάμεις της συντήρησης, της καθυστέρησης, του κατεστημένου, που χρησιμοποιούν κάθε μέσο, κάθε σημαία πολιτική προκειμένου να μη θιγούν τα συμφέροντα τους, να διατηρήσουν τα μονοπώλια τους, μακριά από τη δημοκρατική πορεία με τον πολίτη ενεργό και δυνατό να αποφασίζει το μέλλον του.

Ξαφνικά και ως δια μαγείας, σταμάτησαν οι πυρπολισμοί, η βία, οι καταλήψεις αεροδρομίων, λιμανιών, το άδειασμα στους δρόμους με προϊόντα από λάδι, τόννων από γάλα, η νέκρωση της χώρας από αλλεπάλληλες καταλήψεις και έκλεισε και το Γουδί...και ας ήταν τα μέτρα που λαμβάνονταν, ακόμη σκληρότερα από αυτά των πρώτων χρόνων.

Ως δι' επιφοιτήσεως οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, οι οποίες τον Μάη ήταν πλειοψηφία στη Βουλή, δεν κατάργησαν τον αντιμνημονιακό νόμο και οι αντιμνημονιακοί επιζητούν πλέον συναντήσεις με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα.

Ως εκ θαύματος, δεν αντιδρούν τα ΜΜΕ όσο όταν τον Νοέμβριο του 2011 προχωρούσε η κρατικοποίηση των τραπεζών. Το πρώτο που άλλαξε η κυβέρνηση Παπαδήμου.

Η αλλαγή, λοιπόν, χάθηκε στη σκόνη των άνευ ουσίας και περιεχομένου καταλήψεων, του ακτιβιστικού τύπου πυρπολισμών, του χάους μιας καθημερινής ρητορικής μίσους. Όσες μεταρρυθμίσεις είχαν περάσει - κι ήταν αρκετές -με κορυφαίες για τη διαφάνεια στη δημόσια διοίκηση, το opengov και τη δι@γεια, καλύφθηκαν από τις στάχτες στο βωμό των μικροπολιτικών συμφερόντων.

Όμως, οι ιδέες δεν θάβονται...υπάρχουν πάντα μέσα μας
Η ελπίδα ότι η χώρα μας αξίζει ένα καλύτερο αύριο δεν πέθανε. Και το αύριο μπορεί να εξαρτάται από πολλά πράγματα, αλλά κυρίως εξαρτάται από μας.
" Το χθες δεν είναι δικό μας για να το διορθώσουμε, αλλά το αύριο είναι δικό μας για να το κερδίσουμε ή να το χάσουμε".
Λύντον Τζόνσον

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ !...

Οι ευνομούμενες δημοκρατίες δεν πολεμούν τη φωτιά με φωτιά, αλλά με την τήρηση της νομιμότητας. Κλασικό παράδειγμα προς αποφυγήν αποτελεί η αντίδραση μιας δοκιμασμένης δημοκρατίας, όπως εκείνης των ΗΠΑ, στο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Η αντίδραση αυτή οδήγησε σε ένα όργιο ανομίας εντός και εκτός Αμερικής, που κορυφώθηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Στη χώρα μας εκκολάφθηκε μια νεοναζιστική οργάνωση, που έχει ως λάβαρό της το μίσος. Το ότι ένα μέλος της δολοφόνησε έναν πολίτη, είναι προϊόν του μίσους αυτού. Ενώ η βία είναι στη φύση της. Όμως, το κόμμα της Χρυσής Αυγής δεν γεννήθηκε, ούτε ανδρώθηκε σε κενό αέρος. Ούτε είναι παρεπόμενο της οικονομικής κρίσης. Προσλαμβάνεται από τμήμα του εκλογικού σώματος, ως το κατ' εξοχήν «αντισυστημικό» κόμμα. Εδώ εντοπίζεται η απήχηση της Χ.Α. Επιλέγεται από ψηφοφόρους οργισμένους με όλους και με όλα. Στόχος είναι να τιμωρηθούν τα «κατεστημένα κόμματα», που θεωρούνται υπεύθυνα για την οικονομική κρίση και ανίκανα να τη διαχειριστούν. Οι ψηφοφόροι αυτοί δεν είναι νεοναζί. Οι περισσότεροι δεν είναι καν ακραίοι.

Το «φαινόμενο» της Χ.Α. θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με τρόπους, που να μην τροφοδοτούν την απήχησή του. Πιο σημαντικό απ' όλα ήταν τα παραδοσιακά κόμματα να βελτιώσουν τη δική τους εικόνα. Να ανανεωθούν σε στελέχη. Να απαλλαγούν από πελατειακά σύνδρομα, λαϊκισμούς και ανευθυνότητα. Όφειλαν να λειτουργήσουν συναινετικά μπροστά στην κρίση, διότι μόνο με τον τρόπο αυτό θα άθροιζαν δυνάμεις, ώστε να γίνουν πιο αξιόπιστα. Δεν έκαναν τίποτα απ' όλα αυτά. Έτσι, η ΧΑ συνέχιζε να ανεβαίνει δημοσκοπικά.

Αντί να αλλάξουν τον κακό εαυτό τους, τα παραδοσιακά κόμματα στόχευσαν στη δεξαμενή της Χρυσής Αυγής. Η ΝΔ, ως πυλώνας της κυβέρνησης, ήταν αμήχανη στο πώς θα μπορούσε να απευθυνθεί σε μια δεξαμενή, που πίστευε πως είναι πιο συγγενική στη δεξιά πτέρυγά της. Αρχικά, απέφυγε κάθε ρήξη. Κάποια στελέχη της έφθασαν στο σημείο να ζητούν κυβερνητική συνεργασία. Δεν προωθήθηκε μιας μορφής αντιρατσιστικός νόμος, που πρότεινε η ΔΗΜΑΡ. Ενώ με τη θεωρία των «δύο άκρων», η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χ.Α. «νομιμοποιούσε» πολιτικά την τελευταία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα θεσμικό κόμμα.

Ο κομματικός πυλώνας της κυβέρνησης πίστεψε πως μετά τη δολοφονία Έλληνα πολίτη, είχε έρθει η ώρα να ληφθούν μέτρα κατά της Χ.Α. Στο σημείο αυτό, επιβαλλόταν να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συναίνεση των υπολοίπων κομμάτων, ώστε από κοινού και με νηφαλιότητα να ενισχυθεί η νομική προστασία της δημοκρατίας από ακραίες πράξεις και ιδεολογίες μίσους. Οι όποιες κινήσεις θα έπρεπε να μην παραβιάζουν ατομικά δικαιώματα κανενός - ούτε φυσικά των ακραίων. Επιπροσθέτως, δεν νοείτο να κατευθύνονται από κομματικές σκοπιμότητες. Κανένα κόμμα δεν θα έπρεπε να επιδιώξει να ωφεληθεί πολιτικά και να κινηθεί βιαστικά και μονομερώς. Δεν έπρεπε να ενθαρρυνθεί κλίμα υστερίας από ΜΜΕ. Διότι το κλίμα αυτό θα δημιουργούσε την αίσθηση, ότι προετοιμάζεται η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης.

Από τη λειτουργία της Δικαιοσύνης θα κριθούν πολλά. Μόνο με ατράνταχτα στοιχεία, πρέπει να καταδικαστούν οι πολιτικά ακραίοι. Οι κυβερνητικοί χειρισμοί ήταν άκριτοι και το σόου στη ΓΑΔΑ απωθητικό. Παίζοντας με τη φωτιά, δεν πλήττονται οι ακραίοι, αλλά η ίδια η δημοκρατία.

Γιάννης Λούλης

Περισσότερη σοφία κ. Κωνσταντόπουλε,

δεν βλάπτει...

Την ανάγκη να υπάρξει διερεύνηση των πολιτικών ευθυνών της προσφυγής της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, και να αποδοθούν ευθύνες όπως συνέβη στην Ισλανδία, επισημαίνει ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, με συνέντευξή του στο "Βήμα της Κυριακής".

Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, ο οποίος ηγείται σήμερα της "Επιτροπής Σοφών" του ΣΥΡΙΖΑ για την Αναθεώρηση του Συντάγματος και τις αλλαγές στους θεσμούς, τονίζει μεταξύ άλλων τα εξής:

"Η υπογραφή του Μνημονίου στοιχειοθετεί απολύτως την ιστορική διαπίστωση ότι η περίπτωση της ελληνικής παρακμής είναι άμεσα συνδεδεμένη με το αποτυχημένο μοντέλο διακυβέρνησης, τον πελατειακό κομματικό κυβερνητισμό, τον παραταξιακό δικομματικό καθεστωτισμό και τον ασύδοτο πλουτισμό του.

Επιπροσθέτως, στοιχειοθετεί μετάλλαξη του κοινοβουλευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος σε καθεστώς πολιτικοοικονομικής επιτήρησης, που παραμερίζει συνταγματικές εγγυήσεις νομιμότητας και αλλοιώνει θεμελιώδεις λειτουργίες του πολιτεύματος.

Είναι πολιτικό έγκλημα που δεν πρέπει να μείνει σε θεσμική, πολιτική και ηθική εκκρεμότητα. Να καταλογιστούν ευθύνες, όπως στην Ισλανδία", δήλωσε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού έκανε ακόμη λόγο για την ύπαρξη ενός ενεργού παρακρατικού δικτύου, του οποίου πρέπει να αποκαλυφθούν οι χρηματοδότες και οι υπόγειες διασυνδέσεις, διαφορετικά κινδυνεύει η πολιτική σταθερότητα.


Σημ. Προαναγγέλλει ειδικά δικαστήρια ο πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού και εισαγγελέας στη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου; Όπως και να χει, ο Συνασπισμός επί προεδρίας Κωνσταντόπουλου δεν θα υιοθετούσε θέσεις τύπου ότι το μνημόνιο είνα πολιτικό έγκλημα. Μολονότι η δήλωση δεν αφήνει περιθώρια για ποινικοποίηση των "πρωταιτίων" του, εντούτοις μπολιάζει το δημόσιο διάλογο με μια υπόσχεση ρεβάνς, που δεν αρμόζει σ' έναν άνθρωπο που κάποτε είχε ακουστεί και για υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μιας και ανήκει στην "Επιτροπή Σοφών" του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθέωρηση, περιμένουμε θέσεις και τοποθετήσεις εφάμιλλες της πολιτικής και επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, οι οποίες δεν θα ρίχνουν νερό στο μύλο του δίπολου. Πολιτικοί σαν τον Κωνσταντόπουλο είναι κρίμα να μένουν προσκολλημένοι στο δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο, ειδικά τώρα που καίγεται θεσμικά η γούνα μας σαν Δημοκρατία. 

Η υπεράσπιση της δημοκρατίας δεν πρέπει επουδενί να περνά μέσα από την υπεράσπιση ή καταδίκη του μνημονίου, γιατί αλλιώς ζήτω που καήκαμε....

-http://www.epikairo

ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ ΣΤΗ...

 "ΔΕΞΙΑ" ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ !...

Μεγάλος αναβρασμός επικρατεί στη “δεξιά” πολυκατοικία με τα όσα συμβαίνουν στα “υπόγειά” της, καθώς η υπόθεση της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή δημιουργεί νέα δεδομένα και διαμορφώνει νέους συσχετισμούς δυνάμεων στα δεξιά του πολιτικού φάσματος.

Ήδη με την αποκάλυψη του ρόλου της ΧΑ, η ΝΔ, οι ΑΝΕΛ και ο ΛΑΟΣ “τρίβουν” τα χέρια τους και έχουν πέσει πάνω στις μετρήσεις κοινής γνώμης με τη ΝΔ μέχρι στιγμής να παίρνει την μερίδα του λέοντος από τους μετακινούμενους ψηφοφόρους της ΧΑ αυξάνοντας την διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, εντός όμως στατιστικού σφάλματος ακόμη.

Ο Αντώνη Σαμαράς από την πρώτη στιγμή που εξελέγη στην ηγεσία της ΝΔ είχε και έχει ως στόχο να ηγηθεί της δεξιάς παράταξης και όλες οι κινήσεις του από την αλλαγή συμβόλων μέχρι την ΧΑ αποσκοπούν στο να διαμορφώσει ουσιαστικά ένα νέο κόμμα που θα εκφράζει ιδεολογικά και πολιτικά όλες τις δεξιές αποχρώσεις.

Η προσπάθεια του αυτή είναι σε εξέλιξη αν και οι αντιδράσεις της “πατριωτικής” δεξιάς, όχι τόσο για την εξελίξεις με την ΧΑ, αλλά κυρίως για τις μνημονιακές πολιτικές, θέτουν σημαντικά εμπόδια στην στρατηγική Σαμαρά.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και το ΛΑΟΣ αισιοδοξούν ότι η πτώση της ΧΑ θα λειτουργήσει ευνοϊκά σε εκλογικό επίπεδο καθώς ελπίζουν ότι θα αυξήσουν τα ποσοστά τους, πράγμα όχι απίθανο, και έτσι θα είναι σε θέση να μιλήσουν κατά κάποιο τρόπο ισότιμα με τον Αντώνη Σαμαρά, όταν γίνουν εκλογές και η ΝΔ είναι πρώτη και αναζητά συμμάχους για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Μπορεί δημόσια ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ να μην μιλά ανοιχτά για το “ενιαίο” της δεξιάς παράταξης, στενοί συνεργάτες του πάντως ακόμη και τώρα με τις αποκαλύψεις για την εγκληματική δράση στελεχών της ΧΑ, κράτησαν προσεκτική στάση σε μια προσπάθεια να προσεγγίσουν την εκλογική βάση της ΧΑ ενόψει των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων.

Στελέχη όπως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Τάκης Μπαλτάκος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης “αποκάλυψαν” ουσιαστικά την στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου και της Συγγρού σε σημείο που κάποιοι να κάνουν λόγο για '”συγκοινωνούντα δοχεία” στην δεξιά παράταξη και με τον βουλευτή Επικρατείας να είναι στο τέλος παραγκωνισμένος στην υπόθεση ΧΑ, αφού πρότεινε προς τον πρωθυπουργό την προκήρυξη εκλογών με “ζωντανή” την “θεωρία των δύο άκρων” και με το διακύβευμα “σταθερότητα ή χάος”.

Είναι γεγονός ότι η υπόθεση Χρυσή Αυγή θα λειτουργήσει καταλυτικά στο χώρο της δεξιάς παράταξης και θα αναπροσαρμόσει στρατηγικές, πολιτικές, συμμαχίες και ποσοστά. Και μπορεί η στρατηγική ΝΔ, ΑΝΕΛ και ΛΑΟΣ να είναι σε πρώτη φάση η αφαίμαξη ψήφων από την ΧΑ , τα “πολιτικά παιχνίδια” όμως με το “φίδι” στον κόρφο τους μάλλον θυμίζουν “επικίνδυνες αποστολές”.

Ανδρέας Μαραθιάς

ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ;;;

Είναι ένα τεράστιο ζήτημα, αλλά θα έπρεπε να είναι κανείς προσεκτικός σε παρόμοιες αναλύσεις και συμπεράσματα.
Η αλήθεια είναι ότι η οικονομική κρίση, η ανασφάλεια, η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ [με κεφαλαία, κι όποιος έχει αντίρρηση, με γεια του με χαρά του], έθρεψαν και τρέφουν τον ακροδεξιό εθνικολαϊκισμό που βρήκε την ευκαιρία να χωθεί στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Δεν μπορεί όμως κανείς να ισχυριστεί με βεβαιότητα για το είδος αυτής της κοινωνικο-πολιτικής εξέλιξης.
Έχει άραγε άμεση σχέση με τους ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ εγκληματίες που αιματοκύλησαν τον κόσμο ή είναι ένα καινούργιο φαινόμενο;;
Ερωτήματα... Πώς ν' απαντηθούν;;
Μ' ενοχλούν οι εύκολες απαντήσεις των κομμάτων, που χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να έχουν αξιολογήσει τις καταστάσεις, μας πολυβολάνε με ανιστόρητες αναλύσεις και τοποθετήσεις.
Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που αναφερόμενοι στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όλοι -κόμματα και δημοσιογράφοι- μιλούσαν για πολιτικό έγκλημα!!!
Και τι ήταν;;; Ένα έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου - αυτό έγραψα αμέσως τότε.
Και στη συνέχεια όλοι μιλούσαν και μιλάνε για ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
Είναι φανερό πλέον ότι όλοι έχουν μπλέξει τα πράγματα - ηθελημένα ή αθέλητα.
Ας ασχοληθούν οι πανεπιστημιακοί ή κοινωνιολόγοι ή ιστορικοί, αν αυτό το φαινόμενο που σήμερα αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας είναι έκφραση λαϊκιστική ή νεολαϊκιστική, φασισμός ή νεοφασισμός, ναζισμός ή νεοναζισμός κ.ο.κ.
Η σύγχυση που έχουν προκαλέσει οι "ευαίσθητοι" κομματικοί εκπρόσωποι και οι δημοσιογράφοι και γενικώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μοιάζει να είναι ενταγμένη σε μια τακτική που κανείς δεν ξέρει πού αποβλέπει.
Το θέμα είναι ότι εγώ δεν φοβάμαι μη τυχόν και η ακροδεξιά στην Ελλάδα αναλάβει την εξουσία - αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, διότι η κοινωνία μας πλέον έχει βαθιά ριζωμένη την πεποίθηση ότι η δημοκρατία είναι εκείνη που εγγυάται τις ελευθερίες μας κι αυτοί όλοι τους, όσοι και να είναι, οι ακροδεξιοί, αυτό που επιχειρούν είναι να υπονομεύουν τους θεσμούς.
Ουσιαστικά είναι σα να θέλουν να βάλουν φρένο στην εξέλιξη, σα να θέλουν να μουντζουρώσουν την ιστορία για άλλη μια φορά. Όμως αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει κι ας ωρύονται η αξιωματική αντιπολίτευση και η όποια αντιπολίτευση και η δικομματική συμπολίτευση.

 Νίκος Λαγκαδινός

ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !...

Κάποτε, όχι πολύν καιρό πριν, οι κυβερνήσεις κυβερνούσαν. Τώρα, απλώς αιτούνται αιτημάτων σε αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία και επί της ουσίας κυβερνούν: τις κεντρικές τράπεζες. Μετά τη μεγάλη κρίση του 2008, που πυροδοτήθηκε από την κατάρρευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers, συντελέστηκε ραγδαία μια βαθύτατη, de facto πολιτειακή αλλαγή και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Οι κυβερνήσεις σε Αμερική και Ευρώπη σήκωσαν ψηλά τα χέρια μπροστά στην παγκόσμια χρηματοοικονομική τρικυμία και ανάθεσαν στις κεντρικές τους τράπεζες τον ρόλο του καπετάνιου. Έκτοτε, είναι οι τελευταίες -η περίφημη Fed στις ΗΠΑ και η ΕΚΤ στην Ευρωζώνη- που κυβερνούν, με τις δημοκρατικά κυβερνήσεις να παίζουν ρόλο κομπάρσου κι αντί να ικανοποιούν τις επιθυμίες του λαού που τις εξέλεξε, απλώς μεταφέρουν τα αιτήματά του στον «αφέντη» ελπίζοντας -για τη δική τους πολιτική επιβίωση- ότι αυτά θα ικανοποιηθούν.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων αυτό που γίνεται στις ΗΠΑ, όπου ο Λευκός Οίκος έχει εκχωρήσει πλήρως την άσκηση της οικονομικής πολιτικής -και ό,τι συνεπάγεται αυτού- στη Fed. Η Fed είναι αυτή που εδώ και περίπου τεσσερσήμισι χρόνια τυπώνει το χρήμα και δανείζει την κυβέρνηση των ΗΠΑ αγοράζοντας κρατικά ομόλογα και τις αμερικανικές τράπεζες αγοράζοντας τα ομόλογα-«σκουπίδια» τους. Επομένως, είναι αυτή που χρηματοδοτεί το αμερικανικό χρέος, το αμερικανικό έλλειμμα, το αμερικανικό πιστωτικό σύστημα, την αμερικανική κατανάλωση. Κρατώντας επί της ουσίας εν ζωή κράτος και τράπεζες με το χρήμα που τυπώνει, οι αποφάσεις της δεν επιδέχονται αμφισβήτησης ούτε καν στο πλαίσιο της δημοκρατίας.

Οι κόντρες των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων με αφορμή και το περίφημο «λουκέτο» της αμερικανικής κυβέρνησης αυτήν την εβδομάδα δεν είναι τίποτα περισσότερο από πολιτικούς θεατρινισμούς, απαραίτητους για να δικαιολογείται η ύπαρξη του αμερικανικού πολιτικού συστήματος και να φαίνεται στον μέσο Αμερικανό ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Γι' αυτό, άλλωστε και οι αγορές δεν «ψαρώνουν». Γνωρίζουν ποιος κυβερνά και εκεί δίνουν την προσοχή τους. Μόλις προ ημερών επιφανή στελέχη της Fed έδωσαν τη νέα γραμμή: «Πρέπει να περιορίσουμε κι άλλο την ανεργία». Κάτι που η κυβέρνηση Ομπάμα μπορεί να πιστωθεί, αλλά δεν μπορεί να καταφέρει...

Μήπως, άραγε, είναι αλλιώς τα πράγματα στην Ευρώπη; Για καιρό υπήρχε το παραμύθι ότι η ΕΚΤ ελέγχεται από τη Γερμανία, η οποία κυβερνά την Ευρώπη, όμως προ ημερών τελείωσε κι αυτό: Η ΕΚΤ ζήτησε νέο κύκλο αυστηρότερων τεστ αντοχής για τις ευρωπαϊκές τράπεζες προκαλώντας απανωτά εγκεφαλικά στο Βερολίνο, που τρέμει πιθανή αποκάλυψη της γύμνιας του δικού του τραπεζικού συστήματος. Βέβαια, δεν είναι αυτό που φοβάται τόσο η Γερμανία.

Το να εκθέσει ανεπανόρθωτα τις γερμανικές τράπεζες θα ήταν για την ΕΚΤ αυτοκτονικό, όμως μπορεί μέσω των τραπεζών να εκβιάζει και να ελέγχει όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, του Βερολίνου μη εξαιρουμένου. Η εξουσία των κυβερνήσεων επί της ΕΚΤ είναι μόνο θεωρητική. Επί της ουσίας αν πέσουν οι τράπεζες, πέφτουν και οι κυβερνήσεις, όχι μόνο στην εύθραυστη Αθήνα αλλά και στο φαινομενικά πανίσχυρο Βερολίνο. Κι όπως ακριβώς στις ΗΠΑ, αυτός που δίνει την πίστωση και κρατά εν ζωή το δημοκρατικό μας σύστημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή η ΕΚΤ, είναι αυτός που κυβερνά.

Γιώργος Ι. Μαύρος

Η ΛΕΠΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !...

Στις δύσκολες ώρες που ζούμε πρέπει να προσέξουμε τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την τιμωρία των ποινικά κολάσιμων πράξεων από την ποινικοποίηση του φρονήματος. Το πρώτο αποτελεί υποχρέωση της Δημοκρατίας, το δεύτερο ακύρωσή της.

Είναι άλλο πράγμα οι δολοφονίες, οι προπηλακισμοί, το «μπραβιλίκι», ακόμη και η συνέργεια σε κακουργήματα κι άλλο η συμμετοχή ακόμη και σε ένα απεχθές κόμμα όπως είναι η Χρυσή Αυγή. Είναι διαφορετικό να πιστεύει κάποιος ότι «το Ολοκαύτωμα δεν υπήρξε» κι άλλο πράγμα να προσπαθεί να το ολοκληρώσει κυνηγώντας και μαχαιρώνοντας μετανάστες στους δρόμους της Αθήνας. Εντάξει! Για δέσιμο είναι και οι πρώτοι -είναι σαν να λένε «η επανάσταση του 1821 δεν έγινε ποτέ»- αλλά όχι στη φυλακή· πιθανώς σε ψυχιατρείο αν διαγνωσθούν κι άλλα συμπτώματα ψυχικής νόσου.

Το θέμα είναι ότι αυτή τη λεπτή δημοκρατική γραμμή, που χωρίζει την τιμωρία πράξεων από την τιμωρία του φρονήματος, η κυβέρνηση, με πρωτάρη τον αντιπρόεδρό της, προσπαθεί να τη σβήσει. Προχθές ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έφτασε να μας πει ότι «οι ισχύουσες ποινικές διατάξεις (για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής) επαρκούν... αλλά το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ασχολείται με τα «εγκλήματα λόγου» (!) και «έχει συμβολική και ηθική σημασία να κατατεθεί όπως έχουμε αποφασίσει».

Το χειρότερο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν είναι το χάρισμά του να λέει το τίποτα με τις περισσότερες λέξεις. Είναι ότι νομοθετεί τα πιο επικίνδυνα πράγματα περίπου με τον ίδιο αριθμό λέξεων. Πιστεύει ότι κάθε πρόβλημα αντιμετωπίζεται με κάποιο νόμο, και προκειμένου να κάνει πολιτική φιγούρα αδιαφορεί για τις επιπτώσεις της νομοδιάρροιάς του. Κάπως έτσι για «ηθικούς και συμβολικούς λόγους» φόρτωσε στο Σύνταγμα 190 λέξεις για τον «βασικό μέτοχο» και αντί να αντιμετωπιστεί η διαπλοκή τρέχαμε μια δεκαετία στα ευρωπαϊκά όργανα να το συμμαζέψουμε. Μη μιλήσουμε για τις άλλες συνταγματικές του εκλάμψεις περί ασυμβίβαστου κ.λπ.

Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ξεκίνησε εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας ένας ιδιότυπος «αντιφασιστικός αγώνας» με στόχο τη μεγαλύτερη προβολή από τα ΜΜΕ και ο οποίος τελικά μπορεί να υπονομεύσει τη διαδικασία εξάρθρωσης της εγκληματικής οργάνωσης και πολιτικής απονομιμοποίησης του ναζισμού στην Ελλάδα. Ετσι ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης απαγόρευσε την είσοδο δύο βουλευτών της Χ.Α. στο Κοινοβούλιο· φτιάχνονται ευφάνταστα νομοθετήματα για τη διακοπή της χρηματοδότησης ενός μόνο κόμματος· διαμορφώνονται ακόμη πιο κωμικές θεωρίες περί αποφυγής των επαναληπτικών εκλογών σε περίπτωση μαζικής παραίτησης των βουλευτών της Χ.Α. παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα αναφέρει καθαρά ότι κάτι τέτοιο επιτρέπεται μόνο το τελευταίο έτος της κοινοβουλευτικής περιόδου.

Αποδείχθηκε ιστορικά ότι οι κακές ιδέες καταπολεμιούνται με τις καλές ιδέες και όχι με κατασταλτικά μέτρα. Μπορεί, για παράδειγμα, το 2002 η πολιτεία να εξάρθρωσε τις κορυφαίες τρομοκρατικές οργανώσεις («17 Νοέμβρη» και ΕΛΑ) αλλά δυστυχώς η τρομοκρατία επέζησε διότι δεν δόθηκε η αποφασιστική ιδεολογική μάχη κατά της πολιτικής βίας. Το πρόβλημα με την αδηφαγία πολλών πολιτικών για (αντιφασιστική, σ’ αυτή τη φάση) προβολή μπορεί να μας οδηγήσει στα χειρότερα...
Πάσχος Μανδραβέλης

ΚΥΠΡΟΣ...

Χειροπέδες σε στελέχη του ΑΚΕΛ για την αγοραπωλησία τουρκοκυπριακού ακινήτου

Με ένταλμα του Δικαστηρίου συνελήφθησαν οι Βενιζέλος Ζανέτου, Χρίστος Αλέκου, στελέχη του ΑΚΕΛ, και ο Αντώνης Ιωακείμ, εκ των μετόχων της εταιρείας Wadnic Trading Limited, στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων ερευνών για την αγοραπωλησία τουρκοκυπριακού ακινήτου και την επένδυση του Ταμείου Συντάξεων της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ΑΤΗΚ).

Ο Β. Ζανέτος, μέλος της Γραμματείας του ΑΚΕΛ, ήταν μέχρι πρόσφατα ο υπεύθυνος των οικονομικών του κόμματος.

Ο Χρίστος Αλέκου είναι κεντρικός οργανωτικός γραμματέας και επίσης μέλος της Γραμματείας του ΑΚΕΛ, πρώην επαρχιακός γραμματέας του ΑΚΕΛ Λάρνακας.

Ο Αντώνης Ιωακείμ είναι εκ των συνεταίρων του προέδρου της ΑΛΚΗΣ Νίκου Λίλλη στη Wadnic Trading Limited, η οποία αγόρασε το τουρκοκυπριακό τεμάχιο στη Δρομολαξιά και στη συνέχεια το πώλησε στην ΑΤΗΚ.

Για την υπόθεση έχουν παραπεμφθεί σε δίκη ο Νίκος Λίλλης και δύο λοχίες της ΚΥΠ. Επίσης, βρίσκονται υπό κράτηση ο πρόεδρος της ΑΤΗΚ και άλλα τρία πρόσωπα

Θέλει ο Φαήλος να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει...


Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Αν τυχαίνει να είσαστε αριστεροί ή αριστερές, παρακαλείσθε να παραμείνετε στα σπίτια σας μέχρι νεωτέρας. Κι αν ο μη γένοιτο βγείτε, να βαδίζετε τοίχο- τοίχο, να βαδίζετε σκυφτοί, να δίνετε το μικρότερο δυνατό στόχο, γιατί τις μέρες αυτές οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι. Να έχετε έστω μια δερματόδετη Βίβλο μπροστά από την καρδιά σας, για να καρφωθεί πάνω της η θανατηφόρος σφαίρα ή, όπως θα έλεγε κι ο Γούντι Άλεν, να έχετε κρεμασμένη μια σφαίρα μπροστά από την καρδιά σας, για να καρφωθεί πάνω της η θανατηφόρος Βίβλος.

Θα έχετε μάθει προφανώς ότι ο πρωθυπουργικός φίλος Κρανιδιώτης, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου θα τολμούσα να πω, το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου της ΝΔ, ο αλογοσκούφης, ο μαυροσκούφης ή κάτι τέτοιο, φυλάει τις σφαίρες του για τους αριστερούς. Σφαίρες άυλες, ελπίζω, σφαίρες ιδεολογικές και ουχί πραγματικές, είμαι βέβαιος. Όχι και τόσο βέβαιος, για να είμαι ειλικρινής, αφού σύμφωνα με όσα βλέπουμε εσχάτως, τα σπίτια εκείνων με τους οποίους συναγελαζόταν ο κ Κρανιδιώτης έβριθαν σφαιρών, ρεβολβέρων και λουγκέρων. Είχανε και φωτογραφίες του Χίτλερ, προφανώς επειδή έμοιαζε με τον παππού τους τον ταγματασφαλίτη.

Ακόμη και σήμερα που το ποιόν της Χρυσής Αυγής έχει αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο, ο κ. Κρανιδιώτης δεν μπορεί να βρει μίσος στην καρδιά του για τους ναζιστές δολοφόνους. «Έχω βγει μια φορά, πέρυσι στο ΚΟΝΤΡΑ, με τον Νίκο Μιχαλολιάκο και δυο φορές με τον Ηλία Κασιδιάρη. Διαφωνήσαμε όπου διαφωνήσαμε, ενίοτε έντονα, κι έχω μερικές φορές γράψει την κριτική μου, η οποία είναι πάντα πολιτική», γράφει ο Φαήλος.

Πολιτική κριτική για τους νταβατζήδες, σφαίρες και μπινελίκια για τους άλλους: «Το σκυλολόι του ΣΥΡΙΖΑ, των αντεξουσιαστών και τ” αρχίδια μου τα δυο». Να τους προσέχετε κ. κεντροεπίτροπε τους αναπαραγωγικούς σας αδένες, μην τους φορτώνετε αδιακρίτως με συριζαίους και αντιεξουσιαστές, γιατί θα υποστούν βλάβη ανήκεστο, σαν τους χουνταίους προπάτορές σας που βγήκαν ερείπια από της φυλακές.

Θέλει η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει. Δεν είναι μόνο ο Κρανιδώτης, είναι και ολόκληρο το φαιό απαράτ του Σαμαρά, είναι δυστυχώς και χιλιάδες μεσαία και μικρά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Όλοι αυτοί θρέφουν κρυφό και ανομολόγητο θαυμασμό για τη Χρυσή Αυγή, τις ιδέες, τη δράση της. Είναι η Δεξιά των ονείρων τους, αυτή που έχει αφήσει ξοπίσω της τις αναστολές και τα κομιλφό και τα λέει έξω από τα δόντια. Τα πράττει και έξω από τα δόντια, αφήνοντας τους εχθρούς της χωρίς δόντια. «Εγώ δεν είμαι κολωνακιώτης της ελαφροδεξιάς», κραυγάζει ο Κρανιδιώτης και ο νοών νοείτω.

Το κενό το απεχθάνεται η Φύσις, το απεχθάνεται όμως και η Νέα Δημοκρατία. Θα σπεύσει τρεχαπετάμενη να καλύψει το κενό που αφήνει πίσω της η Χρυσή Αυγή, όχι με τον Παυλόπουλο, τον Αβραμόπουλο, την Γιαννάκου, αλλά με τον Κρανιδιώτη, τον Μπαλτάκο, τον Λαζαρίδη, τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη.

Η ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος θα πάρει οριστικά το πάνω χέρι, διότι μόνο έτσι μπορούν να κερδηθούν οι ψηφοφόροι της Χ.Α. και να διασφαλιστεί η νίκη επί του τρισκατάρατου ΣΥΡΙΖΑ. Να επιτευχθεί ακόμη και η αυτοδυναμία, για να ξεφορτωθούμε τον μισητό Βενιζέλο.«Αν δεν είχαμε γίνει σκορποχώρι αλλά άντεχε το στομάχι σας και δεν υποχρεώνατε τον Σαμαρά να στηριχτεί στον Βενιζέλο και επιλέγατε στα ψηφοδέλτια της ΝΔ τους καλύτερους, τώρα θα ήταν όλα αλλιώς»: Κρανιδιώτης έφα.

Η ακροδεξιά πτέρυγα της Ν.Δ. θα πάρει, δυστυχώς, το πάνω χέρι κι έτσι θα έχει κι ο ανυπόμονος Μπάμπης τη σοβαρή Χρυσή Αυγή που τόσο επιθυμεί.