Το σιντριβάνι των ανθρωποθυσιών!!!

Κάθε πρωί, κάθε μεσημέρι, κάθε απόγευμα, κάθε βράδυ, τα μέσα ενημέρωσης μας "ειδοποιούν" ότι τελικά η ζωή δεν έχει αξία, ότι ο άνθρωπος δεν αντιπροσωπεύει κάτι το ιδιαίτερο κι ότι είναι ένας φορολογικός αριθμός, ένα ΑΜΚΑ, ότι δεν δικαιώνεται η ύπαρξή του παρά μονάχα εάν καταβάλει το χαράτσι του στο αιμοβόρο κράτος!!!

Και είναι αλήθεια ότι τούτη η ζωή που όλοι μας την ονειρευόμασταν αλλιώτικη, δυστυχώς επιβαρύνεται με τόσο αίμα, με τόσα αποτρόπαια κι ακατανόητα εγκλήματα.
Η φρίκη μάς κυριεύει όταν νιώθουμε το κόκκινο, αχνιστό σιντριβάνι των ανθρωποθυσιών που επιμόνως ζητεί η "Τρόικα" και οι διαπιστευμένοι εισπράκτορές της. Και θα βρισκόμασταν σε ηρεμότερα νερά εάν είχαμε μια ξεκάθαρη επίγνωση για το πού πάμε!!! Όλα τα άλλα που ακούμε για επαγγελίες, ιδεολογίες, επιτεύγματα, μεγαληγορίες, καταδίκες, καταντάνε βρομερή και τρισάθλια απάτη.
Ένα θα σας πω: Μόλις άκουσα την απόφαση των δικαστών για τον άλλοτε πανίσχυρο δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, έμεινα... κάγκελο. Ισόβια;;;; Και σήμερα διαβάζω στις εφημερίδες ή ακούω στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια ότι αυτό είναι ένα "μήνυμα"!!! Κι ένα χαμόγελο πικρό διαγράφεται στο πρόσωπό μου. Ξαφνικά ένιωσα ότι βρέθηκα στο Κολοσσαίο και ο κόσμος ούρλιαζε, κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση με τον αντίχειρα προς τα κάτω: ΘΑΝΑΤΟΣ!!!! Μην προτρέξετε... γιατί δεν είμαι υπερασπιστής του Παπαγεωργόπουλου.
Έφταιξε;;; Να τιμωρηθεί!!! Εξαπάτησε τους πολίτες και πρόδωσε την εμπιστοσύνη τους;;; Να τιμωρηθεί!!! Πρέπει να πω ότι νιώθω να με κυριεύει ίλιγγος όταν σκέφτομαι ανάμεσα σε τι συμπληγάδες έχουν να κινηθούν οι δικαστές, ψάχνοντας ποιοι είναι αθώοι ή ένοχοι, έντιμοι ή ανέντιμοι, ειλικρινείς ή ψεύτες, ισορροπημένοι ή ψυχοπαθείς. Και θέλω πραγματικά να δω με σοβαρότητα αυτό το θέμα, πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες ή εμπάθεια. Και θέλω να εκφράσω την απορία μου και τη δυσπιστία μου για την επώδυνη απόφαση που ήταν ΙΣΟΒΙΑ!!!! Δεν θα πάρω φόρα να κατηγορήσω κάποιον ή κάποιο επιτελείο ότι τάχα σχεδίασαν την περιπέτεια αυτού του ανθρώπου, γιατί εν πολλοίς μονάχος του την οργάνωσε!!!

Αλλά μες στο μυαλό μου μπερδεύεται κάτι που δεν με αφήνει να δεχτώ ως φυσιολογικό αυτό που έγινε. ΟΠαπαγεωργόπουλος μήπως φορτώθηκε τις αμαρτίες ενός κόσμου αμετανόητα κυλισμένου στην ανομία;;; Καθημερινά ακούμε να συλλαμβάνονται μεγαλο-οφειλέτες και μετά να αφήνονται ελεύθεροι με διάφορα νομικίστικα τερτίπια... Κι αν ρίξουμε μια ματιά προς τα πίσω, στην Ιστορία, θα δούμε ότι ουδέποτε έγινε εκείνο που θα έπρεπε να έχει γίνει. Αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν πάντα τα μέτρα του ορθολογισμού που κίνησαν την Ιστορία, γιατί όλοι πλέον ξέρουμε ότι άλλες δυνάμεις την κινούσαν κι έχουμε κάθε λόγο και σήμερα να πιστεύουμε ότι την κινούν ακόμη.
 Νίκος Λαγκαδινός

ΠΟΙΟΙ ΕΡΡΙΞΑΝ ΤΟN 

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ;...

Να ερευνηθεί η ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου, ζήτησαν στη συνέντευξη Τύπου στην οποία παρουσίασαν τις θέσεις τους οι κ.κ. Μιχ. Καρχιμάκης, Π. Οικονόμου, Γρ. Νιώτης και η κυρία Ασπα Παπαηλιού, ως εκπρόσωποι της «κίνησης των 75».

«Το ΠαΣοΚ χρωστάει στον ελληνικό λαό την πολιτική έρευνα για την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου, γιατί κόστισε 14,5 δις ΕΥΡΩ πρόσθετα επώδυνα μέτρα, καθυστέρησε την επιστροφή στην ομαλή οικονομική και κοινωνική ζωή και υπονόμευσε ακόμα χειρότερα τα δημόσια πράγματα. Τη χρωστάει και στον εαυτό του γιατί χωρίς προσωποποιημένο καταλογισμό καταργείται η Δημοκρατία», ανέφεραν στη συνέντευξη.

Τα τέσσερα στελέχη υποστήριξαν ότι το μεγαλύτερο ίσως λάθος, των κυβερνήσεων του Γ. Παπανδρέου, ήταν «η πολιτική μας ρητορική, μετά την ένταξη στο μηχανισμό : αντί να εξηγήσουμε όλοι μαζί "γιατί τα σκληρά μέτρα;", ορισμένοι από εμάς επιχειρούσαν - κακώς - να εξωραΐσουν αυτά τα μέτρα. Αντί να υπερασπιστούμε την επιλογή της αποφυγής στάσης πληρωμών και τις προσπάθειές μας να υποστηρίξουμε την επιλογή αυτή, δώσαμε την εντύπωση ότι υπερασπιζόμαστε τους επώδυνους όρους που μας επιβλήθηκαν για να υπάρξει η επιλογή αυτή. Ενώ ξέραμε ότι πολλοί από τους όρους αυτούς ήταν κοινωνικά άδικοι, ακόμα και ακατάλληλοι για την επίτευξη της ίδιας της δημοσιονομικής εξυγίανσης !

Όπως ομολογήθηκε τελευταία και με τον "πολλαπλασιαστή"». «Δεν ξεχνάμε την σύμπλευση όλων των δυνάμεων αυτών», επέμειναν, «συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων σήμερα, στην προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Και όταν η ανατροπή αυτή πραγματοποιήθηκε, το κοινό διάβημά τους για πρόωρες εκλογές. Το οποίο και κατάφεραν να επιβάλλουν, και μάλιστα "εις διπλούν". Έτσι, μετά τον πρώτο δημοσιονομικό εκτροχιασμό 2004-2009 με την υπογραφή "Κώστας Καραμανλής", ήρθε και ο δεύτερος, αυτός του 2012, με την υπογραφή "Αντώνης Σαμαράς» ! Με αποτέλεσμα τα πρόσφατα 14,5 δις ευρώ πρόσθετα επώδυνα μέτρα και την τελική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων».

Οι εκπρόσωποι της «κίνησης των 75», καταλόγισαν επίσης λάθος πολιτική επιλογή στον κ. Ευ. Βενιζέλο, όταν «μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 και σε διάσταση με την λαϊκή διάθεση που υποδείκνυε να πάμε στην αντιπολίτευση, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ επέλεξε το αντίθετο.

Η κυβέρνηση της χώρας θα υπηρετούσε πολύ πιο σοβαρά και υπεύθυνα το εθνικό και δημόσιο συμφέρον, χωρίς συμμετοχή του ΠαΣοΚ, αλλά εξαρτημένη από την κοινοβουλευτική ανοχή του. Όπως επίσης σε πολύ πιο καθαρή και υπεύθυνη στάση θα υποχρεώνονταν και η αντιπολίτευση». Προσέθεσαν επίσης ότι η απόφαση αυτή δεν επικροτήθηκε από τον ελληνικό λαό, όπως αποδεικνύεται από την συνέχιση της συρρίκνωσης της επιρροής μας μέχρι και σήμερα.

Επιπλέον, όπως είπαν η ΝΔ ο κ. Αντ. Σαμαράς, αποθρασύνονται από την συμμετοχή του ΠαΣοΚ στη κυβέρνηση και προχωρούν σε απαράδεκτες προκλήσεις προς την παράταξη: απενεργοποίηση της «Δι@υγειας», απόπειρα αλλαγής του νόμου «περί ιθαγένειας», μη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» των δικαστικών. «Η ηγεσία του Κινήματος», ανέφεραν, «έχει, έστω και τώρα, την αποκλειστική ευθύνη να ξεκαθαρίσει ότι το ΠαΣοΚ δεν είναι ουρά της Νέας Δημοκρατίας !», σημείωσαν.

Ξεκαθάρισαν ωστόσο, ότι δεν έχουν στόχο να ρίξουν τη κυβέρνηση και να προκαλέσουν νέες πρόωρες εκλογές που θα σήμαιναν νέες περικοπές και νέους φόρους. «Η Δεξιά και το κατεστημένο απειλούν το ΠαΣοΚ και τον ελληνικό λαό με το τελεσίγραφο "ή μεταλλάσσεστε ή οδηγείτε σε ακυβερνησία". Απαντάμε "ούτε οδηγούμε σε ακυβερνησία, ούτε μεταλλασσόμαστε". Το ΠαΣοΚ δεν εκβιάζεται!».

Η «κίνηση των 75», ζητεί να υπάρξει ανακατανομή βαρών υπέρ των πιο αδύνατων, να μην υπάρξουν άλλες περικοπές και άλλοι φόροι, να προταχθούν τέσσερις μεγάλες μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση, το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, το Φορολογικό Σύστημα, και στην ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης. Zητούν επίσης ένα καταστατικό συνέδριο εντός του 2013.

 ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ 

Ποια κυβέρνηση ξανάνοιξε το φάκελο «κοιτάσματα υδρογονανθράκων» 

στις ελληνικές θάλασσες;

Ακούμε πολλά για την ΑΟΖ και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις ελληνικές θάλασσες.

Μερικοί μάλιστα που μιλάνε πολύ και κατηγορούν τους πάντες ως “δοσίλογους” μπερδεύουν τους υδρογονάνθρακες με τους υδατάνθρακες. Ναι, το ακούσαμε και αυτό.

Ποια κυβέρνηση όμως, μετά από δεκαετίες, δεν έμεινε στα λόγια αλλά προχώρησε σε πράξεις;

Ναι, και σε αυτό το τόσο κρίσιμο ζήτημα, την αρχή έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Οι έρευνες που γίνονται σήμερα, γίνονται επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου νομοθέτησε το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο με το ν. 4001 του 2011 για την Έρευνα, Παραγωγή και τα Δίκτυα Μεταφοράς Υδρογονανθράκων. Νόμος που ψηφίστηκε με ευρύτατη πλειοψηφία από την ολομέλεια της Βουλής στις αρχές Αυγούστου 2011.

Χάρη σε αυτόν τον νόμο έγινε εφικτή η άμεση προκήρυξη διαγωνισμών για την έναρξη ερευνών.

Αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έμεινε εκεί. Το Σεπτέμβριο του 2011, από το βήμα της ΔΕΘ, ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την άμεση πρόσκληση ενδιαφέροντος για την πραγματοποίηση ερευνών πετρελαίου και φυσικού αερίου στο θαλάσσιο χώρο που εκτείνεται από το Ιόνιο μέχρι νότια της Κρήτης.

Πρόσκληση ενδιαφέροντος που πραγματοποιήθηκε τον ίδιο μήνα.

Το νερό μπήκε στο αυλάκι. Η προσπάθεια συνεχίστηκε και από τις επόμενες κυβερνήσεις.

Και πριν λίγες μέρες το Υπουργείο Περιβάλλοντος ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της πρώτης και επιχειρησιακά σημαντικής φάσης του σχετικού προγράμματος, με την επιστροφή στο λιμάνι της Πάτρας, του γεωφυσικού ερευνητικού σκάφους Nordic Explorer, της νορβηγικής εταιρείας PGS, που εκτέλεσε σύνθετες γεωφυσικές έρευνες για υδρογονάνθρακες, για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου, στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, ολοκληρώθηκε.

Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από συνέντευξη του πρώην Υφυπουργού, Γ. Μανιάτη, στην εφημερίδα “Επενδυτής” πριν λίγους μήνες:

Είστε ο πρώτος πολιτικός που μίλησε με βεβαιότητα για την ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα, αναλαμβάνοντας δράση. Τελευταία μιλάνε όλοι για αυτό, ειδικά μετά και την έκθεση της Deutsche Bank.
«Οι έρευνες είχαν ξεκινήσει πριν από 30-40 χρόνια, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Εμείς ανοίξαμε ξανά τον φάκελο «πετρέλαια», νομοθετήσαμε το αναγκαίο πλαίσιο, δρομολογήσαμε διαγωνισμούς. Έλειπε μόνο ένα πράγμα: το πού θα πάνε τα έσοδα. Για αυτό και καταθέσαμε ως ΠΑΣΟΚ την πρόταση για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης των Γενεών».

Είχατε υποστήριξη όταν ανοίξατε τον «φάκελο πετρέλαια»;
«Συναντήσαμε πολλές αντιστάσεις. Αρχικά μας θεωρούσαν αιθεροβάμονες. Διαμορφώσαμε μια ομάδα δημόσιων λειτουργών όμως, που εργάστηκαν με αυτοθυσία, ανιδιοτέλεια και πατριωτισμό, προσφέροντας πάρα πολλά σε αυτή την υπόθεση».

Ο Γιώργος Παπανδρέου σας πίστεψε;
«Ναι. Με πίστεψε και μου έδωσε το πράσινο φως».

Ποια κυβέρνηση ξανάνοιξε το φάκελο «ανάπλαση της Πανεπιστημίου»;

Ναι, καλά μαντέψατε…

Προχωράνε τα σχέδια για την ανάπλαση της Πανεπιστημίου. Ένα ολλανδικό αρχιτεκτονικό γραφείοκέρδισε ανάμεσα σε 71 συμμετοχές, στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την ανάπλαση της Πανεπιστήμιου, που χρηματοδότησε το Ίδρυμα Ωνάση.

Είναι πολύ θετικό ότι προχωράει το σχέδιο. Θετικό για το κέντρο της Αθήνας, θετικό για τους πολίτες της Αθήνας και τους επισκέπτες της.

Πρώτος που είχε μιλήσει για την ανάγκη “πεζοδρόμησης” – τότε – της Πανεπιστημίου ήταν ο Αντώνης Τρίτσης την δεκαετία του ’80.

Από τότε, πολλά λόγια, αλλά από ουσία ελάχιστα πράγματα και από αποτέλεσμα μηδέν.

Ποια κυβέρνηση όμως ξανάνοιξε και προχώρησε με συγκεκριμένες ενέργειες το φάκελο «ανάπλαση της Πανεπιστημίου»;

Ναι, καλά μαντέψατε, η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Τον Ιούνιο του 2010 παρουσιάζεται από το νεοσυσταθέν Υπουργείο Περιβάλλοντος το Πρόγραμμα “ΑΘΗΝΑ – ΑΤΤΙΚΗ 2014”. Μία από τις μεγαλύτερες παρεμβάσεις του Προγράμματος είναι η ανάπλαση της Πανεπιστημίου και γενικότερα του κέντρου της Αθήνας.

Τον Απρίλιο του 2011, μετά από προεργασία μηνών, υπογράφεται Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ των υπουργείων Περιβάλλοντος, Υποδομών και Πολιτισμού για την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου και με στόχο την καλύτερη οργάνωση των -ουκ ολίγων- κρατικών φορέων που εμπλέκονται στο εγχείρημα και την προκήρυξη διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το έργο έως τον Μάιο. Διαβάζουμε στην εφημερίδα “Καθημερινή” στις 12/4/2011: “Πόσο κοντά βρισκόμαστε στην εκκίνηση του φιλόδοξου εγχειρήματος; «Το διάστημα αυτό γίνεται εντατική προετοιμασία από την ομάδα του καθηγητή ΕΜΠ Παναγιώτη Τουρνικιώτη, για την καταγραφή των χρήσεων γης, των ιδιοκτησιών και άλλων στοιχείων που χρειάζονται προκειμένου να υπάρχει ένα καλό υπόβαθρο για το έργο», εξηγεί στην «Κ» ο πρόεδρος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας κ. Γιάννης Πολύζος. «Ελπίζουμε ότι μέχρι τις αρχές Μαΐου θα είναι όλα έτοιμα ώστε να προκηρυχθεί από την Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων ένας διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για το έργο».”

Αμέσως μετά αρχίζουν οι επαφές με το “Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης” για τη χρηματοδότηση του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την εκπόνηση μελέτης ευρείας ανάπλασης στο κέντρο της Αθήνας.

Το νερό μπήκε στο αυλάκι.

Η συμφωνία με το “Ίδρυμα Ωνάση” για τη χορηγία ευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού,ολοκληρώνεται το Μάρτιο του 2012 επί κυβέρνησης Παπαδήμου, με την παρουσίαση από το Ίδρυμα του έργου / διαγωνισμού “Rethink Athens – Ξανά-σκέψου την Αθήνα”.

Ο διαγωνισμός ξεκίνησε στις 21 Μαΐου 2012.

Και ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες.

Ποιος ξεκίνησε το κυνήγι των μεγαλοοφειλετών του Δημoσίου; 

Τι στάση είχαν κρατήσει τα κόμματα 

της αντιπολίτευσης; 

Παρατηρούμε πολλά δημοσιεύματα τελευταία για συλλήψεις μεγαλοοφειλετών προς το Δημόσιο. Έτσι πρέπει να γίνεται.

Αλλά καλό είναι να θυμηθούμε ποια κυβέρνηση τα νομοθέτησε αυτά και πότε ξεκίνησε επιτέλους το κυνήγι εκείνων που για χρόνια παρασιτούσαν εις βάρος της κοινωνίας. Γιατί αυτοί που το ξεκίνησαν, πλήρωσαν και το πολιτικό κόστος. Και ο νοών νοείτο…

Το Μάρτιο του 2011 ψηφίζεται από το ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 3943/2011 «Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στελέχωση των ελεγκτικών υπηρεσιών και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών».

Ένας νόμος – τομή για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και τη μη καταβολή χρεών προς το δημόσιο.

Ποια ήταν η βασικότερη ίσως αλλαγή που επέφερε ο συγκεκριμένος νόμος; τα αδικήματα της φοροδιαφυγής και της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο να τιμωρούνται πλέον με πολύ αυστηρότερες ποινές, να ισχύει το αυτόφωρο, και είναι δυνατή, για τα σοβαρότερα από αυτά, η προφυλάκιση.

Ποια ήταν η στάση της Ν.Δ. αλλά και όλων των κομμάτων της τότε αντιπολίτευσης στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Το καταψήφισαν – και επί της αρχής και στις κυριότερες διατάξεις του!

Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε μόνο από την τότε κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Λίγο μετά ξεκίνησε το… πρωτοφανές για την Ελλάδα φαινόμενο να οδηγούνται επιτέλους στη δικαιοσύνη μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου – και μερικοί από αυτούς να προφυλακίζονται.

Το 2011 που ξεκίνησε η προσπάθεια συνελήφθησαν πάνω από 50 άτομα ενώ σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα ο σημερινός υφυπουργός οικονομικών κ. Μαυραγάνης το πρώτο εννεάμηνο του 2012 συνελήφθησαν συνολικά 686 άτομα για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο συνολικού ύψους 1,3 δισ. ευρώ.

«Η ποινικοποίηση της φοροδιαφυγής θεσπίστηκε κατά καιρούς με διάφορες διατάξεις και εντάσσεται στο σύστημα μέτρων που λαμβάνονται από το υπουργείο Οικονομικών για να παταχθεί μεθοδικά και αποτελεσματικά το φαινόμενο αυτό», ανέφερε ο κ. Μαυραγάνης, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι «με το Ν. 3943/2011 προβλέφθηκε ότι το ποινικό αδίκημα της μη καταβολής βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο είναι διαρκές και συνεπώς συνεχές αυτόφωρο».

Το Μάρτιο του 2011, όλοι καταψήφιζαν. Η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ και εδώ σήκωναν μόνοι την προσπάθεια για το αυτονόητο.

Σήμερα όλοι επικαλούνται το αποτέλεσμα αυτών που καταψήφιζαν.

Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε …

ΣΑΜΑΡΑΣ: 

Ο ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ 

ΕΝΤΙΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!

Επειδή ζούμε στην ηλεκτρονική εποχή που δεν ισχύει το "επεα πτεροεντα".....
Α. Σαμαράς, Συνέντευξη Τύπου, 76η ΔΕΘ, 18/09/2011

Ερώτηση: «Ο κύριος Ψωμιάδης και ο κύριος Παπαγεωργόπουλος. Ο μεν πρώτος είναι έκπτωτος Περιφερειάρχης αυτή τη στιγμή, εκκρεμεί ακόμα μια απόφαση του Αρείου Πάγου και ο κύριος Παπαγεωργόπουλος ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη. Μπορείτε να μας πείτε ποια είναι η θέση τους στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας; Ευχαριστώ».
Απάντηση: «Για το θέμα Ψωμιάδη ίσως να μην έχετε παρακολουθήσει τις ανακοινώσεις του κόμματός μας. Εμείς ουδέποτε αμφισβητήσαμε τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Αυτό το οποίο είχαμε επισημάνει είναι ότι το διοικητικό μέτρο της έκπτωσης από το αξίωμα του Περιφερειάρχη, ήταν δυσανάλογα βαρύ (σ. Π.: ολίγον έγκυος) για κάποιον ο οποίος μόλις είχε εκλεγεί μάλιστα από τον ελληνικό λαό. Και μάλιστα για μια υπόθεση η οποία ήταν από πριν γνωστή στους ψηφοφόρους του. Αυτό είπαμε.
Για τον Βασίλη τον Παπαγεωργόπουλο, εγώ χάρηκα πολύ για την τελευταία εξέλιξη. Και θέλω να το πω ξεκάθαρα ότι θεωρώ ότι ο Βασίλης ο Παπαγεωργόπουλος είναι ένας έντιμος άνθρωπος, ο οποίος έχει προσφέρει απίστευτα πολλά πράγματα στην πόλη της Θεσσαλονίκης».

Πληρώνουμε ακόμη τα 

εγκλήματα του Καραμανλή!

Η τελευταία καταιγίδα που έπληξε την Αττική, ήταν ομολογουμένως πολύ μεγάλης έντασης. Αντίστοιχή της, είχε να σημειωθεί από το '78, και παλιότερα από το 1961-και σ' αυτές η πρωτεύουσα είχε θρηνήσει δεκάδες νεκρούς. Τώρα, υπήρξε ένα μόνο ανθρώπινο θύμα. Θεομηνίες και απρόβλεπτες (ακόμη και προβλεπόμενες ,με τα σύγχρονα μέσα) φυσικές καταστροφές συμβαίνουν και θα συμβαίνουν ακόμη και στα πιο οργανωμένα κράτη. Και δυστυχώς, θα υπάρχουν και ανθρώπινα θύματα. Με την φύση, δεν μπορείς να τα βάλεις. Μπορείς, όμως,να την σέβεσαι και να διδάσκεσαι από τα ξεσπάσματα και τα «βίτσια»της , να προετοιμάζεσαι ώστε την επόμενη φορά να ελπίζεις πως θα μπορέσεις να την αντιμετωπίσεις αποτελεσματικότερα, και πάντως λιγότερο τραγικά.

Για να μην μεμψιμοιρούμε , μόνο: τα κάμποσα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει συγκεκριμένες παρεμβάσεις στις υποδομές του λεκανοπεδίου, για να διορθωθούν κακώς (κάκιστα, αθλιέστατα!)κείμενα πολλών δεκαετιών. Κάποιες ύστερα από σοβαρές μελέτες και σχεδιασμό, άλλες πιο πρόχειρα και αποσπασματικά, εμβαλωματικά σε μια λογική «να βολευτούμε τώρα, και βλέπουμε...». Το κράτος κι' αυτοί που το κουμαντάρουν, είναι αποδεδειγμένα λίγο και ελλειμματικό σχεδόν σε κάθε τομέα δράσης του. Γιατί, λοιπόν, στις δημόσιες υποδομές (δρόμοι, δίκτυα, πολεοδομικοί και ρυμοτομικοί σχεδιασμοί κ.λ.π.) να είναι καλύτερο του άθλιου μέσου όρου;

Κι' έπειτα, το μεγάλο έγκλημα για τ' απερίγραπτα χάλια της Αττικής και της Αθήνας (που ήταν κάποτε «διαμαντόπετρα στης γης το δακτυλίδι...»), ξεκίνησε από την δεκαετία του '50, την εποχή του... ξηλώματος του τραμ (όταν σ' όλες τις μεταπολεμικές πρωτεύουσες το ανέπτυσσαν και το επέκτειναν!), της εγκληματικής «αντιπαροχής», του απρογραμμάτιστου μπαζώματος σχεδόν όλων των ανοικτών ποταμών και ρεμάτων, θυσία σε μια πρόχειρη και κοντόφθαλμη πολιτική «οικονομικής ανάπτυξης» και ευκαιρίας για απασχόληση, που αντιμετώπισε κατά τον χειρότερο, εγκληματικότερο για το αστικό περιβάλλον, αναρθολογικότερο τρόπο το φαινόμενο της αστικοποίησης της Αττικής. Δυστυχώς κάποιοι ανόητοι τότε (και με κομματικές παρωπίδες, ακόμη και σήμερα...) μιλούσαν για τον «νέο Χρυσό Αιώνα» της Αθήνας Και...απορούν, γιατί η πρωτεύουσα εξακολουθεί να πνίγεται και να μετράει νεκρούς, κάθε φορά που ξεσπάει θεομηνία-αν και συχνά ακόμη και μια γενναία καταιγίδα αρκεί...

Το 1945, η Αττική είχε 1280 χιλιόμετρα(!) ανοιχτά ρέματα, χειμάρρους και ποταμούς, ένα από τα αρτιότερα φυσικά υδραυλικά και αεραγωγικά δίκτυα, όπως εκτιμούν ειδικοί πολεοδόμοι. Θυσία στον βωμό της «ανοικοδόμησης» και της «ανάπτυξης»όπως την είχε συλλάβει τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, άρχισε η άτσαλη και ασχεδίαστη μετατροπή γεωργικών εκτάσεων σε «αστικές» (μέχρι το '55, Πατήσια, Προμπονάς, Φιλαδέλφεια. Ν. Ηράκλειο, Μαρούσι, Χαλάνδρι, προμήθευαν με γεωργικά προϊόντα και... λουλούδια την αθηναϊκή αγορά!), με αλλεπάλληλα μπαζώματα και πρόχειρες υπόγειες «διευθετήσεις» ρεμάτων χειμάρρων ποταμών, ενώ ταυτόχρονα το κράτος υποχωρούσε στην διαρκώς αυξανόμενη πίεση για δόμηση στις παραχειμμάριες και παραρεμάτιες περιοχές. Πρόχειρα και επιπόλαια και τα (όσα...) αντιπλημμυρικά έργα έγιναν τότε, αλλά και πολύ αργότερα-ας θυμηθούμε μόνο πόσες φορές πλημμύρισε ο «φτιαγμένος» Κηφισός, πνίγοντας τις πυκνοκατοικημένες δυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, μέχρι να ολοκληρωθεί η οριστική του διευθέτηση, λίγο ...πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004!

Ας δούμε, όμως, και ποιες περιοχές επλήγησαν περισσότερο στην τελευταία καταιγίδα:όλες όσες αναπτύχθηκαν και οικοδομήθηκαν... πάνω σε μπαζωμένα ρέματα και χειμάρρους, στα βόρεια και τα νότια του νομού, ατέλειωτα οικοδομικά και εμπορικά τετράγωνα πέριξ των «διευθετημένων» εδώ και χρόνια φυσικών υδραυλικών δικτύων, και...υπερσύγχρονα οδικά δίκτυα με γέφυρες και υπόγειες διαβάσεις που δημιουργήθηκαν γρήγορα και με μεγιστοποίηση του εργολαβικού κέρδους, χωρίς να λογαριάσει κανείς την ορμή και... την εκδίκηση των φαινομένων της φύσης!

Φυσικές καταστροφές, θα συμβαίνουν παντού και πάντα. Εμείς, απλώς... φροντίσαμε να τους στρώσουμε και «κόκκινο χαλί»!

Θάνος Οικονομόπουλος

Κώστας Μητσοτάκης: 

Το μοναδικό "πολιτικό κάθαρμα" της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας!!!! 

Έφριξα με αυτά που διάβασα σήμερα στο BHmagazino, στη συνέντευξη του Μητσοτάκη.
 Είναι ένα πολιτικό πτώμα και βρίσκεται στου παπά το κουτάλι κι ακόμη δεν λέει να βάλει μυαλό.
Μεταξύ άλλων ανοησιών που λέει ο γεροξεκούτης, αναφέρεται στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, λέγοντας:

"Προτέρημα δεν είχε κανένα ο Ανδρέας, γιατί αυτό που έκανε για την Ελλάδα ήταν η καταστροφή της. Ήταν ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα, ήταν ένας άνθρωπος έξυπνος, γρήγορος, αποφασιστικός, αλλά και τελείως αμοράλ και άξιος για οτιδήποτε, ο οποίος έβαλε συγκεκριμένους στόχους και τους πέτυχε..."

Ο Μητσοτάκης πάντα έχει το θράσος να μιλάει για ΑΠΟΝΤΕΣ κι όταν δεν υπάρχει κάποιος να τον βάλει στην θέση του. Επικαλείται πρόσωπα που έχουν μεταναστεύσει στον άλλο κόσμο και καταστάσεις, ξέροντας ότι κανείς δεν μπορεί να τον διαψεύσει.

· Το σύνθημα "ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ" αντιβούιζε σε όλη την Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, την περίοδο της Αποστασίας, της οποίας αυτός υπήρξε αρχιτέκτονας και αρχιμάγειρας.

ΕΔΩ δεν χρειάζεται να υπερασπίσω το όνομα του ΑΝΔΡΕΑ, διότι αυτό το ρόλο τον έχει αναλάβει η Ιστορία, που τον έχει κατατάξει στους μεγάλους Έλληνες που έδωσαν πολλά στην Ελλάδα. Ο αρχι-αποστάτης Μητσοτάκης μήπως μπορεί να μας πει τι έκανε για την Ελλάδα; Με μια καταχρηστική και διασταλτική ερμηνεία θα έλεγα ότι μέχρι και η κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή του κόρη, η Ντόρα διάλεξε το όνομα του Μπακογιάννη και όχι το όνομα του πατέρα της για επώνυμο.

Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, βρίσκεται έτοιμος για "αναχώρηση" και ο τυχοδιωκτικός χαρακτήρας δεν του επιτρέπει και αυτήν ακόμη την ώρα να είναι πιο ανθρώπινος. Δυστυχώς σε όλη του την πολιτική καριέρα έτσι πολιτεύτηκε. Με ύβρεις, με δολοπλοκίες, με κωλοτούμπες... Φυσικά μπορεί να λέει ό,τι θέλει για την δική του "προσφορά" στην Ελλάδα.

Αλλά διαβάζοντας στο περιοδικό του "Βήματος", βάζω τα γέλια. Δείτε τι λέει ο αθεόφοβος Μητσοτάκης:

"Θυμάμαι τότε που στην Κατοχή (ανάμεσα στις δυο συλλήψεις μου) έβγαινα από το σπίτι να πιω κανένα κρασάκι. Τότε οπλοφορούσα μονίμως διότι ήμουν αποφασισμένος να μην ξαναπιαστώ ζωντανός. Δεν γυρνούσα ποτέ στις 8.00 μ.μ., που ήταν η αστυνομική ώρα, αλλά τα μεσάνυχτα. Η μάνα μου στεκόταν πίσω από το παράθυρο καθώς οι αρβύλες μου ηχούσαν στο λιθόστρωτο. Δεν μου είπε ποτέ Γιατί, παιδί μου, αργείς..." 

Οι απιθανότητες και η φαντασία του Μητσοτάκη οργιάζουν εδώ και πραγματικά θα έκανε θραύση εάν έλεγε ότι αυτό είναι μυθιστόρημα!!! Πάντοτε μιλούσε για τη σύλληψή του από τους Γερμανούς. Και όχι μια αλλά δυο φορές!!! Οι Γερμανοί όσους έπιαναν ή τους εκτελούσαν ή τους έστελναν στα στρατόπεδα στη Γερμανία. Είναι απορίας άξιον πώς αυτός κατάφερνε να αφήνεται ελεύθερος!!!! Προσέξτε: Έβγαινε το βράδυ για να πάει να πιει κανένα κρασάκι!!Αυτό δεν μπορώ να το σχολιάσω...

Οπλοφορούσε!!!! Ο Μητσοτάκης οπλοφορούσε!!! Τον είχαν πιάσει δυο φορές (και τον άφησαν ελεύθερο) και οπλοφορούσε. Αυτό δεν το χωράει ο νους. Και το πιο χαζό είναι ότι οι αρβύλες του τα μεσάνυχτα... ηχούσαν στο λιθόστρωτο!!! Ποιος λογικός στην Κατοχή, κυκλοφορούσε στην πόλη με όπλο και τα μεσάνυχτα ηχούσαν οι αρβύλες του, όταν θα έπρεπε να περνάει απαρατήρητος;;;;Αυτές τις αηδίες μονάχα ένας γεροξεκούτης θα τις έλεγε… Θέλω να γράψω κι άλλα, αλλά σαν πολύ χρόνο του αφιερώνω.

· ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ!!!!

· Και δεν είναι σωστό να ασχολούμαστε με "πολιτικά πτώματα"!!!!

Νίκος Λαγκαδινός

Καλημέρα... υπό βροχή!

Η βροχή πέφτει στο Λεκανοπέδιο με τη βουβή υπομονή της ματαιοπονίας...
Ο σκύλος μου όμως δεν ξέρει από τέτοια.
Δυνατός, ακαταπόνητος, τραβάει μπροστά κι εγώ κλειδαμπαρωμένος στον εαυτό μου, απολαμβάνω το ψιλόβροχο, βουλιαγμένος στην αναπόληση μιας ζωής που μας κάνει να νιώθουμε λαθρεπιβάτες.
Να, κι ο μεσήλικας που συναντώ κάθε πρωί και σήμερα μοιάζει ναυάγιο ανθρώπου, σηκώνει το χέρι σαν σε χαιρετισμό κι εγώ ανταποδίδω.
Κοντοστέκομαι... κι ο σκύλος μαζί μου και ρίχνει το βλέμμα του στη λεωφόρο.
Κοιτάζω τη βροχή που πέφτει κάτω από το φως της δημόσιας κολόνας...
Ο γείτονας εξαφανίστηκε και οι δρόμοι είναι έρημοι.
Μονάχα εγώ!!!

Ο ουρανός αστράφτει και μια βροντή κάνει το ζώο μου να αλαφιάζεται.
Ξανασκέφτομαι την ελευθερία μου, αλλά και τις ψευδαισθήσεις των άλλων.
Και οι "άλλοι" είναι εκείνοι οι καλοθρεμμένοι υπήκοοι της Κίρκης που στον αιώνα τον άπαντα δεν υπάρχει περίπτωση να της αμφισβητήσουν την εξουσία κι αυτό γιατί δεν τους συμφέρει.
Δεν θα γίνουν ποτέ ελεύθεροι.
Ευτυχία τους λένε τη σκλαβιά τους!

Γιατί, ξέρετε, ότι ο θεσμός της δουλείας δεν καταργήθηκε - απλώς έγινε... εσωτερικός!

Ο Καρλ Γιάσπερς που πέρασε μέσα από τον παραλογισμό μιας ολοκληρωτικής εποχής, έλεγε:
"Το τρομερό είναι πως μέσα στην ίδια την ελευθερία υπάρχει ένας συντελεστής αυτοκαταστροφής. Ο πολιτικά ελεύθερος κόσμος είναι χαμένος αν μεγάλοι πολιτικοί δεν εμφανίζονται σε κάθε γενιά. [...] Μπορεί κανένας να εφαρμόσει στην περίπτωσή τους αυτό που λέγανε για τον Περικλή: από τη στιγμή που ανέλαβε να κυβερνήσει την Αθήνα, δεν τον ξαναείδανε να γελάει..."

ΑΚΟΜΑ ΒΡΕΧΕΙ...Νίκος Λαγκαδινός

Παπανδρέου στο Columbia: 

«Μέρκελ και Σαρκοζί φοβήθηκαν – Είμαι σίγουρος ότι θα κέρδιζα το δημοψήφισμα»

Την πεποίθησή του ότι η απόφασή του να ζητήσει δημοψήφισμα ήταν σωστή και ότι εφόσον αυτό διεξαγόταν θα το κέρδιζε εξέφρασε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, το βράδυ της Τετάρτης, στο Πανεπιστήμιο Columbia σε εκδήλωση που διοργανώθηκε προς τιμήν του.

Ο κ. Παπανδρέου μέμφθηκε τους ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας εννοώντας χωρίς να τους κατονομάσει την Ανγκελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί  για τη στάση που τήρησαν απέναντι στην πρότασή του και σημείωσε ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να στηρίζεται πλέον στις αποφάσεις μιας ελίτ.
Μεταξύ άλλων πρότεινε τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, την εκλογή του προέδρου της Ενωσης και την εμπέδωση της αλληλεγγύης μέσω μιας νέας μεγάλης συμφωνίας.

Ο κ. Παπανδρέου είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του:

Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριφερθήκαμε περισσότερο ως «τοπικοί παίχτες» που ασχολούνται με τους φόβους των εκλογικών τους περιφερειών, αντί να ηγούνται με αυτοπεποίθηση μιας πορείας προς μία πιο ισχυρή Ένωση. Παρά την τόσο απαραίτητη οικονομική βοήθεια που όντως δόθηκε στην Ελλάδα, μπορώ να πω ότι η Ε.Ε. έδρασε περισσότερο με διαιρετικό παρά με ενοποιημένο τρόπο. 
Το συμπέρασμά μου; Χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης.Αλλά και να εντοπίσουμε τους μύθους, τις λανθασμένες πολιτικές αφηγήσεις γύρω από την ελληνική κρίση που δεν επέτρεψαν στην Ευρώπη να διαγνώσει πλήρως το πρόβλημα και να αναλάβει ενιαία και αποτελεσματική δράση. 
Ο πρώτος μύθος ήταν ότι αυτό που χρειαζόμασταν ήταν λιτότητα – και πολύ λιγότερο μεταρρυθμίσεις.Στο πρώτο μου Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας – είχε ήδη αρχίσει να αποκαλύπτεται το πραγματικό μέγεθος του ελληνικού ελλείμματος – όλοι ήμασταν σοκαρισμένοι από τους αριθμούς.
Μερικοί πρότειναν άμεσα και σκληρά μέτρα λιτότητας. Τους αντέτεινα ότι το έλλειμμα ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Χρειαζόμασταν, ναι, δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά πρώτη προτεραιότητα έπρεπε να δοθεί στα βαθύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. 
Η Ελλάδα και η οικονομία της υπέφεραν από κακοδιαχείριση. Αυτό που χρειαζόταν η Ελλάδα δεν ήταν υπερβολική λιτότητα αλλά μία επανάσταση, με την έννοια που προσδιόρισε τον όρο ο Κορνήλιος Καστοριάδης: «Επανάσταση δεν σημαίνει ούτε εμφύλιος πόλεμος ούτε αιματοχυσία. Η επανάσταση είναι μια αλλαγή ορισμένων κεντρικών θεσμών της κοινωνίας μέσω της δραστηριότητας της ίδιας της κοινωνίας».Αυτό χρειαζόμασταν στην Ελλάδα. Αυτό ξεκινήσαμε να κάνουμε. Ήθελα να χρησιμοποιήσω όλο το πολιτικό μου κεφάλαιο ως νέος Πρωθυπουργός για μεταρρυθμίσεις. Για την «επανάσταση του αυτονόητου», όπως την αποκαλούσα. 
Αλλά αυτό σήμαινε χρόνο. Χρειαζόμασταν χρόνο. Και δυστυχώς όταν οι αγορές άρχισαν να πιέζουν, η Ευρώπη αποφάσισε να μην υποστηρίξει τις προτεραιότητές μου και να μετακινηθεί στην γνωστή φόρμουλα της λιτότητας αντί για βαθειά μεταρρύθμιση.

Ο δεύτερος μύθος ήταν ότι δεν υπήρχε ευρωπαϊκό, αλλά μόνο ελληνικό πρόβλημα.
Μια οικονομία όμως που φτάνει μόλις το 2,5% του ΑΕΠ της Ε.Ε. δεν μπορεί να είναι το πρόβλημα. Και όμως πολλά μέσα ενημέρωσης, ακόμα και σοβαροί πολιτικοί μιλούσαν για τεμπέληδες Έλληνες. Αυτό εξελίχθηκε σε μια αφήγηση για τους τεμπέληδες νοτιοευρωπαίους που πρέπει να τιμωρηθούν. Ήταν πολύ βολικό για ορισμένους να κατηγορούν την Ελλάδα. Αυτό που έλεγα πάντα ήταν ότι η Ελλάδα είχε πρόβλημα αλλά η Ελλάδα δεν ήταν το πρόβλημα. Αυτό ήταν ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό πρόβλημα και έπρεπε να δράσουμε ενωμένοι αντί να ανταλλάσουμε κατηγορίες. Αλλά αυτό σήμαινε γενναίες αποφάσεις σε θέματα όπως: 
Τις ελλιπείς δομές της Ευρωζώνης.
Την απουσία πραγματικού ελέγχου από την Επιτροπή.
Τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και την μονοδιάστατη προσκόλλησή της στην αντιμετώπιση του πληθωρισμού.
Την ανισορροπία που δημιουργείται από την παρουσία ελλειμματικών και πλεονασματικών οικονομιών σε μία ένωση με κοινό νόμισμα.
Τα βαθύτερα αίτια πίσω από την ευρωπαϊκή ύφεση και την απώλεια ανταγωνιστικότητας απέναντι σε αναδυόμενες οικονομίες, αίτια όπως η έλλειψη πράσινων αναπτυξιακών πολιτικών.
Οι ευρύτερες οικονομικές ανισότητες – όπως η φοροδιαφυγή μέσω φορολογικών παραδείσων και off shore εταιριών.
Ένα φοβισμένο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα στην μετά το 2008 εποχή, που σήμαινε ελάχιστες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία.
Την αβεβαιότητα που δημιουργήθηκε από μία Ε.Ε. που συνήθως έκανε "πολύ λίγα, πολύ αργά" ή από τη συνεχή ανακύκλωση σεναρίων για έξοδο από την Ευρωζώνη. 
Η μη αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων εξαρχής δημιούργησε δυσπιστία στο ίδιο το ευρωπαϊκό κοινό μας σχέδιο και είχε το αντίθετο αποτέλεσμα: το πρόβλημα εξαπλώθηκε και δημιούργησε επιπρόσθετη ύφεση. 
Ο Peer Steinbruck, πρώην υπουργός οικονομικών της Γερμανίας και υποψήφιος για την γερμανική Καγκελαρία στις επερχόμενες εκλογές είπε πρόσφατα ότι αν η Ε.Ε. είχε εγγυηθεί τα ελληνικά ομόλογα το 2010 θα είχαμε γλυτώσει και το κόστος της υπερβολικής λιτότητας και το κόστος του τεράστιου δανεισμού για τις δανείστριες χώρες.

Έχει δίκιο. Αυτή θα ήταν μια πραγματικά ευρωπαϊκή απάντηση. Ο τρίτος μύθος είναι ότι η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της.
Παρά τις δυσκολίες, παρά τα λάθη, είχαμε πρωτόγνωρα αποτελέσματα. Με τις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων και την ισχυρή πολιτική θέληση για αλλαγές, καταφέραμε πάρα πολλά μέσα στο Μηχανισμό Στήριξης. 
Μειώσαμε το έλλειμμα μας 6,5% σε μόλις δύο χρόνια. Έτσι, χωρίς τις πληρωμές για τόκους, η Ελλάδα το 2013 θα δαπανήσει λιγότερα χρήματα από όσα εισπράττει, επιτυγχάνοντας το αποκαλούμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Ήμασταν η πρώτη χώρα του ΟΟΣΑ σε ρυθμό μεταρρυθμίσεων μέχρι το 2011.

Αυτά οδήγησαν σε πραγματική προσαρμογή: η Ελλάδα ξανακέρδισε σε δύο χρόνια την ανταγωνιστικότητα που είχε χάσει σε μία δεκαετία από τότε που μπήκε στο ευρώ. Οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν και το σημερινό μας έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών είναι το χαμηλότερο από την ένταξή μας στο ευρώ.
Αλλά τα ευρύτερα ευρωπαϊκά προβλήματα συνέχισαν να υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των αγορών.
Μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του Προγράμματος η Τρόικα αντιλήφθηκε ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει στις αγορές ούτε το 2012.

Έφταιγε η Ελλάδα;

Στην πραγματικότητα οι αγορές αμφισβητούσαν την αποφασιστικότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την ευρύτερη ευρωπαϊκή κρίση.
Και αυτό οδήγησε σε φαύλο κύκλο ύφεσης. Και αυτός με τη σειρά του πόνεσε πάρα πολύ την κοινωνία μας. Βρισκόμαστε τώρα στον έκτο χρόνο ύφεσης. Η ανεργία έφτασε το 27%.
Εχω τεράστια πίστη στις δυνατότητες της χώρας μου. 
Το ανθρώπινο δυναμικό της, τον πολιτισμό της, την ιστορία της, τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα σε πράσινη ενέργεια, τα αγροτικά της προϊόντα, τον τουρισμό της, τις δυνατότητές της σε ποιοτικές υπηρεσίες παιδείας.
Αλλά ζητάμε κατανόηση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Και πάνω από όλα, σεβασμό στη δύσκολη προσαρμογή που κάνουμε.

Αλληλεγγύη και ελπίδα για ένα περήφανο λαό που έζησε πολέμους, δικτατορίες και εξαρτήσεις και τώρα παλεύει για την αξιοπρέπειά του.
Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο.
Η σημερινή πολιτική είναι συχνά πολιτική εντυπώσεων, εγκλωβίζεται στις δημοσκοπήσεις, στην επικοινωνία και στο χρήμα. 
Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι Πολιτική Εμπιστοσύνης.
Εμπιστοσύνη στις ικανότητες των πολιτών μας, ενισχύοντας θεσμούς και δημοκρατικές πρακτικές που εγγυώνται την αλληλεγγύη, την μόρφωση, τη διαφάνεια και τη συμμετοχή.
Στην Ευρώπη χρειαζόμαστε να ξαναποκτήσουμε αυτό το πνεύμα. Προτείνω: μία νέα Μεγάλη Συμφωνία. Πρώτα από όλα, να σταματήσουμε την ρατσιστική ρητορική αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων, που υπονομεύει όλα όσα αντιπροσωπεύει η Ε.Ε.

Δεύτερον, χρειαζόμαστε μια πραγματική στρατηγική πράσινης ανάπτυξης, με επενδύσεις στις υποδομές, την ανανεώσιμη ενέργεια και την εκπαίδευση. Με αύξηση των ιδίων πόρων μέσω νέων εργαλείων όπως ο Φόρος επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών ή ο Φόρος επί των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Μιλάω για την πράσινη ανάπτυξη γιατί είναι η μόνη βιώσιμη επένδυση που θα μας εξασφαλίσει μελλοντική ανταγωνιστικότητα. 
Τρίτον, χρειαζόμαστε πολιτική συνοχής για τους ανέργους. Στην Ελλάδα η ανεργία των νέων φτάνει το 62%. Στη Γερμανία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά. Και όμως -για πολλούς λόγους- η κινητικότητα των εργαζομένων στο εσωτερικό της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς είναι εξαιρετικά περιορισμένη.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα Ταμείο υποτροφιών που θα δίνει στους ανέργους τη δυνατότητα επανεκπαίδευσης σε όποια χώρα επιθυμούν. 
Ένα πρόγραμμα τύπου "Erasmus" για τους ανέργους.
Χρειαζόμαστε επίσης βαθύτερη ενοποίηση. Δημοσιονομική και δημοκρατική – όπως ένας άμεσα εκλεγμένος Πρόεδρος της Ένωσης. 
Και τέλος χρειάζεται να ξανασκεφτούμε το πώς αντιμετωπίζουμε το θέμα του χρέους σε χώρες που βρίσκονται σε προγράμματα προσαρμογής. Η ύφεση και τα πολιτικά μπρος-πίσω στην Ευρώπη, δείχνουν το δρόμο για τη Μεγάλη Συμφωνία που διαφαίνεται στον ορίζοντα: Βαθειά μεταρρύθμιση για οριστική αντιμετώπιση του χρέους. Και αυτό μπορεί να χρειαστεί επικύρωση μέσω δημοψηφισμάτων.

Δεν μπορούμε πλέον να εξαρτόμαστε από μια Ευρώπη που βασίζεται σε αποφάσεις κάποιων ελίτ.
Η άνοδος του εξτρεμισμού είναι αποτέλεσμα ενός αισθήματος πλήρους αποδυνάμωσης του πολίτη.
Ότι έχουμε, αν έχουμε πολύ μικρή δυνατότητα να ορίσουμε, πόσο μάλλον να αλλάξουμε τη μοίρα μας.

Για αυτό αναζητάμε σωτήρες, αποδιοπομπαίους τράγους ακόμη και τη βία ως διέξοδο.
Το αντίδοτο πρέπει να είναι η ενδυνάμωση των πολιτών μας, των λαών μας.
Τα δημοψηφίσματα δεν είναι βέβαια μαγικές λύσεις, υπάρχουν πολλές μορφές δημοκρατικής συμμετοχής που μπορούν να ενισχύσουν την κοινωνική αποδοχή και στήριξη σε ένα Πρόγραμμα.

Στα τέλη του 2011 είχα μόλις διαπραγματευτεί το μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στη σύγχρονη ιστορία, μια ελάφρυνση χρέους 100 δισ. και ένα νέο πρόγραμμα στήριξης για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.
Φυσικά αυτό θα σήμαινε συνεχιζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά το κυριότερο ήταν ότι η συμφωνία αυτή θα πίεζε για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας. Ενάντια σε κατεστημένα συμφέροντα, την φοροδιαφυγή και τη διαφθορά.

Στις Κάννες, δέχθηκα κριτική από ευρωπαίους εταίρους μου για την πρόταση μου για δημοψήφισμα. Φοβόντουσαν την αναταραχή που μπορούσε να προκαλέσει ένα δημοψήφισμα στις αγορές.
Τους απάντησα ότι θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών, μόνο όταν πρώτα έχουμε αποκτήσει την εμπιστοσύνη των λαών μας.

Είμαι βέβαιος ότι θα είχαμε κερδίσει το δημοψήφισμα. Εν πάση περιπτώσει αυτό που σίγουρα κατάφερα ήταν να δημιουργήσω μία ευρεία πολιτική συναίνεση για τη Συμφωνία που είχα πετύχει, συναίνεση που δεν υπήρχε μέχρι τότε μεταξύ των πολιτικών κομμάτων
.

Αισιοδοξία ή μια τρύπα στο νερό;;;

Μήπως θα έπρεπε ν' αφήνουμε κάπου-κάπου το επιπόλαιο πνεύμα της πολιτικής και το βαρυσήμαντο της μεταφυσικής της πολιτικής για να μιλήσουμε για ζητήματα απλούστερα;;; Δεν θέλω να χαρακτηριστώ ως ξιπασμένος αισιόδοξος που βλέπει ότι όλα θα πάνε καλύτερα ούτε ως παρελθοντιστής απαισιόδοξος που βλέπει ότι όλα τα σημερινά είναι χειρότερα από εκείνα "του παλιού καλού καιρού"...

Η πείρα της ζωής μού δίνει τη δυνατότητα να κάνω συγκρίσεις που δεν τις μπορούν οι νεότεροι. Γιατί εδώ που τα λέμε κάθε ύφος ζωής χρειάζεται και μια ειδική μύηση. Εν πάση περιπτώσει είναι αλήθεια ότι ζούμε σήμερα σ' ένα κόσμο άστατο, στενάχωρο, σκληρό, απειλητικό, που αχρηστεύει κάθε διάθεση για ζωή, και που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως τροφή του κεφαλαίου!!! Ο άλλος μου εαυτός μου λέει ότι έχουμε ακόμα περιθώριο!!! Και γι' αυτό πρέπει να προχωρούμε.

Στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας (αναφέρομαι στη μυθιστορηματική τριλογία του Μπέκετ–Μολόι, Ο Μαλόν πεθαίνει και Ο Ακατονόμαστος), που είναι ο Ακατονόμαστος σαν αφηγητής, εκφράζει την απελπισία πέρα από τους περιορισμούς της γλώσσας, που προτείνει την ανεπάρκεια των προσωπικών αντωνυμιών, των χρόνων, της στίξης και, τελικά, όλης της γλώσσας. Η ιδεοληψία, με την ανικανότητα να μιλήσει και την ανικανότητα να είναι σιωπηλή, δίνει αφορμή για την συχνά αναφερόμενη τελευταία επωδό του Μπέκετ: «Δεν μπορώ να συνεχίσω [να πάω εμπρός], πρέπει να συνεχίσω, θα συνεχίσω» («I can't go on, you must go on, I'll go on»).

Ωστόσο νιώθω ότι είμαι μέσα σ’ ένα καράβι που διαπλέει τον ωκεανό αλλά δεν έχει καπετάνιο για να ελέγχει την πορεία… Αυτός είναι ο κόσμος μας, ένα καράβι δίχως καπετάνιο!!!

Ο κόσμος μας δεν έχει ηγεσία.
Αντιθέτως έχει πολλές ηγεσίες, δηλαδή πολλές αντιθέσεις και αντιφάσεις. Οι αντιθέσεις θα άρουν τις αντιφάσεις;;; Κανείς δεν ξέρει…

Νίκος Λαγκαδινός

ΑΝ ΕΙΧΑΝ ΜΥΑΛΟ !...



Είναι γενικά αναγνωρισμένο ότι το πρώτο και ουσιαστικότερο βήμα για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα είναι να αποδεχθείς την ύπαρξή του. Το δεύτερο και εξίσου ουσιαστικό είναι να εντοπίσεις τα αίτια που το έχουν προκαλέσει. Και το τρίτο και σημαντικότερο είναι να αποδεχθείς πως όσο σοβαρότερο είναι το πρόβλημα τόσο δυσκολότερη είναι η επίλυσή του.

Δυστυχώς, στην περίπτωσή μας κόμματα και πολιτικοί ούτε σ' αυτά τα αυτονόητα δεν καταφέρνουν να συμφωνήσουν, μια και διαφορετική διάγνωση κάνει ο καθένας και διαφορετική θεραπεία προτείνει.

Παρόλο που σε δύο μήνες συμπληρώνουμε τον τρίτο μνημονιακό χρόνο και στο διάστημα αυτό έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι και έχουν ανατραπεί πρακτικές και συμπεριφορές.

Αν το καλοσκεφτείτε, δεν πρέπει να υπήρξε ποτέ και πουθενά ανάλογο φαινόμενο. Και όχι ανεξήγητα. Διαχρονικά είναι αποδεδειγμένο πως η πολιτική κωλοτούμπα αποτελεί το εθνικό μας σπορ.

Αυτό που χθες ήταν κακό όταν το εφάρμοζε κάποιος άλλος, σήμερα είναι το μόνο σωστό επειδή το εφαρμόζουμε εμείς. Κι όταν αποδεδειγμένα τα γεγονότα δεν συμπίπτουν με τις απόψεις μας, τότε τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.

Αλήθεια είναι μόνο ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας.

Θυμάμαι τον Σαμαρά όταν ήταν στη θέση του Τσίπρα. Τον ρωτούσες πού θα βρει λεφτά εκτός Μνημονίου και σου απαντούσε ότι έχει έτοιμες περικοπές δαπανών 18 δισ. Αποδείχθηκε ότι δεν είχε ούτε 300 εκατομμυρίων. Σήμερα εφαρμόζει το Μνημόνιο με τον ιδανικότερο δυνατό τρόπο και εισπράττει τα συγχαρητήρια των εταίρων μας.

Ρωτάς σήμερα τον Τσίπρα πώς θα τα βολέψουμε χωρίς Μνημόνιο και πώς γίνεται να μοιράζει υποσχέσεις για αποκατάσταση μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009 όταν ακόμη χρειαζόμαστε δανεικά για να τα βγάλουμε πέρα, και σου αραδιάζει διάφορα κουφά, που για να συμβούν θα πρέπει η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και ο Ρεν να έχουν προαποφασίσει να μας ανακηρύξουν προστατευόμενο είδος και να μας χρηματοδοτούν.

Σίγουρα το πρόγραμμα που μας επιβλήθηκε δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Αλλά αν αποδέχονταν όλοι το αυτονόητο, ότι δεν υπάρχει άλλη πηγή χρηματοδότησης εκτός του μηχανισμού στήριξης, και λειτουργούσαν από κοινού, το κόστος που θα είχαμε καταβάλει ως κοινωνία θα ήταν πολύ μικρότερο. Ασύγκριτα μικρότερο...

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

ΣΧΌΛΙΑ:
Ανώνυμος είπε...

Και βεβαια ειναι σωστος. Δηλαδη το Πασοκ εισπραττει ολη την μπορα του Ελληνικου Λαου ενω ο Σαμαρας που τα παιρνει κανοντας την θεαματικη κωλοτουμπα παιρνει τα ευσημα. Αυτο ακουω εγω και απο τα ξενα και απο ταν ντοπια ΜΜΕ. Αρα ας οψονται αυτοι (τους γνωστους του Πασοκ ενοοω) που τον εκαναν κυριο και διαλυσαν το κομμα τους γιατι εαν ο ΓΑΠ ειχε στο 1/100 την στηρηξη τους τωρα τα πραγματα θα ητανε σαφως καλλιτερα και δεν θα πληρωναν οι μισθωτοι και συνταξιουχοι το επιπλεον πετσοκομα στα μισθα τους. Ο υπολογισμος ητανε 4.6 Δις και το πηγανε με τα κομματικα καπριτσια τους ολοι στα 9.6 Δις (περιπου) και εχει ο Θεος...

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ !...



Σειρά προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και πρώην υπουργοί, καταγγέλλουν αδιαφανείς μεθοδεύσεις και αντικαταστατικά μαγειρέματα αριστίδην συνέδρων. Καλούν μάλιστα τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να εγγυηθεί την πλήρη τήρηση του καταστατικού, επισημαίνοντας ότι σε κάθε περίπτωση, δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη…

Σε ανοικτή επιστολή που υπογράφουν οι Διαμαντίδης Ιωάννης, Διαμαντοπούλου Κατερίνα, Καρχιμάκης Μιχάλης (Γραμματέας Ε.Σ Μέλος), Νιώτης Γρηγόρης, Νούσιος Βασίλης, Οικονόμου Παντελής, Παπαηλιού Άσπα, Πεταλωτής Γιώργος, Στρατάκης Μανώλης, Σωτηρίου Ιωάννης, όλοι μέλη της ΚΟΕΣ, καταγγέλλουν φαλκίδευση της ισότητας ψήφου μελών και φίλων, με την εισαγωγή του αδιανόητου «κριτηρίου» για εκπροσώπηση, με βάση αριθμό ψηφοφόρων στις βουλευτικές εκλογές και όχι με βάση την συμμετοχή στις συνεδριακές διαδικασίες.

Αναλυτικά, στην επιστολή αναφέρουν :

«Στην τελική ευθεία πριν το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, πυκνώνουν τα περιστατικά απαράδεκτων αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων. Επιλεκτική και όχι ενιαία αναλογία εκπροσώπησης των οργανώσεων, με κορυφαίο δείγμα την απόπειρα να μειωθεί η εκπροσώπηση των απόδημων Ελλήνων.

Φαλκίδευση της ισότητας ψήφου μελών και φίλων, με την εισαγωγή του αδιανόητου “κριτηρίου” για εκπροσώπηση, με βάση αριθμό ψηφοφόρων στις βουλευτικές εκλογές και όχι με βάση την συμμετοχή στις συνεδριακές διαδικασίες.

Διορισμός εφορευτικών επιτροπών αντί εκλογής. Ασάφειες για κρίσιμα ζητήματα ελάχιστες μέρες πριν την εκλογή συνέδρων. Άγνωστος αριθμός “αριστίνδην” συνέδρων και ύποπτη μη ανακοίνωση τους με αποκλεισμό πολλών πρώην Βουλευτών και μελών κεντρικής επιτροπής που είχαν ιστορική διαδρομή με αγώνες για το κίνημα.

Η εκτίμηση αυτή δεν είναι μόνο δική μας. Καλούμε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να τιμήσει την δέσμευση του να προασπίσει τον δημοκρατικό χαρακτήρα του Κινήματος και να εγγυηθεί την πλήρη τήρηση των προβλέψεων του Καταστατικού, που αφορούν την διεξαγωγή των προ-συνεδριακών και συνεδριακών διαδικασιών.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από την ιδιότητα του αυτή, έχει την πρώτη ευθύνη για την διασφάλιση της ενότητας του Κινήματος. Σε μια στιγμή σημαντικών προκλήσεων για την χώρα και την Παράταξη, θεωρούμε αδιανόητο να υπάρξει αποπροσανατολισμός με τέτοιες ανούσιες, σε τελική ανάλυση, μεθοδεύσεις.

Το μήνυμα μας είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, η Παράταξη δεν θα αφήσει την ευκαιρία του Συνεδρίου για θετικές εξελίξεις, να πάει χαμένη».

ο κομμωτής -διοικητής 

και το αιώνιο ρουσφέτι ...

Μια κωμικοτραγική ιστορία αποκαλύφθηκε, καθώς είδαν το φως της δημοσιότητας τα στοιχεία που πιστοποιούν ότι ένας κομμωτής από την Καρδίτσα χρησιμοποίησε πλαστό πτυχίο νοσηλευτικής και διορίστηκε διορίστηκε διοικητής στο νοσοκομείο Μολάων.

Σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της ιστοσελίδας leaks.gr το 2008 ένας κομμωτής από την Καρδίτσα διορίστηκε διοικητής στο νοσοκομείο Μολάων, υποστηρίζοντας ότι διέθετε πτυχίο ΤΕΙ νοσηλευτικής το οποίο τελικά, σήμερα αποδεικνύεται ότι ήταν πλαστό.

Ο διορισμός έγινε επί υπουργίας του Δημήτρη Αβραμόπουλου (!) με τομεάρχη Υγείας της Νέας Δημοκρατίας τον Κώστα Τσιάρα που κατάγεται από την Καρδίτσα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα δεν είναι γνωστό αν ο Τσιάρας γνώριζε τα περί πλαστού πτυχίου, αλλά είναι βέβαιο ότι γνώριζε την ύπαρξη του κομμωτηρίου.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν έμεινε κενή το 2008 η θέση του διοικητή του νοσοκομείου Μολάων και για την πλήρωσή της επελέγη ο συγκεκριμένος Καρδιτσιώτης κομμωτής, ο οποίος παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 2010.
Στη συνέχεια, ο εν λόγω κύριος συνέχισε την καρριέρα του και ανέλαβε θέση του ειδικού συμβούλου του Δήμου Καρδίτσας με αρμοδιότητα τη Διοίκηση Οργανισμών και Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού, Προγράμματα Υγείας - Υγιεινής και Κοινωνικής Πολιτικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Στη θεση αυτή έγινε και η αποκαλυψη από το δήμαρχος Κωνσταντίνος Πάπαλος, ο οποίος ανακάλυψε ότι το πτυχίου του είναι πλαστό, τον εξεδίωξε και μάλιστα του ζητούνται να αποδώσει τα χρήματα που έλαβε όλο αυτό τον καιρό ως σύμβουλος.
Σύμφωνα με το leaks.gr ο Πάπαλος υποστήριξε ότι «δεν περίμενε ότι το θράσος ενός ανθρώπου μπορεί να είναι τόσο μεγάλο. Κάποια στιγμή είχε γίνει μια ανώνυμη καταγγελία. Ο άγνωστος μου είχε πει ότι δεν έχει πτυχίο και ότι αυτό που είχε χρησιμοποιήσει ήταν πλαστό. Δεν έδωσα σημασία αρχικά. Η υπόθεση όμως είχε φτάσει και στα χέρια ανακριτή ο οποίος μου ζήτησε το φάκελό του. Τότε άρχισα και εγώ να το ψάχνω. Απευθύνθηκα στο Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης για να μάθω αν πράγματι είναι απόφοιτος της Σχολής. Αρχικά δεν μου έλεγαν επικαλούμενοι προσωπικά δεδομένα. Μετά από πολλές πιέσεις μου εξήγησαν ότι απόφοιτος με το όνομα Μαρσινόπουλος Μάριος δεν υπάρχει και ότι ο αριθμός του πτυχίου ανήκει σε μία κοπέλα που δεν εμφανίστηκε ποτέ για να το πάρει. Μάλιστα τους το ζήτησα εγγράφως. Αμέσως έστειλα τα νέα στοιχεία στον ανακριτή και κατήγγειλα την σύμβαση εργασίας που είχε με τον Δήμο μας. Τα δεδουλευμένα για το διάστημα που εργάστηκε ανέρχονται στις 11.000 ευρώ και θα κληθεί να τα επιστρέψει. Ήταν τυχερός γιατί αν το ποσό ήταν μεγαλύτερο των 15.000 ευρώ θα διωκόταν για κακούργημα».

Αυτή η περίπτωση είναι μία στις εκατοντάδες που δημιουργησε το πελατειακό κράτος, η μικροκομματική λογική των "δικών μας παιδιών" στα οποία η ΝΔ επιδόθηκε με ζήλο, κυρίως την περίοδο 2007-2009. Ο λόγος που ασχοληθήκαμε με το θέμα δεν είναι για να αναδείξουμε άλλο ένα σκάνδαλο και να αναπαράγουμε την γνωστή κριτική ότι "η Ελλάδα δεν αλλάζει". Με αυτές τις πρακτικές είναι απόλυτα εξηγήσιμο και το γιατί φτάσαμε ως εδώ και για το γιατί αναγκάζονται να φεύγουν οι νέοι με προσόντα στο εξωτερικό.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. γονάτισε όλο το δημόσιο στο ρουσφέτι, ενώ μετά τις εκλογές του 2009 πολέμησε λυσσαλέα κάθε απόφαση για περιορισμό του δημοσίου, για διαφάνεια και αξιοκρατία.
Η ανοιχτη διακυβέρνηση και η επιλογή των στελεχών του δημοσίου μέσα από διαδικασίες και όχι από κομματικό σωλήνα που εισήγαγε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ήταν από τις πιο "ενοχλητικές κινήσεις" για το σύστημα. Ήδη, σιγά σιγά προσπαθούν να το αποσύρουν. Όμως, η Ελλάδα αλλάζει, μπορεί να αλλάξει αν πραγματικά το θέλουμε. Αν αλλάξουμε νοοτροπία κι επιβάλλουμε την αλλαγή και στα κόμματα, κομματάρχες και λοιπούς δορυφόρους του παγιωμένου πελατειακού συστήματος

Μετά από 5 μήνες, ούτε ευρώ στα δημόσια ταμεία από τη λίστα Lagarde.

Το ΣΔΟΕ σέρνει τα πόδια του…Γιατί; Κρύβουν κάτι;

Αρχές Οκτωβρίου 2012, το θέμα της λίστας Lagarde είναι “καυτό”.
Στις 3 Οκτωβρίου 2012, το usb με τη λίστα φτάνει από το Μέγαρο Μαξίμου στο ΣΔΟΕ. O πρόσφατα τότε διορισθείς με σαμαρικό bluetooth επικεφαλής του ΣΔΟΕ Στασινόπουλος, καταθέτει στον Πεπόνη ένα και μόνο σημαντικό στοιχείο: ότι σε σύσκεψη που είχε συγκαλέσει ο ίδιος μία μέρα πριν στις 2 Οκτωβρίου, άλλα στελέχη του ΣΔΟΕ είπαν, σύμφωνα με τον Στασινόπουλο, τα εξής: 

«Ο κ. Νίκος Λέκκας μου απάντησε ότι δεν έχει δει τη λίστα, αλλά έχει ακούσει ότι η γυναίκα με τα 550 εκατ. είναι πολιτικό πρόσωπο και είναι η κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου. Το ίδιο απάντησε και ο κ. Ευάγγελος Καραμάνος».

Λέει ο Στασινόπουλος «είναι πληροφορία που την διερευνούμε, δεν την έχουμε διασταυρώσει από πουθενά, ούτε υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο»;
ΟΧΙ. Λέει μόνο το όνομα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα.
Αναφέρεται κάπου ότι η μοναδική αναφορά που έχει γίνει μέχρι τότε δημοσίως στο όνομα σε σχέση με τη λίστα είναι από site που πρόσκειται στον Πάνο Καμμένο;
ΟΧΙ φυσικά.
Τον ρωτάει κάτι σχετικό με το όνομα ο Πεπόνης; Αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο;
ΟΧΙ. Ακούει το όνομα-βόμβα και δεν νοιώθει την ανάγκη να ρωτήσει τίποτα, και πάλι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα.
Ρωτάει μήπως ο Πεπόνης για το θέμα τον ίδιο τον Λέκκα, που δίνει κατάθεση την επομένη, 4 Οκτωβρίου, στους οικονομικούς εισαγγελείς;
ΟΧΙ, καμία διευκρίνηση δεν ζητήθηκε σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Λέει τίποτα μήπως ο ίδιος ο Λέκκας στον Πεπόνη;
ΟΧΙ. Τίποτα. «Ούτε ρωτήθηκα, ούτε είπα κάτι τέτοιο» έχει πει ο ίδιος ο Λέκκας.
Περνάνε δύο μήνες.
Αρχές Δεκέμβρη, η κατάθεση Στασινόπουλου δημοσιεύεται σχεδόν αυτούσια σε «Πρώτο Θέμα» και «Βήμα». Σάλος με τίτλους «Εμπλέκει το ΣΔΟΕ τη Μαργαρίτα στη λίστα». Ακολουθούν κατηγορηματικές διαψεύσεις από τους πάντες, ακόμα και από τον Λέκκα, ακόμα και από το διαχειριστή του λογαριασμού των 550 εκατομμυρίων. Μαθαίνουν όλοι ότι τα αρχικά “Μ.Π.” στη λίστα δεν είναι της Μαργαρίτας Παπανδρέου αλλά μιας άλλης κυρίας. Όλοι καταλαβαίνουν ότι η Μ. Παπανδρέου δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το θέμα.
Περνάνε άλλοι δυόμιση μήνες.
Ο Στασινόπουλος προσέρχεται στην προανακριτική για τη λίστα Lagarde. Και τι λέει σύμφωνα με όσα διέρρευσαν; «Κατά τα λοιπά, ο κ. Στασινόπουλος φέρεται να είπε στους βουλευτές ότι συνεχίζεται ο έλεγχος για τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, την οποία είχε εμπλέξει στην υπόθεση στέλεχος του ΣΔΟΕ μέσω ενός λογαριασμού που βρέθηκε στη λίστα Λαγκάρντ με δικαιούχο τη Μαρία Παντελή»
Συμπέρασμα: 4,5 μήνες μετά και το ΣΔΟΕ με επικεφαλής το bluetoothΣαμαρά, με όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του και όλα τα μέσα στη διάθεσή του, δεν έχει “καταφέρει” να ελέγξει ακόμα ούτε το σημαντικότερο σε ποσό λογαριασμό της λίστας Lagarde.
Δεν έχουν καταφέρει να βάλουν ούτε ένα ευρώ στα ταμεία από την αξιοποίηση της λίστας, αυτοί που τα είχαν όλα εύκολα. Το μόνο που κάνουν είναι να διατηρούν “στον αέρα” τη βρωμιά περί Μαργαρίτας. Χωρίς κανένα στοιχείο. Αντίθετα, στη λίστα αποκαλύπτεται σιγά σιγά ότι βρίσκονται άτομα, τα οποία αν ανήκαν στο επιτελείο άλλης κυβέρνησης θα είχε γίνει χαμός.
Είναι τέτοια η “ανικανότητα” του ΣΔΟΕ που την υπόθεση του λογαριασμού των 550 εκατομμυρίων ανέλαβε να διερευνήσει η Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προέδρου της, Χρ. Μαρκογιαννάκη, στον ΣΚΑΪ: «Όταν έχει λογαριασμό 550 εκατ. δολάρια έχω την υποχρέωση να τον κάνω κόσκινο· θα ακολουθήσουμε την πορεία του χρήματος. Δεν προτίθεμαι να κάνω βήμα πίσω, πηγαίνω προς την κατεύθυνση που ήταν εκείνος ο οποίος κατέθεσε τα πρώτα χρήματα»
Αλλά είπε και κάτι άλλο ο κ. Μαρκογιαννάκης, το οποίο πέρασε απαρατήρητο: «Δεν θα βρεθεί ποτέ η πρωτότυπη λίστα Λαγκάρντ, διότι τα στοιχεία είναι πολύ σοβαρότερα από αυτά που γνωρίζουμε, δεν αφορούν τρεις ανθρώπους». Δήλωση πάρα πολύ περίεργη, δεδομένου οι Γάλλοι ξαναέστειλαν στην Ελλάδα το περιεχόμενο του πρώτου cd και μπορούν όλοι και τα πάντα να ελεγχθούν…
Τα ερωτήματα πλέον πολλαπλασιάζονται:
Γιατί το ΣΔΟΕ μετά από 5 μήνες που οι πάντες ασχολούνται με το θέμα δεν έχει βάλει ούτε ένα ευρώ στα δημόσια ταμεία από τη λίστα Lagarde;
Είναι δυνατόν, μετά από 5 μήνες, να μην έχουν ακόμη προλάβει να εξετάσουν ούτε το σημαντικότερο λογαριασμό στη λίστα;
Μήπως κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν προπέτασμα καπνού συντηρώντας την βρωμιά για τη Μαργαρίτα Παπανδρέου; Μήπως θέλουν να αποπροσανατολίσουν την προσοχή του κόσμου από κάπου αλλού, που δεν έχει ουδεμία σχέση με Παπανδρέου; Μήπως κρύβουν κάποιους;
Τι εννοεί ο Μαρκογιαννάκης όταν λέει ουσιαστικά ότι η ιστορία με τα 3 ονόματα συγγενών του Παπακωνσταντίνου αποπροσανατολίζει από κάτι σημαντικότερο;
Και πώς είναι δυνατό να λέει ότι δεν θα βρεθεί ποτέ η πρωτότυπη λίστα από τη στιγμή που οι Γάλλοι ξαναέστειλαν το υλικό; Πείραξαν κάποιοι το υλικό που ξαναήρθε από τη Γαλλία;

Καρχιμάκης: Έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου και τώρα εφαρμόζουν με χειρότερους όρους την πολιτική που κατήγγειλαν ως προδοτική!

Το θέμα της συμμετοχής ή όχι του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση θα τεθεί στο Συνέδριο και η απόφαση  α πρέπει να δεσμεύει την ηγεσία προειδοποιεί με συνέντευξή του στο Real.gr και το δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή ο πρώην γραμματέας του κόμματος Μιχάλης Καρχιμάκης.

Στο Συνέδριο όπως αναφέρει θα πρέπει να επαναβεβαιωθεί η πάγια και διαχρονική θέση του ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχει ως αυτόνομη πολιτική πρόταση στην ελληνική κοινωνία και –αφήνοντας αιχμές κατά της ηγεσίας– «να συναποφασίσουμε ότι όποιες συμμαχίες δεν πρέπει να έχουν αφετηρία τις επιθυμίες προσώπων και συμφερόντων αλλά τις πολιτικές εκείνες που ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των πολιτών που εκπροσωπούμε».

Ο Μ. Καρχιμάκης δηλώνει ότι το επόμενο βήμα μετά την αναγνώριση του λάθους του ΔΝΤ είναι η προσπάθεια για άμεση διόρθωσή του, κάτι που όπως σημειώνει υπαγορεύει η κοινή λογική, ενώ υπογραμμίζει ότι κάποιοι έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου για να εφαρμόσουν μία πολιτική που μέχρι πρόσφατα κατήγγειλαν ως αδιέξοδη και προδοτική.

Η συνέντευξη του Μιχάλη Καρχιμάκη έχει ως εξής:

Πού οδεύει σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά κ. Καρχιμάκη;

Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση. Η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτικές διαφορετικές από εκείνες που εξήγγειλαν τα κόμματα που την απαρτίζουν προεκλογικά. Το πρόβλημα μεγιστοποιείται όταν οι πολιτικές αυτές έχουν μεγάλη διαφορά και από την κοινή προγραμματική διακήρυξη των 3 κομμάτων. Οι Έλληνες πολίτες διαπιστώνουν με έκπληξη ότι τελικά κάποιοι έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου για να εφαρμόσουν μια πολιτική που μέχρι πρόσφατα κατήγγειλαν ως αδιέξοδη και προδοτική. Η δε εφαρμογή αυτών των πολιτικών γίνεται με χειρότερους όρους και με μεγάλη καθυστέρηση που έχει σαν αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση του πολίτη.

Το ΠΑΣΟΚ, πάντως, ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε τυχόν ανασχηματισμό και με πολιτικά στελέχη. Συμφωνείτε;

Θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε την ουσία των πραγμάτων και αυτό είναι οι πολιτικές που προκρίνονται και όχι τα πρόσωπα. Στο ξεκίνημα αυτής της κυβέρνησης η συζήτηση στο ΠΑΣΟΚ εξαντλήθηκε για το αν πρέπει να συμμετάσχουν κορυφαία στελέχη στο κυβερνητικό σχήμα. Δεν κουβεντιάστηκαν οι αναγκαίες πολιτικές, Τότε αποφασίστηκε η μη συμμετοχή. Σήμερα κάποιοι επιχειρούν την ίδια συζήτηση για τη συμμετοχή ή μη κάποιων προσώπων, Τώρα, οι ίδιοι προτείνουν το ανάποδο, τη συμμετοχή δηλαδή στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Απουσιάζει όμως και πάλι η συζήτηση για το ποιες πολιτικές πρεπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση… Συζήτηση υπεκφυγής και αδιεξόδου πιστεύω…

Στελέχη σας, όπως η Εύη Χριστοφιλοπούλου, δεν αποκλείουν ακόμα και μετεκλογική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, ενώ η ηγεσία σας φέρεται να πιστεύει πως η κυβέρνηση με τη σημερινή της σύνθεση θα πρέπει να υπάρξει και μετά τις εκλογές…

Ο καθένας δικαιούται να έχει τις απόψεις του. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα συνέδριο που το ζήτημα αυτό είναι σίγουρο ότι θα συζητηθεί κατά προτεραιότητα. Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι προέχει να συναποφασίσουμε τους βασικούς άξονες των πολιτικών μας. Με ποιους είμαστε, ποιους εκπροσωπούμε, με ποιους συγκρουόμαστε. Να επιβεβαιώσουμε την πάγια και διαχρονική θέση του ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχει ως αυτόνομη πολιτική πρόταση στην ελληνική κοινωνία, να συναποφασίσουμε ότι οι όποιες συμμαχίες δεν πρέπει να έχουν αφετηρία τις επιθυμίες προσώπων και συμφερόντων αλλά τις πολιτικές εκείνες που ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των πολιτών που εκπροσωπούμε.

Το θέμα θα τεθεί στο Συνέδριο; Και η τυχόν απόφαση θα πρέπει να δεσμεύει την ηγεσία;

Πιστεύω ότι θα τεθεί και η όποια απόφαση πρέπει να δεσμεύει την ηγεσία.

Με την ολομέτωπη αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ συμφωνείτε;
Στην πολύχρονη διαδρομή του το ΠΑΣΟΚ δεν άνοιγε ποτέ μονομέτωπες αντιπαραθέσεις με φορείς ή πρόσωπα. Άνοιγε πάντα πολιτικά μέτωπα σε διάφορες κατευθύνσεις με γνώμονα τις πολιτικές συμφωνίες ή διαφωνίες. Είναι νομίζω η σωστή η προσέγγιση που πρέπει να υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ.

Πρόσφατα συγκροτήθηκε στο ΠΑΣΟΚ η τάση «σύγχρονοι σοσιαλδημοκράτες». Ήθελα το σχόλιό σας…
Φαντάζομαι ότι κάποιοι ακολούθησαν την ανοιχτή και δημόσια προτροπή του Ευαγ. Βενιζέλου να συγκροτήσουν τάσεις και ρεύματα.

Μετά και την ομολογία του «λάθους» από το ΔΝΤ, τι πρέπει να γίνει; Και μπορεί η δημοσιονομική προσαρμογή να συνεχιστεί;
Το φυσικό επόμενο βήμα μετά την αναγνώριση του όποιου λάθους είναι η προσπάθεια για την άμεση διόρθωσή του. Έτσι δεν είναι; Αυτό νομίζω υπαγορεύει η κοινή λογική.

Στο Συνέδριο θα τεθεί θέμα ηγεσίας;
Υπάρχουν διαδικασίες που περιγράφονται επαρκώς στο καταστατικό μας σε ότι αφορά την εκλογή Προέδρου. Επαναλαμβάνω όμως ότι στο συνέδριο έχουμε υποχρέωση να συζητήσουμε τα ουσιώδη και αυτό έχει να κάνει να ξεκαθαρίσουμε την πολιτική μας και να κάνουμε τις επιλογές μας. Αν δεν ανταποκριθούμε σε αυτό όλα τα άλλα δεν έχουν νόημα.

«Η ΑΡΙΣΤΕΑ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ...»
Το συγκινητικό μήνυμα της Μαρίας Χούκλη!



​Συγκλονισμένος είναι ο δημοσιογραφικός κόσμος από τον θάνατο της Αριστέας Μπουγάτσου, που πέθανε σε ηλικία 49 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο θάνατός της, άγγιξε βαθιά και τη Μαρία Χούκλη που όπως η ίδια έχει αποκαλύψει, έδωσε και εκείνη σκληρή μάχη με τον καρκίνο και τελικά βγήκε νικήτρια.

Δείτε τι έγραψε η δημοσιογράφος για την εκλιπούσα συνάδελφό της στο protagon.gr:

«Μην λέτε “έφυγε”, γιατί δεν θα ξαναγυρίσει. Μην εξωραΐζετε τον θάνατο. Μην τον καλοπιάνετε. Δεν του αξίζει, ούτε θα καταφέρετε τίποτα. “Πέθανε” να λέτε, απλά, σκληρά και αναπόδραστα. “Πέθανε”. Ούτε να γράφετε “η επάρατος”. Όσο και να τον καταριέστε, όσο και να αποφεύγετε να τον ονοματίσετε, ο καρκίνος δεν καταλαβαίνει. Θα συνεχίσει να θερίζει, να “κλέβει” ζωές ή να τις σημαδεύει ανεξίτηλα. Γνωστούς και άγνωστους, συγγενείς και φίλους, μικρούς και μεγάλους, νωρίς ή αργά. Το έκανε και με την Αριστέα Μπουγάτσου.

Δεν την ήξερα. Όχι εκ του πλησίον. Την διάβαζα, την θαύμαζα, την ζήλευα. Την ξεχώριζα μαζί με άλλους δημοσιογράφους που θεωρώ ότι κοσμούν και δίνουν νόημα σ' αυτό το επάγγελμα. Για τη δημοσιογραφική της επάρκεια, το πείσμα της να ψάχνει τα δύσκολα και “επικίνδυνα”, για την γενναιότητά της, τον ασυμβίβαστο και ακέραιο χαρακτήρα της. Μου άρεσε που δεν έμπαινε στον πειρασμό να “εξαργυρώνει” με δημοσιότητα τις τρανταχτές επιτυχίες της. Εξαιτίας τους έμεινε άνεργη. Αλλά και πάλι. Σιωπηρά συνέχισε, βρήκε αλλού στέγη, δεν αναζήτησε τον “οίκτο του δήμου και τον έπαινο των σοφιστών”.

Μετά από κάθε ηχηρό και οχληρό κείμενό της, ρωτούσα τους συναδέλφους: τι άνθρωπος είναι, αν είναι όπως την διαβάζω, πώς είναι με τους κοντινούς της, τι σκέφτεται, τι πιστεύει, πώς ζει. Στη μία και μοναδική συνέντευξη στο LIFO με ξάφνιασε με την γήινη ματιά της, το χιούμορ και τη σοφία των 44 χρόνων της. Αγνοούσα ότι αρρώστησε. Στη συνέντευξή της έλεγε (και το πιστεύω): “δεν έχω το αίσθημα του φόβου. Μου είναι άγνωστο. Μόνο όταν τράκαρα φοβήθηκα”. Είμαι βέβαιη ότι δεν φοβήθηκε ούτε όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με τον καρκίνο.

Μόνον αυτός ο άτιμος κατόρθωσε να την λυγίσει. Ήταν μόλις 49 χρονών, αφήνει κενό στη δημοσιογραφία γιατί μετριούνται στα δάχτυλα οι όμοιοί της. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Θύμωσα».

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟ 2009 !...

Αποτελεί πολυτέλεια και σπανιότατα έχει κάποιο αποτέλεσμα η τόση πολιτική ενασχόληση με το παρελθόν, που στην Ελλάδα μας είναι καθιερωμένη πρακτική. Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς ότι η πολιτική αντιπαράθεση αναφέρεται κατά 50% στο παρελθόν και κατά 50% στο παρόν και με αυτήν την έννοια η χώρα προχωρά -όταν αναγκάζεται να προχωρήσει και να αφήσει το σημειωτόν- κοιτάζοντας προς τα πίσω. Ακόμη και τώρα που καίγεται η γούνα της και οι καιροί δεν περιμένουν.

Αναμφίβολα, πέρα από την κομματική αντιπαράθεση με αντικείμενο πολιτικές και ευθύνες του παρελθόντος, που πολύ συχνά καταλήγει σε σύσταση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή από την οποία δεν βγαίνει τίποτα ουσιαστικό, υπάρχουν σχετικά θέματα συζήτησης. Οταν, μάλιστα, διάφορες πλευρές προσπαθούν να συντηρήσουν ζητήματα, να διαστρεβλώσουν πραγματικότητες, να αποφύγουν ευθύνες, ή τουλάχιστον το μερίδιο που τους ανήκει, να ρίξουν όλο το ανάθεμα σε άλλους και ακόμη περισσότερο να επηρεάσουν το γράψιμο της Ιστορίας. Δίχως να αποκλείεται, βεβαίως, το ενδεχόμενο να υπάρχει σε εξέλιξη ένα πολιτικό παιχνίδι που το πλατύ κοινό δυσκολεύεται ακόμη να δει.

Με αφορμή δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα σε συνεντεύξεις του στην ΕΡΤ και την «Καθημερινή» έχει ξεσπάσει τις τελευταίες εβδομάδες διαμάχη σχετικά με την κατάσταση της οικονομίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε τη διετία 2007-2009 επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, το έλλειμμα και το χρέος που παρέλαβε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και τις ευθύνες που αναλογούν στις δύο κυβερνήσεις. Μία πτυχή αυτής της διαμάχης είναι και η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, αν και κατά πόσο δηλαδή ο επικεφαλής της Α. Γεωργίου αλλοίωσε τα στοιχεία για να εμφανίσει έλλειμμα μεγαλύτερο από το πραγματικό και να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης, υπογράφοντας το «τρισκατάρατο» Μνημόνιο.

Αφήνοντας κατά μέρος την πολιτική διάσταση της διαμάχης, όπου ο καθείς μπορεί να έχει τις δικές του απόψεις, ή και να παίζει τον δικό του ρόλο σε ένα πολιτικό παιχνίδι που βρίσκεται σε εξέλιξη, τα πραγματικά στοιχεία λένε τα εξής: το 2004, το χρέος της γενικής κυβέρνησης (δεν περιλαμβάνει το εσωτερικό χρέος του κράτους) ήταν 183,2 δισ. ή 99,8% του ΑΕΠ, το 2007 είχε φτάσει στα 239,3 δισ. ή 107,2% του ΑΕΠ, το 2008 πήδηξε στα 263,3 δισ. ή 112,9% του ΑΕΠ και το 2009 «κατέληξε» στα 299,7 δισ. ή 129,7% του ΑΕΠ. Επιπλέον, το 2008 η οικονομία μπήκε σε ύφεση καθώς το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 0,3% και το 2009 ή ύφεση έγινε πιο βαθιά, με το ΑΕΠ να πέφτει 3,1%. Οσο για το έλλειμμα του 2009, αυτό υπολογίστηκε στο 13,6% του ΑΕΠ τον Απρίλιο του 2010, η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης τον Μάιο, αναθεωρήθηκε τον Οκτώβριο στο 15,4% του ΑΕΠ και «έκατσε» τον Νοέμβριο στο 15,8%.
Στα παραπάνω πρέπει να επισημανθεί ότι τον Δεκέμβριο του 2008, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, ο Κ. Σημίτης προειδοποίησε ότι στα κέντρα αποφάσεων στην Ευρώπη γίνεται συζήτηση περί εμπλοκής του ΔΝΤ στην περίπτωση της Ελλάδας, ότι το 2009 άρχισαν να καταφθάνουν στην Αθήνα αυστηρές επιστολές από αξιωματούχους των Βρυξελλών και της Ευρωζώνης για την τραγική κατάσταση της οικονομίας, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς το αρμόδιο τμήμα του ΔΝΤ συνέταξε έκθεση που ουσιαστικά θεωρούσε τη χώρα χρεοκοπημένη. Για το έλλειμμα τώρα του 2009, είναι γνωστό ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος προειδοποιούσε ότι θα ξεπεράσει το 10% και διαμορφώθηκε τελικά υπό τις οδηγίες και την επίβλεψη της Eurostat, εξ ου και οι τοποθετήσεις των αξιωματούχων της, αλλά και άλλων, τόσο στη σχετική εξεταστική επιτροπή που είχε συσταθεί πριν από ένα χρόνο, όσο και πρόσφατα με την αναπάντεχη παραπομπή της υπόθεσης από τους οικονομικούς εισαγγελείς στη Δικαιοσύνη.

Αυτή, λοιπόν, ήταν η εικόνα της ελληνικής οικονομίας της χώρας το 2009, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία και γεγονότα. Από εκεί και πέρα μπορεί να γίνει συζήτηση για το πώς φτάσαμε εκεί, για το τι έγινε από εκεί και πέρα, για τη σημερινή κατάσταση και για την κατανομή ευθυνών σε κυβερνήσεις, πρόσωπα και κοινωνία. Θα ήταν καλοδεχούμενη ίσως κάποια στιγμή μία τέτοια συζήτηση, αν γινόταν νηφάλια, αποστασιοποιημένα και καλόπιστα. Πολύ δύσκολο προς το παρόν και ιδιαίτερα επικίνδυνη η στείρα παρελθοντολογία που στρέφει την προσοχή από την αντιμετώπιση του παρόντος και τη θωράκιση για το μέλλον.

Οι αναφορές των ξένων αρχών για κυβέρνηση....Τους πήρανε χαμπάρι!

Αναδημοσιεύουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Φελνίκου

"Το τι λένε οι Έλληνες για την κυβέρνηση και γενικά το δημόσιο βίο το γνωρίζουμε. Από τις δημοσκοπήσεις, από τα Μέσα Ενημέρωσης από τις καθημερινές συζητήσεις στους ανά την επικράτεια καφενέδες. Σημαντικές είναι οι γνώμες των Ελλήνων πολιτών, αλλά εξίσου σημαντικές είναι και οι γνώμες που σχηματίζουν οι ξένες διπλωματικές αντιπροσωπείες και κατ’ επέκτασιν οι αναφορές που στέλνουν στο «κέντρο», στις κυβερνήσεις τους. Με βάση αυτές τις αναφορές καθορίζεται, έναντι της Ελλάδας, η στάση των κρατών, ιδίως των ευρωπαϊκών, αλλά και των ΗΠΑ που παραδοσιακά ο ρόλος τους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας μας, είναι αυξημένος.

Τι λένε λοιπόν οι πρεσβείες για την κυβέρνηση;
Πρώτον, θεωρούν χαμηλό το επίπεδο του υπουργικού συμβουλίου που δεν ανταποκρίνεται με επάρκεια στις ανάγκες της περιόδου κρίσης την οποίαν διέρχεται η Ελλάδα.
Δεύτερον, πιστεύουν ότι είναι δύσκολο, παρά τις διαβεβαιώσεις των ελληνικών αρχών, η κυβέρνηση να πετύχει το στόχο των αποκρατικοποιήσεων. Οι λέξεις «προβληματισμός», «απογοήτευση», «πολλά εμπόδια» είναι αυτές που επαναλαμβάνονται στις εκτιμήσεις τους.
Τρίτον, για τη λίστα Λαγκάρντ θεωρούν ότι δεν γίνεται ο καλύτερος δυνατός χειρισμός. Πιο σημαντικό πιστεύουν είναι να βρεθούν ποιοι βρίσκονται πίσω από τους μεγάλους λογαριασμούς, όπως αυτός των 550 εκατ. του Σάμπυ Μιωνή, και να πληρώσουν, παρά οι όποιες παρατυπίες έγιναν στη διαχείριση της λίστας.
Τέταρτον, εκτιμούν ότι η κυβέρνηση αφήνει στο απυρόβλητο αυτούς που οι ίδιοι ονομάζουν «ολιγάρχες», και μάλιστα επικεντρώνονται στα πρόσωπα τεσσάρων (4) από τους δώδεκα (12) που κυρίως η Γερμανία έχει στοχοποιήσει.
Πέμπτον, η άποψή τους για τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά, είναι θετική, με τη σημείωση ότι μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να ισορροπήσει ικανοποιητικά ως επικεφαλής της τριτοκομματικής κυβέρνησης, η οποία σχηματίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με κόμματα που έχουν διαφορετικές πολιτικές και προγραμματικές προτεραιότητες και στοχεύσεις, και που ιδεολογικά εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων από τη Δεξιά (Ν.Δ.), ως την Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) συμπεριλαμβανομένου και του κεντρώου χώρου (ΠΑΣΟΚ).
Έκτον, αναφέρονται με θετικά σχόλια στη σκληρή στάση που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις απεργίες και ευρύτερα τις εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας και ανομίας.
Τα έξι (6) προηγούμενα σημεία είναι, με όσο το δυνατόν βραχύλογο και περιεκτικό τρόπο, ο «κοινός τόπος» των εκτιμήσεων των ξένων πρεσβειών για την κυβέρνηση.
Για σήμερα δεν θα ήθελα να τα σχολιάσω, αφού αποφάσισα αντί για άρθρο γνώμης να παραθέσω «ξερά» το ρεπορτάζ, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις, νομίζω είναι περισσότερο ελκυστικό από την άποψη που μπορεί να έχει κάποιος εγχώριος σχολιαστής των γεγονότων. Εξάλλου είναι πιο σημαντικό να γνωρίζουμε τι πιστεύουν οι άλλοι (αντίπαλοι, σύμμαχοι, δανειστές κ.ά.) για μας, παρά η άποψη που έχουμε εμείς γι’ αυτούς.
Τέλος, και για ότι αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορεί να μην τον θεωρούν ως «φόβο και τρόμο για το σύστημα», όπως παλαιότερα κάποιοι τον εμφάνιζαν, όμως έχουν αμφιβολίες για τις ικανότητές του να διαχειριστεί την κρίση στην Ελλάδα και να ενοποιήσει το κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ρεαλιστική, έστω και ριζοσπαστική πρόταση, διακυβέρνησης.
Τα όποια συμπεράσματα, και σχόλια, δικά σας…"
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό να σχολιάσουμε ότι
Δεν υπάρχει στην ουσία υπουργικό συμβούλιο και δεν συνεδριάζει παρά αραια και που....σε αντίθεση με την περίοδο Παπανδρέου που οι συνεδριάσεις ήταν σχεδόν καθημερινές. Το θέατρο με την λίστα Λαγκάρντ είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και εκτόνωση. Καμμιά ενέργεια δεν έγινε -ούτε φαίνεται η διάθεση να γίνει για την αξιοποίησή της, αφού η συντηρητική κυβέρνηση της ΝΔ ποτέ δεν θα ήθελε να θίξει τα συμφέροντα που την υποστηρίζουν παραδοσιακά. Για το λόγο αυτό άλλωστε δεν έχουν προχωρήσει -παρότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δημιούργησε το νομικό υπόβαθρο - στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Πώς να πολεμήσει τους ολιγάρχες το κόμμα της ολιγαρχίας;

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: 
Η συντηρητική Ευρώπη φοβήθηκε 

να επενδύσει στην ίδια την Ευρώπη 

και το μέλλον της.

Η επικράτηση συντηρητικών θέσεων στην Ευρώπη, με τη συρρίκνωση του κοινοτικού προϋπολογισμού, συνιστά καταδίκη της Ευρώπης, όλων των Ευρωπαίων πολιτών.
Για άλλη μια φορά, η συντηρητική Ευρώπη φοβήθηκε να επενδύσει στην ίδια την Ευρώπη και το μέλλον της.
Έτσι όμως, δεν πάμε πουθενά.
Το επισημαίνω ακατάπαυστα εδώ και τρία χρόνια: Την ώρα που πολλές χώρες είναι αναγκασμένες να ακολουθήσουν δύσκολα και απαιτητικά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής σε εθνικό επίπεδο, επιβάλλεται να υπάρξει ένα γενναίο Πρόγραμμα Επενδύσεων από την ίδια την ΕΕ και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με επενδύσεις στην εκπαίδευση και στην καινοτομία, σε μια σύγχρονη πράσινη οικονομία, σε υποδομές συγκοινωνιών και τηλεπικοινωνιών, σε δίκτυα πράσινης ενέργειας, στο διαδίκτυο. Για μια Ευρώπη ανταγωνιστική και πάνω από όλα ανθρώπινη, με βιώσιμη ανάπτυξη, που θα δημιουργεί δουλειές για όλους και θα προσφέρει πολλές δυνατότητες στους νέους ανθρώπους. Μια Ευρώπη που δεν παρακολουθεί άπραχτη τα εκατομμύρια των νέων ανέργων της, αλλά αναλαμβάνει γενναίες πρωτοβουλίες για να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες βιώσιμες θέσεις εργασίας παντού.

Ο φόβος της συντηρητικής Ευρώπης να ασχοληθεί σοβαρά με τον προϋπολογισμό της ΕΕ και να προχωρήσει σε ένα σοβαρό Πρόγραμμα Επενδύσεων, δεν δίνει απαντήσεις στις αιτίες των προβλημάτων που ταλανίζουν τις ευρωπαϊκές χώρες και δεν αντιμετωπίζει την ύφεση. Απειλεί με κατακερματισμό την ίδια την Ένωση. Απειλεί τη συνοχή των κοινωνιών μας. Ρίχνει λάδι στη φωτιά της εθνικιστικής ρητορικής που απειλεί ό,τι χτίσαμε, όλοι οι Ευρωπαίοι μαζί, τις τελευταίες δεκαετίες.

Την ώρα που χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη, μια δημοκρατική και συμμετοχική Ευρώπη, δεν επιτρέπεται να επικρατήσει ατολμία, σκοπιμότητες και επιστροφή στις εθνικές περιχαρακώσεις.

Και κάτι ακόμη. Όσοι σε ολόκληρη την Ευρώπη, με πράξεις ή με την σιωπή τους, στάθηκαν απέναντι στην προοπτική ενός δημοψηφίσματος που θα λειτουργούσε ευεργετικά για την Ελλάδα, για ολόκληρη την Ευρώπη και θα κινητοποιούσε τους Ευρωπαίους πολίτες προς αυτήν την κατεύθυνση, ας αναλογιστούν σήμερα τι αποτελέσματα μπορεί να έχει η απειλή ενός δημοψηφίσματος, αλλά σχεδιασμένου να οδηγήσει σε λιγότερη Ευρώπη. Στην πρώτη περίπτωση η συντηρητική Ευρώπη αντέδρασε. Στη δεύτερη, υπέκυψε.

Μόνο μια προοδευτική Ευρώπη μπορεί να δώσει προοπτική στους πολίτες της...

Παπανδρέου για την απόφαση ΣτΕ: 

θα στηρίξω μόνο κάθε προσπάθεια που θα διασφαλίζει την προοδευτική κατεύθυνση της χώρας

Ο νόμος 3838, περί απόδοσης ιθαγένειας, έκανε πράξη μία σαφή προεκλογική μαςδέσμευση και αποτέλεσε θεμελιώδη προοδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης τουΠΑΣΟΚ, παρά την λυσσαλέα αντίδραση των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης.

Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτού του θεσμικού πλαισίου, ετέθησαν κανόνες δικαίου σε ένααδιαφανές σύστημα, που χαρακτηριζόταν από πελατειακές αντιλήψεις και συμπεριφορέςκαι καθιστούσε προϊόν εμπορίου την Ελληνική ιθαγένεια.

Το ΣΤΕ, όπως κατέληξε στο περιεχόμενο της απόφασής του, δεν ακυρώνει τα δομικάστοιχεία του νόμου, με βάση τα οποία, μεταξύ άλλων, προστατεύονται και ενισχύονταιθεμελιώδη δικαιώματα χιλιάδων παιδιών νομίμων μεταναστών που γεννήθηκαν στηνΕλλάδα ή φοιτούν στα σχολεία μας, τα διδάσκουν οι δάσκαλοί μας, παίζουν στις αυλές τωνσχολείων μας όπως όλα τα παιδιά.

Η ουσία είναι, ότι η απόφαση για το αν θα πάμε μπροστά ή πίσω στο κρίσιμο αυτό θέμαείναι έτσι κι αλλιώς βαθύτατα πολιτική. Είναι απόφαση της κυβέρνησης.

Αυτή οφείλει -και μπορεί- να μην επιτρέψει κανένα πισωγύρισμα και να διασφαλίσει αυτήντην προοδευτική μεταρρύθμιση.

Μεταρρύθμιση που διαμόρφωσε καθεστώς διαφάνειας, ευνομίας και σεβασμού τωνανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Μεταρρύθμιση με ανθρώπινο πρόσωπο για εκείνους που αγαπούν την Ελλάδα, θέλουν ναγίνουν Έλληνες και δικαιούνται να ελπίζουν ότι το όνειρό τους αυτό θα γίνειπραγματικότητα.

Μεταρρύθμιση που ενώνει και δεν δημιουργεί τεχνητά τείχη.

Μεταρρύθμιση που δυναμώνει την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

Μεταρρύθμιση που προσδίδει εκτός των άλλων διεθνή αξιοπιστία στη χώρα, ιδιαιτέρως σεμια περίοδο καθοριστική για το μέλλον της.

Προσωπικά, θα στηρίξω μόνο κάθε προσπάθεια που θα διασφαλίζει την προοδευτικήκατεύθυνση της χώρας.

Ταλαντεύσεις, οπισθοδρομήσεις, μικροκομματικοί υπολογισμοί, δεν επιτρέπονται.

Παπανδρέου: Ενωμένοι στη διαφορετικότητά μας, έχουμε φωνή.
Σημεία από τον Χαιρετισμό του Γιώργου Παπανδρέου στο Πρώτο Φόρουμ για την Περιφερειακή Συνεργασία στα Βαλκάνια, που άρχισε σήμερα τις εργασίες του στην Θεσσαλονίκη.
Η Θεσσαλονίκη ιστορικά άνθισε ως κοιτίδα πολυπολιτισμικότητας. Από την άλλη όμως,έζησε τον τρόμο του πολέμου, των στερεοτύπων, των εθνικών εκκαθαρίσεων.

Η πόλη της Θεσσαλονίκης, όπως και η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, έχει πλούσια αλλά και αρκετά βεβαρημένη ιστορία. Έχει όμως και ένα πολά υποσχόμενο μέλλον – ως ηγέτιδα πόλη στον τουρισμό, στην τεχνολογία, τον πολιτισμό, το εμπόριο. Η παρουσία του Γιάννη Μπουτάρη είναι εγγύηση για αυτή την πορεία.

Το μέλλον και της ευρύτερης “ευρωπαϊκής” μας οικογένειας θα είναι καλύτερο, αν η Ε.Ε.καταλάβει επιτέλους τη δύναμη της. Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν ήδη ενώσει τις μοίρες τους. Είναι καιρός να ενώσουν πραγματικά και τις δυνάμεις τους.

Για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση, η Ευρώπη χρειάζεται:

· Να επενδύσει στις υποδομές και στα ενεργειακά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα.

· Να επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό της και ιδίως στη νέα γενιά. Είναι εφικτή και πρέπει να προωθηθεί για παράδειγμα η πρόταση για ένα πρόγραμμα τύπου “Erasmus” για τους εκατομμύρια ανέργους.

· Να επενδύσει στην περαιτέρω ενίσχυση της Δημοκρατίας και της δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών της. Να εξεταστεί η πρόταση για άμεση εκλογή του Προέδρου της Ε.Ε., να υπάρξει μεγαλύτερη διαφάνεια και έλεγχος στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, να ενισχυθούν τα κράτη μέλη στον αγώνα τους ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα, την παράνομη μετανάστευση και τη διαφθορά.

Το μέλλον των Βαλκανίων ευθυγραμμίζεται με το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Το κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη και των Βαλκανίων, είναι η περαιτέρω εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών της περιοχής. Οι οικονομίες τους είναι ήδη σε σημαντικό βαθμό αλληλοεξαρτώμενες.

Είναι προς το συμφέρον όλων η ανάπτυξη πρωτοβουλιών που θα πυροδοτήσουν την ανάπτυξη, θα ανοίξουν νέες αγορές και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Οι χώρες των Βαλκανίων πρέπει να επενδύσουν στο κοινό ευρωπαϊκό τους μέλλον – αλλά πρέπει πρωτίστως να πιστέψουν και επενδύσουν στη μεταξύ τους συνεργασία.

Ενωμένοι στη διαφορετικότητά μας, έχουμε φωνή.

Το 2013 συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ιστορική για τα Βαλκάνια και την ευρωπαϊκή τους προοπτική Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης, επί Ελληνικής Προεδρίας. Το 2014, πάλι επί Ελληνικής Προεδρίας, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, που μας υπενθυμίζει πόσο δρόμο έχουν διανύσει και τα Βαλκάνια και η Ευρώπη από τότε. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις συμβολικές ευκαιρίες για να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο τη συνεργασία μας.