Δεν πρόκειται να τα βάλω με κάποια πρόσωπα που θεωρούν ότι είναι η ώρα να κάνουν τους τιμητές των πεπραγμένων της νεοελληνικής πολιτικής ζωής και της κοινωνίας μας. Και αφορμή παίρνω από ορσμένα κείμενα που σχεδόν σε "καθημερινή" βάση δημοσιεύονται και δίνουν την ευκαιρία στους συγγραφείς τους να κλασαυχενίζονται ότι στέκουν ακοίμητοι φρουροί της εθνικής και δημοκρατικής μας συνείδησης.
Το ζήτημα είναι βέβαια ότι έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες γραφιάδες, με δημοσιογραφικούς αναλυτές, που πληρώνονται και προφανέστατα μια σειρά κειμένων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, έχει την αίσθηση κανείς ότι εντάσσονται σε μια "λογική" γενικής επίθεσης για την απαξίωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Εδώ δεν θα γράψω ποιος ήταν και αν ωφέλησε ή όχι τον τόπο - διότι απλώς ήταν ένας μεγάλος πολιτικός ηγέτης και ωφέλησε τον τόπο! Αυτό πιστεύω εγώ και έχω την βαθιά πεποίθηση ότι το πιστεύει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Με παραξενεύει πως δείχνουν να πιστεύουν ότι για όλα αυτά που σήμερα συμβαίνουν στη χώρα, φταίει οΑνδρέας!! Εκείνος ήταν ο λαϊκιστής, εκείνος άφησε την κληρονομιά του λεγόμενου αυριανισμού, εκείνος κατέστρεψε την αισθητική μας, εκείνος διέλυσε την οικονομία, εκείνος ήταν ο δημαγωγός, εκείνος παρέδωσε τα πανεπιστήμια στον κομματισμό, εκείνος φταίει για την απουσία φορολογικής συνείδησης, εκείνος δημιούργησε το πελατειακό σύστημα κ.λπ.
Αυτή η στάση των διαφόρων "αναλυτών" δείχνει επιπολαιότητα και αποθεώνει τον φανατισμό μιας μερίδας "υποψιασμένων" πολιτών που δεν άντεξαν ποτέ το γεγονός ότι ο Ανδρέας άνοιξε τις πόρτες και βγήκε ο λαός στο προσκήνιο και είναι αλήθεια ότι βρέθηκε σχεδόν απροειδοποίητα μέσα στη δίνη μιας, σε γιγαντιαία κλίμακα, ανακατάταξης. Ίσως να μην δόθηκε σ' αυτό τον κόσμο ο καιρός να συνειδητοποιήσει την αλλαγή, να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Υπήρξε μια αναστάτωση που είχε επιδράσεις στη διαμόρφωση της ατομικής ψυχολογίας, και ήταν επόμενο η δυσχέρεια προσαρμογής να εκφράζεται ακόμη και στις πιο απλές σχέσεις των πολιτών με την καθημερινότητα. Και ήταν δύσκολο να πολιτογραφήσουν το "εγώ" τους μέσα σ' εκείνον τον κόσμο που μεταβαλλόταν από τη μια μέρα στην άλλη...
Ο Ανδρέας έδειχνε το δρόμο για την απελευθέρωση από τα δεσμά της Δεξιάς που κανοναρχούσε τη ζωή μας επί δεκαετίες ολόκληρες. Είναι εύκολο ν' αρχίσω την ανασκαφή της μνήμης για ν' ανακαλύψω καταστάσεις επώδυνες για την χώρα και τους πολίτες της που είχαν ως υπαίτιο τη Δεξιά, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, το μαύρο και εγκληματικό παρακράτος που δημιούργησε, τις πόρτες που άνοιξε για τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, τις εκλογές της βίας και της νοθείας (1961), τα κυνηγητά της αστυνομίας, τους ξυλοδαρμούς, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, την τρομακτική και σχεδόν δαιμονική δράση των αποστατών μ' επικεφαλής τον Μητσοτάκη, που προετοίμασε τη απριλιανή δικτατορία...
Η ΑΛΛΑΓΗ του Ανδρέα Παπανδρέου δεν ανέτρεψε μονάχα την κυριαρχία της Δεξιάς, αλλά ανέτρεψε την ηθική αξία μιας πολιτικής και έφερε ως πρώτο παράγοντα ευρυθμίας τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη.
Το γεγονός ότι βρέθηκαν κάποιοι να αισχροκερδίσουν, αυτό δεν αναιρεί τη συνεισφορά του Παπανδρέου και πολύ περισσότερο δεν μειώνει τη δυναμική της πολιτικής του, η οποία πολεμήθηκε από τους αντιπάλους, διαστρεβλώθηκε, υπονομεύτηκε και έφτασαν στο σημείο να οργανώσουν το ΒΡΟΜΙΚΟ 89, θέλοντας να εξαφανίσουν και από την πολιτική αλλά και από τη ζωή τον άνθρωπο και τον πολιτικό που ταυτίστηκε στη συνείδηση του λαού με τις προοδευτικές ιδέες και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
Η μικρόψυχη πολιτική άντιπαράθεση που σήμερα διακινείται είτε στις κομματικές αρένες είτε δια των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν αποσκοπεί παρά στο ξαναγράψιμο της ιστορίας με κίβδηλα επιχειρήματα. Και δεν είναι σωστό ο οποιοσδήποτε τιτλούχος [δημοσιογράφος, πανεπιστημιακός καθηγητής, πολιτικός ή οτιδήποτε άλλο επαγγέλλεται] να σπαταλάει φαιά ουσία επιχειρώντας ν' απαξιώσει τον Παπανδρέου, διότι ο Παπανδρέου γνώρισε και την λαϊκή αποδοχή και η ιστορία τον έχει κατατάξει στις σελίδες της, ενώ τα ονόματα εκείνων που και τώρα τον πολεμούν απλώς καταγράφονται σ' ένα τεφτέρι που θα λησμονήσει να το ανοίξει και αυτή η ίδια η ιστορία.
Νίκος Λαγκαδινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου