ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ - Χρόνια Πολλά
Ευτυχισμένο το νέο έτος 2013
31 Δεκ 2012
ΚΑΤΑΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Κατατίθεται πιθανότατα σήμερα στη Βουλή η πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και τις ευθύνες του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το κείμενο της κυβερνητικής πρότασης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κάνει λόγο για «ενδείξεις ενοχής» του κ. Παπακωνσταντίνου, καθώς «είχε τη δυνατότητα και το κίνητρο» για τη νόθευση του εγγράφου.
Οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση θα μελετήσουν το κείμενο της κοινής πρότασης για την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε προανακριτική επιτροπή, ώστε μέχρι σήμερα το μεσημέρι να το υπογράψουν οι βουλευτές της πλειοψηφίας και το αίτημα να κατατεθεί στη Βουλή.
Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο του κειμένου που προτείνει η κυβέρνηση η επιτροπή καλείται να διερευνήσει εάν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τέλεσε το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου.
Συγκεκριμένα, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί της συγκυβέρνησης θεωρούν αναγκαία την προανακριτική για να διερευνηθούν:
-Οι ευθύνες του κ. Παπακωνσταντίνου για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ
- Οι ευθύνες του για την απώλεια της πρωτότυπης λίστας όταν αυτή του παραδόθηκε από τη Γαλλία τον Οκτώβριο του 2010. Ο ίδιος είχε παραδεχτεί στην επιτροπή της Βουλής ότι έδωσε την πρώτη λίστα για φύλαξη και στη συνέχεια δε γνώριζε που βρισκόταν
- Τυχόν εμπλοκή του πρώην υπουργού σε πράξεις που οδηγούν σε φοροαποφυγή.
Η πρόταση για τη σύσταση της προανακριτικής θα τεθεί σε ψηφοφορία στη Βουλή το αργότερο έως τις 15 Ιανουαρίου.
Η πρόταση για άσκηση δίωξης πρέπει να υποβληθεί από τουλάχιστον 30 βουλευτές, η δε απόφαση για σύσταση προανακριτικής πρέπει να ληφθεί με πλειοψηφία τουλάχιστον 151 βουλευτών ύστερα από μυστική ψηφοφορία.
Στη συζήτηση δικαίωμα να παρέμβει έχει και ο εκάστοτε «εγκαλούμενος» είτε δια ζώσης είτε μέσω εγγράφου υπομνήματος.
Εφ' όσον η Βουλή αποφασίσει συγκρότηση προανακριτικής, τότε ορίζονται τα μέλη της και προσδιορίζεται προθεσμία υποβολής του πορίσματος και του αποδεικτικού υλικού. Το πόρισμα στο οποίο θα καταλήξει η Προανακριτική Επιτροπή θα εισαχθεί αργότερα στην Ολομέλεια της Βουλής η οποία και θα αποφασίσει για την άσκηση ή μη δίωξης και πάλι κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας.
Το θέμα της «αποσβεστικής προθεσμίας» (παραγραφή) έχει προκύψει λόγω της βραχύβιας Βουλής που σχηματίστηκε μεταξύ των δύο πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων (Μάιος - Ιούνιος 2012).
Το Σύνταγμα προβλέπει ότι δεν μπορεί να κινηθεί ποινική δίωξη κατά υπουργού, λόγω παραγραφής, «μετά το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου (διάστημα εργασιών της Βουλής) της βουλευτικής περιόδου (διάστημα ανάμεσα σε δύο εκλογές) που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
Αν υπολογιστεί ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου παρέλαβε την λίστα Λαγκάρντ το 2010, από τότε έχουν μεσολαβήσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Πάντως, οι ερμηνείες των συνταγματολόγων διίστανται, ενώ δεδομένη είναι η διακομματική συμφωνία να ξεπεραστεί ο σκόπελος της παραγραφής και να συσταθεί η Προανακριτική Επιτροπή σχετικά με την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ, βάσει του άρθρου 86 του Συντάγματος.
Εάν τελικά προχωρήσει, όπως όλα δείχνουν, η προκαταρκτική εξέταση στη Βουλή, η τουλάχιστον 12μελής επιτροπή που θα συσταθεί θα πρέπει να εκδώσει εντός συγκεκριμένης προθεσμίας πόρισμα, βάσει του οποίου η Ολομέλεια της Βουλής θα αποφανθεί για την παραπομπή ή όχι σε Ειδικό Δικαστήριο, αποτελούμενου από έξι μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας και επτά μέλη του Αρείου Πάγου.
Ο πρώην υπουργός Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής» χαρακτήρισε την υπόθεση «χοντροκομμένη σκευωρία» και επιμένει αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Με διαδικασίες - εξπρές η Προανακριτική
για τον Παπακωνσταντίνου
Κατατίθεται πιθανότατα σήμερα στη Βουλή η πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και τις ευθύνες του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το κείμενο της κυβερνητικής πρότασης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κάνει λόγο για «ενδείξεις ενοχής» του κ. Παπακωνσταντίνου, καθώς «είχε τη δυνατότητα και το κίνητρο» για τη νόθευση του εγγράφου.
Οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση θα μελετήσουν το κείμενο της κοινής πρότασης για την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου σε προανακριτική επιτροπή, ώστε μέχρι σήμερα το μεσημέρι να το υπογράψουν οι βουλευτές της πλειοψηφίας και το αίτημα να κατατεθεί στη Βουλή.
Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο του κειμένου που προτείνει η κυβέρνηση η επιτροπή καλείται να διερευνήσει εάν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τέλεσε το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου.
Συγκεκριμένα, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί της συγκυβέρνησης θεωρούν αναγκαία την προανακριτική για να διερευνηθούν:
-Οι ευθύνες του κ. Παπακωνσταντίνου για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ
- Οι ευθύνες του για την απώλεια της πρωτότυπης λίστας όταν αυτή του παραδόθηκε από τη Γαλλία τον Οκτώβριο του 2010. Ο ίδιος είχε παραδεχτεί στην επιτροπή της Βουλής ότι έδωσε την πρώτη λίστα για φύλαξη και στη συνέχεια δε γνώριζε που βρισκόταν
- Τυχόν εμπλοκή του πρώην υπουργού σε πράξεις που οδηγούν σε φοροαποφυγή.
Η πρόταση για τη σύσταση της προανακριτικής θα τεθεί σε ψηφοφορία στη Βουλή το αργότερο έως τις 15 Ιανουαρίου.
Η πρόταση για άσκηση δίωξης πρέπει να υποβληθεί από τουλάχιστον 30 βουλευτές, η δε απόφαση για σύσταση προανακριτικής πρέπει να ληφθεί με πλειοψηφία τουλάχιστον 151 βουλευτών ύστερα από μυστική ψηφοφορία.
Στη συζήτηση δικαίωμα να παρέμβει έχει και ο εκάστοτε «εγκαλούμενος» είτε δια ζώσης είτε μέσω εγγράφου υπομνήματος.
Εφ' όσον η Βουλή αποφασίσει συγκρότηση προανακριτικής, τότε ορίζονται τα μέλη της και προσδιορίζεται προθεσμία υποβολής του πορίσματος και του αποδεικτικού υλικού. Το πόρισμα στο οποίο θα καταλήξει η Προανακριτική Επιτροπή θα εισαχθεί αργότερα στην Ολομέλεια της Βουλής η οποία και θα αποφασίσει για την άσκηση ή μη δίωξης και πάλι κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας.
Το θέμα της «αποσβεστικής προθεσμίας» (παραγραφή) έχει προκύψει λόγω της βραχύβιας Βουλής που σχηματίστηκε μεταξύ των δύο πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων (Μάιος - Ιούνιος 2012).
Το Σύνταγμα προβλέπει ότι δεν μπορεί να κινηθεί ποινική δίωξη κατά υπουργού, λόγω παραγραφής, «μετά το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου (διάστημα εργασιών της Βουλής) της βουλευτικής περιόδου (διάστημα ανάμεσα σε δύο εκλογές) που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
Αν υπολογιστεί ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου παρέλαβε την λίστα Λαγκάρντ το 2010, από τότε έχουν μεσολαβήσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Πάντως, οι ερμηνείες των συνταγματολόγων διίστανται, ενώ δεδομένη είναι η διακομματική συμφωνία να ξεπεραστεί ο σκόπελος της παραγραφής και να συσταθεί η Προανακριτική Επιτροπή σχετικά με την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ, βάσει του άρθρου 86 του Συντάγματος.
Εάν τελικά προχωρήσει, όπως όλα δείχνουν, η προκαταρκτική εξέταση στη Βουλή, η τουλάχιστον 12μελής επιτροπή που θα συσταθεί θα πρέπει να εκδώσει εντός συγκεκριμένης προθεσμίας πόρισμα, βάσει του οποίου η Ολομέλεια της Βουλής θα αποφανθεί για την παραπομπή ή όχι σε Ειδικό Δικαστήριο, αποτελούμενου από έξι μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας και επτά μέλη του Αρείου Πάγου.
Ο πρώην υπουργός Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής» χαρακτήρισε την υπόθεση «χοντροκομμένη σκευωρία» και επιμένει αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
“Καλέ αυτή τι φταίει, την δουλειά της κάνει”!
Αυτό ακούς ως δικαιολογία για ξανθιά παρουσιάστρια που
τόσα χρόνια προσφέροντας το απολύτως τίποτα πλουτίζει,
εξυπηρετώντας ως πόρνη το καθεστώς της βλακείας και ταΐζοντας
χιλιάδες-εκατομμύρια νοικοκυριά με τόνους τηλεοπτικών
σκουπιδιών. Δεν είναι δηλαδή μια “αθώα”, “χαριτωμένη” κτλ, αλλά ένα
χρυσοπληρωμένο όργανο για την διατήρηση της αποχαύνωσης. που
μάλιστα οι κλίκες της ντροπής, την ψηφίζουν σε στημένα πάρτι “γυναίκα της
χρονιάς”.
“Δεν φταίει αυτός, αφού τον ψήφισαν…”
Είναι η χιλιοπιπιλιμένη καραμέλα για μιζαδόρο-μαφιόζο που
μπήκε στην Βουλή με κατ’ επίφαση δημοκρατικές διαδικασίες, βάζοντας στην
συνέχεια στην άκρη τον “σοφό λαό” που τον ψήφισε, αφού οι buisness επιτάσσουν διαχείριση για το κράτους και όχι για την
κοινωνία.
“Δεν φταίει αυτός, αφού ο κόσμος αγοράζει το cd του.”
Αντηχεί ως mantra για λαρύγγια
του σκυλάδικου που έχουν βάλει το λιθαράκι τους στην κατασκευή της παρακμιακής
κουλτούρας που μπορεί να ανέχεται μέχρι και τούρκικα σήριαλ. Φυσικά είναι
καλοπληρωμένοι από μαγαζάτορες-ανθρώπους της νύχτας συνηθισμένους σε
μπραβιλίκια, με νυχτοκάματο που προκύπτει από υπερκοστολογημένα ποτά και το τριτοκοσμικό
“άθλημα” της ρίψης λουλουδιών.
Στα παραπάνω να
προσθέσω και ανθρώπους του …πνεύματος και της διανόησης, όπως ο Πέτρος Γαϊτάνος,
που τόσα χρόνια μας πλασάρονται ως μια ξιπασμένη ελίτ, ψευτοκουλτουριάρηδες του
Κολωνακίου, αλλά που τα έφερε έτσι η μοίρα, ώστε να αποκαλύψουν τις ιδεολογικές
τους προτιμήσεις. Χωρίς να έχουν προσφέρει το παραμικρό στον πολιτισμό,
στηρίζονταν από την ντόπια media-κή μαφία για
να υπάρχει και μια ψεύτικη εικόνα του “εναλλακτικού”.
Επομένως την επόμενη φορά που θ’ ακουστεί πως “δεν φταίνε αυτοί” σκεφτείτε καλύτερα πως δεν
διαμορφώνουν μόνο οι επιλογές του καθενός τα “σημαντικά πρόσωπα” του δημοσίου
χώρου, αλλά και τα ίδια αυτά τα πρόσωπα, που επιθυμούν να διατηρούν αυτή την
υποτιθέμενη δημόσια σφαίρα με τους ίδιους όρους και κανόνες που ωφελούν την
κυρίαρχη ιδεολογία.
STRANGE JURNAL
30 Δεκ 2012
και ΧΡΗΣΤΟ ΡΑΠΤΗ
Γρηγοράκος, σήμερα: “Η παρέα του Γιώργου Παπανδρέου ευθύνεται για όλα”.
Πες την αλήθεια ρε. Για μια φορά στη ζωή σου. Ποτέ δεν γούσταρες τον Γιώργο. Με το στανιό έβγαζες χαμόγελο στη νίκη των εκλογών του 2009. Φοβόσουνα αυτές τις νεωτερικότητες, φοβόσουνα ότι θα σου κόψει το ρουσφέτι και το μπαλαμούτι, ολα τα ωραία που σε έκαναν τρανό βουλευτή Λακωνίας τόσα χρόνια. Και όντως έτσι έγινε. Ο ΓΑΠ σταμάτησε το διακομματικό και διαχρονικό πάρτι στο οποίο συμμετείχες και εσύ. Πες την αλήθεια ρε. Τα πήρες στο κρανίο. Εσύ και καμιά δεκαριά ακόμα, ξέρεις εσύ, περιμένατε την ώρα και τη στιγμή να ξεφορτωθείτε αυτόν τον περίεργο, με τους νέους περίεργους που είχε γύρω του. Έσκαβες, έσκαβες και τελικά σου έκατσε. Πες την αλήθεια ρε.
Χρήστος Ράπτης, σήμερα: “Οι κηπουροί του Γιώργου: Μοιραίοι, άβουλοι (και ολίγον απατεωνίσκοι;)”.
Πες την αλήθεια ρε.
Για μια φορά στη ζωή σου. Ότι ο Γιώργος και οι κηπουροί του κλήθηκαν να καθαρίσουν όλα τα σκατά που άφησαν πίσω τους οι παλιοί, “έμπειροι”, πολιτικοί φίλοι σου που εγκλιμάτισαν επί της χώρας. Όλο αυτό το ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΩΝ κατακάθι, ιδιαίτερα οι εμπρηστές του Καραμανλή. Πότε θα πεις την αλήθεια για αυτούς ρε; Που άφησαν πίσω τους 300 δις χρέος, 36 δις νέο έλλειμμα – δηλαδή χρέος από τα οποία τα 24 δις καθαρό, πρωτογενές έλλειμμα και ένα δημόσιο με ένα εκατομμύριο μισθοδοτούμενους. Το επίδομα αλληλεγγύης των 500 εκατομμυρίων που ήθελε να μοιράσει ο Γιώργος στα φτωχαδάκια σου φταίει για όλα; Πες την αλήθεια ρε. Πες την αλήθεια ότι ακόμα κι αυτό το επίδομα αλληλεγγύης είχε όφελος για το δημόσιο 200 εκατομμύρια γιατί μαζευτήκαν 700 εκατομμύρια με την εισφορά στα μεγάλα κέρδη επιχειρήσεων και μοιράστηκαν 500. Πες την αλήθεια ρε ότι χωρίς τον Γιώργο και τους κηπουρούς του η Ελλάδα θα είχε ζήσει ολοκαύτωμα χρεωκοπίας από το Μάιο του 2010. Πες την αλήθεια ρε ότι αυτή η ομάδα εξοικονόμησε όσα δεν είχε εξοικονομήσει κανένας σε αυτή την χώρα. Πες την αλήθεια ότι τα πήρες στο κρανίο που ο ΓΑΠ δεν μοίρασε χρήμα στα μέσα ενημέρωσης. Ότι όλους εσάς τους παντογνώστες δημοσιογραφίσκους σας είχε γραμμένους κανονικά – γιατί σας ξέρει καλά.
Πες την αλήθεια μια φορά στη ζωή σου ρε.
Αλλά τα παντελόνια τα φοράτε για μόστρα….
Αυτό σας συνδέει.!
29 Δεκ 2012
Χοντροκομμένη σκευωρία
με στόχο εμένα…
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου αρνείται τα
περί αλλοίωσης της λίστας Λαγκάρντ
«Δεν αφαίρεσα τα ονόματα συγγενικών μου προσώπων, ούτε και κανένα άλλο όνομα. Τα αρχεία που παρέλαβα τα έδωσα στον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Γιάννη Διώτη. Είμαι πολύ σαφής και απόλυτος σε αυτό. Μα πώς θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο; Ζήτησα δηλαδή να μου στείλουν μία λίστα από τη Γαλλία για να αφαιρέσω μόνο τους συγγενείς μου;» υποστηρίζει ο Γ. Παπακωνσταντίνου, για τον οποίο πιθανότατα θα κατατεθεί πρόταση για στη σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής από τα τρία κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνεργασίας.
«Πρόκειται για μία χοντροκομμένη σκευωρία, που στόχο έχει την κατασκευή της δικής μου ενοχής, και είναι υπερβολικά βολικό για όλους, οι ευθύνες για την υπόθεση αυτή, να έχουν ένα και μόνο ένα ονοματεπώνυμο», θεωρεί ο πρώην υπουργός και σημειώνει ότι «δεν υπήρχε λίστα», παρά «περί τα δύο χιλιάδες αρχεία με σύνολο καταθέσεων περίπου 2 δισ ευρώ. Συνεπώς δεν είχα εικόνα όλων των ονομάτων. Εγώ ζήτησα να μου δοθούν 20 ονόματα με τις μεγαλύτερες καταθέσεις και αυτά έδωσα στον πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Γιάννη Καπελέρη για πρώτο έλεγχο» τονίζει ο Γ. Παπακωνσταντίνου και εξηγεί ότι ο έλεγχος διακόπηκε όταν ο ίδιος έφυγε από το υπουργείο.
Ρε καθίκια, μας περνάτε για μ@λ@κες;
Από χθες το μεσημέρι, γινόμαστε πάλι θεατές και κομπάρσοι, ενός χιλιοπαιγμένου στα ελληνικά πολιτικό-δημοσιογραφικά χρονικά έργου: του αποδιοπομπαίου τράγου και των αρχαγγέλων της κάθαρσης. Δεν είναι άλλο από την γνωστή υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ (παλιάς και νέας έκδοσης) καθώς και της φερόμενης ως εμπλοκής του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Δεν έχουμε καμία πρόθεση υπεράσπισης κανενός, όπως ποτέ δεν έχουμε παραστήσει και τους κατήγορους πόσο μάλλον τους δικαστές, όπως πολλοί με ευκολία και προχειρότητα αρέσκονται να παριστάνουν στην χώρα μας… Ο καθένας έχει την ευθύνη των πράξεων του -ειδικά αν έχει διαχειριστεί δημόσια αξιώματα- και της συνεχούς απολογίας του στον ελληνικό λαό και στη δικαιοσύνη, όποτε κι αν κληθεί.
Τις τελευταίες ώρες όμως γινόμαστε αναγκαστικά μάρτυρες μιας ιστορίας που για μια ακόμα φορά, με χοντροκομμένο μάλιστα τρόπο, υποτιμά τη νοημοσύνη μας σε βαθμό παρεξηγήσεως!
Καταρχήν, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως γίνεται από μια τόσο σημαντική υπόθεση, όπως η λίστα με τους μεγαλύτερους Έλληνες καταθέτες σε Ελβετικές τράπεζες, με χιλιάδες ονόματα να περιλαμβάνονται και δεκάδες κρατικούς λειτουργούς να εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την οποία επισήμως παρέδωσε (δις) το γαλλικό δημόσιο στο ελληνικό, να μαθαίνουμε ξαφνικά ΜΟΝΟ για ένα πρόσωπο και μάλιστα να είναι ΟΛΟΙ σε ετοιμότητα και να τον «κρεμάνε» σε πλατείες και μανταλάκια σε χρόνο DT!
Υποτίθεται πως την υπόθεση την χειρίζεται εισαγγελέας με εμπιστευτικότητα και υπευθυνότητα, όπως αρμόζει σε μια τέτοια περίπτωση. Πως γίνεται να διαρρέονται «πληροφορίες» στον αέρα, μεμονωμένα και προς μια μόνο κατεύθυνση, δημιουργώντας εντυπώσεις και εκτελώντας χρέη δικαστηρίου, πριν καν αξιολογηθεί κάποιου είδους συγκεκριμένη ευθύνη! Πως είναι δυνατόν να βρίσκονται έγγραφα της συγκεκριμένης δικογραφίας, πάλι μεμονωμένα και χωρίς κανείς να μπορεί να σχηματίσει συνολική εικόνα, δημοσιευμένα σε βοθροφυλλάδες που αποδεδειγμένα και με δικαστικές αποφάσεις έχουν αποδειχθεί συκοφαντικές και που οι εκδότες τους βρίσκονται υπό συνεχή δίωξη για ποινικά αδικήματα;
Πως γίνεται, να παίρνονται αποφάσεις δημόσιας καταδίκης και διαγραφής από κομματικό φορέα ενός προσώπου, πριν καν ακουστεί η άποψή του, μόνο και μόνο υιοθετώντας ως αληθείς, φήμες και διαρροές αμφιβόλου αξιοπιστίας μέχρι να παρουσιαστούν ολοκληρωμένες και σε όλες τους τις διαστάσεις;
Ακόμη περισσότερο, είναι δυνατόν εμπλεκόμενος πολιτικός αρχηγός στην συγκεκριμένη υπόθεση, με τουλάχιστον αντίστοιχο και ισάξιο ρόλο με αυτόν που κατηγορείται, να εμφανίζεται ως «αποφασισμένος» να επιφέρει κάθαρση; Εδώ γελάει πραγματικά κι ο κάθε πικραμένος! Υπάρχει νοήμον ων, να πιστεύει ότι κέρδισε ή θα κερδίσει κάτι ο Βενιζέλος από αυτή την συμπεριφορά;
Και κλείνοντας αυτή την αναφορά στον παραλογισμό, δεν είναι πραγματικά απίστευτο και μοναδικό, να είναι πιο ισχυρή συγγένεια η …ξαδερφοσύνη από την γονική σχέση; Πως είναι δυνατόν, δυο γυναίκες να είναι πρώτα ξαδέρφες κάποιου και μετά …κόρες; Μόνο και μόνο επειδή στην πρώτη περίπτωση υπάρχει η εμπλοκή ΠΑΣΟΚ ενώ στη δεύτερη η Νέα Δημοκρατία (τζιζ κρατική διαφήμιση και διαπλοκή λαμόγια). Α, κάποιος «τολμηρός» ανέφερε κάτι για κόρες «υπουργού του Μητσοτάκη»… Προς θεού βέβαια όχι της ΝΔ…
Συνεχίστε σε αγαστή συνεργασία να καλλιεργείτε κουτόχορτο και σύντομα ο πάτος δεν θα σας χωράει. Όσα εξιλαστήρια θύματα και να βρείτε η θέση σας στο καταπέτασμα της ιστορίας είναι από τώρα εξασφαλισμένη. Αστείοι, απεχθείς και τυχοδιώκτες. Και οι τρεις!
Σημ. Μετά συγχωρήσεως ο τίτλος από όλους τους φίλους αναγνώστες…
Από χθες το μεσημέρι, γινόμαστε πάλι θεατές και κομπάρσοι, ενός χιλιοπαιγμένου στα ελληνικά πολιτικό-δημοσιογραφικά χρονικά έργου: του αποδιοπομπαίου τράγου και των αρχαγγέλων της κάθαρσης. Δεν είναι άλλο από την γνωστή υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ (παλιάς και νέας έκδοσης) καθώς και της φερόμενης ως εμπλοκής του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Δεν έχουμε καμία πρόθεση υπεράσπισης κανενός, όπως ποτέ δεν έχουμε παραστήσει και τους κατήγορους πόσο μάλλον τους δικαστές, όπως πολλοί με ευκολία και προχειρότητα αρέσκονται να παριστάνουν στην χώρα μας… Ο καθένας έχει την ευθύνη των πράξεων του -ειδικά αν έχει διαχειριστεί δημόσια αξιώματα- και της συνεχούς απολογίας του στον ελληνικό λαό και στη δικαιοσύνη, όποτε κι αν κληθεί.
Τις τελευταίες ώρες όμως γινόμαστε αναγκαστικά μάρτυρες μιας ιστορίας που για μια ακόμα φορά, με χοντροκομμένο μάλιστα τρόπο, υποτιμά τη νοημοσύνη μας σε βαθμό παρεξηγήσεως!
Καταρχήν, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως γίνεται από μια τόσο σημαντική υπόθεση, όπως η λίστα με τους μεγαλύτερους Έλληνες καταθέτες σε Ελβετικές τράπεζες, με χιλιάδες ονόματα να περιλαμβάνονται και δεκάδες κρατικούς λειτουργούς να εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την οποία επισήμως παρέδωσε (δις) το γαλλικό δημόσιο στο ελληνικό, να μαθαίνουμε ξαφνικά ΜΟΝΟ για ένα πρόσωπο και μάλιστα να είναι ΟΛΟΙ σε ετοιμότητα και να τον «κρεμάνε» σε πλατείες και μανταλάκια σε χρόνο DT!
Υποτίθεται πως την υπόθεση την χειρίζεται εισαγγελέας με εμπιστευτικότητα και υπευθυνότητα, όπως αρμόζει σε μια τέτοια περίπτωση. Πως γίνεται να διαρρέονται «πληροφορίες» στον αέρα, μεμονωμένα και προς μια μόνο κατεύθυνση, δημιουργώντας εντυπώσεις και εκτελώντας χρέη δικαστηρίου, πριν καν αξιολογηθεί κάποιου είδους συγκεκριμένη ευθύνη! Πως είναι δυνατόν να βρίσκονται έγγραφα της συγκεκριμένης δικογραφίας, πάλι μεμονωμένα και χωρίς κανείς να μπορεί να σχηματίσει συνολική εικόνα, δημοσιευμένα σε βοθροφυλλάδες που αποδεδειγμένα και με δικαστικές αποφάσεις έχουν αποδειχθεί συκοφαντικές και που οι εκδότες τους βρίσκονται υπό συνεχή δίωξη για ποινικά αδικήματα;
Πως γίνεται, να παίρνονται αποφάσεις δημόσιας καταδίκης και διαγραφής από κομματικό φορέα ενός προσώπου, πριν καν ακουστεί η άποψή του, μόνο και μόνο υιοθετώντας ως αληθείς, φήμες και διαρροές αμφιβόλου αξιοπιστίας μέχρι να παρουσιαστούν ολοκληρωμένες και σε όλες τους τις διαστάσεις;
Ακόμη περισσότερο, είναι δυνατόν εμπλεκόμενος πολιτικός αρχηγός στην συγκεκριμένη υπόθεση, με τουλάχιστον αντίστοιχο και ισάξιο ρόλο με αυτόν που κατηγορείται, να εμφανίζεται ως «αποφασισμένος» να επιφέρει κάθαρση; Εδώ γελάει πραγματικά κι ο κάθε πικραμένος! Υπάρχει νοήμον ων, να πιστεύει ότι κέρδισε ή θα κερδίσει κάτι ο Βενιζέλος από αυτή την συμπεριφορά;
Και κλείνοντας αυτή την αναφορά στον παραλογισμό, δεν είναι πραγματικά απίστευτο και μοναδικό, να είναι πιο ισχυρή συγγένεια η …ξαδερφοσύνη από την γονική σχέση; Πως είναι δυνατόν, δυο γυναίκες να είναι πρώτα ξαδέρφες κάποιου και μετά …κόρες; Μόνο και μόνο επειδή στην πρώτη περίπτωση υπάρχει η εμπλοκή ΠΑΣΟΚ ενώ στη δεύτερη η Νέα Δημοκρατία (τζιζ κρατική διαφήμιση και διαπλοκή λαμόγια). Α, κάποιος «τολμηρός» ανέφερε κάτι για κόρες «υπουργού του Μητσοτάκη»… Προς θεού βέβαια όχι της ΝΔ…
Συνεχίστε σε αγαστή συνεργασία να καλλιεργείτε κουτόχορτο και σύντομα ο πάτος δεν θα σας χωράει. Όσα εξιλαστήρια θύματα και να βρείτε η θέση σας στο καταπέτασμα της ιστορίας είναι από τώρα εξασφαλισμένη. Αστείοι, απεχθείς και τυχοδιώκτες. Και οι τρεις!
Σημ. Μετά συγχωρήσεως ο τίτλος από όλους τους φίλους αναγνώστες…
28 Δεκ 2012
...για την λίστα Λαγκάρντ,
λέει ο Παπακωνσταντίνου...
«Δεν πρόκειται να αποδεχθώ την κατασκευή ενοχής εκεί που δεν υπάρχει ούτε να γίνω εξιλαστήριο θύμα σε αυτήν την υπόθεση», τονίζει σε δήλωση του ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μετά τη...θύελλα που προκλήθηκε από τις διαφορές που αποκαλύφθηκαν στη λίστα Λαγκάρντ.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου δηλώνει ότι δεν έχει σχέση με τους λογαριασμούς στη λίστα και ότι δεν έκανε κάποια παρέμβαση στα στοιχεία που έλαβε από τις γαλλικές αρχές.
Αναλυτικά, η δήλωση του πρώφην υπουργού είναι η εξής:
«Τις τελευταίες ώρες γίνεται μια άθλια διαδικασία διαρροών και περιγραφών ονομάτων γύρω από τη "λίστα Λαγκάρντ", σύμφωνα με την οποία "φωτογραφίζονται" άτομα του ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος και γίνονται εικασίες περί "αλλοίωσης".
Δηλώνω κατηγορηματικά τα εξής:
1. Καμμία απολύτως σχέση δεν είχα και δεν έχω με οποιονδήποτε λογαριασμό στη λίστα.
2. Καμμία απολύτως παρέμβαση στα στοιχεία που εγώ ζήτησα και έλαβα από τις Γαλλικές αρχές δεν έχω κάνει - παρέδωσα στους αρμόδιους τα πλήρη στοιχεία που μου παραδόθηκαν.
3. Εάν υπάρχουν λογαριασμοί στη λίστα που αφορούν σε πρόσωπα του ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος, είναι κάτι το οποίο δεν εγνώριζα μέχρι σήμερα.
4. Είναι αυτονόητο ότι όλοι αυτοί οι λογαριασμοί θα ελεγχθούν πλήρως για να φανεί η αλήθεια.
Δεν πρόκειται να αποδεχθώ την κατασκευή ενοχής εκεί που δεν υπάρχει ούτε να γίνω εξιλαστήριο θύμα σε αυτήν την υπόθεση. Άλλωστε με δική μου πρωτοβουλία φρόντισα να έρθουν τα στοιχεία αυτά στην Ελλάδα και τα παρέδωσα στον ΣΔΟΕ για να γίνει έλεγχος.
Ζητώ να έρθουν όλα τα στοιχεία στο φως - ονομαστικά και άμεσα - και να γίνει πλήρης διερεύνηση».
in.gr
«Δεν πρόκειται να αποδεχθώ την κατασκευή ενοχής εκεί που δεν υπάρχει ούτε να γίνω εξιλαστήριο θύμα σε αυτήν την υπόθεση», τονίζει σε δήλωση του ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μετά τη...θύελλα που προκλήθηκε από τις διαφορές που αποκαλύφθηκαν στη λίστα Λαγκάρντ.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου δηλώνει ότι δεν έχει σχέση με τους λογαριασμούς στη λίστα και ότι δεν έκανε κάποια παρέμβαση στα στοιχεία που έλαβε από τις γαλλικές αρχές.
Αναλυτικά, η δήλωση του πρώφην υπουργού είναι η εξής:
«Τις τελευταίες ώρες γίνεται μια άθλια διαδικασία διαρροών και περιγραφών ονομάτων γύρω από τη "λίστα Λαγκάρντ", σύμφωνα με την οποία "φωτογραφίζονται" άτομα του ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος και γίνονται εικασίες περί "αλλοίωσης".
Δηλώνω κατηγορηματικά τα εξής:
1. Καμμία απολύτως σχέση δεν είχα και δεν έχω με οποιονδήποτε λογαριασμό στη λίστα.
2. Καμμία απολύτως παρέμβαση στα στοιχεία που εγώ ζήτησα και έλαβα από τις Γαλλικές αρχές δεν έχω κάνει - παρέδωσα στους αρμόδιους τα πλήρη στοιχεία που μου παραδόθηκαν.
3. Εάν υπάρχουν λογαριασμοί στη λίστα που αφορούν σε πρόσωπα του ευρύτερου συγγενικού μου περιβάλλοντος, είναι κάτι το οποίο δεν εγνώριζα μέχρι σήμερα.
4. Είναι αυτονόητο ότι όλοι αυτοί οι λογαριασμοί θα ελεγχθούν πλήρως για να φανεί η αλήθεια.
Δεν πρόκειται να αποδεχθώ την κατασκευή ενοχής εκεί που δεν υπάρχει ούτε να γίνω εξιλαστήριο θύμα σε αυτήν την υπόθεση. Άλλωστε με δική μου πρωτοβουλία φρόντισα να έρθουν τα στοιχεία αυτά στην Ελλάδα και τα παρέδωσα στον ΣΔΟΕ για να γίνει έλεγχος.
Ζητώ να έρθουν όλα τα στοιχεία στο φως - ονομαστικά και άμεσα - και να γίνει πλήρης διερεύνηση».
in.gr
24 Δεκ 2012
Άντε και καλά μυαλά…
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει πολύ γρήγορα και πάλι, εάν δεν αλλάξει μυαλά: Γιατί δεν μπορεί να σαρώνεις τα πάντα, από τα ομόλογα που διακρατούν οι ιδιώτες επενδυτές –που τα «κουρεύεις» και τα «ξανακουρεύεις»- μέχρι και τις... δομές που είναι χτισμένη αυτή η κοινωνία («τσεκούρωμα» μισθών ιδιωτικού τομέα, στις ΔΕΚΟ, στον δημόσιο τομέα, στις συντάξεις) με αποτέλεσμα εκρηκτική ανεργία και από την άλλη να αφήνεις τα υπόλοιπα όπως είναι…
Δεν μπορεί δηλαδή να μην έχεις εισπράξει όχι σήμερα, αλλά χθες τα 4 δισ. ευρώ που θέλεις για τα κρατικά ταμεία από όσους έβγαλαν στο εξωτερικό «μαύρο χρήμα»: Αν το είχες κάνει ως Κράτος δεν θα χρειαζόταν να πάρεις τις πρόσφατες νέες περικοπές στις συντάξεις.. Ή να διαμορφώσεις ένα τόσο σκληρό φορολογικό που τιμωρεί και πάλι τους συνεπείς και όσους έχουν παιδιά.
Δεν μπορεί δηλαδή ακόμη να στήνεις δομές για την φοροδιαφυγή που προβλέπονται από το Α’ Μνημόνιο (πχ ειδικές ομάδες κρούσης για «επώνυμους») και να έχεις πέσει τόσο έξω που κατά την διαπραγμάτευση του νέου μνημονίου να λες στους πιστωτές «θα μαζέψω …τόσα χτυπώντας την φοροδιαφυγή» και να γελάνε και ..τα τσιμέντα μαζί σου. Και τελικά να μην κάνουν αποδεκτά έσοδα από αυτό τον τομέα ή έστω τα ελάχιστα.
Δεν μπορεί να μιλάς για αξιοποίηση της Κρατικής περιουσίας που μια καλή της διαχείριση θα μπορούσε να εξοφλήσει μεγάλο κομμάτι του χρέους που καλούμαστε να πληρώσουμε κάθε χρόνο μέσω του προϋπολογισμού και τρία χρόνια τώρα να έχεις κάνει… τίποτα. Μια τρύπα στο νερό…
Δεν μπορεί να ευαγγελίζεσαι ότι θα χτυπήσεις την ακρίβεια και να εξαντλείς όλο σου το οπλοστάσιο στο αν θα επιδιώκει ο πολίτης να πάρει απόδειξη ή να τα θεωρήσει «κερασμένα»…
Δεν μπορεί να μιλάς για δικαιοσύνη και μνημόνιο που ίσως είναι «ευκαιρία» να αναδιοργανωθεί η χώρα σε μια πιο υγιή βάση και ταυτόχρονα να λειτουργείς με τις ίδιες νοοτροπίες του τύπου «να τακτοποιήσουμε πρωτίστως τα δικά μας παιδιά».
Δεν μπορεί δηλαδή να κλείνεις ακόμη το μάτι στους ίδιους τους βουλευτές διατηρώντας τους καθεστώτα αφορολόγητων που αγγίζουν τα 2/3 των αποδοχών. Δεν μπορεί μόλις κουνιούνται λίγο οι υπάλληλοι της Βουλής να τους βρίσκουμε την «μεσοβέζικη» λύση.
Δεν μπορεί να υπάρχουν 40 κενές θέσεις εφοριακών και να αποφασίζουμε σε μια νύχτα να αλλάξουμε …165 εφοριακούς, μάλλον για προφανείς λόγους.
Δεν μπορεί μόλις απειλούν να βγάλουν οι αγρότες τα τρακτέρ τους να πας πιο πίσω την φορολογική τους υποχρέωση για βιβλία εσόδων – εξόδων.
Η νέα χρεοκοπία είναι μαθηματικά βέβαιη αν διατηρήσουμε τις ίδιες νοοτροπίες!! Άντε λοιπόν και καλά μυαλά… μάγκες.
Βαγγέλης Δουράκης
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει πολύ γρήγορα και πάλι, εάν δεν αλλάξει μυαλά: Γιατί δεν μπορεί να σαρώνεις τα πάντα, από τα ομόλογα που διακρατούν οι ιδιώτες επενδυτές –που τα «κουρεύεις» και τα «ξανακουρεύεις»- μέχρι και τις... δομές που είναι χτισμένη αυτή η κοινωνία («τσεκούρωμα» μισθών ιδιωτικού τομέα, στις ΔΕΚΟ, στον δημόσιο τομέα, στις συντάξεις) με αποτέλεσμα εκρηκτική ανεργία και από την άλλη να αφήνεις τα υπόλοιπα όπως είναι…
Δεν μπορεί δηλαδή να μην έχεις εισπράξει όχι σήμερα, αλλά χθες τα 4 δισ. ευρώ που θέλεις για τα κρατικά ταμεία από όσους έβγαλαν στο εξωτερικό «μαύρο χρήμα»: Αν το είχες κάνει ως Κράτος δεν θα χρειαζόταν να πάρεις τις πρόσφατες νέες περικοπές στις συντάξεις.. Ή να διαμορφώσεις ένα τόσο σκληρό φορολογικό που τιμωρεί και πάλι τους συνεπείς και όσους έχουν παιδιά.
Δεν μπορεί δηλαδή ακόμη να στήνεις δομές για την φοροδιαφυγή που προβλέπονται από το Α’ Μνημόνιο (πχ ειδικές ομάδες κρούσης για «επώνυμους») και να έχεις πέσει τόσο έξω που κατά την διαπραγμάτευση του νέου μνημονίου να λες στους πιστωτές «θα μαζέψω …τόσα χτυπώντας την φοροδιαφυγή» και να γελάνε και ..τα τσιμέντα μαζί σου. Και τελικά να μην κάνουν αποδεκτά έσοδα από αυτό τον τομέα ή έστω τα ελάχιστα.
Δεν μπορεί να μιλάς για αξιοποίηση της Κρατικής περιουσίας που μια καλή της διαχείριση θα μπορούσε να εξοφλήσει μεγάλο κομμάτι του χρέους που καλούμαστε να πληρώσουμε κάθε χρόνο μέσω του προϋπολογισμού και τρία χρόνια τώρα να έχεις κάνει… τίποτα. Μια τρύπα στο νερό…
Δεν μπορεί να ευαγγελίζεσαι ότι θα χτυπήσεις την ακρίβεια και να εξαντλείς όλο σου το οπλοστάσιο στο αν θα επιδιώκει ο πολίτης να πάρει απόδειξη ή να τα θεωρήσει «κερασμένα»…
Δεν μπορεί να μιλάς για δικαιοσύνη και μνημόνιο που ίσως είναι «ευκαιρία» να αναδιοργανωθεί η χώρα σε μια πιο υγιή βάση και ταυτόχρονα να λειτουργείς με τις ίδιες νοοτροπίες του τύπου «να τακτοποιήσουμε πρωτίστως τα δικά μας παιδιά».
Δεν μπορεί δηλαδή να κλείνεις ακόμη το μάτι στους ίδιους τους βουλευτές διατηρώντας τους καθεστώτα αφορολόγητων που αγγίζουν τα 2/3 των αποδοχών. Δεν μπορεί μόλις κουνιούνται λίγο οι υπάλληλοι της Βουλής να τους βρίσκουμε την «μεσοβέζικη» λύση.
Δεν μπορεί να υπάρχουν 40 κενές θέσεις εφοριακών και να αποφασίζουμε σε μια νύχτα να αλλάξουμε …165 εφοριακούς, μάλλον για προφανείς λόγους.
Δεν μπορεί μόλις απειλούν να βγάλουν οι αγρότες τα τρακτέρ τους να πας πιο πίσω την φορολογική τους υποχρέωση για βιβλία εσόδων – εξόδων.
Η νέα χρεοκοπία είναι μαθηματικά βέβαιη αν διατηρήσουμε τις ίδιες νοοτροπίες!! Άντε λοιπόν και καλά μυαλά… μάγκες.
Βαγγέλης Δουράκης
ΤΑ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ 8 ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΑ CDS
Του Σωκράτη Ξυνίδη
ΨΕΜΜΑ 1: Ο κ. Καμμένος υποστηρίζει ότι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο αγόρασε και στη συνέχεια πώλησε ένα CDS έναντι 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Δεν υπήρχε ποτέ ένα cds αξίας 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αντιθέτως υπήρχαν πολλά διαφορετικά CDS, ονομαστικής αξίας το καθένα από 25 εκ. ως και 100 εκ. ευρώ ή δολάρια, τα οποία το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είχε αγοράσει από διάφορες μεγάλες τράπεζες. Το Τ.Τ. ουδέποτε διέθεσε 1,3 δις δολάρια για να αγοράσει ένα ή περισσότερα CDS. To Τ.Τ. απέκτησε πολλά CDS συνολικής ονομαστικής αξίας 917 εκ. ευρώ περίπου, με διαδοχικές πράξεις. Για να αποκτήσει αυτά τα CDS το ΤΤ κατέβαλε μόνο ένα ασφάλιστρο. Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν δημόσια από το ΤΤ. Ο κ. Καμμένος δεν τα αντέκρουσε και κάνει πως δεν τα διάβασε.
ΨΕΜΜΑ 2: Ο κ.Καμμένος υποστηρίζει ότι το CDS του 1,3 εκ. δολαρίων πουλήθηκε μετά την αλλαγή της Κυβέρνησης το 2009 όταν (κατά τις δηλώσεις του) ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου συνομιλούσε ήδη με το ΔΝΤ, για να βάλει την Ελλάδα σε μηχανισμό στήριξης και άρα ήξερε ότι υπήρχε κίνδυνος να μην πληρωθούν τα ομόλογα και να ενεργοποιηθούν τα CDS.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου αποκτήθηκαν με 24 διαδοχικές πράξεις στο χρονικό διάστημα μεταξύ Μαρτίου και Δεκεμβρίου 2009 και οι περισσότερες πωλήσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου του 2009 προτού να αλλάξει η Διοίκηση του Τ.Τ., λόγω της αλλαγής της Κυβέρνησης μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Κατά συνέπεια στη συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν ήδη πουληθεί από τη διοίκηση Φιλιππίδη που είχε ορίσει στο Τ.Τ. η απερχόμενη τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος ο κ. Φιλιππίδης στη συνέντευξη τύπου που είχε δώσει στις 10.12.2009. Ο κ. Καμμένος δεν την διάβασε;
ΨΕΜΜΑ 3:Υπονοεί ο κ. Καμένος ότι με την αλλαγή της Κυβέρνησης άλλαξε και η διοίκηση του ΤΤ και η νέα διοίκηση του ΤΤ που ελέγχονταν από τη νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πούλησε όλα τα CDS σε εκτέλεση του σχεδίου.
ΑΛΗΘΕΙΑ:Ακόμη και επί νέας διοίκησης οι πωλήσεις των CDS που είχαν απομείνει έγιναν μόλις τις 4 πρώτες ημέρες από τον διορισμό της νέας αυτής διοίκησης πολύ απλά διότι το Dealing room του ΤΤ συνέχιζε να αγοράζει και να πουλά CDS όπως και άλλα παράγωγα προϊόντα, στο πλαίσιο της επενδυτικής στρατηγικής που είχε χαράξει η διοίκηση Φιλιππίδη. Σκοπός τουΤΤ ήταν να αγοράζει και να πωλεί CDS με σκοπό το κέρδος και όχι να τα διακρατά. Αυτό προκύπτει από την ίδια την συνέντευξη τύπου του κ. Φιλιππίδη, ο οποίος παραδέχεται ότι πριν από την αλλαγή διοίκησης στο Τ.Τ. αυτός είχε αποφασίσει την πώληση των CDS στο πλαίσιο του κοινωνικού ρόλου του Τ.Τ..Ο κ. Καμμένος δεν την διάβασε;
ΨΕΜΜΑ 4: Ο κ. Καμμένος υπονοεί ότι μετά από συνεννόηση του τότε Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τη Διοίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ένα CDS αξίας 1,3 δις δολαρίων πουλήθηκε στην εταιρία IJ PARTNERS που είναι FUND.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ουδέποτε πωλήθηκε CDS από το ΤΤ προς την εταιρία IJ PARTNERS. Η αναλήθεια των ισχυρισμών του κ. Καμένου προκύπτει από σχετική δήλωση του Τ.Τ. που αναφέρει ότι για την αγορά και πώληση των CDS συμβλήθηκε μόνο με μεγάλες διεθνείς τράπεζες (αλλοδαπούς τραπεζικούς ομίλους) και όχι με funds ή άλλους θεσμικούς ή μη επενδυτές ή άλλου τύπου αντισυμβαλλόμενους και από δήλωση τύπου της ίδιας της εταιρίας IJ PARTNERS, η οποία δήλωσε ότι ουδέποτε έχει αποκτήσει ελληνικά CDS. Ο κ. Καμμένος δεν αντέκρουσε τις ανακοινώσεις του ΤΤ και της IJ PARTNERS και κάνει πως δεν τις διάβασε.
ΨΕΜΜΑ 5: Ο κ. Καμμένος ισχυρίζεται ότι αν το Τ.Τ. είχε διακρατήσει το CDS που είχε ονομαστική αξία 1,3 δις δολάρια, αυτό κατά την ημέρα που έγιναν οι δηλώσεις του θα είχε αξία 16 δις ευρώ έως 27 δις ευρώ και, αν συνέβαινε πιστωτικό γεγονός (default, haircut), τότε η αξία του θα εκτοξευόταν στα 60 δις ευρώ.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η ονομαστική αξία του CDS δεν μεταβάλλεται,αφού η ονομαστική αξία αφορά το ποσό που ο εκδότης του CDS θα κληθεί να καταβάλει κατά την επέλευση του ασφαλιστέου κινδύνου και είναι σταθερή και προκαθορισμένη κατ΄ ανώτατο ποσό. Ακόμη και σήμερα που επήλθε το πιστωτικό γεγονός (κούρεμα όλων των ελληνικών ομολόγων) τα CDS που ενεργοποιήθηκαν παγκοσμίως είναι 1,85 δις ευρώ (βλ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20 Μαρτίου 2012). Ο κ. Καμμένος ως οικονομολόγος δεν το γνωρίζει αυτό;
ΨΕΜΜΑ 6: Ότι ο κ. Φικέρες, πρώην πρόεδρος της Κόστα Ρίκα, είναι συνεταίρος του Αντρέα Α. Παπανδρέου και μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της I4Cense.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο Αντρέας Α. Παπανδρέου ουδέποτε είχε οποιαδήποτε συνεταιρική ιδιότητα με τον κ.Φικέρες. Ο κ.Φικέρες δεν συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ι4Cense αλλά στο γνωμοδοτικό συμβούλιο (Advisory Board) αυτής. Ο κ. Καμμένος δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ εταιρικής ιδιότητας, μέλους διοικητικού συμβουλίου ή μέλους γνωμοδοτικού συμβουλίου;
ΨΕΜΜΑ 7: Ο κ. Καμένος ισχυρίζεται ότι ο Αντρέας Α. Παπανδρέου συμμετείχε σε ένα σχεδιασμό, ούτως ώστε να πείσει το ΤΤ να πωλήσει τα CDS που είχε στην IJ PARTNERS, και όλη αυτή η συνομωσία έχει ως κορυφή έναν πρωθυπουργό- “έμμισθο broker” που τυγχάνει να είναι αδερφός του.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Αν οποιοσδήποτε ήθελε να αποκτήσει CDS, δεν χρειαζόταν να απευθυνθεί ή να οργανώσει ένα ολόκληρο «εγκληματικό» σχέδιο, προκειμένου να αποκτήσει τα συγκεκριμένα CDS του ΤΤ. Μπορούσε να απευθυνθεί σε οποιαδήποτε μεγάλη διεθνή τράπεζα και να αποκτήσει κατευθείαν όσα CDS ήθελε. Ο κ. Καμμένος ως οικονομολόγος δεν το γνωρίζει αυτό;
ΨΕΜΜΑ 8: Ο κ. Καμένος εμφάνισε τον Αντρέα Α. Παπανδρέου ως σύμβουλο funds για τα ελληνικά CDS εμφανίζοντάς τον ως συμμέτοχο στην Επιτροπή Στρατηγικού Σχεδιασμού Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία “Unigestion SA”, η οποία ταυτόχρονα εμφανιζόταν να έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο ένα ενημερωτικό έντυπο σχετικά με τα CDS.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο Αντρέας Α. Παπανδρέου δεν έχει καμία σχέση με την UNIGESTION SA. Έχει σχέση με την προσωπική επιχείρηση με την επωνυμία UNIGESTION ETHOS ENVIRONMENTAL SUSTAINABILITY LP. Πρόκειται για μία ιδιωτική εταιρία επενδύσεων σε κεφάλαια επενδύσεων (private equity fund of funds), η οποία έχει συσταθεί πρόσφατα και δεν είχε αναπτύξει καμία επιχειρηματική δραστηριότητα. Σε αυτή είναι μέλος στη Στρατηγική Επιτροπή της και δέχθηκε να συμμετάσχει διότι το αντικείμενό της είναι απόλυτα συμβατό με το γνωστικό του αντικείμενο και διότι σε αυτή συμμετέχουν και άλλοι εγνωσμένου κύρους άνθρωποι, όπως ο Bertrand Piccard. Και βέβαια δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την UNIGESTION SA ούτε με CDS. Η εταιρία UNIGESTION SA με δήλωσή της ανέφερε ειδικά ότι ο Αντρέας Α. Παπανδρέου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη UNIGESTION S.A., αλλά (το πλέον σημαντικό) ότι ούτε η UNIGESTION SA ούτε η προσωπική εταιρία “UNIGESTION ETHOS ENVIRONMENTAL SUSTAINABILITY LP” επενδύουν ή δραστηριοποιούνται στον τομέα προϊόντων αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου (credit default swaps-CDS). Ο κ. Καμμένος δεν αντέκρουσε τις ανακοινώσεις αυτές και κάνει πως δεν τις γνωρίζει.
Ο κ. Καμμένος ως οικονομολόγος και άνθρωπος με ευκολία πρόσβασης στην πληροφόρηση, αντιλαμβάνεται εύκολα την αναλήθεια των ισχυρισμών του. Προσπάθησε όμως να δημιουργήσει στο ευρύ κοινό την εντύπωση ότι ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο αδερφός του Αντρέας, συναλλάχθηκαν με διεθνείς επενδυτικούς οίκους, προκειμένου να αποκομίσουν ίδιον όφελος εις βάρος της Ελληνικής οικονομίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ τους κατηγορεί δημοσίως για εσχάτη προδοσία. Άλλωστε σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο channel 9, αποκάλεσε την οικογένεια Παπανδρέου cosa Nostra. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί ο κ. Καμμένος κάνει αυτή την πλήρως αστήρικτη επίθεση στην οικογένεια Παπανδρέου; είναι απλά μια ψύχωση; μια προσωπική εμπάθεια; την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι πλέον πρωθυπουργός; ποιος ήθελε και θέλει αποδομημένη κάθε ηθική βάση του ονόματος Παπανδρέου; τι φοβούνται; αφού τον στόχο τους τον πέτυχαν. Ο Παπανδρέου υπεύθυνος για όλα τα δεινά της πατρίδας κι ο Σαμαράς ο πλέον πετυχημένος πολιτικός της Ευρώπης. Τι τρέμουν; το ότι δεν μπορούν να τον ελέγξουν;
Του Σωκράτη Ξυνίδη
ΨΕΜΜΑ 1: Ο κ. Καμμένος υποστηρίζει ότι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο αγόρασε και στη συνέχεια πώλησε ένα CDS έναντι 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Δεν υπήρχε ποτέ ένα cds αξίας 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αντιθέτως υπήρχαν πολλά διαφορετικά CDS, ονομαστικής αξίας το καθένα από 25 εκ. ως και 100 εκ. ευρώ ή δολάρια, τα οποία το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είχε αγοράσει από διάφορες μεγάλες τράπεζες. Το Τ.Τ. ουδέποτε διέθεσε 1,3 δις δολάρια για να αγοράσει ένα ή περισσότερα CDS. To Τ.Τ. απέκτησε πολλά CDS συνολικής ονομαστικής αξίας 917 εκ. ευρώ περίπου, με διαδοχικές πράξεις. Για να αποκτήσει αυτά τα CDS το ΤΤ κατέβαλε μόνο ένα ασφάλιστρο. Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν δημόσια από το ΤΤ. Ο κ. Καμμένος δεν τα αντέκρουσε και κάνει πως δεν τα διάβασε.
ΨΕΜΜΑ 2: Ο κ.Καμμένος υποστηρίζει ότι το CDS του 1,3 εκ. δολαρίων πουλήθηκε μετά την αλλαγή της Κυβέρνησης το 2009 όταν (κατά τις δηλώσεις του) ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου συνομιλούσε ήδη με το ΔΝΤ, για να βάλει την Ελλάδα σε μηχανισμό στήριξης και άρα ήξερε ότι υπήρχε κίνδυνος να μην πληρωθούν τα ομόλογα και να ενεργοποιηθούν τα CDS.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου αποκτήθηκαν με 24 διαδοχικές πράξεις στο χρονικό διάστημα μεταξύ Μαρτίου και Δεκεμβρίου 2009 και οι περισσότερες πωλήσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου του 2009 προτού να αλλάξει η Διοίκηση του Τ.Τ., λόγω της αλλαγής της Κυβέρνησης μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Κατά συνέπεια στη συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν ήδη πουληθεί από τη διοίκηση Φιλιππίδη που είχε ορίσει στο Τ.Τ. η απερχόμενη τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος ο κ. Φιλιππίδης στη συνέντευξη τύπου που είχε δώσει στις 10.12.2009. Ο κ. Καμμένος δεν την διάβασε;
ΨΕΜΜΑ 3:Υπονοεί ο κ. Καμένος ότι με την αλλαγή της Κυβέρνησης άλλαξε και η διοίκηση του ΤΤ και η νέα διοίκηση του ΤΤ που ελέγχονταν από τη νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πούλησε όλα τα CDS σε εκτέλεση του σχεδίου.
ΑΛΗΘΕΙΑ:Ακόμη και επί νέας διοίκησης οι πωλήσεις των CDS που είχαν απομείνει έγιναν μόλις τις 4 πρώτες ημέρες από τον διορισμό της νέας αυτής διοίκησης πολύ απλά διότι το Dealing room του ΤΤ συνέχιζε να αγοράζει και να πουλά CDS όπως και άλλα παράγωγα προϊόντα, στο πλαίσιο της επενδυτικής στρατηγικής που είχε χαράξει η διοίκηση Φιλιππίδη. Σκοπός τουΤΤ ήταν να αγοράζει και να πωλεί CDS με σκοπό το κέρδος και όχι να τα διακρατά. Αυτό προκύπτει από την ίδια την συνέντευξη τύπου του κ. Φιλιππίδη, ο οποίος παραδέχεται ότι πριν από την αλλαγή διοίκησης στο Τ.Τ. αυτός είχε αποφασίσει την πώληση των CDS στο πλαίσιο του κοινωνικού ρόλου του Τ.Τ..Ο κ. Καμμένος δεν την διάβασε;
ΨΕΜΜΑ 4: Ο κ. Καμμένος υπονοεί ότι μετά από συνεννόηση του τότε Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τη Διοίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ένα CDS αξίας 1,3 δις δολαρίων πουλήθηκε στην εταιρία IJ PARTNERS που είναι FUND.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ουδέποτε πωλήθηκε CDS από το ΤΤ προς την εταιρία IJ PARTNERS. Η αναλήθεια των ισχυρισμών του κ. Καμένου προκύπτει από σχετική δήλωση του Τ.Τ. που αναφέρει ότι για την αγορά και πώληση των CDS συμβλήθηκε μόνο με μεγάλες διεθνείς τράπεζες (αλλοδαπούς τραπεζικούς ομίλους) και όχι με funds ή άλλους θεσμικούς ή μη επενδυτές ή άλλου τύπου αντισυμβαλλόμενους και από δήλωση τύπου της ίδιας της εταιρίας IJ PARTNERS, η οποία δήλωσε ότι ουδέποτε έχει αποκτήσει ελληνικά CDS. Ο κ. Καμμένος δεν αντέκρουσε τις ανακοινώσεις του ΤΤ και της IJ PARTNERS και κάνει πως δεν τις διάβασε.
ΨΕΜΜΑ 5: Ο κ. Καμμένος ισχυρίζεται ότι αν το Τ.Τ. είχε διακρατήσει το CDS που είχε ονομαστική αξία 1,3 δις δολάρια, αυτό κατά την ημέρα που έγιναν οι δηλώσεις του θα είχε αξία 16 δις ευρώ έως 27 δις ευρώ και, αν συνέβαινε πιστωτικό γεγονός (default, haircut), τότε η αξία του θα εκτοξευόταν στα 60 δις ευρώ.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η ονομαστική αξία του CDS δεν μεταβάλλεται,αφού η ονομαστική αξία αφορά το ποσό που ο εκδότης του CDS θα κληθεί να καταβάλει κατά την επέλευση του ασφαλιστέου κινδύνου και είναι σταθερή και προκαθορισμένη κατ΄ ανώτατο ποσό. Ακόμη και σήμερα που επήλθε το πιστωτικό γεγονός (κούρεμα όλων των ελληνικών ομολόγων) τα CDS που ενεργοποιήθηκαν παγκοσμίως είναι 1,85 δις ευρώ (βλ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20 Μαρτίου 2012). Ο κ. Καμμένος ως οικονομολόγος δεν το γνωρίζει αυτό;
ΨΕΜΜΑ 6: Ότι ο κ. Φικέρες, πρώην πρόεδρος της Κόστα Ρίκα, είναι συνεταίρος του Αντρέα Α. Παπανδρέου και μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της I4Cense.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο Αντρέας Α. Παπανδρέου ουδέποτε είχε οποιαδήποτε συνεταιρική ιδιότητα με τον κ.Φικέρες. Ο κ.Φικέρες δεν συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ι4Cense αλλά στο γνωμοδοτικό συμβούλιο (Advisory Board) αυτής. Ο κ. Καμμένος δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ εταιρικής ιδιότητας, μέλους διοικητικού συμβουλίου ή μέλους γνωμοδοτικού συμβουλίου;
ΨΕΜΜΑ 7: Ο κ. Καμένος ισχυρίζεται ότι ο Αντρέας Α. Παπανδρέου συμμετείχε σε ένα σχεδιασμό, ούτως ώστε να πείσει το ΤΤ να πωλήσει τα CDS που είχε στην IJ PARTNERS, και όλη αυτή η συνομωσία έχει ως κορυφή έναν πρωθυπουργό- “έμμισθο broker” που τυγχάνει να είναι αδερφός του.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Αν οποιοσδήποτε ήθελε να αποκτήσει CDS, δεν χρειαζόταν να απευθυνθεί ή να οργανώσει ένα ολόκληρο «εγκληματικό» σχέδιο, προκειμένου να αποκτήσει τα συγκεκριμένα CDS του ΤΤ. Μπορούσε να απευθυνθεί σε οποιαδήποτε μεγάλη διεθνή τράπεζα και να αποκτήσει κατευθείαν όσα CDS ήθελε. Ο κ. Καμμένος ως οικονομολόγος δεν το γνωρίζει αυτό;
ΨΕΜΜΑ 8: Ο κ. Καμένος εμφάνισε τον Αντρέα Α. Παπανδρέου ως σύμβουλο funds για τα ελληνικά CDS εμφανίζοντάς τον ως συμμέτοχο στην Επιτροπή Στρατηγικού Σχεδιασμού Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία “Unigestion SA”, η οποία ταυτόχρονα εμφανιζόταν να έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο ένα ενημερωτικό έντυπο σχετικά με τα CDS.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο Αντρέας Α. Παπανδρέου δεν έχει καμία σχέση με την UNIGESTION SA. Έχει σχέση με την προσωπική επιχείρηση με την επωνυμία UNIGESTION ETHOS ENVIRONMENTAL SUSTAINABILITY LP. Πρόκειται για μία ιδιωτική εταιρία επενδύσεων σε κεφάλαια επενδύσεων (private equity fund of funds), η οποία έχει συσταθεί πρόσφατα και δεν είχε αναπτύξει καμία επιχειρηματική δραστηριότητα. Σε αυτή είναι μέλος στη Στρατηγική Επιτροπή της και δέχθηκε να συμμετάσχει διότι το αντικείμενό της είναι απόλυτα συμβατό με το γνωστικό του αντικείμενο και διότι σε αυτή συμμετέχουν και άλλοι εγνωσμένου κύρους άνθρωποι, όπως ο Bertrand Piccard. Και βέβαια δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την UNIGESTION SA ούτε με CDS. Η εταιρία UNIGESTION SA με δήλωσή της ανέφερε ειδικά ότι ο Αντρέας Α. Παπανδρέου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη UNIGESTION S.A., αλλά (το πλέον σημαντικό) ότι ούτε η UNIGESTION SA ούτε η προσωπική εταιρία “UNIGESTION ETHOS ENVIRONMENTAL SUSTAINABILITY LP” επενδύουν ή δραστηριοποιούνται στον τομέα προϊόντων αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου (credit default swaps-CDS). Ο κ. Καμμένος δεν αντέκρουσε τις ανακοινώσεις αυτές και κάνει πως δεν τις γνωρίζει.
Ο κ. Καμμένος ως οικονομολόγος και άνθρωπος με ευκολία πρόσβασης στην πληροφόρηση, αντιλαμβάνεται εύκολα την αναλήθεια των ισχυρισμών του. Προσπάθησε όμως να δημιουργήσει στο ευρύ κοινό την εντύπωση ότι ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο αδερφός του Αντρέας, συναλλάχθηκαν με διεθνείς επενδυτικούς οίκους, προκειμένου να αποκομίσουν ίδιον όφελος εις βάρος της Ελληνικής οικονομίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ τους κατηγορεί δημοσίως για εσχάτη προδοσία. Άλλωστε σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο channel 9, αποκάλεσε την οικογένεια Παπανδρέου cosa Nostra. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί ο κ. Καμμένος κάνει αυτή την πλήρως αστήρικτη επίθεση στην οικογένεια Παπανδρέου; είναι απλά μια ψύχωση; μια προσωπική εμπάθεια; την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι πλέον πρωθυπουργός; ποιος ήθελε και θέλει αποδομημένη κάθε ηθική βάση του ονόματος Παπανδρέου; τι φοβούνται; αφού τον στόχο τους τον πέτυχαν. Ο Παπανδρέου υπεύθυνος για όλα τα δεινά της πατρίδας κι ο Σαμαράς ο πλέον πετυχημένος πολιτικός της Ευρώπης. Τι τρέμουν; το ότι δεν μπορούν να τον ελέγξουν;
Τι λέει ο Bαρουφάκης
για τα CDS του
Αντρίκου Παπανδρέου, τη Μαργαρίτα και τον Γιώργο
«Τις προάλλες συνέταξα ένορκη κατάθεση για το θέμα των CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου πάνω στο οποίο χτίστηκε μια γελοία ιστορία σύμφωνα με την οποία ο Αντρίκος Παπανδρέου κέρδισε δισεκατομμύρια» γράφει ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης
και εξηγεί τι πιστεύει για την οικογένεια Παπανδρέου και τη λίστα Λαγκάρντ.
Με άρθρο του στο protagon ο Γιάννης Βαρουφάκης μιλάει αναλυτικά για τα «δήθεν» Cds του Αντρίκου Παπανδρέου, για τα «δήθεν» 500 εκατ. δολάρια της Μαργαρίτας Παπανδρέου και για το αν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δόλο ως Πρωθυπουργός.
Αναλυτικά το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο protagon με τίτλο «Δρυός πεσούσης»:
«Μόλις είχα φτάσει στην Βιέννη από την Αμερική. Ήταν 4 Δεκέμβρη, πριν μερικές εβδομάδες. Θα έμενα δύο μέρες για μία ομιλία και κάποιες συνεντεύξεις. Στο ξενοδοχείο με περίμεναν αρκετοί δημοσιογράφοι. Ένας εξ αυτών, o Kaspar Fink, εκπροσωπούσε την κρατική τηλεόραση (ORT) για την οποία μαγνητοσκοπήσαμε συνέντευξη που θα έπαιζε το επόμενο βράδυ. Η συζήτηση αφορούσε την παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση, το δράμα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Αφού μιλήσαμε και λίγο για τον Bruno Kreisky (τον Καγκελάριο της Αυστρίας της περιόδου 1970-1983 του οποίου το Ίδρυμα ήταν ο οικοδεσπότης μου στην Αυστρία) η συνέντευξη τελείωσε.
Οι τεχνικοί άρχισαν να μαζεύουν τα εργαλεία τους όταν, ξάφνου, ο κ. Fink κάτι φάνηκε να θυμάται και με ρώτησε αν θα με πείραζε να μου θέσει άλλο ένα ερώτημα. Φυσικά δεν αρνήθηκα. Το ερώτημα ήταν: «Ήσασταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου. Πως νιώθετε τώρα που αποδείχθηκε από την λίστα Lagarde όπως την δημοσίευσε το περιοδικό HOT DOC ότι η μητέρα του διατηρούσε κρυφό λογαριασμό στην HSBC της Ελβετίας με πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια;» Του απάντησα ξεκάθαρα με τα εξής λόγια:
«Δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ένδειξη ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου είχε την οποιαδήποτε σχέση με αυτόν τον λογαριασμό. Είμαι συνεργάτης του HOT DOC από το πρώτο του τεύχος και σκληρός επικριτής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Όταν όμως ο ίδιος ο Κώστας Βαξεβάνης, ο εκδότης του HOT DOC, που διώχθηκε για την δημοσιοποίηση της λίστας, αρνείται ότι η κα Παπανδρέου είχε σχέση με τον εν λόγω λογαριασμό, θλίβομαι που τίθεται τέτοιο ερώτημα. Αποδεικνύει πως η οικονομική καθίζηση μιας κοινωνίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πολιτική και ηθική κατάρρευση καθώς και στην υποκατάσταση της δικαιοσύνης από την ανθρωποφαγία.» Με ευχαρίστησε και αποχαιρετιστήκαμε.
Την μεθεπόμενη μέρα, καθώς ετοιμαζόμουν να πάω στο αεροδρόμιο με προορισμό την Αθήνα, η καμαριέρα του ξενοδοχείου όλο χαρά μου είπε με είχε δει στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ. Πράγματι, άνοιξα τον υπολογιστή μου και είδα το κλιπ της συνέντευξης, το οποίο στο μεταξύ μου είχε στείλει ο κ. Fink. Προβλήθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων στις 9μμ ως δεύτερο θέμα. Ο υπέρτιτλος: «Τα 500 εκ. δολάρια της μητέρας του έλληνα πρωθυπουργού της κρίσης».
Στην αρχή το ρεπορτάζ αναφέρει τα σχετικά δημοσιεύματα και γρήγορα η κάμερα έρχεται σε μένα να αρνούμαι την ουσία της κατηγορίας με τα λόγια που προανέφερα. Το ρεπορτάζ τότε κλείνει με τον κ. Fink να λέει, σωστά, ότι «ο κ. Βαρουφάκης, που γνωρίζει καλά την περίπτωση, θεωρεί πως πρόκειται για κακοήθεις φήμες. Όμως αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα: οι φήμες κυριαρχούν επί της πραγματικότητας.» Όσο όμως σωστή και να ήταν η τελευταία αυτή αναφορά του Αυστριακού δημοσιογράφου, ποια νομίζετε ότι ήταν η εντύπωση που αποκόμισαν οι τηλεθεατές συνολικά; Όπως και να το είδαν, άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προκαταλήψεις τους για όλους μας συλλήβδην, για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα, βρέθηκα σε στούντιο του Σκάι, σε μια μεταμεσονύκτια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης. Μεταξύ των άλλων ερωτήσεων, μου τέθηκε και το ερώτημα: «Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε δόλο;», ερώτημα προφανώς αναφερόμενο στην πάγια θέση μου ότι επρόκειτο για κυβέρνηση που έσφαλε εγκληματικά και κατ' εξακολούθηση. Απάντησα «όχι, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι υπήρξε δόλος από τον κ. Παπανδρέου», και συνέχισα καταθέτοντας την άποψή μου για τα λάθη του τότε πρωθυπουργού και των υπουργών του. Την ίδια ώρα το twitter και τα διάφορα blogs άρχισαν να βουίζουν με μηνύματα και κείμενα που με έψεγαν ότι «αθωώνω τον Παπανδρέου και την οικογένειά του», «συγκαλύπτω τα σκάνδαλα των CDS του αδελφού του», αδυνατώ να πω «κακή κουβέντα για κάποιον με τον οποίο είχα συνεργαστεί».
Όσοι έχετε παρακολουθήσει, από το protagon ή αλλού, την στάση μου καθ' όλη την διάρκεια της κυβέρνησης Παπανδρέου γνωρίζετε καλά ότι δεν είχα ποτέ καμία αναστολή στο να την «λούζω» σχεδόν καθημερινά με την πιο σκληρή κριτική που μπορεί να ασκηθεί εντός του πλαισίου της κοσμιότητας. Πίστευα, και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι στην κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου αξίζει η πολιτική καταδίκη – ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα την κρίνει πολύ σκληρά και πως η διαχείριση της Κρίσης από αυτήν θα αποτελεί καλό case-study για το πως δεν πρέπει να διαχειρίζεται κανείς μια Κρίση. Όμως, άλλο η πολιτική καταδίκη και εντελώς άλλο η συκοφαντία.
Άλλο το να κρίνεις πως η κυβέρνηση Παπανδρέου ενστερνίστηκε την λάθος ανάλυση των αιτίων της Κρίσης, πως αρνήθηκε να ασκήσει βέτο (ως όφειλε) σε ευρωπαϊκές πολιτικές που αποδείχθηκαν καταστροφικές για ολόκληρη την Ευρώπη, πως έλεγε ψέματα κατά συρροήν στον ελληνικό λαό και στους εταίρους μας, πως συντάχθηκε με την εντόπια Κλεπτοκρατία Τραπεζιτών-ΜΜΕ-Εργολάβων (έως ότου οι τελευταίοι τους εγκατέλειψαν)... και εντελώς διαφορετικό το να λες ότι ο τέως πρωθυπουργός οδήγησε εσκεμμένα την χώρα στην πτώχευση ώστε, μαζί με τον αδερφό του, να κερδίσουν αμύθητες περιουσίες από την εξαργύρωση των CDS του... Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Αυτού του είδους η συκοφαντία καταφέρνει δύο αβάστακτα πλήγματα στην ήδη πληγωμένη κοινωνία μας. Πρώτον, όταν η κάθε ανυπόστατη και συκοφαντική κατηγορία εκτοξεύεται χωρίς την παραμικρή κύρωση (και μάλιστα γίνεται αποδεκτή άνευ αποδείξεων από μεγάλο μέρος της κοινωνίας), τότε όλοι μας (ένοχοι και αθώοι) μπορούμε να χαρακτηριστούμε ένοχοι ανά πάσα στιγμή (όπως έκανε με το ισοπεδωτικό του «μαζί τα φάγαμε» ο κ. Πάγκαλος) οπότε, εν τέλει, όλοι (ένοχοι και αθώοι) βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεύτερον, η συκοφαντία δίνει ηθικό άλλοθι σε εκείνους που έριξαν την χώρα στον γκρεμό, όπως π.χ. οι κκ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Αντί να αναγκαστούν, με το πέρασμα του χρόνου, να έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη και τα πολιτικά τους ατοπήματα, με το μέγα κακό που έκαναν στον τόπο, νιώθουν δικαίωση όταν ακούν τους αντιπάλους τους να τους κατηγορούν για πράγματα που δεν έχουν κάνει. Αντί να νιώθουν ντροπή, οι συκοφάντες τους δίνουν την δυνατότητα να νιώσουν κατατρεγμένοι, αδικημένοι και, συνεπώς, κατά μια έννοια... ηθικά δικαιωμένοι. Να πως η συκοφαντία, πέραν του ότι κατακρημνίζει την έννοια της δικαιοσύνης, αποτελεί τον χειρότερο εχθρό της δίκαιης πολιτικής καταδίκης.
Επί προσωπικού
Εξήγησα γιατί εξοργίζομαι με τις ανυπόστατες κατηγορίες που, συκοφαντώντας τους, δίνουν άλλοθι στους πολιτικά ένοχους και παράλληλα δηλητηριάζουν την τραυματισμένη κοινωνία μας. Δηλώνω ότι θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να σταθώ εμπόδιο σε αυτή την σκοτοδίνη που, αν την αφήσουμε να ξεφύγει, μόνο το αυγό του φιδιού θα ωφεληθεί. (Τις προάλλες, για παράδειγμα, συνέταξα ένορκη κατάθεση για το θέμα των CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου πάνω στο οποίο χτίστηκε μια γελοία ιστορία σύμφωνα με την οποία ο Αντρίκος Παπανδρέου κέρδισε δισεκατομμύρια. Θα έκανα το ίδιο για να υπερασπιστώ από άδικες κατηγορίες ανθρώπους από όλους τους κομματικούς και πολιτικούς χώρους.)
Γνωρίζω ότι το σημερινό άρθρο θα χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για δημοσιεύματα που θα με παρουσιάσουν ως «προστάτη των Παπανδρέου», απολογητή τους κλπ. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να καταθέσω την αλήθεια, όπως την βλέπω. Και να δώσω σε εσάς τους αναγνώστες όσα στοιχεία διαθέτω, μαζί με πληροφορίες για την δική μου προϊστορία που μπορεί να σας βοηθήσουν να αξιολογήσετε τόσο αυτά που γράφω όσα και αυτά που θα γράψουν άλλοι. Κι επειδή πράγματι με συνδέει μια κάποια προϊστορία με τους Παπανδρέου, την οποία ποτέ δεν έκρυψα, επιτρέψτε μου, επί προσωπικού, μια σειρά αναφορών.
Την Μαργαρίτα Παπανδρέου την συνάντησα πρώτη φορά ένα απόγευμα που γύριζα στο σπίτι από το σχολείο το 1975, αν θυμάμαι καλά. Στο σαλόνι μας ήταν πέντε-έξι γυναίκες, μεταξύ των οποίων η Μαργαρίτα και η μητέρα μου, που οργάνωναν μια από τις πολλές «εξόδους» τους στην επαρχία. Μίσθωναν πούλμαν με τα οποία τριγυρνούσαν την Ελλάδα και πάσχιζαν να πείσουν την ελληνίδα αγρότισσα, την ελληνίδα της υπαίθρου, ότι δεν είναι δικαίωμα του συζύγου τους η εναντίον τους βιαιοπραγία, ότι ο ενδο-συζυγικός βιασμός είναι ποινικό αδίκημα κι όχι ανδρικό καπρίτσιο. Αυτές οι εκστρατείες, μαζί με τους αγώνες τους για την αλλαγή του μεσαιωνικού οικογενειακού δικαίου, άλλαξαν την μητέρα μου, την μετέτρεψαν σε πολιτικό ον για το οποίο ήμουν υπερήφανος. Αργότερα διαφώνησε, και άσκησε έντονη κριτική στην Μαργαρίτα Παπανδρέου. Όμως, θα ήταν ασέβεια στην σύγχρονη ελληνική ιστορία να μην πω, εκ μέρους της (μιας και δεν ζει πια), ότι χιλιάδες ελληνίδες ενεργοποιήθηκαν από την Μαργαρίτα Παπανδρέου να απαιτήσουν αυτά που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1977, βρέθηκα στο κτήριο της Βουλής επειδή ο τότε δάσκαλός μου Πέτρος Μώραλης (που μόλις είχε αναλάβει διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ) έκρινε ότι χρειαζόμουν «καθοδήγηση», λόγω της έντονης δραστηριοποίησης μου στο μαθητικό κίνημα της εποχής. Καθώς μιλούσαμε, έτυχε να περάσει ο Ανδρέας Παπανδρέου από το γραφείο του. Με ρώτησε, από ευγένεια φαντάζομαι, τι σκόπευα να σπουδάσω. «Φυσική», του απάντησα, «στην Αγγλία επειδή οι γονείς μου φοβούνται ότι αν μείνω στην Ελλάδα θα έχω την κατάληξη του πατέρα μου (*)».Τότε, ο Ανδρέας κάθισε σε μια πολυθρόνα και άρχισε να μου εξηγεί γιατί, αν με ενδιαφέρουν τα εφαρμοσμένα μαθηματικά (όπως, π.χ., η θεωρητική φυσική), και με ενδιαφέρει παράλληλα να μπορώ να αρθρώνω πολιτικό λόγο, μου συνιστά να στραφώ στα mathematical economics: «Είναι η επιστημονική γλώσσα της σύγχρονης πολιτικής αντιπαράθεσης», θυμάμαι να μου λέει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μου πρότεινε μάλιστα και που να σπουδάσω το συγκεκριμένο αντικείμενο: στο Πανεπιστήμιο του Essex, το οποίο ήταν ένα εκ των δύο βρετανικών πανεπιστημίων που τότε πρόσφεραν mathematical economics. Για να μην σας τα πολυλογώ, εκεί κατέληξα ένα χρόνο μετά. Μάλιστα, κάπου στα αρχεία του εν λόγω πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι καταχωνιασμένη η συστατική επιστολή που μου έδωσε.
Πολλά χρόνια μετά, το 2001, αφού είχα επιστρέψει μετά από 23 χρόνια στο εξωτερικό (ως καθηγητής πλέον στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), γνώρισα τον Αντρίκο Παπανδρέου (τότε που έγινε μέλος του Τομέα μου) και γρήγορα συνδεθήκαμε φιλικά, πέραν της επαγγελματικής συνεργασίας. Λόγω εκείνης της σχέσης, που διατηρείται ανέπαφη έως σήμερα, έτυχε να ξαναδώ την Μαργαρίτα Παπανδρέου και να γνωρίσω τον Γιώργο. Όταν το 2004 ο Γιώργος άρχισε τις κινήσεις του προς την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, δέχθηκα να είμαι ένας από τους πολλούς συμβούλους του, παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ούτε με εξέφραζε ούτε και το ψήφιζα! Πολύ γρήγορα, διαφώνησα με τις πολιτικές που αγκάλιαζε ο Γιώργος (χωρίς καν να τις κατανοεί εις βάθος) και με εξόργισε αυτό που ονομάζαμε, αρκετοί συνεργάτες του, «Σύστημα Γιώργου»: το απόλυτο οργανωτικό χάος που τον περιτριγύριζε το οποίο (όπως του έγραψα στην επιστολή παραίτησής μου) «μετατράπηκε σε πλεονέκτημα της συντήρησης». Τέλη του 2005 είχα αποτραβηχτεί. Τον Δεκέμβρη του 2006 παραιτήθηκα εγγράφως. Τον Σεπτέμβρη 2007 κινήθηκα, όσο μπορούσα, εναντίον της επανεκλογής του στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Τα πιο πάνω ίσως να εξηγούν:
• Την λύπη με την οποία κατήγγειλα, και καταγγέλω, την κυβέρνηση του γιου του Ανδρέα και της Μαργαρίτας Παπανδρέου
• Την απέχθειά μου μπροστά στο θέαμα όλων εκείνων που, όσο ήταν δυνατός, ερωτοτροπούσαν με τον Γιώργο Παπανδρέου και πάσχιζαν να ανήκουν στην Αυλή της Οικογένειας του Καστρίου ενώ τώρα σφυρίζουν αδιάφορα, αφήνοντας να «σέρνονται» οι συκοφαντικές ιστορίες για CDS δισεκατομμυρίων και ελβετικούς λογαριασμούς της Μαργαρίτας εκατοντάδων εκατομμυρίων.
• Την απορία μου με όσους χειροκροτούν την σημερινή κυβέρνηση αλλά κατακρίνουν εκείνη του Γ. Παπανδρέου, τον οποίον μάλιστα λοιδορούν, αγνοώντας την απλή αλήθεια ότι η τρικομματική τους κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα διαφορετικό από το να εφαρμόζει στο ακέραιο την αδιέξοδη πολιτική Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου
• Την θλίψη που μου προκαλεί το σημερινό θέαμα του Γιώργου Παπανδρέου: Να εξανίσταται ότι τον έριξε η διαπλοκή Τραπεζιτών-ΜΜΕ-Εργολάβων όταν δεν τον πείραζε καθόλου η δουλικότητά τους και η ασπίδα προστασίας που του προσέφεραν όσο τον χρειάζονταν για να τους εξασφαλίζει τις δόσεις των Μνημονιακών δανείων. Να συμπεριφέρεται ως παρεξηγημένος ήρωας που ορθώθηκε εναντίον των συμφερόντων τους, κάτι που (εάν έκανε) το έκανε όταν ήταν πλέον πολύ αργά και είχε ήδη αποφασιστεί η αποπομπή του. Να ζει το όνειρό του στην Αμερική, διδάσκοντας στο Harvard... «διαχείριση κρίσεων» αρνούμενος να δεχθεί ότι η χώρα του καταρρέει επειδή εκείνος (α) απέτυχε παταγωδώς να συλλάβει την πεμπτουσία της Κρίσης και (β) την διαχειρίστηκε όπως ο Herbert Hoover είχε διαχειριστεί το Κραχ του 1929.
Δρυός πεσούσης, λοιπόν, η συκοφαντία έχει την τιμητική της συνεισφέροντας τα μέγιστα στο πέμπτο έλλειμμα της χώρας. (**) Ηθικό μας χρέος είναι να ορθώσουμε φράγμα στην συκοφαντία των αντιπάλων μας, εκείνων με τους οποίους διαφωνούμε, όχι μόνο για να διαφυλάξουμε ό,τι έχει επιζήσει από το περί δικαίου αίσθημα αλλά και για να διατηρήσουμε, ως κοινωνία, το δικαίωμα στην κριτική σκέψη – ίσως το τελευταίο όπλο που μας έχει μείνει εναντίον της Κρίσης και των φιδιών που αυτή γεννά.
(*) Ο οποίος κατέληξε στην Μακρόνησο, αρνούμενος να αποδεχθεί το δικαίωμα του κράτους να απαιτεί δηλώσεις πολιτικών φρονημάτων.
(**) Τα πέντε ελλείμματα: Δημοσιονομικό, τραπεζικό, επενδύσεων, δημοκρατικό και, τώρα, δικαιοσύνης.
«Τις προάλλες συνέταξα ένορκη κατάθεση για το θέμα των CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου πάνω στο οποίο χτίστηκε μια γελοία ιστορία σύμφωνα με την οποία ο Αντρίκος Παπανδρέου κέρδισε δισεκατομμύρια» γράφει ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης
και εξηγεί τι πιστεύει για την οικογένεια Παπανδρέου και τη λίστα Λαγκάρντ.
Με άρθρο του στο protagon ο Γιάννης Βαρουφάκης μιλάει αναλυτικά για τα «δήθεν» Cds του Αντρίκου Παπανδρέου, για τα «δήθεν» 500 εκατ. δολάρια της Μαργαρίτας Παπανδρέου και για το αν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δόλο ως Πρωθυπουργός.
Αναλυτικά το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο protagon με τίτλο «Δρυός πεσούσης»:
«Μόλις είχα φτάσει στην Βιέννη από την Αμερική. Ήταν 4 Δεκέμβρη, πριν μερικές εβδομάδες. Θα έμενα δύο μέρες για μία ομιλία και κάποιες συνεντεύξεις. Στο ξενοδοχείο με περίμεναν αρκετοί δημοσιογράφοι. Ένας εξ αυτών, o Kaspar Fink, εκπροσωπούσε την κρατική τηλεόραση (ORT) για την οποία μαγνητοσκοπήσαμε συνέντευξη που θα έπαιζε το επόμενο βράδυ. Η συζήτηση αφορούσε την παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση, το δράμα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Αφού μιλήσαμε και λίγο για τον Bruno Kreisky (τον Καγκελάριο της Αυστρίας της περιόδου 1970-1983 του οποίου το Ίδρυμα ήταν ο οικοδεσπότης μου στην Αυστρία) η συνέντευξη τελείωσε.
Οι τεχνικοί άρχισαν να μαζεύουν τα εργαλεία τους όταν, ξάφνου, ο κ. Fink κάτι φάνηκε να θυμάται και με ρώτησε αν θα με πείραζε να μου θέσει άλλο ένα ερώτημα. Φυσικά δεν αρνήθηκα. Το ερώτημα ήταν: «Ήσασταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου. Πως νιώθετε τώρα που αποδείχθηκε από την λίστα Lagarde όπως την δημοσίευσε το περιοδικό HOT DOC ότι η μητέρα του διατηρούσε κρυφό λογαριασμό στην HSBC της Ελβετίας με πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια;» Του απάντησα ξεκάθαρα με τα εξής λόγια:
«Δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ένδειξη ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου είχε την οποιαδήποτε σχέση με αυτόν τον λογαριασμό. Είμαι συνεργάτης του HOT DOC από το πρώτο του τεύχος και σκληρός επικριτής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Όταν όμως ο ίδιος ο Κώστας Βαξεβάνης, ο εκδότης του HOT DOC, που διώχθηκε για την δημοσιοποίηση της λίστας, αρνείται ότι η κα Παπανδρέου είχε σχέση με τον εν λόγω λογαριασμό, θλίβομαι που τίθεται τέτοιο ερώτημα. Αποδεικνύει πως η οικονομική καθίζηση μιας κοινωνίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πολιτική και ηθική κατάρρευση καθώς και στην υποκατάσταση της δικαιοσύνης από την ανθρωποφαγία.» Με ευχαρίστησε και αποχαιρετιστήκαμε.
Την μεθεπόμενη μέρα, καθώς ετοιμαζόμουν να πάω στο αεροδρόμιο με προορισμό την Αθήνα, η καμαριέρα του ξενοδοχείου όλο χαρά μου είπε με είχε δει στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ. Πράγματι, άνοιξα τον υπολογιστή μου και είδα το κλιπ της συνέντευξης, το οποίο στο μεταξύ μου είχε στείλει ο κ. Fink. Προβλήθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων στις 9μμ ως δεύτερο θέμα. Ο υπέρτιτλος: «Τα 500 εκ. δολάρια της μητέρας του έλληνα πρωθυπουργού της κρίσης».
Στην αρχή το ρεπορτάζ αναφέρει τα σχετικά δημοσιεύματα και γρήγορα η κάμερα έρχεται σε μένα να αρνούμαι την ουσία της κατηγορίας με τα λόγια που προανέφερα. Το ρεπορτάζ τότε κλείνει με τον κ. Fink να λέει, σωστά, ότι «ο κ. Βαρουφάκης, που γνωρίζει καλά την περίπτωση, θεωρεί πως πρόκειται για κακοήθεις φήμες. Όμως αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα: οι φήμες κυριαρχούν επί της πραγματικότητας.» Όσο όμως σωστή και να ήταν η τελευταία αυτή αναφορά του Αυστριακού δημοσιογράφου, ποια νομίζετε ότι ήταν η εντύπωση που αποκόμισαν οι τηλεθεατές συνολικά; Όπως και να το είδαν, άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προκαταλήψεις τους για όλους μας συλλήβδην, για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα, βρέθηκα σε στούντιο του Σκάι, σε μια μεταμεσονύκτια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης. Μεταξύ των άλλων ερωτήσεων, μου τέθηκε και το ερώτημα: «Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε δόλο;», ερώτημα προφανώς αναφερόμενο στην πάγια θέση μου ότι επρόκειτο για κυβέρνηση που έσφαλε εγκληματικά και κατ' εξακολούθηση. Απάντησα «όχι, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι υπήρξε δόλος από τον κ. Παπανδρέου», και συνέχισα καταθέτοντας την άποψή μου για τα λάθη του τότε πρωθυπουργού και των υπουργών του. Την ίδια ώρα το twitter και τα διάφορα blogs άρχισαν να βουίζουν με μηνύματα και κείμενα που με έψεγαν ότι «αθωώνω τον Παπανδρέου και την οικογένειά του», «συγκαλύπτω τα σκάνδαλα των CDS του αδελφού του», αδυνατώ να πω «κακή κουβέντα για κάποιον με τον οποίο είχα συνεργαστεί».
Όσοι έχετε παρακολουθήσει, από το protagon ή αλλού, την στάση μου καθ' όλη την διάρκεια της κυβέρνησης Παπανδρέου γνωρίζετε καλά ότι δεν είχα ποτέ καμία αναστολή στο να την «λούζω» σχεδόν καθημερινά με την πιο σκληρή κριτική που μπορεί να ασκηθεί εντός του πλαισίου της κοσμιότητας. Πίστευα, και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι στην κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου αξίζει η πολιτική καταδίκη – ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα την κρίνει πολύ σκληρά και πως η διαχείριση της Κρίσης από αυτήν θα αποτελεί καλό case-study για το πως δεν πρέπει να διαχειρίζεται κανείς μια Κρίση. Όμως, άλλο η πολιτική καταδίκη και εντελώς άλλο η συκοφαντία.
Άλλο το να κρίνεις πως η κυβέρνηση Παπανδρέου ενστερνίστηκε την λάθος ανάλυση των αιτίων της Κρίσης, πως αρνήθηκε να ασκήσει βέτο (ως όφειλε) σε ευρωπαϊκές πολιτικές που αποδείχθηκαν καταστροφικές για ολόκληρη την Ευρώπη, πως έλεγε ψέματα κατά συρροήν στον ελληνικό λαό και στους εταίρους μας, πως συντάχθηκε με την εντόπια Κλεπτοκρατία Τραπεζιτών-ΜΜΕ-Εργολάβων (έως ότου οι τελευταίοι τους εγκατέλειψαν)... και εντελώς διαφορετικό το να λες ότι ο τέως πρωθυπουργός οδήγησε εσκεμμένα την χώρα στην πτώχευση ώστε, μαζί με τον αδερφό του, να κερδίσουν αμύθητες περιουσίες από την εξαργύρωση των CDS του... Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Αυτού του είδους η συκοφαντία καταφέρνει δύο αβάστακτα πλήγματα στην ήδη πληγωμένη κοινωνία μας. Πρώτον, όταν η κάθε ανυπόστατη και συκοφαντική κατηγορία εκτοξεύεται χωρίς την παραμικρή κύρωση (και μάλιστα γίνεται αποδεκτή άνευ αποδείξεων από μεγάλο μέρος της κοινωνίας), τότε όλοι μας (ένοχοι και αθώοι) μπορούμε να χαρακτηριστούμε ένοχοι ανά πάσα στιγμή (όπως έκανε με το ισοπεδωτικό του «μαζί τα φάγαμε» ο κ. Πάγκαλος) οπότε, εν τέλει, όλοι (ένοχοι και αθώοι) βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεύτερον, η συκοφαντία δίνει ηθικό άλλοθι σε εκείνους που έριξαν την χώρα στον γκρεμό, όπως π.χ. οι κκ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Αντί να αναγκαστούν, με το πέρασμα του χρόνου, να έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη και τα πολιτικά τους ατοπήματα, με το μέγα κακό που έκαναν στον τόπο, νιώθουν δικαίωση όταν ακούν τους αντιπάλους τους να τους κατηγορούν για πράγματα που δεν έχουν κάνει. Αντί να νιώθουν ντροπή, οι συκοφάντες τους δίνουν την δυνατότητα να νιώσουν κατατρεγμένοι, αδικημένοι και, συνεπώς, κατά μια έννοια... ηθικά δικαιωμένοι. Να πως η συκοφαντία, πέραν του ότι κατακρημνίζει την έννοια της δικαιοσύνης, αποτελεί τον χειρότερο εχθρό της δίκαιης πολιτικής καταδίκης.
Επί προσωπικού
Εξήγησα γιατί εξοργίζομαι με τις ανυπόστατες κατηγορίες που, συκοφαντώντας τους, δίνουν άλλοθι στους πολιτικά ένοχους και παράλληλα δηλητηριάζουν την τραυματισμένη κοινωνία μας. Δηλώνω ότι θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να σταθώ εμπόδιο σε αυτή την σκοτοδίνη που, αν την αφήσουμε να ξεφύγει, μόνο το αυγό του φιδιού θα ωφεληθεί. (Τις προάλλες, για παράδειγμα, συνέταξα ένορκη κατάθεση για το θέμα των CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου πάνω στο οποίο χτίστηκε μια γελοία ιστορία σύμφωνα με την οποία ο Αντρίκος Παπανδρέου κέρδισε δισεκατομμύρια. Θα έκανα το ίδιο για να υπερασπιστώ από άδικες κατηγορίες ανθρώπους από όλους τους κομματικούς και πολιτικούς χώρους.)
Γνωρίζω ότι το σημερινό άρθρο θα χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για δημοσιεύματα που θα με παρουσιάσουν ως «προστάτη των Παπανδρέου», απολογητή τους κλπ. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να καταθέσω την αλήθεια, όπως την βλέπω. Και να δώσω σε εσάς τους αναγνώστες όσα στοιχεία διαθέτω, μαζί με πληροφορίες για την δική μου προϊστορία που μπορεί να σας βοηθήσουν να αξιολογήσετε τόσο αυτά που γράφω όσα και αυτά που θα γράψουν άλλοι. Κι επειδή πράγματι με συνδέει μια κάποια προϊστορία με τους Παπανδρέου, την οποία ποτέ δεν έκρυψα, επιτρέψτε μου, επί προσωπικού, μια σειρά αναφορών.
Την Μαργαρίτα Παπανδρέου την συνάντησα πρώτη φορά ένα απόγευμα που γύριζα στο σπίτι από το σχολείο το 1975, αν θυμάμαι καλά. Στο σαλόνι μας ήταν πέντε-έξι γυναίκες, μεταξύ των οποίων η Μαργαρίτα και η μητέρα μου, που οργάνωναν μια από τις πολλές «εξόδους» τους στην επαρχία. Μίσθωναν πούλμαν με τα οποία τριγυρνούσαν την Ελλάδα και πάσχιζαν να πείσουν την ελληνίδα αγρότισσα, την ελληνίδα της υπαίθρου, ότι δεν είναι δικαίωμα του συζύγου τους η εναντίον τους βιαιοπραγία, ότι ο ενδο-συζυγικός βιασμός είναι ποινικό αδίκημα κι όχι ανδρικό καπρίτσιο. Αυτές οι εκστρατείες, μαζί με τους αγώνες τους για την αλλαγή του μεσαιωνικού οικογενειακού δικαίου, άλλαξαν την μητέρα μου, την μετέτρεψαν σε πολιτικό ον για το οποίο ήμουν υπερήφανος. Αργότερα διαφώνησε, και άσκησε έντονη κριτική στην Μαργαρίτα Παπανδρέου. Όμως, θα ήταν ασέβεια στην σύγχρονη ελληνική ιστορία να μην πω, εκ μέρους της (μιας και δεν ζει πια), ότι χιλιάδες ελληνίδες ενεργοποιήθηκαν από την Μαργαρίτα Παπανδρέου να απαιτήσουν αυτά που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1977, βρέθηκα στο κτήριο της Βουλής επειδή ο τότε δάσκαλός μου Πέτρος Μώραλης (που μόλις είχε αναλάβει διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ) έκρινε ότι χρειαζόμουν «καθοδήγηση», λόγω της έντονης δραστηριοποίησης μου στο μαθητικό κίνημα της εποχής. Καθώς μιλούσαμε, έτυχε να περάσει ο Ανδρέας Παπανδρέου από το γραφείο του. Με ρώτησε, από ευγένεια φαντάζομαι, τι σκόπευα να σπουδάσω. «Φυσική», του απάντησα, «στην Αγγλία επειδή οι γονείς μου φοβούνται ότι αν μείνω στην Ελλάδα θα έχω την κατάληξη του πατέρα μου (*)».Τότε, ο Ανδρέας κάθισε σε μια πολυθρόνα και άρχισε να μου εξηγεί γιατί, αν με ενδιαφέρουν τα εφαρμοσμένα μαθηματικά (όπως, π.χ., η θεωρητική φυσική), και με ενδιαφέρει παράλληλα να μπορώ να αρθρώνω πολιτικό λόγο, μου συνιστά να στραφώ στα mathematical economics: «Είναι η επιστημονική γλώσσα της σύγχρονης πολιτικής αντιπαράθεσης», θυμάμαι να μου λέει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μου πρότεινε μάλιστα και που να σπουδάσω το συγκεκριμένο αντικείμενο: στο Πανεπιστήμιο του Essex, το οποίο ήταν ένα εκ των δύο βρετανικών πανεπιστημίων που τότε πρόσφεραν mathematical economics. Για να μην σας τα πολυλογώ, εκεί κατέληξα ένα χρόνο μετά. Μάλιστα, κάπου στα αρχεία του εν λόγω πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι καταχωνιασμένη η συστατική επιστολή που μου έδωσε.
Πολλά χρόνια μετά, το 2001, αφού είχα επιστρέψει μετά από 23 χρόνια στο εξωτερικό (ως καθηγητής πλέον στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), γνώρισα τον Αντρίκο Παπανδρέου (τότε που έγινε μέλος του Τομέα μου) και γρήγορα συνδεθήκαμε φιλικά, πέραν της επαγγελματικής συνεργασίας. Λόγω εκείνης της σχέσης, που διατηρείται ανέπαφη έως σήμερα, έτυχε να ξαναδώ την Μαργαρίτα Παπανδρέου και να γνωρίσω τον Γιώργο. Όταν το 2004 ο Γιώργος άρχισε τις κινήσεις του προς την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, δέχθηκα να είμαι ένας από τους πολλούς συμβούλους του, παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ούτε με εξέφραζε ούτε και το ψήφιζα! Πολύ γρήγορα, διαφώνησα με τις πολιτικές που αγκάλιαζε ο Γιώργος (χωρίς καν να τις κατανοεί εις βάθος) και με εξόργισε αυτό που ονομάζαμε, αρκετοί συνεργάτες του, «Σύστημα Γιώργου»: το απόλυτο οργανωτικό χάος που τον περιτριγύριζε το οποίο (όπως του έγραψα στην επιστολή παραίτησής μου) «μετατράπηκε σε πλεονέκτημα της συντήρησης». Τέλη του 2005 είχα αποτραβηχτεί. Τον Δεκέμβρη του 2006 παραιτήθηκα εγγράφως. Τον Σεπτέμβρη 2007 κινήθηκα, όσο μπορούσα, εναντίον της επανεκλογής του στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Τα πιο πάνω ίσως να εξηγούν:
• Την λύπη με την οποία κατήγγειλα, και καταγγέλω, την κυβέρνηση του γιου του Ανδρέα και της Μαργαρίτας Παπανδρέου
• Την απέχθειά μου μπροστά στο θέαμα όλων εκείνων που, όσο ήταν δυνατός, ερωτοτροπούσαν με τον Γιώργο Παπανδρέου και πάσχιζαν να ανήκουν στην Αυλή της Οικογένειας του Καστρίου ενώ τώρα σφυρίζουν αδιάφορα, αφήνοντας να «σέρνονται» οι συκοφαντικές ιστορίες για CDS δισεκατομμυρίων και ελβετικούς λογαριασμούς της Μαργαρίτας εκατοντάδων εκατομμυρίων.
• Την απορία μου με όσους χειροκροτούν την σημερινή κυβέρνηση αλλά κατακρίνουν εκείνη του Γ. Παπανδρέου, τον οποίον μάλιστα λοιδορούν, αγνοώντας την απλή αλήθεια ότι η τρικομματική τους κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα διαφορετικό από το να εφαρμόζει στο ακέραιο την αδιέξοδη πολιτική Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου
• Την θλίψη που μου προκαλεί το σημερινό θέαμα του Γιώργου Παπανδρέου: Να εξανίσταται ότι τον έριξε η διαπλοκή Τραπεζιτών-ΜΜΕ-Εργολάβων όταν δεν τον πείραζε καθόλου η δουλικότητά τους και η ασπίδα προστασίας που του προσέφεραν όσο τον χρειάζονταν για να τους εξασφαλίζει τις δόσεις των Μνημονιακών δανείων. Να συμπεριφέρεται ως παρεξηγημένος ήρωας που ορθώθηκε εναντίον των συμφερόντων τους, κάτι που (εάν έκανε) το έκανε όταν ήταν πλέον πολύ αργά και είχε ήδη αποφασιστεί η αποπομπή του. Να ζει το όνειρό του στην Αμερική, διδάσκοντας στο Harvard... «διαχείριση κρίσεων» αρνούμενος να δεχθεί ότι η χώρα του καταρρέει επειδή εκείνος (α) απέτυχε παταγωδώς να συλλάβει την πεμπτουσία της Κρίσης και (β) την διαχειρίστηκε όπως ο Herbert Hoover είχε διαχειριστεί το Κραχ του 1929.
Δρυός πεσούσης, λοιπόν, η συκοφαντία έχει την τιμητική της συνεισφέροντας τα μέγιστα στο πέμπτο έλλειμμα της χώρας. (**) Ηθικό μας χρέος είναι να ορθώσουμε φράγμα στην συκοφαντία των αντιπάλων μας, εκείνων με τους οποίους διαφωνούμε, όχι μόνο για να διαφυλάξουμε ό,τι έχει επιζήσει από το περί δικαίου αίσθημα αλλά και για να διατηρήσουμε, ως κοινωνία, το δικαίωμα στην κριτική σκέψη – ίσως το τελευταίο όπλο που μας έχει μείνει εναντίον της Κρίσης και των φιδιών που αυτή γεννά.
(*) Ο οποίος κατέληξε στην Μακρόνησο, αρνούμενος να αποδεχθεί το δικαίωμα του κράτους να απαιτεί δηλώσεις πολιτικών φρονημάτων.
(**) Τα πέντε ελλείμματα: Δημοσιονομικό, τραπεζικό, επενδύσεων, δημοκρατικό και, τώρα, δικαιοσύνης.
Στη μικρή μας πόλη των ιδεών γνωριζόμαστε. Τουλάχιστον αυτόν, τον γνωρίζουμε όλοι, διότι τα τελευταία χρόνια έχει ένα "βήμα" κι ένα τηλεπαράθυρο και μπορεί να λέει ό,τι θέλει ή ό,τι θέλουν τα αφεντικά του καναλιού στο οποίο δουλεύει. Μπορεί ν' αρνηθεί αλλά θα είναι σαν την στρουθοκάμηλο. Ξέρουμε οι πάντες ότι το κανάλι αυτό, το Mega, έχει πετύχει να αποτελεί ένα "μέσο" που κουλαντρίζει εν πολλοίς την πολιτική ζωή. Είναι δυνατό οι δημοσιογράφοι του καναλιού να λένε ο καθένας τα δικά του;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Λοιπόν, μην αρνούνται και αυτός και οι άλλοι συνάδελφοί του.
Μια παρένθεση για τους δημοσιογράφους ότι είναι άμωμοι και ανεπίληπτοι και αδιάφθοροι!!! Δεν μιλώ φυσικά για την μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων που εργάζονται νυχθημερόν για το μεροκάματο, αλλά για εκείνους που έχουν δεσμούς με την πολιτική και τους πολιτικούς. Εχει σημασία τι μεταδίδουν, πώς το μεταδίδουν, πότε το μεταδίδουν!!! Αναφέρομαι ασφαλώς μονάχα σε ό,τι έχει σχέση με την πολιτική.
Εκ των υστέρων, λοιπόν, ο Πρετεντέρης κρίνει και κατακρίνει την προσφυγή στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και στο Μνημόνιο. Δικαίωμά του. Τον έχουμε ακούσει άπειρες φορές που κρίνει και κατακρίνει τους πάντες - έλληνες και ξένους πολιτικούς. Τους έχει περάσει όλους από του βελονιού τον κώλο. Όταν οΠαπανδρέου έπρεπε να πάρει αποφάσεις για να σωθεί η χώρα, κάτι έπρεπε να κάνει. Κι ο Σημίτης είπε ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ότι «Το πρώτο Μνημόνιο σχεδιάστηκε χωρίς προετοιμασία και εφαρμόστηκε με τρόπο που συνέτεινε στην όξυνση της κρίσης». Μάλιστα είχε κάνει λόγο για ελλιπή προετοιμασία και κακή εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, που όξυνε την κρίση, καθώς και για εξωπραγματικούς στόχους! Εκείνοι που συνέταξαν το μνημόνιο δεν προέβλεψαν τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας καθώς δεν περιελάμβανε καμία πρόνοια για την αντιμετώπιση της ύφεσης, όπως ενίσχυση από τα διαρθρωτικά ταμεία χωρίς υποχρέωση εθνικής συμμετοχής, με αποτέλεσμα την εκτόξευση της ύφεσης στο 23% από 8,6% που προβλεπόταν στο πρώτο μνημόνιο, σύμφωνα με τον Κώστα Σημίτη.
Αλλά ο Σημίτης κατηγόρησε τον Γιώργο Παπανδρέου, γιατί η κυβέρνησή του δεν προχώρησε σε δομικές μεταρρυθμίσεις, όπως το Συνταξιοδοτικό και οι ιδιωτικοποιήσεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις φοβήθηκαν τη σύγκρουση με τα συνδικάτα και την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Μήπως θυμάται ο ίδιος ο Σημίτης τι έγινε στην περίπτωση του Γιαννίτση;;;; Το σχέδιο του Γιαννίτση για τη λύση του ασφαλιστικού το 2001 συνάντησε την αντίδραση της κοινωνίας και ήταν η αρχή του τέλους για την δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη. Γιατί, λοιπόν, τότε ο Σημίτης δεν προχώρησε αγνοώντας τις αντιδράσεις, παρά συμβιβάστηκε;;; Κι έρχεται τώρα να κρίνει τις δράσεις του Παπανδρέου!!!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι υπήρξαν παραλείψεις, αλλά και μοιραία λάθη. Και το αξιοσημείωτο είναι πως οι Ευρωπαίοι εταίροι κλήθηκαν να πάρουν πρωτόγνωρες αποφάσεις. Και η Ελλάδα αποτέλεσε ένα "πειραματόζωο"... Ο Παπανδρέου πάντως πίστεψε και πιστεύει ότι τότε χάραξε και εφάρμοσε με συνέπεια μια πολιτική για την οποία θεωρούσε ακράδαντα ότι ήταν ο δύσκολος αλλά ασφαλής δρόμος για να αποφύγει η Ελλάδα την καταστροφή. Για όσα προηγήθηκαν της ανάληψης διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ το 2009, τα όσα ακολούθησαν, την εκδήλωση της κρίσης, τις υπάρχουσες επιλογές, τις επιλογές και τις αποφάσεις του ιδίου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που απέτρεψαν την χρεοκοπία και κράτησαν την Ελλάδα όρθια και μέσα στην Ευρωζώνη.
ΚΑΙ κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι σήμερα μπορούν να κρίνουν όλοι, εκ του ασφαλούς, επειδή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε το εθνικό της καθήκον σηκώνοντας, μαζί με τον ελληνικό λαό, όλα τα βάρη του παρελθόντος.
ΥΓ. ΟΛΑ τα παραπάνω με αφορμή την εμφάνιση στο... κανάλι του, του Πρετεντέρη που μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του. Προς Θεού, μην τρέξετε να το πάρετε. Αυτά που λέει, τα έχει πει άπειρες φορές και τα λέει κάθε βράδυ...
Νίκος Λαγκαδινός
23 Δεκ 2012
Δοξάστε τον...
Με το λεωφορείο πήγε λέει στη γιορτή της ΔΗΜΑΡ στη Θεσσαλονίκη ο υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτακης και δεν πήρε το υπουργικό , ή έστω το προσωπικό του, αυτοκίνητο! . Και μόλις κατέβασε το πόδι του στο δρόμο αμέσως το γεγονός ...διέρρευσε απο μόνο του.
Ω του θαύματος, όμως, ήταν στη στάση του λεωφορείου δημοσιογράφοι , φωτορεπορτερ είδαν το αξιοθαυμαστο γεγονός και το απαθανάτισαν.! Τόσο καλα. Αναρωτιέμαι, αν όλοι αυτοί οι υπουργοί με αριστερές καταβολές , έχουν τόσο μεγαλη ανάγκη για λίγη δόξα. Λίγη παραπολιτική δόξα γιατί επι της ουσίας, η δόξα αυτή διαρκεί, όσο ένα Ποστ που βρίσκεται πρώτο , ή μεχρι μια εφημερίδα να περασει η μέρα της. Τόση ειναι η δόξα και πραγματικά δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτο οι υπουργοί, ποιους θέλουν να πείσουν, ή να δείξουν ότι ειναι σαν και όλους τους άλλους. Αφού δεν είμαστε ίδιοι τι να κάνουμε. Η διαφορά ειναι ότι όλοι αυτοί, θέλουν να δείξουν με τα παραπολιτικά που μοιράζουν ότι ειναι σαν και μας , ενώ η πλάκα όμως είναι ότι όλοι εμείς δεν θελουμε να μοιάσουμε με αυτούς. Πειράζει ;
Τρικομματική λαφυραγώγηση του κράτους για τη χειραγώγηση επιχειρηματιών
Με σκληρά λόγια σχολίασε την απόφαση των πολιτικών αρχηγών για τις αξιολογήσεις των προϊσταμένων στις ΔΟΥ και την ανακοίνωση της Ένωσης Αποφοίτων της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης ο πρώην υπουργός Γιάννης Ραγκούσης.
Όπως αναφέρει σε δήλωσή του «η απόφαση των πολιτικών αρχηγών να σέβεται ο ένας τα "παιδιά" του άλλου, δεν συνιστά ούτε οδηγεί σε μία πολιτεία αξιοκρατίας. Συνιστά και οδηγεί απλώς σε μια τρικομματική -αντί μονοκομματική- λαφυραγώγηση του κράτους με απώτερο σκοπό την ιδιοτελή χειραγώγηση επιχειρήσεων και επιχειρηματιών».
Μάλιστα, σχολίασε και την ανακοίνωση της Ένωσης των Αποφοίτων της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης που εκδόθηκε μετά την συμφωνία των εκπροσώπων των κυβερνητικών εταίρων να προχωρήσουν οι τριμηνιαίες αξιολογήσεις των προϊσταμένων στις ΔΟΥ, «αντί να επαναφέρουν σε ισχύ το σύστημα αντικειμενικών και αξιοκρατικών κανόνων του Ν.3839 και στο υπουργείο Οικονομικών, όπως ακριβώς ισχύει από το 2010 σε όλα τα υπουργεία».
«Η ανακοίνωση της ΕΝΑΠ εκτός των άλλων εκθέτει και τους εκπροσώπους της Τρόικα και ιδιαίτερα του ΔΝΤ που εκτός από διαρροές στα ΜΜΕ ακριβοπληρωμένων μελετών παραμένει ασαφές και άγνωστο γιατί αδυνατούν ακόμη και μετά την ιστορία της ''λίστας Λαγκάρντ'' να δείξουν ότι κατάλαβαν πως καμία προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής δεν θα τελεσφορήσει στην Ελλάδα εάν πρώτα και κύρια δεν τερματιστεί ο ένοχος δεσμός μεταξύ διαπλεκόμενων πολιτικών και συνδικαλιστών με την υπηρεσιακή ιεραρχία των εφοριών και εν γένει των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους» υπογραμμίζει ο πρώην υπουργός.
Ο κ. Ραγκούσης σημειώνει πως ο «ένοχος δεσμός» είχε σπάσει για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2010 με την υπερψήφιση του νόμου 3839, αλλά «αποκαταστάθηκε και επανεδραιώθηκε πλήρως με την πρόσφατη τρικομματική συνεννόηση ενώπιον των εκπροσώπων της Ε.Ε , της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ.».
Μάλιστα, αναφέρει πως ο Ν.3839 καταπολεμήθηκε και καταψηφίστηκε από τη Νέα Δημοκρατία, από τον Φώτη Κουβέλη και από τους συνδικαλιστές μόνον του υπουργείου Οικονομικών, ενώ υποστηρίζει πως «καταστρατηγήθηκε και τροποποιήθηκε από τον κ. Βενιζέλο και την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών τον Αύγουστο του 2011, μέσα από μία εμβόλιμη φράση με την οποία δόθηκε τελικά η δυνατότητα στον κ. Σαμαρά και στον κ. Μαυραγάνη να οργανώσουν την επιστροφή της χώρας στο χθες που τη χρεοκόπησε».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)